PretendSiguro kung kaya ko lang magpanggap na hindi ko siya narinig then I will. His words like a knife, slowly cutting you so you can feel the pain. Mas tumatagal mas sumasakit.I just can't believe what he said to me. He loves me? Tama ba ang narinig ko or sadyang nabingi lang ako sa katahimikan namin dalawa? Maybe, pinapaniwala lang niya ako isang bagay na imposibleng mangyari because he wants something on me?  No.. I won't believe those three fucking words. If I'm going to pretend and act some thing that will help me to leave in this place well then I will do that. If you pretend what you really feel, it will help you hide how you feel to avoid excessive pain.I sweetly smile at him as I wrapped my arm around his neck tightly. No word came from my mouth. I-i j-just don't want to say something.

Run awayAkala ko kapag mahal mo ang isang tao madali mo lang agad sila mapapatawad but then, the truth is not easy by the way.I think, forgiveness is for the right person and someone who deserve for it. Madalas maraming na sasabihin na tanga dahil naniniwala agad sila sa mabulaklak na salita ng isang tao kaya pinapatawad agad nila. Kaya siguro maraming nasasaktan ng paulit-ulit because they believe that pwedeng magbago ang isang tao pero always remember hindi lahat ng tao ay nagbabago.Do you know about the cheater is always a cheater? And Liar is always a liar? Mahirap paniwalan pero mas mahirap magpakatanga. And I believe I was stupid for staying with Ryker again. Paniwalang paniwala kasi ako na may chance na mamahalin niya ako but I was wrong.Naniwala ako sa isang kasinungalingan na hinding hindi mangyayari. Staying with

ConscienceMy eyes suddenly opened when I felt the heavy pain inside my chest. Pinasadahan ko ng palad ang buhok at napahilamos ng mukha. Halos hindi makapaniwala sa huling naalala.What the hell is happening?Saglit ako napatulala at hindi nagtagal pumasok sa isip ko si R-ryker!Mabilis ako napabalikwas ng napagtanto nasa loob ako ng ibang kwarto. Hindi pamilyar sa'kin ang kwarto kaya nasisigurado ko na hindi sa'kin ang kwarto na ito o kailanman nakapunta. Aalis sana ako sa kama ng mapansin kong nakaposas ang isa kong mga kamay.The heck! Sino walang hiyang nagtali sa'kin dito? Sinubukan ko tignan sa side table ko ang susi na nagbabakasaling nandoon pero bigo ako ng hindi ko ito mahanap. Sandali pa ako nag-isip kung paano ako nakarating dito pero pumasok sa isip ko si Steve. Siya yung huling kasama ko at siya din ang dahilan kung bakit

Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi

Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang