NAGISING ako sa ingay na nanggagaling sa baba. Rinig na rinig ko ang halakhak ng kanyang ina. May bisita ba kami?
Pagkatapos maligo at mag-ayos ay bumaba na ako. Nasa hagdan pa lang ako ay napansin ko na agad ang mga tao sa baba.
"Oh anak! come here, I will introduce you to my friend."
Lumapit ako sa mga ito. May kasamang babae ang kanyang ina na hindi nalalayo sa edad nito. Nakaupo ito sa pang-isahang sofa.
"Kara I want you to meet my dearest friend, Micaela Buenavista. Mica this is my only daughter, Kara."
Ngumiti ako sa babae at nakipag beso-beso. "Nice to meet you po, tita."
"Me too, iha. Gina, you have a beautiful daughter. I wish i have a daughter like you iha."
Ngumiti ako sa ginang. She's so humble.
"Thank you po."
Humarap ako kay Mama. "Ma, i'll go ahead na. Nice to meet you po ulit Tita Micaela."
Pupunta ako ngayon Restobar. Makikigulo ako roon at magkukuwento na rin ng happenings sa buhay ko. Iinisin ko muna si Maricar bago magkwento.
Natawa ako sa naisip, siguradong palalayasin ako agad nito.
"Anong nakakatawa?"
"Ay! palaka!... Sus! maryosep!.. Lorenzo bakit ka nanggugulat?" Napahawak ako sa aking dibdib. Mukhang magkakasakit pa ata ako sa puso dahil dito.
"Kanina pa ako nakasunod sayo, hindi mo man lang ako naramdaman?.. Saka sino 'tong ugok na ito?" Kinuha nito ang phone sa bulsa ng pantalon at pinakita sa'kin ang isa sa mga post ko.
Ipinakita nito sa'kin ang post ko kagabi. Picture namin iyon ni Josh habang kumakain ng Ice cream na in-order nito with caption 'Thanks, I had fun.'
"Ah.. 'yan ba? Kahapon kasi nagstroll ako then may nakita akong bagong bukas na Restaurant. Hindi sana ako kakain kasi andaming tao. Pinipilahan siya pero pinasingit ako sa pila ng isang babae." Naalala ko nag-exchange pa kami ng number.
"Alam mo ba she's a mother of a two na, pero she looks so young pa rin." Kinuha ko ang phone ni Lorenzo at in-scroll down para makita nito ang picture nila ni Diana. Tiningnan ito ni Lorenzo.
"'Yung isa naman na kasama ko ay si Josh. Anak pala siya ng owner ng restaurant. Wala na kasing bakanteng table so i let him share with me." Diskumpyado ako nitong tiningnan.
"Ang saya-saya mo ah." Natutunugan ko ang pagka-sarkastiko nito.
Napakunot naman ang noo ko dito. "Well, I'm really happy naman talaga kahapon 'cause i gain new friends." Napakapit pa ako sa braso nito sa tuwa. Saka ko naalala, bakit nga ba ito nandito.
"Bakit ka nga pala nandito? wala ka bang gagawin?"
"Bakit? dahil ba may bago ka ng kaibigan kaya hindi mo na ako gustong kasama?" Pagsusungit nito.
Nakagat ko ang labi sa pagpipigil ng kilig.
"Why you're so masungit? Of course not, you are my only best friend." And my only love.
Inirapan lang siya nito. Hindi ko tuloy maiwasang isipin na nagseselos ito. Pero agad ko itong iwinaksi sa isipan. Ayoko ng umasa, I will enjoy this moment.
Nilapitan ko ito at ipinalibot sa leeg nito ang aking braso kahit na nahihirapan akong abutin ito. "Wag ka na magtampo, Lorenzo please," nagpa-cute pa ako dito. Alam kong hindi ako matitiis nito. Lumingon ito sakin pero agad din umiwas.
"Please.. Lorenzo." Pinag-igihan ko pa ang pagpapacute dito.
"Oo na..oo na. Ginamitan mo na ako niyan." Niluwagan ko na ang pagkakakapit dito pero nagulat na lamang ako ng ang mga braso nito ay pumulupot sa bewang ko.
Inilapit nito ang mukha sakin. "In one condition.." Alam kong unti-unti ng namumula ang aking mukha. Naramdaman ko ang pagsayad ng labi nito sa aking tenga. Halos pigilan ko ang aking paghinga ng marinig ko ang sinabi nito. "Kiss mo muna ako." Ilang sandali akong natulala.
Napagtanto kong nagbibiro lamang ito ng humagalpak ito ng tawa. Ang kaninang kilig na nararamdaman ko ay napalitan ng inis.
Agad ko itong hinampas. "Bwiset ka! pinagtitripan mo na naman ako." At ang lalaki ay tinakbuhan lang siya.
"Hoy! bumalik ka dito." Hindi pa rin matigil ang pagtawa nito.
"Your reaction was priceless. Sana pala nakunan ko ng picture."
Tumakbo ako papunta rito pero tumakbo rin ito palayo sa kanya.
"Ang sama mo Lorenzo!"
Tinawanan lang ako nito habang patuloy ko pa rin itong hinahabol.
Ang sama mo Lorenzo, pinaasa mo na naman ako.
"ANO ba specialty nila? 'yun na lang ang oorderin ko."
Matapos ang nakakapagod nilang habulan ay dumeretso kami dito sa Restaurant na pagmamayari ng pamilya nila Josh ang JJ Cuisines. Ang kaninang balak kong pagpunta kay Maricar ay napurnada na.
"Ikaw ba? anong gusto mo?" Tanong nito habang nagtitingin tingin sa Menu nito.
Tinatanong pa ba yan? syempre ikaw!
As if naman na maisasaboses ko iyon.
Sinabi ko ang order ko at um-order na rin ito.
Habang kumakain ay hindi ko maiwasang isipin. Kamusta na kaya ang panliligaw nito kay Cristine?
"So kumusta ka naman? ilang araw kang walang paramdam ahh." Tanong ko rito. Nang maramdamang titingin ito sa kanya ay binaling ko ang atensyon ko sa pagkain.
Ngumiti naman ito. "Ayos naman, medyo nagkaproblema lang sa business ni dad pero naayos din naman agad."
Iba ang sagot nito sa tanong na nais niyang iparating. "Eh kayo ni Cristine? kumusta?" This time, sinabi niya iyon ng hindi tumitingin dito.
"We are good. We are exchanging text or call to know better each other."
Samantalang sa'kin hindi man lang makapag text. Tsk!
Nagkaroon ng mahabang katahimikan.
"Kara.. tutuloy ka ba sa blind date? this week na 'yun diba?" Napatingin ako rito.
Mukang malabo pa sa plastic labo na makuha ko ang pag-ibig ni Lorenzo, kaya mabuti pa sigurong pagbigyan ko ang hiling ni mama na umattend sa blind date na yon.
"Oo.. Tutuloy ako sa blind date, Lorenzo. Ayokong sayangin ang effort ni mama." Tinitigan ko itong mabuti. Gusto kong malaman ang magiging reaksyon nito.
Tumango lang ito at itinuloy ang pagkain. 'Yun lang? wala man lang siyang sinabi.
Argghh! Manhid ka Lorenzo! manhid!
Napabuntong hininga na lang ako.
Tumingin ito sa'kin nang mapansin na hindi ko na ulit ginalaw ang pagkain ko.
"Oh, kumain ka na."
"Nawalan na ako ng gana." Bulong ko.
"Ano?"
Agad naman siyang ngumiti. "Eto na nga po kakain na po." Sungit talaga!
Bigla naman nagring ang phone ni Lorenzo. Tuluyan na akong nawalan ng gana nang makita kung sino ang tumatawag.
Si Cristine.
Pinanggigigilan ko na lang ang kawawang karne. Kung bakit kasi tumawag pa? lagi naman silang magkasama. Eto na nga lang ang time na kasama ko ito. Kinuha pa ni Cristine.
"Okay, wait for me there." Napalingon ako kay Lorenzo ng tumayo na ito.
"Hey, where are you going?" Hinawakan ko ang braso nito para pigilan.
"Nasiraan ng sasakyan si Cristine. Kailangan ko siyang puntahan."
Paano naman ako Lorenzo? I need you too..
"Iiwan mo ko? Ni-hindi mo pa nauubos ang pagkain mo."
"Busog na rin naman ako.. I'm sorry hindi na kita maihahatid sa inyo."
Gusto kong maiyak sa inis. Puro na lang Cristine, Cristine.. Cristine.
Umiwas ako ng tingin dito.
"Kara.."
"Don't!" Hindi ko na napigilan pang magtaas ng boses. Napalunok ako ng sariling laway dahil konting konti na lang ay tutulo na ang luha ko.
"Just go.." Nanghihinang usal ko.
"Kara.. galit ka ba? I'm sorr-" Bigla ulit nagring ang phone nito.
Lumingon si Lorenzo sa kanya pero agad akong nag-iwas ng tingin.
"I'm sorry, I have to go. Babawi ako Kara.. Please take care."
Kasabay ng pagtalikod nito ay ang pagpagsak ng luha ko.
This time.. hindi ko na mapigil ang pagtulo ng luha ko. Ang kaninang iyak lang ay naging hagulgol na.
Alam kong pinagtitinginan na ako ng mga ibang kumain sa restaurant pero wala na akong pakialam sa mga ito.
Ilang beses na ba akong nasaktan ng ganito? pagod na pagod na akong umasa na balang araw ay mamahalin din ako ni Lorenzo.
Itinakip ko ang dalawang kamay sa aking mukha para mapigilan ko ang sarili sa pag-iyak.
Inangat ko ang tingin sa panyong nakalahad sa'kin.
"Tahan na.."
Hindi ko alam kung bakit..
Pero mas lalo ako napaiyak ng makita ito.
"J-Josh.."
HINDI ko magawang tumingin kay Josh dahil nasaksihan nito ang pag-iyak ko. Nakakahiya man ang nangyari kanina, pero gumaan ang pakiramdam ko.Namumula pa rin ang pisngi ko pero tumigil na ang pagtulo ng luha ko. Dinala ako ni Josh sa isang park malapit sa Restaurant. Malawak ito at may nagtatayugang mga puno na siyang nag papalamig sa lugar. Dumagdag pa ang malakas na hangin kaya lalo pang lumamig ito.Napatingin ako sa lalaking umupo sa tabi ko. Inabot ni Josh sakin ang Icecream na binili nito."Ayos ka na ba?"Tumango ako dito at napatingin sa Icecream. Chocolate Flavor."Salamat.. salamat dahil sinamahan mo ko. Kahit na pinagtitinginan na tayo kanina dahil sa kakangawa ko." Bahagya naman akong natawa sa sarili. Siguro iniisip ng mga tao na pinaiyak ako ni Josh. Hindi nila alam na ito pa ang nga ang nagpapatahan sa'kin.Ngumiti ito sa'kin. "Paano ba ako mak
"CRISTINE, anong ginagawa mo dito?" Lumakad ako palapit dito.Hindi ko alam kung paano ko pakikiharapan si Cristine. Hindi naman kasi kami close. Ako lang ang nagmistulang messanger nilang dalawa ni Lorenzo. Kaya nagkakapagtaka kung bakit ito nandito."Pasensya na at nakaabala pa ako. I'm just so excited to talk to you."Kuno't noo'ng tiningnan ko siya. "Talk to me? bakit ano bang sasabihin mo?"Hindi maganda ang pakiramdam ko dito ah, may kutob ako na hindi ko magugustuhan ang ano mang sasabihin nito. Sana mali ang naiisip ko na tungkol kay Lorenzo ang sasabihin niya. Pero ano pa bang ibang sasabihin nito bukod kay Lorenzo. Naging konektado lang naman ako sa babae ng dahil kay Lorenzo."I want you to be the first one to know. Since you're one of the reason why i met Lorenzo." Hindi ko na gusto pang marinig ang mga sunod pa nitong sasabihin pero hindi ko naman mapatigil ito sa pa
"ANG sarap talaga ng sawsawan niyo Aling Ising!" Kumuha pa ako ng isang fishball mula sa hawak kong plastic cup."Naku! syempre naman, minsan ko lang kayo makita eh. Magmula noong grumaduate kayo ay bihira na lamang kayong mapadaan dito."Napangiti naman ako rito. "Alam kong busy na kayo sa mga trabaho niyo kaya naman sinusulit ko ang pagkakataon na ito. Wag niyo ng bayaran 'yan. Malaki rin ang naitulong n'yo sa'kin lalo na ng nagsisimula palang ang karinderya ko.""Hindi po puwede Aling Ising, negosyo niyo po ito. Dapat lang na magbayad kami."Pagkatapos namin sa Arcade ay naisipan namin na dito na lang kumain.Ising Eatery ang pangalan ng karinderya ni Aling Ising. Dito kami madalas tumambay ni Lorenzo noong nasa kolehiyo pa kami. Hindi kasi namin gusto ang nilulutong ulam sa university. Kaya nang matuklasan namin ang nag-uumpisa pa lang na karinderyang ito ay sinubukan agad na
"PA welcome home, i missed you so much." Sabik na niyakap ko si papa. Mahigit apat na buwan ko rin itong hindi nakita.Meet Oscar Villena, my ever lovable, caring and sweet father in the world. Well for me it is.Palagi nag-a-out of the country si papa kahit nu'ng highschool pa lamang ako. Madalas pa ako noong magtampo kasi lagi itong wala.Naalala ko nagrebelde pa ako dahil gusto kong pauwiin si papa. Naglayas ako at kila Lorenzo tumuloy, pero nang malaman ni Lorenzo na nagrerebelde ako ay kinaladkad ako nito pabalik sa amin para makapag-usap kaming pamilya.Bully talaga ang lalaking iyon, hindi ako kinampihan. Anyway, nagkaayos rin naman kami dahil ipinaintindi nila sa'kin na para saykin lang din ang ginagawa nila, for my future.Matapos kong yakapin si papa ay nakita ko ang mga gamit nito sa sala kasama ang mga shopping bags.Nanlalaki sa tuwa na tumingin
ILANG araw na ang lumipas magmula ng magresign ako sa dati kong trabaho. May sarili kaming business pero nagtatrabaho pa ako sa ibang kumpanya. I have reason, gusto kong matuto ng hindi binibigyan ng special treatment. Sa company kasi namin konti na lang ang ginagawa ko since kay Papa pa rin naman manggagaling ang approval ng mga projects.Sa ngayon, ako ang tumatayong acting CEO ng Villena Builders Inc. Our company is one of the top 20 most trusted house builders. But now many of our investors had back out whenever they heard the unpaid debts to CM Corp.Iniisip ng mga ito na hindi na kayang makabangon ng kumpanya. Kaya mas lalo kong pinagbubutihan ang pagtatrabaho sa aming kumpanya while papa went back to Singapore to calm our remaining investors.I press the intercom. "Jenny.. what is my schedule tonight?"Agad namang pumasok sa office ang aking secretary."You only have one M
HINDI ko mapigilang haplusin ang tela ng aking wedding gown. Napakaganda nito.Ang sabi ni Mama ay ipinasadyan pa ito sa kakilala niyang wedding gown designer. My gown is a deep V-neckline with organic lace edging and long lace sleeves. Aakalain mong may nakadikit na bulaklak sa braso ko dahil sa hindi mo mahahalata ang tela na talaga namang nagblend sa kulay ng skin ko. Talagang mabusisi ang pagkakagawa nito, mapapathumbs up ka talaga.Nakakamangha kasi ang ganda nito.Dati ini-imagine ko lang na ikakasal kami ni Lorenzo sa simbahan. Di halatang-halata na patay na patay ako kay Lorenzo na kahit highschool pa lang kami ay naisip ko na ito. Natawa ako sa mga naisip pero napalitan din agad ito ng lungkot.Nakakamangha na sa loob lamang ng dalawang linggo ay nagawang maisaayos ang lahat ng kailangan sa kasal. Halos wala akong itinulong sa pag-aayos nito pero maganda pa rin ang kinalabasan.
HINDI ko alam kung ano ang idadahilan ko ngayong ang pamilya ko, ang pamilya ni Lorenzo at maging ang pamilya ni Josh ay matiyagang naghihintay sa mga sasabihin ko.Si Papa ay matiimtim pa ring nag-iisip at hindi ako magawang tingnan. Si Mama ay nasa tabi ni Tita Mikaela na patuloy pa ring nag-sosorry.Nakagat ko ang ibabang labi ko. Malaking abala ang nagawa namin sa pamilya Buenavista. Nakakahiya talaga kila Josh.Nasa loob na kami ng Hotel. Sinubukan kong ibuka ang aking bibig pero agad ko din itong itinikom nang wala akong maisip na dahilan.Ang gusto ko lang naman ay mapakalma silang lahat at hindi sila magkasakitan, pero mukang pinalala ko pa ang lahat.Napahilamos ako ng mukha, buti na lang waterproof ang make-up ko kaya hindi ito masyadong masisira.Tumingin ako sa katabi kong si Lorenzo upang humingi ng tulong, pero mukang wrong move. Nang tingnan ko
"CONGRATULATIONS iha.. sabi ko na nga ba't kayo rin magkakatuluyan." Masayang bati nito sa'min ng former teacher namin na si Sir Bryle.Matapos ang kasal ay nandito naman kami ngayon sa isa sa mga kilalang hotel dito sa Tagaytay. Ito kasi ang napiling lugar ng magulang namin para pagdausan ng reception since wala naman talaga akong itinulong sa preparation.Pero hindi sa mismong hotel ang reception, doon lamang kami tutuloy pagkatapos ng reception. Outdoor wedding reception kasi ang naisip ng magulang namin kaya naman nandito kami sa likod ng hotel kung saan makikita ang mga nagkikinangang mga ilaw na nakasabit sa mga puno.May mahahabang table na nakapalibot sa magkabilang gilid, nakapatong dito ang mga puting bulalak. Sa harap naman nakapwesto ang table namin ni Lorenzo. Sa gitna naman ang nagmistulang stage ng reception."Salamat Sir Bryle, hindi ko alam na inimbitahan po pala kayo ni Mama. Thank