CHAPTER 55

Ednalyn

“Everette, kumusta?” humahangos na tanong ko rito pagdating namin ni chairman ng ospital.

Sa sasakyan pa lang panay na tawag ni chairman dito. Kung hindi lang ako kasama baka mag-breakdown ang Lolo ni Everette. Kasi paglabas ko ng bahay nang inaantay niya ako. Napansin kong panay nito punas sa pisngi. Umiiyak pala si chairman.

Sinisisi kasi nito ang sarili kaya ganito ang sinapit ng kapatid ni Everette, dahil sa pangingialam niya sa relasyon ni Nanay Erna at sir Lucio. Mabuti nga huminahon ng dumating ako iyon nga lang maya't maya ang check sa phone nito.

Nasa labas pa si sir Lucio. Kanina kasi hindi sumabay sa amin sa kotse ni chairman. Nagmaneho ng kaniya at nasa labas lang ito ng ospital ayaw pumasok.

“Apo, ang kapatid mo,” namumula ang mata at pinipigilan na iyak ni chairman.

“Magiging ayos siya ‘lo, ‘wag po kayo mag-alala,”

“Salamat apo, makakasama na natin ang kapatid mo,” wika ni chairman.

Sabi ni Everette, baka mga apat na araw lang lumabas na ng ospital ang kapatid ni