Mula sa kung saan ay may naglagay ng jacket sa likod ko at payakap akong itinayo mula sa pagkakaupo ko sa kalsada. Nagpaubaya ako rito at humagulhol sa mga bisig ni Pierce."Stop crying. It's okay," anas nito habang hinahagod ang likod ko."Iuuwi na kita."Bumitiw ako sa yakap nito pero hindi niya ako hinayaang makalayo agad."Hindi ko pala kaya. H-hindi ko kayang ibenta ang sarili ko, Pierce. Oo, may kalandian akong taglay pero hindi ko pala kayang ibenta ang katawan ko," umiiyak ko na wika."Masama ba akong anak kasi hindi ko kayang magsakripisyo para sa pamilya ko? P-Pero ginawa ko naman ang lahat. Handa akong gawin ang lahat basta 'wag lang 'to. 'Wag lang 'tong ganito kasi hindi ko talaga kaya."Muli niya akong ikinulong sa yakap nito."Alam namin. And you've done enough. 'Wag ka nang umiyak. Tara na. Umalis na tayo dito."Nagpatianod na ako sa kaniya palayo habang halos buhatin niya na ako. Si Barbie ay tahimik lang sa tabi namin, nakikiramdamn kung kailan magsasalita.Hindi ako
Natagpuan ko ang sarili na nakatulala na nakaupo sa labas ng isang fast food chain. Kanina pa ako nakatitig sa cellphone pero wala pa akong natatawagan ni isa.Wala naman kasi talaga akong mapupuntahan. Ni hindi ko kayang magrenta ng isang kakarampot na silid para matulugan sa gabing ito dahil sa wala na talaga akong pera.Said na said na ako. Wala nang naiwan ni isang patak kaya para na akong pulubi na nakatungko sa labas at kulang na lang ay itaas ang kamay para mamalimos.Kinagat ko ang dila at nagmura. 'Langyang buhay naman ito, ano. Kung akala ko ay naranasan ko na ang nasa pinakaibaba, pinatunayan lang ng sitwasyon ko ngayon na may mas ibababa pa ako."Tangina," bulong ko at tumingala sa madilim na langit. "Lord naman, kotang-kota na ako sa mga problema. Please, chill lang po tayo, ha. Medyo humihina po kasi ang kalaban."Nagbuntunghininga ako at muling tumitig sa cellphone. Hindi ako pwedeng makitulog kay Barbie dahil tulad ko, may family problem din na kinakaharap ang maton na
"Psst Pierce. Gising ka pa?"Hindi gumalaw ang lalake sa pagkakahiga sa sahig na nilatagan ng karton, kutson, at blanket. Nakahiga ito patalikod sa akin at nakakumot hanggang sa ulo."Alam kong gising ka pa. 56 seconds ka pa lang na nakahiga d'yan. Binilang ko."Umusod ako sa gilid ng katre at sinundot ang tagiliran nito gamit ang paa ko. Napabalikwas naman ito ng bangon at tiningnan ako nang masama.Nginisihan ko naman siya at inayos ang kumot sa katawan "Hindi ako makatulog."Bumalik ito sa pagkakahiga at nagbuntunghininga. "Wala akong pakialam kung hindi ka makatulog. Isinakripisyo ko na nga ang kama ko sa iyo tapos pati pagtulog ko ay kukunin mo pa sa akin? 'Wag kang mandamay, Xylc. Matulog ka na.""Hindi nga ako makatulog saka wala ka namang trabaho bukas 'di ba? Sabi mo kakatapos lang ng bahay na ginagawa niyo tapos nasa talyer ulit ang tricycle mo. Tsika muna tayo. Pampaantok lang. Ikaw kasi, ayaw mong patayin ang ilaw. Kalalake mong tao tapos takot kang matulog sa dilim."Pu
"Wala kang pasok?"Napapitlag ako sa pagkakatunganga sa harap ng laptop nang marinig ang boses ni Pierce mula sa pinto. Hindi ko namalayang nakauwi na pala ito.Umayos ako ng upo sa silya sa maliit niyang sala at tiningnan ang lalake na pawis na pawis habang naghuhubad ng t-shirt. Nabilad na naman sa mga mata ko ang magandang katawan nito."Tapos na. Isang subject lang ako ngayon, eh. Kain ka na. Nagluto ako ng ginataang monggo diyan. Pinakialaman ko na ang laman ng kusina mo. Pero ako naman ang bumili ng ibang panakot. Kain ka na."Kumuha ito ng t-shirt sa karton sa ilalim ng kama nito at isinuot. Nakasunod naman agad ang mga mata ko sa toned at tanned na namumutok na muscles nito."Salamat. Tamang-tama. Gutom na gutom ako."Kumuha ito ng plato at nagsandok ng pagkain. Halatang gutom nga ito dahil sa sunud-sunod na pagsubo pero kahit ganoon ay may class pa rin. Hindi katulad kong kumain na parang barumbado sa kanto.Sa ilang araw ko na ring pananatili rito sa bahay niya ay may napapa
Nagising ako mula sa kalabog na nagmumula sa kabilang silid na inookupa ni Pierce. Tiningnan ko ang oras sa cellphone at napailing nang makitang pasado alas dose na ng madaling-araw."Kung kumayod ang gago, parang ilang dosenang anak ang kailangang palamunin," sambit ko at inayos ang pagkakahiga sa banig sa sahig.Lagpas isang buwan na rin akong nakalipat sa katabing silid matapos mabakante ito nang umalis na single mom. Sa loob ng mga araw na iyon ay ilang beses ko na ring napansin si Pierce na halos umaga na kung umuwi.Isa pang kalabog mula sa kabila ay bumangon na ako bitbit ang banig, unan, at kumot. Lumabas ako at tuluy-tuloy na pumasok sa bukas na pinto ng kapitbahay.Balewalang humiga ako sa kama ni Pierce at nakataas ang mga kamay sa ulo na tinitigan ang lalakeng nakahubad-baro na umiinom ng tubig habang nakabalandra sa sahig sa may kusina.Mukhang lasing dahil namumula ang mukha pero alam kong dahil lang ito sa sobrang pagod."Dito ako matutulog, ha. Namamahay pa ako sa kabi
"Ate, kailan ka uuwi sa bahay?"Nawala ang ngiti ko sa tanong na iyon ng kapatid. Umayos ako ng upo sa sahig at isinandal ang ulo sa dingding."Hindi na ba galit si nanay sa akin, Jun?" Hindi ito kumibo sa kabilang linya kaya alam ko na ang sagot. Galit pa rin siya sa akin hanggang ngayon."Kumakain ba kayo nang maayos ni Missy? Si tatay? Magaling na ba siya?""Ayun, bumabalik na naman sa pag-iinom. 'Te, uwi ka na dito, please. Miss ka na namin."Pumikit ako para pigilan ang pag-iinit ng mga mata."Oo naman. Uuwi rin si ate diyan. Ikaw pa. Malakas ka sa akin. Iyong pag-aaral niyo ni Missy, maayos ba? Binibigyan ba kayo ng baon ni nanay? Iyong pinadala ko sa iyo, tinitipid mo ba? 'Wag mo ring sabihin kay nanay na binibigyan kita ng pera, ha. Para sa inyong dalawa iyon.""Oo, ate. Ikaw, kumakain ka pa ba diyan te?"Tuluyan nang tumulo ang luha ko sa tinuran ng kapatid."Asus at inintindi pa talaga ako. 'Wag mong alalahanin si ate rito. Healthy and pretty pa rin ang ate niyo."Tumawa si
Nakatulala akong nakatunganga sa kawalan habang kagat ang labi. Kanina pa ako nakabalik sa kwarto dahil tinulugan na ako ni Pierce matapos niya akong pagbigyan sa hiling ko na isa pang kiss. Ngumisi lang ito, kinabig ako, at pinatikim ako ng isa na namang makapugto-hiningang halik kaya naman kahit alas-singko na ng umaga ay gising pa rin ako at paulit-ulit na binabalikan sa isip ang pakiramdam kanina."Gaga ka talaga kahit kailan, Xylca. Bakit mo nagawa iyon? Bakit mo na naman pinahiya ang sarili mo."Ibinaon ko ang mukha sa unan at tinadyakan ang mga nakakalat na damit sa sahig. Pinukpok ko ang ulo at ikinulong ang sigaw sa unan."Bakit pa ako humingi ng isa pa? Anong isa pa? Ganoon na ba ako kamanyak na tao? Paano na ang puri ko? Ano na lang ang magiging tingin ni Pierce sa akin?"Natigilan ako sa huling nasabi at tumitig sa nabubulok na na kisame. "Sandali, kailan pa ako nagkaroon ng pake sa iisipin ng ibang tao? Ano naman ngayon kung iisipin ni Pierce na manyak ako? Slight totoo
"Kagabi..."Agad akong tumayo sa pagkakaupo sa batuhan sa labas ng gate ng abandonadong parke para iwan si Pierce. Akala ko ay kung ano na ang problema nito ng mabilis niya akong niyaya na tumambay. "Naku, may sinaing nga pala akong naiwan. Baka masunog," palusot ko pero bago pa ako tuluyang makahakbang ay pinigilan niya ako sa kamay at seryosong tiningnan."It's not about the kiss."Agad akong bumalik sa tabi nito at mabilis na nagpakawala ng tawa. Inayos ko ang pagkakaupo at pabirong hinampas ang braso nito."Luto na pala ang kanin. Naluto ng mag-isa. Bakit, alin tungkol sa kagabi ang sasabihin mo?""The reason why I don't celebrate my birthday anymore."Saglit akong natigilan sa nabanaag na kalungkutan sa boses nito. Kumilos ako papunta rito at iginalaw ang ulo para pag-aralan ang mukha nito. Maliban sa lungkot ay may nababasa akong galit mula rito."Bakit nga ba, Pierce? Uy, willing na siya na mag-share sa akin."Kumuha ako ng tsitsirya at binuksan."It has lost its meaning to me