Sinuot ni Alana ang kanyang sunglasses at tumingin sa harap ng salamin. Ngayon ang biyahe nila patungong Pampanga and to be honest, she’s excited. She’s never been to any places in Luzon before. It’s always Siargao, Boracay, and Bohol. But never the places in Luzon. Kakatapos lang nilang mag-usap ni Selim para magpaalam dito na baka wala siyang internet connection sa kanyang pupuntahan. She has to tell him in advance dahil baka mag-alala sa kanya ang kanyang mga anak. Lalo na si Aurora na namana yata sa kanya ang pagiging paranoid. Alana picked up her purse and went to her mini luggage. Muli siyang sumulyap sa harap ng salamin bago siya lumabas ng silid. Namataan niya si Architect Ivory na chill lamang sa baba at nanonood lang ng palabas. “Are you off for today, Miss?” she genuinely asked. Bumangon ito sa pagkakahiga at tumingin sa kanya. She nodded her head and smiled. “Don’t forget to lock your doors, okay?” Agad na sumaludo sa kanya ang kanyang arkitekto at nakangiting tumango.
HINDI alam ni Alana kung ano ang kanyang gagawin. Kung mananatili lang ba siyang tahimik o makipag-usap sa binata. She’s scared to talk to him. Paano kung madulas siya’t masabi niya ang tungkol sa mga bata? E ‘di siya lang mismo ang maghuhukay ng sarili niyang libingan niyan?“Are you hungry?”Napatingin siya kay Rhett nang magsalita ito. She bit her lower lip and slowly shook her head. “Uhm, hindi naman. Ikaw? Are you hungry?”“The drive is going to take for an hour. Are you sure you wouldn’t eat anything?” tanong nito.She shook her head. “Ayos lang po ako. If you’re hungry, pwede tayong dumaan sa drive thru para may makain ka habang nagmamaneho.”Hindi ito sumagot sa kanyang suhistyon. Ngunit nang makakita sila ng isang drive thru fast food ay agad na lumiko ang binata. She looked outside the window and can’t help but reminisce the good things that happened to her before when life was still good.“What do you want to eat?” he asked.Sa tanong nito ay wala sa sarili siyang napatingin
Panay ang pagsulyap niya sa kanyang katabi na busy sa pagmamaneho. She wanted to talk to him but he looks so unapproachable. Humugot siya ng malalim na hininga at binaling ang tingin sa labas ng bintana. She wanted to have a little conversation with him ngunit tipid nman itong sumagot.She let out a huff and started eating her cheese burger. Alana is not fond of cheese at all but she doesn’t have any choice. Nagpapalibre na nga lang siya tapos siya pa itong may ganang magreklamo? She’s not that thick-faced woman.Sumulyap siya sa binata at pansing hindi man lang nito nagagalaw ang pagkain na ini-order nito. Kaya naman hindi niya na mapigilang magtaka. She looked at him and asked. “Why are you not touching your food? H-hindi mo po ba gusto ang pagkain?”Rhett glanced at her before turning back his gaze to the road. “I’m driving.”Wala sa sarili siyang napatango. May point nga naman ito. Hindi niya alam kung ano ang susunod niyang sasabihin kaya naman pinili niya na lang na manahimik at
Tumayo siya nang tuwid habang hawak sa kanyang kanang kamay ang isang payong. Sobrang taas ng sikat ng araw at masakit ito sa balat. Mabuti na lang talaga at may dala siyang payong at mayroon siyang gamit na sunscreen. Hindi masyadong masama ang tama ng araw sa kanyang balat.Tumingin siya sa malawak na lote na kanilang binabaybay. Na sa may dulo nito ang isang bahay na under construction pa lang ngunit pwede na itong pasukan. Nakasunod siya kay Rhett na ngayon ay walang imik na naglalakad na para bang walang nakasunod rito.“Uhm, Mr. Fuentabella, wait po,” mahinang utas niya.Paano ba naman kasi, isang hakbang ng binata, tatlong hakbang niya na. Dagdag pang sobrang bilis ng paglalakad nito na para bang laging may hinahabol. Kaya naman halos maglakad-takbo na siya sa sitwasyong ito.And oh, did she forget to mention that she’s also carrying a luggage? Yes, she’s carrying a luggage and a purse! And he didn’t even bother to offer any help.Biglang tumigil sa paglalakad ang binata at hin
Panay ang kanyang tango sa bawat salitang lumalabas sa bibig ni Rhett. Sa totoo lang ay maganda ang mga naiisip nitong mga plano para sa renovation sa bahay na ito and to be honest, she’s excited to start drafting her designs for the renovation for this house. Ito ang pinakaunang pagkakataon niyang mag-design ng bahay na may kalumaan na.“I want a pool, spacious pool, one huge master bedroom, and three rooms for three kids,” saad nito.Tahimik siyang tumango. She’s very curious. Gusto niyang magtanong dito tungkol sa sumagi s kanyang isipan kanina ngunit hindi niya ito magawang sabihin o itanong sa binata dahil baka uminit na naman ang ulo nito at hindi na naman umimik.Mahirap na.“Gusto niyo pa po bang mag-ikot sa buong bahay?” tanong ng babaeng kanina niya pa kasama.She turned to the woman and smiled. Umiling siya rito. “Hindi na po. Okay na po ako rito. Pwede niyo na po akong iwan dito.”Umiling ang babae sa kanya. “Hindi ka po ba nagugutom, Miss? Baka gusto niyo po ng maiinom? K
Ngumuso siya at humugot ng malalim na hininga. Habang abala siya sa pagguguhit ay hindi niya napansing nagsisimula na palang pumatak ang ulan. Hindi naman malakas dahil kahit sa malakas na pag-ulan ay kitang-kita niya pa rin ang sikat ng araw. It’s raining and sunny at the same time.Nagbaba siya ng tingin sa kanyang ginuguhit at muling ngumuso. Wala man lang sumilip sa kanya sa silid na ‘to para magtanong kung anong gusto niyang kainin. Sana talaga ay sumang-ayon na lang siya sa sinabi nung babaeng kausap niya kanina. E ‘di sana may pagkain siya ngayon dito.“Wala bang tatanong sa ‘kin kung nagugutom ako?” wala sa sarili niyang tanong habang nakatingin sa pinto.Inis niyang binitiwan ang kanyang hawak na lapis at humiga sa kama. Gustuhin niya mang lumabas ng silid ngunit baka sungitan na naman siya ng masungit niyang amo na para bang ipinaglihi sa sama ng loob.Humugot siya ng malalim na hininga at pinikit ang mga mata. Gutom na gutom na siya ngunit ang bahay na ito ay para bang sepa
Tahimik niyang pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng bintana habang tahimik namang nagmamaneho si Rhett. Pareho silang walang balak basagin ang katahimikang ‘yon. Kasi ano ba ang kanyang sasabihin sa binata kung sakaling magsasalita siya?Wala naman, ‘di ba? Wala siyang masasabi sa binata kaya mas maigi nang itikom ang kanyang bibig. And besides, she’s hungry. Walang ideyang papasok sa kanyang utak kung ganitong gutom siya. Kakain muna siya saka siya makikipag-usap rito. Baka kasi masungitan niya pa ito pabalik kung makikipagkwentuhan siya rito na gutom.“What do you want to eat?”She looked at him and found him glancing at her from time to time. Tipid niya lang itong nginitian at humugot ng malalim na hininga. “May fast food po ba rito? Or any restaurants?”Kahit nahihiya siya rito ay nagugutom na talaga siya. Wala siyang ibang mapagpipilian. Kung mag-iinarte siya ngayon, baka mas lalo lamang siyang magutom. Kaya naman kakapalan na niya ang kanyang mukha.“McDonalds,” he replied.Wal
Tahimik siyang kumakain habang nakatitig sa labas ng glass wall. Hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang nangyari sa counter kanina. She wanted to ask him why he did that but he doesn’t seem to mind what he did a while ago. Para ngang wala itong ginawa sa kanya dahil sobrang tahimik nito.She took a very deep breath and massaged her temple. Inubos niya na lang ang kanyang McFlurry habang na sa malalim na pag-iisip. Hindi lang pala probinsya itong Pampanga. Akala niya kasi ay tulad sa mga probinsya sa Visayas o Mindanao na minsan lang ang mga fast food tulad ng fast food na kinakainan nila ngayon.Wala sa sariling dumapo ang kanyang paningin sa isang grupo ng mga estudyanteng may hawak na phone. Her eyes widened. May signal?!Agad niyang kinuha ang kanyang purse at tinigil sa pagsubo ng kanyang kinakaing dessert. Hinalungkat niya ang laman nito para sana hanapin ang kanyang phone ngunit ganoon na lang ang disappointment na kanyang naramdaman nang ma-realize niyang naiwan niya sa ibab