Chapter 13

"Mama ko!" Nananakbo palapit sa kaniya. Mangiyak-iyak pa ako nang tuluyan ko ng naramdaman ang pamilyar na yakap niya.

"Nakung bata ka! Saan ka ba nagsusuot! Di ka pa rin tumangkad?!" Naluluha ako sa sobrang galak pero natawa na ako.

"Mama! Na-miss ko po kayo! Ang ganda-ganda niyo po! Akala ko di na kayo makakarating.... saan po si Daniel?!" Naeexcite kong tanong nang magawi ang tingin ko kay Tito Marcio.

"Hello po, t-tito..." Tipid na tango ang binigay niya sa akin. Ngumiti rin ako pabalik. Pati si Obrei ay narito rin at natatawa habang nanonood.

Kumalas sa yakap si Mama saka sinapo ang mukha ko.

"Naku. Manang-mana ka sa akin. Ganda-ganda mo!"

"Salamat po, Mama. Kamusta po ang biyahe? Si Daniel po?" Nawala ang ngiti ni Mama. Napakurap-kurap ako.

"D-di sinama si Daniel. Di sanay sa travel gamit ang sasakyan." Nawala ang ngiti ko.

Hanggang ngayon ay di ko pa nakikita ang kapatid ko. Magda-dalawang taon na ata ito.

"Pero wag kang magaalala, makikita mo rin ang kapatid mo Anita. Pasensya