Share

CHAPTER 10

“I’M SORRY… H-Hindi ko sinasadya na masugatan ka,” mahina kong sambit habang nakaupo sa kama at nilalagyan ng ointment ang maliit sa sugat ni Drex sa likod ng ulo.

Hindi kumibo si Drex at nanatiling walang imik.

Hindi ko alam kung galit ba siya o ano, ni hindi niya ako pinapansin mula kanina, pero pumayag naman siyang lagyan ko ng ointment ang kanyang sugat.

“Drex, galit ka ba sa akin dahil sa pagbato ko sa ’yo?”

Hindi siya sumagot.

“Sorry na. Hindi ko talaga sinasadya, Drex. I'm sorry.”

Hindi pa rin siya kumikino hanggang kngayon kahit na pilit ko siyang kinakausap patungkol sa nangyari.

Gusto kong sisihin ang sarili ko dahil sa pagbato ko sa kanya, kung hindi ko siya binato hindi sana siya masusugatan. This is all my fault.

Pagkatapos kong gamutin ang sugat niya ay agad siyang tumayo at walang sabi-sabing naglakad palabas ng kuwarto, kaya naiwan akong mag-isa sa loob.

Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan ko bago naglakad papasok ng banyo at hinubad ang wedding gown ko pa
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status