16NOT SO HELLISHNapilitan na rin akong lumakad papunta sa pintuan ng kwarto, para sumunod kay Bradenton sa ibaba raw. Inayos ko ang sarili ko bago ko hawakan ang knob pero ayaw bumukas.Shit! Pangalan daw niya ang banggitin. Ano ba yan?I rolled my eyes."Kanton!" sabi ko. Hindi nga pala kanton. "Lucky me! Itlog! Itnok! Ho-mi! Nis…sin!" sabay tawa ko pa. Inaabot na naman ako ng pagkalukaret ko.Buti na ang ganito na natatanggal ang stress ko, hindi ako agad na tatanda. Hindi tulad ni Braden na parang madaling mangungulubot ang mukha sa stress. At dagdag na ako sa stress na yun. Ang sarap niyang asarin, asar talo kasi siya. Lagi siyang pikon at isinasalya ako sa kama.Wag lang niya akong sasapakin dahil sigurado ay baka humiwalay ang ngalangala ko sa bibig ko, o kaya ang ulo ko sa katawan ko at tumalsik sa kung saang lupalop ng mundo."Chairman!" sabi ko pa at napakamot ako sa ulo na hindi bumukas iyon.Shit! Ano ba?"Iz... Izquie..." napaisip ako. Ano nga bang apelyido niya
17 PLANE CRASH Pagkaupo ko, mga ilang segundo lang ay naupo na rin ang dalawang lalaki na kaharap ko. Nasa tapat ko ang abogadong gwapo.Mahilig ako sa gwapo kasi ang gandang tingnan sa mga mata.Tumikhim pa ako at napakamot sa batok ko nang lumundo ang kinauupuan ko dahil sa bigat yata ni Bradenton. Ang abogado naman ay patingin - tingin sa akin pero di ko siya pinapansin. Magkasiklop lang ang mga kamay ko sa kandungan ko habang hinihintay ko na magsimula iyon sa pagsasalita ng kung anumang gustong ipaliwanag tungkol sa mga letseng papers daw. Malamang na kontrata yun tungkol sa anak namin. "So, wala namang masiyadong kailangan Miss Vera, pirma lang," unang hirit ng abogado. "Oh by the way, ako nga pala si Pierre Montelibano. Atty. Prierre, Brade's friend." aniyon pa sa akin. Tumango lang ako. Wala naman akong pakialam kung sino siya. Wala naman akong utang sa kanya. Pero mukhang hindi sapat ang pagtango ko dahil kaaagad niyang inilahad ang palad niya sa akin. Napaawang pa ang
18BESIDE HIMHindi ko na nagawang basahin pa ang ibang dokumento. Basta pinirmahan ko na lang ang mga may nakasulat na pangalan ko. Hindi ko kasi alam kung anong nararamdaman ko lalo kapag ganito na ang matatapang niyang mga mata ay sinusungawan ng lungkot.Hindi naman ako walang awa. Kahit na ganito ako na ipinaglihi sa kalahating baliw, marunong akong makisimpatya sa kaharap kong tao.Para bang pasan-pasan niya ang buong kalawakan sa balikat niya at hindi ko alam kung bakit, at parang gusto kong malaman ang dahilan.Ay bwisit! May sarili akong problema pero dadagdagan ko pa ba ng sa kanya?Tiningnan ko siya ulit at sambakol na naman ang pagmumukha niyang nakatitig sa kawalan. Maluha luha ang mga mata niya at lihim na nagtatagis ang kanyang mga bagang.Iniabot ko ang mga papel kay Pierre.Naagaw lang ang atensyon ko ay nang magsalita ulit ang abogado kaya tumingin kaagad ako rito."Okay. Legally, Izquierdo na ang anak mo. So, hihintayin ko pa ba ang result ng DNA test bago ko
19MA’AM LADY MAKULIT“SAAN ka bababa?” iyon ang tuwid na tanong ni Branden sa akin sa wikang Tagalog.Direktang nakatingin ang mga mata niya sa daan.“Sa tapat ng langit at lupa,” walang kwenta kong sagot kaya mala-punyal ang mga mata niyang tumama sa akin.Hindi siya umimik nang itago ko ang mga labi ko. Nagpipigil ako dahil natatawa ako sa sagot ko sa kanya.Nakapuntos na naman ako.Sino bang hindi maiinis?Matapos kong ituro nsng ituro ang direksyon ng kumpanya ng Eden ay sasagutin ko lang siya ng pilosopo.He pulled over.Walang paalam na binuksan ko ang pinto ng sasakyan pagkatapos na itigil yun ni Braden sa tapat ng pinagtatrabahuhan kong building, kung saan ako nagtatrabahoDi pa niya alam ito at parang wala nga siyang bilib sa pagtuturo ko ng daan kaya nakita ko na nag-mapping pa siya. Ang sosyal niyang talaga.At salamat dahil naisip niya akong ihatid dahil nakalimutan kong kumuha ng pamasahe sa bag ko kanina. Paano nataranta na ako kaya sinundan ko siya ng mabi
20IT WAS SOMETHINGDaig ko pa ang nakikinig ng drama sa AM radio o kaya ay sa FM sa ginagawa ko. Drama na ang babae at lalaki ay nagkabati kaya nauwi sa jugjugan to the max.Tsismosa ako eh, anong pakialam niyo? Trip trip lang. Pag nahuli ako ni Kanton, lagot ako. Pero tahimik naman ako. Good girl ako ngayon dahil sa mga kaganapan na ito sa mahiwagang banyo ni Kanton.Nakaupo pa rin ako at nakikinig sa kanila. Feeling ko ay tenga ng baboy ang nakadikit sa ulo ko sa laki ng pandinig ko.Walang tigil ang ungol at atungal ng babae sa loob ng banyo, at ang hindi ko marinig ay si Braden. Parang tuod pa rin siya.Pati ba makipag sex ngayon ay tuod na siya? Wala siyang ka boses-boses, hindi tulad noong binuntis niya ako. Baka pipi na siya o kaya ay manhid na ang pagkalalaki niya. Baka nga naapektuhan na siya nung plane crash kaya di na niya ma-appreciate ang pleasure ngayon.Gusto ko siyang tanungin kanina nang ihatid niya ako, kung anong nangyari sa kanya sa plane crash.Malamang, m
21I LIKE HERI can't help myself not to explain to this young woman in front of me. I'm so relaxed sitting on my own chair with my head resting on it too, but deep inside…fuck's sake, I was distraught.I don't know how to make her believe that I don't have any other agenda with Zara. That it's her who I really like.I was in coma for the past five years due to a plane crash. Hindi ko alam kung bakit kung kailan ko gustong kilalanin noon nang husto ang isang batang babae sa katauhan ng babaeng ito, na nakatayo ngayon sa harap ko na walang kasing kulit ay saka naman ako naaksidente.I like her since that night, when she was still eighteen. Hindi naman siya ang pipiliin ko talaga noon para magbuntis sa successor ko kaya lang kinulit niya ako, and I was so damn curious what was her reason of begging me to take her. Inalam ko muna ang dahilan habang nasa hotel siya at naghihintay sa akin.I found out that it was because of her adopted mother. Nasa isang ospital at magpapaopera ang ma
22 "suddenly it's magic" PAY ME MORE L***T na ang dila ko sa paghabol kay Braden papasok ng kwarto. Humihingal ako na parang aso. Ang lalaki naman kasi ng mga pesteng hakbang niya. Baka kung di lang nakakahiya ay dumamba na ako sa likod niya at naglambitin, hanggang makarating ng kwarto para libre sa pagod ang mga binti at paa ko. Naghagdan kasi siya. Pwede naman sa elevator sana. Torture siya eh. Bwisit siya. Pahawak hawak pa siya ng kamay kanina, ngayon bawing bawi na naman siya sa imbyerna. Naitukod ko muna saglit ang braso ko sa pader para magpahinga. Hindi ko nakita si Nanay sa ibaba. Nawawala ang mga tao at hindi kami nagpapangita ngayon, hindi tulad noon sa bahay na nasa daan pa lang ako ay tanaw ko na si Nanay sa salas. Nakapanhik na kami at lahat ay hindi ko nasulyapan man lang ang ina ko. "Hoy. Nagmamadali ka, tatakasan mo ako. Akin na ang utang mong ten thousand," sabi ko sa kanya matapos akong makailang ulit na humigop ng hangin. Dire diretso siya sa walk in kaya s
23NO! NO! NO!Emman'sNang lumabas ako sa walk in at wala na si Kanton ay lumabas ako ng kwarto. Hindi ko alam kung saan ang kwarto ng anak ko at sa dami ng pinto rito, di ko alam kung saan ito hahanapin.Palinga-linga ako sa paligid. Gusto kong makita si Blaze.Gusto ko na kasing kumain kasi gusto ko ng matulog at nabubwisit ako sa laki ng bahay niya samantalang siya lang naman ang nakatira.Sa may likuan ay sumulpot si Chairman. Hawak niya pa rin yung phone niya. Saan kaya siya galing?Bahagyang lumabi ako pero kaagad ko rin na itinago dahil naalala ko yung halik niya.Nakatingin siya sa akin at kahit na yata gaano kasimple ang suot niya ay sobrang pogi niya pa rin talaga.Sinara ko ang bibig ko, baka tumulo ang laway ko."S-Saan ang kwarto ni Blaze?" tanong ko sa kanya kaagad at kanda utal pa ako.Tiningnan niya ako lalo. Nakapamulsa na sya ngayon suot pa rin ang pantalon niyang pang-office."Just beside the Master's bedroom. Isn't he in his room?" aniya sa akin at tuluy-tuloy ako