Mainit na kape ang sinisimsim ko ngayong umaga para sa hang-over na nararamdaman. Ang sakit ng ulo ko kaya ako nagising tila binibiak ito.
“Saan ka naman nag pagkalasing kagabi? Madaling araw kana nakauwi eh.” bungad ni Herley, ka dorm ko. Galing itong kusina na may dala-dalang tasa ng kape rin. Naupo ito sa aking harapan sa mesa.“Ang sakit ng ulo ko!” ipinikit ko ang mga mata saka hinawakan ang magkabilang ulo para ipitin ng kamay sinusubukang tanggalin ang sakit ng ulo ko. Nag iinit din ang aking dalawang mata na parang nagluluha na dahil sa antok.“Inom pa more, desurb.” wala akong ginawa kundi irapan lang ang babaeng 'to. Sumimsim ako ng kape para painitin ang tiyan ko, at mawala ang nararamdamang hang-over.“Papasok kaba ngayon sa Crexel Bar? Maraming costumer ang nag i-intay sa'yo roon.” Tumayo si Herley sa pagkakaupo.“For sure hahanapin ka ni Madam Kit kapag 'di ka pumasok ngayon.” isa ring nag t-trabaho sa Bar si Herley para may panggastos ito sa kaniyang pag-aaral.“Mamaya na'ko papasok ala sais.” sagot ko rito. “Ikaw?” balik kong tanong saka uminom ng kape at mabilis na inubos ang laman ng tasa.“Mamaya na rin akong ala sais, may pasok pa'ko ngayon hanggang alas tres ng hapon.” sambit nito habang naglalakad at tinatahak ang daan tungo sa silid nito. “Siya nga pala, Frei wala nang laman ang kusina. Ala sais ka pa naman papasok p'wede bang mag grocery ka muna?” tigil nito sa pag lalakad at lumingon sa aking gawi. Nasa harap na ito ng kaniyang silid.Tumango-tango ako bago sumagot sa kaniya. “Oo,” tangi kong sagot. “Ako na muna ang gagastos ngayon para sa grocery.” dagdag ko. Bumakas naman ang ngiti sa labi ni Herley.“Thanks!”ngiting saad nito at tuluyang pumasok sa kaniyang silid. Tumayo na rin ako at dinala sa kusina ang mga tasa saka inilagay sa lababo. Wala na ngang laman ang kusina namin, kailangan na talagang bumili ng mga gamit. Kahit ang ref, walang kalaman-laman.Mag aala una ng umalis ako ng dorm para pumunta ng puregold para mamili ng mga grocery. Hila-hila ang cart nilibot ko ang buong lugar para mahagilap ang mga bagay na kailangan namin.“Ayy sorry!” paghingi ko ng paumanhin sa biglang nabunggo ng cart ko. Hindi ko namalayan na may tao pala roon dahil tumi-tingin ako sa mga tinda at hindi naka focus sa daan kaya hindi ko namalayan na may tao pala roon. Nag-aayos kasi ito ng mga produktong naka display doon.Ngumiti naman ang lalaking parang crew ng puregold dahil sa suot nito. “Okay lang po Ma'am, tingin nalang po tayo sa dinadaanan para sa susunod.” magalang at nakangiti nitong sambit.Kusa namang kumurba ang ngiti sa aking mga labi na 'di ko malaman ang dahilan o dahil sa kagwapohan ng lalaking crew. Ang tangkad nito at moreno halatang probinsyano ang itsura nito. Makapal ang mga kilay at mahahaba ang pilik mata, bakat din ang bicep nitong namumutok sa suot na t-shirt ng crew ng puregold.Hindi namab siya gaano kaitim. Brown lang ang kulay nito at mapupula ang labi na hugis puso. Hindi rin katangusan ang ilong nito at hindi rin pango, sakto lang ang tangos nito. Ang jawline nitong umiigting at ang adams apple nitong bumababa't tumataas.Sumagi naman sa aking isipan ang katawan nito. Ano kayang itsura ng buo nitong katawan? Malaki kaya ang alaga nito? Napadako naman ang tingin ko sa baba nitong bakat. Hindi ko maiwasan ang mapalunok. Licking and sucking his cock will be crazy! Nag iinit ang katawan ko habang iniisip ang hubad nitong katawan at ang buhay na buhay nitong pagkalalaki sa aking isipan.I shrugged my head para mawala ang mga pumapasok sa aking isipan.“S-sorry talaga ha.” paghingi ko ulit ng paumanhin habang kagat-kagat ang pang ibabang labi. Ngiti lang naman ang itinugon nito sa'kin saka umalis sa aking harapan.Matapos makabili ng mga grocery nagtungo na'ko sa counter para bayaran lahat ng mga pinamili ko. Hindi ko alam kung pa'no ko i-u-uwi lahat ng 'to siguro'y mag g-grab nalang ako ng taxi para hindi hassle.“4678 pesos po lahat Ma'am.” ani ng cashier. Iniabot ko naman ang dala kong card para mag bayad. Halos tatlong kahon ang mga pinamili ko kaya hindi ko alam kung pa'no ko ito bubuhatin lahat.“Eto po Ma'am thank you.”balik ng cashier sa'kin ng aking card, matapos nitong ma-deduct ang price ng lahat ng pinamili ko sa binigay kong card.“Thanks!” ani ko't ngumiti. Binuhat ko ang isang kahon ng mga pinamili ko, mabigat ito kaya isa-isa ang ginawa kong pag bit-bit. Palabas na'ko ng pure gold nang biglang may humarang sa aking daraanan.“Tulungan na kita mukhang mabigat ang dala mo.” presinta nito saka kinuha ang kahon na dala-dala ko. Nanlaki naman ang mata ko ng makita kong ito 'yung lalaking nabunggo ko ng cart kanina.“S-salamat.” hindi ko alam kung bakit ako na uutal, bigla kasing bumilis ang tibok ng puso ko.“Saan po ba 'to dadalhin?” tanong ng lalaking 'to. Hindi ko alam ang pangalan niya kaya tatawagin ko nalang siyang kuyang moreno kahit alam kong mas matanda ako rito, dahil itsura palang nito masasabi mo nang eighteen palang ito, mastalang ako na twenty one na ang edad.“Diyan nalang sa may labas sa hagdan.” sabay turo sa lugar na itinutukoy ko. Tumango naman ito at dinala nga sa lugar na 'yon ang kahon ng mga pinamili ko.“Ito lang po ba ang mga pinamili niyo? O meron pa po sa loob?” ang galang ng pananalita nito at mukhang inosente rin ang mukha.“May dalawa pang kahon sa loob.” sagot ko rito. “Ako nalang ang kukuha kaya ko naman, baka nakakaabala pa'ko sa'yo.” mahina akong natawa.“Hindi naman po Ma'am, ako nalang po ang kukuha. Paintay nalang po rito.” ngumiti ito kaya napangiti narin ako, saka ito pumasok sa loob para kuhanin ang dalawa pang kahon. Ilang minuto ko itong hinintay bago bumalik na dala-dala na ang dalawang kahon ng mga pinamili ko.“Maraming salamat!” pasasalamat ko at ginawaran ito ng ngiti.“Welcome po.” ani nito't pumasok na sa loob ng pure gold. Hindi naman maalis ang ngiti sa aking mga labi. Kinuha ko naman ang cellphone ko para mag book ng taxi.Mahigit minuto rin ang inantay ko bago nakarating ang taxi na binook ko. Tinulungan naman ako ni Kuyang driver na ipasok sa loob ng sasakyan ang mga dala-dala ko.Nagpatulong na rin ako kay kuyang driver na ihatid sa loob ng dorm ang mga dala ko. Binigyan ko nalang ito ng sobrang bayad para sa pagtulong sa'kin. Nakalimutan ko palang bigyan ng tip si Kuyang moreno.Inayos ko na ang mga pinamili sa kung saan ito ilalagay. May trabaho pa pala ako. Siguro'y mga ala sinko nalang ako papasok dahil wala rin naman pala akong gagawin.Inaayos ko ang damit ko dahil paalis na'ko. Kakagising ko lang mula sa pagkakatulog katabi ang isang matandang lalaki na nag book sa'kin kagabi. Nakakapagod ang isang 'to dahil matagal labasan, nakakangalay ang gumalay sa ibabaw nito. Habang ang matanda naman ay sarap na sarap at ligayang-ligaya sa binibigay ko ritong langit. “This is the money take this, I liked your performance! You are greater than my wife actually. Let do this again next time honey.” pagkasambit na pagkasambit niyon saka ito lumabas ng silid. Naiwan naman akong nag aayos ng damit. As if naman na mag kikita pa kaming muli. I only fuck one men once, if we fuck wala nang kasunod 'yon gusto ko'y iba naman. Kinuha ko ang makapal na perang ibinayad sa'kin ng matanda at nilagay sa bag saka ito isinakbit bago naglakad papalabas ng silid na 'yon. “Mukhang malaki ang kinita mo sa matandang 'yon ah?” bungad kaagad ni Madam Kit pagkalabas ko palang ng pinto. Malaki ang ngiting nakapaskil sa pisnge nito. “Baka nakakalimuta
Isang malakas na sabunot ang biglang humila sa akin dahilan para mapaupo ako sa sahig. Nanakit ang ulo ko't ani dahil sa lakas ng sabunot na natama. Kaagad akong napahawak sa aking bunbunan. “Tang ina ka! Wala kang karapatan para saktan ang anak kong hayop ka! Kapal ng mukha mo, bumibwusita ka na nga lang mamemerwisyo ka pang hayop ka!” Tila narindi ako sa sigaw ng sarili kong ina sa'kin. Hindi sa tenga pumasok lahat ng mga sinabi ng ina ngunit sa puso. Kirot at sakit ang nararamdaman niya. Hanggang ngayon talaga wala hindi parin siya tanggap ng kaniyang ina. “Apo! Ano ba iyan?! Mag sitigil nga kayo!” bulyaw ni lola habang nag lalakad papalapit sa'kin. Unti-unti namang pumatak ang mga luha sa aking mata. Mabilis akong dinaluhan ni Lola para tulungan na tumayo.“Isa kapang matanda ka! Wala ka namang k'wenta sa bahay na'to. Pabigat kalang naman! Hindi kapa namatay-matay sama mo 'yang hayop mong apo!” niyakap ako ni lola dahil sa patuloy kong pag-iyak. Ang sakit, sobrang sakit marinig
Dhenzell Aaron Wellenzo POV: “Bar?” takang tanong ko habang nag a-ayos ng mga tinda rito sa puregold. Dinayo ako rito ng tatlo kong mga kaibigan para yayain ako sa bar. Ano ba ang Bar? Hindi pamilyar sa akin ang salitang bar, ngayon ko lang ata narinig ang katagang 'yan. “Oo, par gusto mo bang sumama sa'min mamaya? Pupunta tayo sa bar, mag sasaya lang tayo. For sure mag e-enjoy ka roon.” pangungumbinsi sa'kin ni Klerk na sumama sa kanilang pupuntahan. “Pasyalan ba ang tinutukoy niyong 'yan?” inosente kong tanong. Napakunot naman ang noo ko't tinignan sila ng nagtataka dahil sa malalakas at 'di mapigilang tawa. “Hindi ba pasiyalan ang lugar na iyon?” muli kong itinanong sa kanila. “O-oo p-pasiyalan nga ang lugar na 'yon kaya nga sumama kana sa'min mamaya.” si Hero ang sumagot sa akin habang natatawa parin. “B-bakit kayo nag sisitawanan? Mali ba ang aking hinuha?” napalunok ako habang iniintay ang kanilang responde. Nagpipigil silang matawa habang tintakpan ang kanilang bibig para
Wala na'kong nagawa ng sunduin na ako ng tatlo para sumama sa kanila sa sinasabi nilang bar na lugar. Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung tama ba ang sumama ako sa kabila. Katabi ko ngayon sa likod na upuan ng kotse si Kio. Habang si Klerk naman ang nag mamaneho ng sasakyan sapagkat siya ang may ari ng sasakyan na ito. Mayayaman ang tatlong 'to 'di gaya kong, lumaki sa hirap kaya parang nanliliit ako kapag kasama ko ang tatlong 'to pakiramdam ko'y hindi ako naaanib sa kanila. Katabi ni Klerk si Hero sa may unahang upuan. Sinandal ko ang likod sa upuan at tumingin ang nga tingin sa labas na malapit nang dumilim. Ang kalangitan na nababalot na ng kulay Kahel na kalangitan sanhi ng papalubog na araw. “Ang tahimik mo diyan par, mukhang malalim ang iniisip mo ah. Ano okay kalang ba? Malapit na naman tayo sa pupuntahan natin, kunting minuto nalang.” ngumiti ako kay Hero na nakaupo sa unahan. Sumilay pa ang ulo nito para silipin kaming dalawa ni Kio. Si kio namang hindi ma istorbo s
Mariin kong ipinikit ang mata dahil sa pait ng alak na halos dumaloy sa lalamunan ko hanggang dibdib. Ang init nitong dumaloy kasabay ng pag iinit ng katawan ko. Ang mukha kong nakakunot dahil sa hindi kanais-nais ang lasa ng alak na pinainom sa'kin. Lasang-lasa ko parin ito sa aking bibig. Para tuloy naninikip ang dibdib ko dahil sa alak. “Nice! Masasanay karin sa lasa ng alak. Ganiyan talaga kapag mga first timer sa alak. Mukhang hindi masarap pero kapag nasanay kana para lang tubig 'yan.” sambit ni Hero na nakaupo sa aking tabi at sinalinan muli ang isang tagayan ng alak. Gusto ko sanang tumanggi ngunit mapilit sila kaya wala nalang akong nagawa kundi sumakay sa mga bagay na gusto nila. Itinaas nila ang hawak na tagayan sa ere at pinag untog ang mga babasagin na tagayan saka nag sigawan ng“Cheers!” nakigaya nalang ako. Halos manginig ang buo kong katawan dahil sa pagdaloy ng alak sa lalamunan ko tungo sa aking tiyan. Nararamdaman kong nasusuka nakaagad ako, dahil parang may maas
“Nice to meet you!” pagbati niya sa'kin. Bumakas ang ngiti sa kaniyang labi gaya ng akin at inilahad ang kaniyang kamay para makipag kamayanan. Tinanggap ko ito, at tumingin sa kamay naming mag kahawak. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Parang bigla akong kinabahan, o sadyang mabilis lang talaga ang pagtibok ng puso ko. Ang init ay lambot ng kaniyang kamay, ang sarap hawakan at parang ayoko nang bitawan pa. “Btw, what's you name?” tanong niya. Mabuti nalang at maalam-alam ako makaintindi ng salitang ingles. Kumalas na ang aming mga kamay kaya nakaramdam ako ng lungkot. Gusto ko pang hawakan ang kamay niya.“Dhenzell Aaron Wellenzo. Ikaw?” tanong ko pabalik. Mahina namang natawa ito sa'kin kaya kumunot anf noo ko dahil sa pagtataka. “Anong nakakatawa?” takang tanong ko na magkasalubong ang dalawang kilay. Umiling-iling ito habang mahinang natatawa. “W-wala, wala. Ang astig mo mag pakilala full name pa talaga.” sagot niya kaya hindi ko maiwasan ang mapakamot ng ul
Freliah… Freliah pangalang palaging binabanggit ng aking isipan. Bakit hindi ko magawang alisin siya sa aking isipan? Palaging siya ang laman ng utak ko kaya minsan ay napapatulala nalang ako. Ilang linggo na ang nakalipas, hanggang ngayon ay Hindi ko parin siya nakikita. Araw-araw akong nag hihintay sa kaniya pumuntang puregold ngunit miski isang beses ay 'di parin siya bumabalik. Wala akong pasok ngayon sa trabaho sapagkat araw ng pahinga ko ngayon. Nasa apartment ako ngayon mag isa't tulala sa kisame habang nakahiga sa kutson. Ano ba'ng p'wede kong gawin ngayon? Nakakaboryong ang walang ginagawa. Isang tanong ang biglang pumasok sa aking isipan. Anong ginagawa ni Freliah sa Bar na 'yon nung araw na nakita ko siya roon? Bakit siya naroroon? Hindi kaya'y gaya nina Kio, Klert at Hero ang ginagawa niyo roon? Nakikipag talik kung kani-kanino? Ramdam ko ang kirot sa aking dibdib. O maaaring doon siya nag t-trabaho, napaisip ako sa maaaring maging sagot. Kung doon ko siya huling nakit
Freliah Quil Vertozo POV: “Sino naman kaya 'yang Dhenzell na 'yan?” mabilis kong kinulukot ang hawak-hawak na papel kung saan naka sulat ang kaniyang pangalan. Sa totoo lang ay hindi ko talaga alam kung bakit parang siya lagi ang laman ng isip ko. Ang balak ko talaga ngayon ay ang mag lista ng mga papamilihin ko para sa mga basic needs namin dito sa apartment na paubos na. And now my hands have her own life because it suddenly move and write his name in a paper. “Oh, ba't mo ginusot? Ikaw ha! Sino 'yang Dhenzell na 'yan. Sinulat mo pa talaga ang pangalan sa papel. Boyfriend mo ba 'yan? Parang hibang na hibang ka sa kaniya eh.” Herley sat besides me and cross her legs while raising her one eyebrow looking at me. “W-wala ah, mag l-lista talaga ako ng mga bibilhin ko mamaya. Wala na kasi tayong mga stocks diyan saka anong pinag sasabi mong Boyfriend. Ako? Mag kakaroon asa! Asa namang papatulan ko sila.” depensa ko sa aking sarili. Alam ko naman sa sarili kong walang lalaking tatang