ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO

หลังจากผ่านไปห้าปีเจ้าหน้าที่สนามบินประกาศการลงจอดของเครื่องบิน หลังจากนั้นไม่นาน ผู้โดยสารกลุ่มหนึ่งก็ออกจากจุดตรวจความปลอดภัย“แม่ครับ อากาศร้อนจัง ผมอยากกินไอติม” เซบาสเตียน ยีนส์ เด็กน้อยผู้ไร้เดียงสากล่าวคำพูดออกมาระหว่างกุมมือคุณแม่เอาไว้ เด็กน้อยกระพริบตาขอร้องชารอนเหลือบมองลูกชายอย่างช่วยไม่ได้ ท่าทีที่น่าสงสารของเซบาสเตียนทำให้เธอต้องยอมแพ้ ถึงแม้ว่าชารอนจะรู้ดีว่าลูกชายแสร้งทำเป็นบีบน้ำตาก็ตาม"แต่ลูกซื้อได้แค่แท่งด้วยนะ" ชารอนหยิบธนบัตรออกมาจากกระเป๋าและกล่าวคำพูด “ซื้อเสร็จแล้วรีบกลับมานะ แม่จะรอลูกอยู่ตรงนี้แหละ” ชารอนลากกระเป๋าเดินทางและพูดกับลูกชาย“ครับ! คุณแม่ผู้น่ารักของผม!” เซบาสเตียนจูบแม่ของตัวเองก่อนจะวิ่งออกไป พร้อมกับจับสมุดโน้ตในมือเอาไว้แน่นชารอนยังพูดไม่ทันจบเลยด้วยซ้ำ ทว่า ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น“ว่าไงไรลีย์ ฉันกลับมาแล้ว... ได้เลย เดี๋ยวฉันจะนั่งแท็กซี่ไปที่นั่นเดี๋ยวนี้แหละ”มันเป็นสายจากเพื่อนสนิทของเธอ ไรลีย์ กาเบรียล ในอดีต แซลลี่ ไรลีย์ รวมถึงชารอนเองเคยพักอยู่ในหอพักเดียวกันระหว่างเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งสามเป็นเพื่อนสนิทกัน พว

“เจ้าหนู แม่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเธอเป็นใคร หยุดคิดถึงพ่อได้แล้วล่ะ ตอนนี้แค่มีแม่ทูนหัวก็พอแล้วแหละใช่ไหม?” ไรลีย์เคาะหัวเด็กน้อย 'เธอไม่ชอบป้าขนาดนั้นเลยเหรอ?'“ผมไม่สน แม่สัญญากับผมแล้วว่าแม่จะพาผมมาหาพ่อ!” เด็กน้อยยังคงอ้าปากกล่าวคำพูดเมื่อเห็นท่าทีจ้ำม่ำของเซบาสเตียน ไรลีย์ก็อดใจไม่ไหวจนจูบเด็กน้อยเข้าที่แก้ม “แก้มเธอจะเด้งนิ่มไปไหนล่ะเนี่ย?”เซบาสเตียนเผยหน้าซีดแทน “แม่ครับ... ป้าคนนี้แอบแต๊ะอั๋งผม!”ทั้งนี้ ชารอนเลี้ยงได้ดูเซบาสเตียนด้วยตัวเองและเธอเองก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกับคนอื่น ดังนั้น เซบาสเตียนจึงเป็นเหมือนเด็กติดแม่และไม่ค่อยได้พบเจอคนอื่นมากนัก“จูบถือว่าเป็นการแต๊ะอั๋งงั้นเหรอ?” ไรลีย์หัวเราะชารอนเองก็หัวเราะออกมาเช่นกัน ก่อนที่เธอจะ 'ช่วย' ลูกชายของตนให้พ้นจากอ้อมแขนของเพื่อนสนิท “เจ้าตัวเล็กแค่กลัวคนแปลกหน้าน่ะ แต่ถ้าเขาได้อยู่กับเธอมากขึ้น เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเองแหละ”ไรลีย์เลิกคิ้ว “เอาล่ะ งั้นป้าจะให้เธออยู่กับป้าหนึ่งวันเต็ม ๆ เลย!" ไรลีย์กล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกึ่งบังคับเซบาสเตียนพ่นลมหายใจและหันกลับมากอดแม่ของตัวเองพร้อมกับเผยยิ้มด้วยความดีใจ

เมื่อได้ยินเสียงของโฮเวิร์ด ชารอนก็ถึงกับตกตะลึง ภาพงานวิวาห์ของเธอในคืนนั้นเริ่มท่วมท้นเข้ามา ความโหดร้ายของโฮเวิร์ดและการขาดความเชื่อใจในตัวเธอทำให้ชารอนค่อนข้างรู้สึกผิดหวังโฮเวิร์ดวางซองเอกสารไว้บนโต๊ะทำงาน เมื่อก้มลงมอง เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ทันใดนั้น สีหน้าของโฮเวิร์ดพลันเปลี่ยนไป เขาถึงกับต้องหรี่ตามอง “เธอ... ชารอนเหรอ?!” การปรากฏตัวของชารอนทำให้โฮเวิร์ดประหลาดใจไม่น้อย 'เธอกลับมางั้นเหรอ?'ทว่า ชารอนไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา ทันใดนั้น ไซม่อนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารพลันเหลือบมองทั้งสองด้วยความรู้สึกสนใจ “เป็นอะไรไปล่ะ? รู้จักกันด้วยเหรอ?”"ไม่ค่ะ!" ชารอนตอบกลับโดยไม่ได้คิดซ้ำสองเลยด้วยซ้ำ โฮเวิร์ดเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “อันที่จริง เราไม่รู้จักกัน ชารอนที่ฉันเคยรู้จักตายไปนานแล้ว”ท้ายที่สุดแล้ว ชารอนก็เงยหน้าขึ้นมองโฮเวิร์ด ทั้งสองสบตากัน บรรยากาศรอบกายเริ่มตึงเครียด สุดท้าย ชารอนก็จัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ เพราะนี่เป็นวันแรกที่เธอต้องรายงานตัวต่อบริษัท ถ้าเธอต้องมาต่อกรหรือมีปัญหากับโฮเวิร์ด หลายสิ่งหลายอย่างคงไม่ออกมาด

ชารอนพลันได้สติ หัวใจของเธอกำลังเต้นแรง ชารอนก้มศีรษะลงและกัดริมฝีปาก อันที่จริง เธอรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยไซม่อนรู้สึกตะขิดตะขวงใจทันทีที่เห็นชารอนเผยท่าทีเช่นนั้น และก็เป็นอีกครั้งที่ไซม่อนสามารถจับกลิ่นของชารอนได้ มันเป็นกลิ่นที่เขาต้องการสูดดมมาโดยตลอดไซม่อนชำเลืองมองชารอนอย่างละเอียดกว่าเดิมบรรยากาศระหว่างทั้งสองในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าพลันดังขึ้นใกล้พวกเขา“ชาร์ เธอได้ยามาหรือยังน่ะ?” ไรลีย์และเซบาสเตียนรออยู่ในห้องผู้ป่วยมาระยะหนึ่งแล้ว ด้วยเหตุนี้ ไรลีย์จึงตัดสินใจออกมาตามหาชารอน เนื่องด้วยเธอไม่รู้ว่าชารอนหายไปไหน ชารอนสงบสติอารมณ์ 'ให้ตายสิ! เราลืมลูกชายของตัวเองได้ยังไงกันล่ะเนี่ย?'“อ่า ฉันได้ยามาแล้ว เซบาสเตียนเป็นยังไงบ้างล่ะ?”“เขาดีขึ้นแล้ว แต่หมอบอกว่าเขายังต้องกินยาอยู่” ไรลีย์มองไปยังชายร่างสูงสุดเย็นชาที่ยืนอยู่ข้างชารอน ดวงตาของไรลีย์เริ่มเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น “นี่เจ้านายของเธอไม่ใช่เหรอ ชาร์? ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”'ไม่คิดเลยว่าคุณไซม่อนจะหล่อมากขนาดนี้ เขาหล่อกว่าที่เห็นในโทรทัศน์เสียอีก แต่ยังไงก็เถอะ ผู้ชายคนนี

ทั้งนี้ ชารอนไม่คาดคิดเลยว่าพ่อของเธอจะฝากอะไรไว้ให้ เมื่อห้าปีก่อน ท่านจากไปโดยที่ชารอนไม่ได้กล่าวคำร่ำลาเลยด้วยซ้ำ ทว่า หลังจากไปเคารพหลุมศพของคุณพ่อที่สุสานแล้ว เธอก็ย้ายออกมาจากนอร์เทิร์น ซิตี้ทันที เนื่องด้วยสถานแห่งนี้ไม่ต้อนรับเธออีกต่อไปแล้ว“โอเคค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะติดต่อกลับไป”ทว่า คุณหมอคอลลินส์ยังคงต้องดูแลผู้ป่วยรายอื่น ด้วยเหตุนั้น เขาจึงทิ้งเบอร์ติดต่อไว้และรีบจากไปในวันรุ่งขึ้น ชารอนป้อนข้าวป้อนน้ำและป้อนยาให้ลูกชาย เธอต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ลูกชายรู้สึกปวดท้องอีก หลังจากนั้น ชารอนก็ไปส่งลูกชายของเธอที่โรงเรียนอนุบาลพร้อมกับปลีกตัวไปทำงานทันทีที่ชารอนมาถึงบริษัท เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากสำนักงานเลขานุการ เธอถูกเรียกตัวไปที่ห้องทำงานของประธานแซคคารี่อีกครั้ง ดูเหมือนว่าไซม่อนต้องการพบเธอไม่นานหลังจากนั้น ชารอนก็มาถึงห้องทำงานของประธานแซคคารี่ ไซม่อนยืนอยู่ข้างหน้าต่างที่ทอดยาวจากเพดานจรดพื้น เขากำลังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอยู่ เมื่อเห็นว่าชารอนมาถึงแล้ว ไซม่อนจึงบอกให้ชารอนนั่งรอก่อนไม่นานนัก ไซม่อนก็วางสายและเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ผู้บริหาร พร้อมกับดึงเอกสาร