Chapter 4

CHAPTER 4

ALEXA POV

Nang makarating kami sa bahay ay sumalubong agad sa amin ang bunso naming si Sarah. Napatitig rin ako sa kanyang mata dahil namamaga ito.

“Ano bang nangyari sayo?” bigla naman siyang yumakap sa akin at humagulhol ng iyak.

“Sarah bakit ka ba umiiyak?”

“Kasi ate akala ko hindi na kayo uuwi,” Napailing naman ako sa kanyang sinabi.

“Bakit hindi ako uuwi e, nandito iyong bahay natin?”

“Kasi sabi ni kuya Mark may kasama ka raw kaninang lalaki, akala ko sumama ka na doon,”

“Ikaw talaga Mark!” 

“Aray ate! Masakit!” hindi ko mapigilang kuritin ang kapatid ko dahil tinakot niya ang bunso namin.

“Kasi ate ang tagal mo kasing umuwi dapat kanina ka pa nandito.” maktol pang sabi ni Mark sa akin.

“Hali na nga kayo sa loob. kumain ka na ba Sarah?”

“Hindi pa ate ayaw kong kumain kasi hindi pa kayo dumating,” Pinunasan ko naman ang kanyang luha dahil patuloy pa rin siya sa pag-iyak.

“Kawawa naman ang bunso namin, napakaiyakin katulad kay kuya!” sabay yakap ko kay Sarah habang hindi maipinta ang mukha ng kapatid naming si Mark. Tinawanan naman siya ni Sarah.

Pagkatapos naming kumain ay umakyat na kami sa taas at ang dalawa ko namang kapatid ay panay ang lambing sa akin. Ayaw na naman nilang matulog ng hindi ako katabi kaya pinagbigyan ko na kahit may mga sarili na sana silang room. Nasanay rin kasi sila dahil mula ng kinuha ko sila sa lansangan ay tabi kaming tatlong matulog hanggang naging high school sila. At kapag nakita nilang may kasama akong lalaki ay ganito sila sa akin ayaw nilang hindi ako katabi sa pagtulog. Ano bang nasa isip nila tatakas ako tsk. 

KINAUMAGAHAN

Maaga akong nagising para ipagluto ang mga kapatid ko dahil may pasok ang mga ito sa school. Hindi ako agad nakatayo dahil nakayakap silang dalawa sa akin. Hinaplos ko naman ang kanilang mukha habang mahimbing silang natutulog. Hindi ko rin mapigilang mapangiti dahil napalaki ko sila ng maayos. 

Nang nakatayo na ako ay nagtungo na ako sa kusina para makapag luto na. pagkatapos kong magluto ay naligo na ako dahil kapag ang dalawa ang maunang maligo baka ma-late pa ako dahil sa bagal nilang kumilos.

Pagkatapos kong maligo ay ginising ko na sila para makaligo na rin at makapag-almusal.

“Ate anong oras ka uuwi mamaya?” 

“Hindi ko alam Mark baka late na naman ako makauwi kasi ginawa akong secretary ng pinadala ni da-. Ah ng may-ari ng hotel.” hindi ko maiwasang mapakagat sa aking labi dahil muntik ko nang masabi sa kanila ang salitang daddy. Hindi kasi nila alam na anak ako ng may-ari ng hotel kahit ang mga kasamahan ko sa trabaho ay wala ring alam. Pero si sir Calvin parang alam niya na anak ako ng may-ari dahil kilala niya ang kakambal ko.

“Ate hindi ka pa ba kakain male-late na tayo.” napa-balik ako sa aking ulirat ng magsalita si Sarah. Kaya umupo na ako at kumain na.

Pagdating ko sa hotel ay pumunta agad ako sa office ni sir Calvin. Siguradong wala pa siya dahil matagal naman siyang umuwi kagabi. Pero nagulat ako dahil bubuksan ko na sana ang pinto ng kanyang opisina ng bigla bumukas at lumabas siya. 

“Good morning sir.” bati ko sa kanya habang gumilid ako para bigyan siya ng daan.

“Why are you late?”

“Seven thirty am palang po si-.”

“Tsk! I don’t want to be ahead of my secretary the most.” aniya sa akin habang kunot ang kanyang noo. Ano bang klase ng tao ito. Ang aga-aga ang sama na ng gising.

“Sorry po,” sambit ko sa kanya habang nakayuko.

“What are you waiting for? Gusto mo lang bang tumayo diyan?” Napailing naman ako sa kanya at agad ng pumasok sa loob.

“Next time ayaw kong ma-late ka pa at kapag nangyari ulit ito magdamag kang magtatrabaho dito.” bigla namang kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi dahil sumosobra na siya. Kaya hindi ko na napigilan pa ang galit ko sa kanya.

“Hoy!! Sumosobra ka na ha! Sino ka ba sa akala mo ha? Hindi mo ba alam na hindi pa ako late dahil eight am ang pasok dito at ikaw masyado ka lang maaga!” hindi ko rin maiwasang mamaywang sa kanyang harapan. Luko ito akala niya lahat ng tao kaya niya tse kahit mayaman pa siya. 

“Are you done to shouting me?” Napairap nalang ako sa kanya at umupo na. pinipikon talaga ako ng lalaking ito kapag hindi na ako makakapag-timpi sa kanya lagot talaga siya sa akin.

“Make me coffee.” utos niya pa sa akin kaya tumayo na ako para gawan siya ng kape. Pagkatapos kung magtimpla ng kape ay ibinagsak ko sa kanyang mesa ang tasa ng kape dahil naiinis pa rin ako  sa kanya at wala rin akong paki-alam kung magalit siya dahil hindi niya naman ako pwedeng paalisin sa sarili naming company ang kapal naman niya. Hindi niya ba alam na ako ang may-ari nito at si daddy lang ang ginawa kong CEO tsk.

“Do you forget that I’m your boss?”

“Hindi po.” walang ganang sagot ko naman sa kanya.

“Then why are you treating me like that?”

“Like what?” maang-maangan ko namang sagot sa kanya.

“Alexis!”

“How many times I told you that I’m not Alexis?!” sigaw ko naman sa kanya dahil pinagpipilitan niya talaga na ako si Alexis.

“Shut up!” bigla naman akong nagulat ng sigawan niya ako.

“You really like to play?”

“Ano ban-. Uhmmm!” hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng bigla niya akong hinalikan sa aking labi. Ang kapal kapal ng mukha niya dahil kinuha niya sa akin ang first kiss ko ahhh!.

Sinubukan ko siyang itulak pero mas malakas siya sa akin kaya kahit anong gawin ko ay hindi pa rin ako makakawala sa kanya.

“Uhmmm!!” hindi ko mapigilang mapa-ungol ulit dahil ipinasok niya ang kanyang dila sa loob ng aking bibig hindi ko rin maintindihan ang nararamdaman ko dahil bakit bigla akong nakaramdam ng kakaiba ang mga haplos niya ay nagdudulot ng kuryente sa aking katawan. At bakit parang gusto ko na ang halik niya. Wait! Gusto damn magagalit ang mga kapatid ko kapag nalaman nilang may humalik sa akin. Bigla akong napabalik sa aking ulirat at sinubukan ulit siyang itulak pero hindi parin siya tumigil kaya bigla ko nalang inapakan ang kanyang paa.

“Ahhh fuck!! Why are you doing that? Shit ang sakit!”

“At bakit hindi ang bastos mo! May boss bang hahalikan ang secretary niya? Sira ka ba?!” 

“Why? I know you like it too.”

“Sira ka ba? Kung gusto ko iyon bakit kita itutulak?”

“Why are you moaning?” hindi ko naman maiwasang mamula dahil sa kanyang sinabi. Kainis nakakainis talaga siya.

Umupo nalang ako sa aking upoan at hindi na siya pinapansin pa kahit naririnig ko pa ang kanyang pagtawa.

Nang sumapit ang tanghalian ay hindi pa rin siya tumayo. Wala ba siyang balak kumain. 

“Sir lunch break na po.” Napa-angat naman siya ng tingin at tiningnan ang kanyang relong pambisig.

“Sorry I forget, wag ka nang lumabas mag order nalang tayo ng pagkain sabayan muna ako.” Tumango nalang ako sa kanya dahil ayoko ng makikipagtalo pa baka halikan niya na naman ako.

Pagdating ng pagkaing in-order niya ay inayos ko agad ito sa mesa. Tinawag ko naman si sir pagkatapos.

Nag-umpisa na kaming kumain. Pansin ko na naman ang pag-sulyap niya sa akin siguro nagtataka siya kung bakit hindi ako masyadong kumain dahil hindi ko naman gusto ang mga pagkaing ito. Halos puro gulay lang lahat ano bang akala niya sa akin kambing?