Chapter 6: Huwag kayong lumapit

Chapter 6: Huwag kayong lumapit

HINDI namalayan ni Skylar na umalis na si Jeandric dahil sa lalim ng iniisip at naiwan sila ni Jaxon sa mahabang pasilyo. 

Naninibago at kinakabahan si Skylar; mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung paano makitungo kay Jaxon. Nag-iisip si Skylar kung magsasalita siya para basagin ang katahimikan pero bigla nang naglakad palayo si Jaxon.

“Jaxon...” Agad niyang hinawakan ang kamay nito. Mainit iyon, hindi tulad ng malamig at walang emosyon na ekspresyon ng mukha nito.

“Sa nangyari ngayong gabi... Salamat... Maraming salamat...” Nauutal ang boses niya habang mahigpit na hinahawakan ang kamay ng lalaki.

Hindi sumagot si Jaxon. Tila hindi niya narinig ang sinabi ni Skylar. Nakatitig lang ito sa kamay ng babae, tila naguguluhan.

Dahil doon, inakala ni Skylar na galit si Jaxon sa paghawak na ginawa niya. Agad niya itong binitiwan at yumuko para humingi ng paumanhin. “S-Sorry, Jaxon.”

Nang bitiwan niya ang kamay nito, bahagyang gumalaw ang kamay ni Jaxon at parang hahabulin ang kamay niya ngunit agad nitong nahuli ang sarili. Sa inis, sumigaw ito kay Skylar. 

“Go away!”

Nanginig si Skylar sa sigaw nito kaya agad siyang napapikit. Nang muli siyang dumilat, malayo na si Jaxon. Malalaki ang mga hakbang nito papalayo kasama ang mga bodyguard.

Nanatili si Skylar sa kinatatayuan, gulong-gulo ang isip. May kurot sa puso niya habang pinapanood ang papalayong si Jaxon. Napangiti siya ng mapait. 

“Bakit pa ako naniwala kay Jeandric? Kung talagang may pakialam ka pa sa akin, paano mo ako nagagawang itaboy nang ganito?”

---

PAGLABAS ni Jaxon sa Bright Lights Club, binuksan agad ng isa sa mga tauhan ang pinto ng sasakyan. Tahimik siyang sumakay habang si Wallace naman ang nagmaneho. Sa rearview mirror, napansin ni Wallace ang malamlam na titig ni Jaxon sa pintuan ng club. Nakaigting ang panga, parang galit pa rin. 

Nakakatakot ang ekspresyon ni Jaxon. Ngayon lang nakita ni Wallace ang ganoong pagkakainis ng boss. Agad nitong pinaandar ang sasakyan.

Habang umaandar ang sasakyan, natanaw ni Jaxon si Skylar na tulala at nakatitig sa kawalan. Binawi agad ni Jaxon ang tingin at malamig na tinanong si Wallace, “Who's that old man?”

“Old man, Sir?” Nalito si Wallace.

Napakunot ang noo ni Jaxon at inis na nagsalita, “Her blind date, damn it!”

Doon lang naintindihan ni Wallace na ang tinutukoy nito ay si Mr. Lapuz. “Ah, si Mr. Lapuz, Sir. Negosyante siya ng mga toilet cleaning appliances, may mahigit limang bilyon ang assets.”

“Five billion, huh,” malamig na sabi ni Jaxon. “In ten days, I don't wanna see his company in this industry. Make sure to block all his possible connections.”

“Yes, Sir Jaxon.”

“Anyway, do you know the person who slapped her yesterday?”

“Sir, natuklasan na po. Ang boss ni Miss Skylar Aquino mismo ang gumawa noon,” sagot ni Wallace.

“Make him pay the price.”

“Sir, puputulin ba ang kamay?” tanong ni Wallace, napapalunok ng laway sa kaba. 

“Cut off his hands?” Matalim na tingin ang ibinigay ni Jaxon. “Who am I? Jeandric?”

“Sorry, Sir.”

“Ruin their business. Make their businesses declare bankruptcy. You know what to do, Wallace.”

“Y-Yes, Sir.”

---

HINDI na umuwi si Skylar matapos ang gulong nangyari. Takot siya na bugbugin ng ama niyang si Lito kaya nagpasya siyang pumunta sa ospital para alagaan ang kapatid niya. Habang naghihintay ng sasakyan, biglang may humintong isang itim na van sa harap niya.

Mula sa sasakyan ay lumabas ang mga matitipunong lalaki at lumapit kay Skylar. Sinubukan niyang tumakbo pero agad siyang nahuli at naisakay sa van. 

“Ahhh!” sigaw niya, nanginginig sa takot. “Tulong—!” 

Naputol ang sigaw niya nang takpan ang bibig niya at hatakin papaloob ng van. Nanginginig ang buong katawan ni Skylar. Ang mga lalaking kumuha sa kanya ay may mga tattoo, mukhang mga taong hindi gagawa ng mabuti. Natatakot siya! 

“S-Sino kayo? Hindi ko kayo kilala! Baka maling tao ang nakuha n’yo!”

Lumapit ang isang lalaking balbas-sarado, tinitigan si Skylar mula ulo hanggang paa at saka nagsalita. “Hindi kami nagkamali, Miss. Ikaw ang babaeng ibinenta ni Lito sa boss namin—si Skylar Aquino.”

“Ano sinasabi mo?! Ibinenta niya ako sa boss n'yo?!” Mas lalong tumahip ang dibdíb ni Skylar sa takot. 

Ngumisi ang lalaki kay Skylar, inilapit ang bibig sa tainga niya at malaswàng bumulong habang natatawa, “Maganda ang boses mo, ah? Pero mas maganda siguro kapag umuungól ka, ‘no.”

Sinimulan siyang hawakan ng lalaki pero umiiwas siya. “Babayaran ko kayo! Triple sa presyo na binayad ng papa ko! Huwag n'yo akong saktan, please!”

“Triple?” Tumawa ang lalaking balbas-sarado habang nakatingin sa kanya, napapailing. “Ang yabang mo, ha? Talagang kaya mo? Alam mo ba kung magkano ang utang sa sugal ng tatay mo sa boss ko?”

Umiling si Skylar. Itinaas ng balbas-sarado ang dalawang daliri at ginalaw sa harap niya, “Two million bawat laro. Ang tatlong beses na talo niya ay anim na milyon. Mayroon ka ba n'on?”

Nanlaki ang mata ni Skylar. Hindi na nga umabot ng one hundred thousand ang lahat ng cash at ipon niya, paano pa kaya ang anim na milyon?

Nakita ng balbas-sarado ang gulat na reaksyon ni Skylar at hinamak siya ng nakangisi, “Sa itsura mong iyan, malabo kang magkaroon ng anim na milyon. Kaya mas mabuti pa, sumama ka na lang sa nightclub. Mag-entertain ka ng mga customer. Malay mo, may dumating na isang sugar daddy. Kung magustuhan ka, baka makuha mo agad ang pambayad para sa utang.”

Dadalhin siya sa nightclub para kumuha ng customers? 

Nablangko si Skylar sa narinig. Natakot siya nang husto at nawala sa isip ang dapat gawin. Agad siyang nagsalita at nagmakaawa. Baka madaan sa awa at pakawalan siya. 

“Parang awa n'yo na po... Huwag n’yo akong idaan sa ganito. Promise, gagawa ako ng paraan para bayaran ang utang ng papa ko. Huwag niyo lang akong ipadala sa nightclub, please...”

Punong-puno ng takot ang mga mata ni Skylar at nanginginig ang kanyang boses habang umiiyak. Alam niyang hindi niya kayang ibenta ang sarili para lang mabayaran ang utang ng kanyang ama.

Tinitigan siya ng lalaki mula ulo hanggang paa na may kung ano sa ngisi nito. “Ang ganda mo talaga. Alam mo, gusto ko talagang palayain ka pero ayaw pumayag ng boss ko. Kaya ganito na lang, sumama ka sa amin. Kung masaya kami sa serbisyo mo, baka i-refer ka namin sa mga mayayamang customer para makaipon ka kaagad ng pambayad. Ano, deal?”

Natulala si Skylar. Ibig sabihin, siya na ang sunod na magiging biktima nila. Agad siyang umatras at niyakap ang sarili sa takot. 

Ano na ang gagawin niya? Sarado ang pinto ng sasakyan kaya hindi siya makakatalon palabas. Wala rin siyang cellphone dahil hinablot agad ang bag na dala niya ng mga taong ‘to. Wala siyang lakas laban sa mga lalaking ito. Nagagalit siya sa sarili dahil hindi niya kayang ipagtanggol ang sarili. 

Tama ang sinabi ni Jaxon noon. Kung wala ang proteksyon nito, para siyang puppet na madaling kontrolin ng iba. Wala siyang kakayahang ipagtanggol ang sarili kahit kaunti. 

“Ang ganda mo talaga. O teka, huwag kang umatras. Sumunod ka na lang sa gusto namin. Papayag ka rin naman, e,” sabi ng mga lalaki habang dahan-dahang papalapit kay Skylar na panay naman ang atras. 

“Huwag kayong lalapit! Ahh—”

*