"Micaella Hydio, you need to accept it, asap. Ayaw ko ang nag-hihintay. Alam mo iyan. Kaya't bukas na bukas sana masagot mo na ang offer ko para sa iyo."   Tumango ako sa sinabi na iyon ni Edelyn na isa sa amo ko sa business administration. Nagta trabaho kasi ako sa kaniya bilang isang employee. Sa Peter Lacson Company na pag-aari niya.   "Bigyan niyo po sana ako ng dalawang araw para magka-pag-isip. I need to think hard about it. Bago, ako sumulong sa isang geyra."   Agad siyang napa tango sa aking sinabi. "Okay, basta tawagan mo agad ako kapag naka-pag isip ka na."   "Yes, ma'am. By the way, tita Edelyn." Sabi ko saka ko siya nginitian at kinindatan.   Yes, she's my auntie. Ang mommy ko at siya ay mag-kapatid. Kaya't hindi kami nalalayo sa isa't isa. Dito ako nag-tatrabaho sa kompanya niya, upang ako'y mahubog sa pagpapatakbo ng isang kompanya bago sa akin ipasa ang aming kompa

"Hindi, talaga ako maka-paniwala na siya, iyon!" Inis na inis kong wika sa harapan ni Delia. Naka upo siya sa sofa na nasa aking harapan. "Alam, mo. Kanina pa ako takang-taka sa sinasabi mo. Paulit-ulit ka ha! Ano bang ibig mong sabihin, diyan?" Naiinis na nitong bulalas habang naka kunot ang kaniyang noo. "Basta, hindi talaga ako makapaniwala na siya talaga iyon! Hindi siya, iyon eh! Hindi talaga!" Patuloy ko paring wika, at hindi na pinansin pa ang sinabi ni Delia sa akin. "Isa pa, Micaella! Sabihin mo pa ulit iyan! Maka-ka-tikim ka na ng batok sa akin!" Na-i-inis na nitong sambit habang naka kunot na ang noo niya dahil sa inis. "Eh, friend... Iba na siya, eh! Ibang-iba na talaga! Hindi na siya, geek!" Bulalas ko. Saka maasim ang mukha kong napa cross arm. "Ano? Loser parin? Hindi na geek? Pero loser, parin? Ang gulo mo, ha?" Gulong-gulo na tanong sa akin ni Delia. 

 NAPATINGIN AKO KAY Delia nang makita ko siyang nakatayo sa labas ng silid ko. Ang sama ng tingin niya sa akin, habang naka-cross arm. Napa iling ako. Kahit kailan talaga, ang taray niya at ang maldita. Bakit ba kasi naging kaibigan ko ang isang 'to? Sa gayong ang layo ng ugali namin sa isa't isa? Bigla siyang pumasok sa silid ko habang ang sama parin ng tingin niya sa akin. "Bakit andiyan ka parin?! Hindi ka ba parin tatayo diyan? Mag-trabaho ka na! Isang linggo ka na ditong naka kulong sa silid mo! Huwag mong sabihin na masama parin ang pakiramdam mo?" Taas kilay nitong sigaw sa akin habang nakatitig sa akin ng matalim. "Masama pa ang paki---" "Tumigil ka! Hindi masama ang paki ramdam mo! Sigurado akong, ang puso mo talaga ang masakit! Ano na tauhan ka na?! Hindi ka na nga mahal di ba?! Kaya't tanggapin mo! Kasalanan mo rin naman kasi!" Bakit ba kasi straight to the point itong si Deli

Edward's Point of View NAKANGITI AKONG lumisan sa maliit na entablado. It's makes my heart overwhelmed because of the AB band fans shouting. I'm bless to have this band, because without this. The new me will never appear. Hindi ako magiging kasing gwapo ng ganito, at hindi ako kasing sikat din ng ganito. Salamat, sa bumuo ng band na ito. Kay Red. Red Lumber, ang nag-mamay-ari ng Lumber chain of companies. He is always a serious man. Hindi siya kumakanta sa publiko dahil silent type siya, and he has a stage frightened. He id the one who manage our band. Kaya't sumikat ito, sa buong Pilipinas. Hindi lang sa Pilininas kundi sa buong mundo. Sunod-sunod na pumasok ang ka band mate ko. Heroe Schilar, my best friend. He is my back up guitarist, he is the one whose a vocalist in our band. Minsan, may pagka-kulit siya at madaldal. He never, give up in a joke. Palagi siyang may baon na pambara sa iyo. Hinding-hind

PABAGSAK KONG isinara ang aking pinto sa opisina, nang makarating na  ako rito sa opisina ko. Kanina pa ako, hindi maka-tulog dahil lang sa ginawa ko at mga sinabi kay Micaella, kahapon. Is it right, what I've said to her yesterday? Kailangan ko ba talagang sabihin iyon para sa kaniya, para lang iwasan niya ako? Pero, bakit ngayon..parang pinag-sisisihan ko na ang mga sinabi ko sa kaniya kahapon? Bakit parang gusto ko pa, yatang kulitin niya ako at palaging sundan para lang sa approval ko? Is it because I still loved her?! "Ahhh! Hindi!" Kailangan ko nang pigilan ang puso kong tumitibok para sa babaeng iyon. Kailangan kong tiisin itong nararamdaman ko, para hindi na ako masaktan pa. "Sir, excuse me. May nag---" "Ano?! Just leave me alone! I don't want to talk anyone, else today! Do you get that?! Get out!" Inis akong napa sabunot sa aking ulo, habang nak