KABANATA 7:GULAT ako nang mapagbuksan ko siya ng pinto. Bumalik siya pero para sa naiwan niyang wallet sa sofa. Hindi ko napansin iyon kanina. "Sure ka? Wala ka nang naiwan?" paninigurado ko sa kanya.Tinapunan niya ng tingin iyong sofa bago muling bumaling sa akin habang nakapamulsa.Humalukipkip ako habang nakatagilid ang ulo, pinagmamasdan siya na umiwas ng tingin.“Wala na…” maos niyang sabi.Tumango ako at nilagpasan siya para pumunta sa pinto. Paglingon ko ay nakatingin pala siya sa likod ko. Bumuntong-hininga siya.“Hmn?” I tilt my head to one side.“Cass, I’m sorry. Alam kong nainis ka sa ‘kin kanina,” anito at hinagod ng daliri ang buhok nito. Napatingin tuloy ako sa kamay nitong malapad. Iniwas ko ang aking tingin.“That’s fine. Okay na ko,” sabi ko na lang and I tried to smile at him to give him assurance na everything’s okay. Para kasi akong nahihiya kung sasabihin kong hindi. Tsaka ang awkward na. Edi okay na lang para matapos na.Humakbang siya palapit sa akin. Medyo
KABANATA 8:BLAKE and I continued with out courting stage. He exert efforts talaga at nakikita ng iba 'yon."Siya ba 'yong bago? She's not even that pretty!""Shh!"I pretended that I didn't hear anything. Nakapikit ako at inaayusan ni Mela. Dalawa kaming nasa loob ng dressing room para sa gaganaping fashion show for a lingerie. Alam ko na ako naman iyong pinag-uusapan nila. Kanina pa nila ako tinitignan.I tried to be friendly lalo na noong nagkatinginan kami ni Angelica. Iyong matagal na ring nagmomodelo at nakikita na rin sa mga commercials. Kilala na siya talaga kumpara sa akin na nagsisimula pa lang.Alam ko naman na hindi niya ako gusto dahil hindi man lang niya ako nginitian kanina at maski tapunan ng tingin. Hinayaan ko na lang. Wala naman akong ginagawang masama sa kanya kaya lang nang nalaman ko kay Emily na pinag-usapan ako ng ibang models sa labas dahil pinuntahan ako ni Blake kahit na hindi naman siya part ng show.Noong nalaman nilang nariyan si Blake, marami nang kumausa
KABANATA 9:SINILIP ako ni Crystal habang nag-aayos ako ng buhok. "Don't peak, just get in," sabi ko at sinulyapan lang siya saglit sabay balik sa pagkulot ng aking buhok."Sabi ko na, kaya hindi muna ko maliligo kasi mukhang matagal ka. Mababagot lang ako kakaantay sa 'yo. Ilang oras pa 'yan?" tanong niya at marahang umupo sa gilid ng aking kama.Bakas ang aliw sa mga mata habang pinapanuod ako. Nilingon ko siya saglit."You haven't taken a bath? I can finish this within thirty minutes, Crystal. Maligo ka na kaysa ako mag-antay sa 'yo, iiwanan kita," sabi ko sa kanya.Hindi kasi ako mahilig mag-antay. Mabilis ako mainip. Tumayo tuloy si Crystal."Ang tagal mo kasi talaga kumilos. Tignan mo pagtapos ko, may ginagawa ka pa rin. Maaga ka pang nagising sa amin pero busy na busy ka pa rin."I shrugged. Hindi na ko nakipagtalo. Noon, medyo matagal din si Crystal mag-prepare sa sarili pero kung ikukumpara sa akin. Mas matagal ako talaga. Dalawang oras minsan ang tinatagal ko sa preparation
KABANATA 10:IT was awkward for me pero para kay Dustin, nakikita ko naman ay hindi. Siguro para sa kanya, wala lang talaga ang nangyari. Medyo tumatak sa isip ko 'yong sinabi niya sa akin kahapon na naguguluhan na rin siya madalas sa amin ni Crystal. I still don't get that because they were living in the same roof for how many years. Hindi pa rin niya kabisado ang asawa niya?"That's my gift when I was in college, right?" Nagulat ako nang makitang suot ni Dustin iyong regalo kong relo sa kanya noon pa.Tsaka ko lang napansin iyon nang kumakain na kami sa resto. Napadapo ang mga mata ko sa kamay niya.Dustin grinned."Of course, you're my best friend. I treasure everything you gave to me. Kaunti na nga lang hindi ko pa gagamitin," sabi niya sabay hagod ng daliri sa buhok nito.Sumimangot ako at natigil sa pagkain ng ceasar salad."No, I was just joking." He laughed. "Alam kong hindi na tayo ganoon ka-close simula nang naging malapit ako kay Crystal but Cassy, I still consider you as a
KABANATA 11:TUMUWID ang tayo ko nang marinig ang malakas na boses ni Dustin. Sumipa ang kuryosidad sa akin at hindi maiwasang lumabas nang kwarto para silipin silang dalawa na nagtatalo na sa hallway.Nakatalikod si Dustin sa akin at nakaharap sa kanya si Crystal. Masyadong matangkad si Dustin kaya naba-block niya ang view ko sa kapatid ko."Don't make it an issue. Ano bang nangyayari sa 'yo?""I didn't change. Binabaligtad mo lang, eh. Aminin mo na sa akin, Dustin!" Tumaas ang boses ni Crystal dahilan para maglakad na ako at magpasya na awatin silang dalawa."Why are you guys fighting?"Kitang-kita ko 'yong pagkabigla ni Crystal nang sumulpot ako. Mula sa galit na ekspresyon at pagkagulat, mabilis na nag-shift iyon sa pagngiti."Sorry, naistorbo ka namin. Uh, don't mind us," sabi ni Crystal.Binalingan ko si Dustin na nakatingin sa ibang direksyon pero halatang malalim ang iniisip. Hinagod ng daliri nito ang buhok bago bumuntong-hininga at pumasok sa kabilang kwarto. Hindi man lang
KABANATA 12:PINAGMANEHO ako ni Anthony papuntang hospital. Hindi ko kasi kaya iyong magmaneho ng ganito kaya pinili ko na makisuyo sa kanya. Umuwi rin agad si Blake matapos makiramay. Lilipad siya patungol Caticlan para sa isang event nang apat na araw. I understand, and I still have my relatives and friends who will support me during these times. Wala akong gana pa sa ngayon makipag-usap sa iba at sa totoo lang ay gusto kong mapag-isa pero alam kong hindi p'wede. Marami akong i-e-entertain hanggat hindi pa naililibing si Crystal."You want me to come with you?" Anthony asked, but I shook my head and smiled."I'm fine. P'wede ka bang mag-antay dito sa lobby? Mabilis lang naman yata. I just need to check Dustin's condition too.""Sure. Tawagan mo lang ako," he said.Kaya iniwan ko si Anthony sa lobby at mag-isang pumunta sa recovery room. Naabutan ko agad si Tita Tamara at Tito Joaquin na nasa labas at nag-aantay marahil sa akin. Napatayo agad si Tita Tamara para salubungin ako."How
KABANATA 13:HINDI ko maintindihan kung bakit kailangan kong gawin iyong gusto nila. Umalis ako na um-oo sa kondisyon ni Tito Joaquin. Nakiusap siya sa akin at para bang na-corner ako at hirap akong magsabi ng hindi. Naalala ko kung paano magwala si Dustin kanina. Tito Joaquin mentioned that he could hurt himself once he knew Crystal was dead. Sinisisi niya 'yong sarili niya kaya naaksidente sila. I admit I was in pain when I saw how miserable he was. Nahabag rin ako at aminadong naluha pero ayokong makita iyon ng iba.Pumayag ako pero ang gusto rin ni Tito Joaquin ay kapag naoperahan si Dustin ay dapat umalis na rin ako papuntang Paris. Ibig sabihin, tatakas ako sa kasalanan ko. Sa pagsisinungaling at pagpapanggap. Hindi na ko magpapakita sa kanila kahit kailan.I sighed as I closed my eyes. Ang daming gumugulo sa isipan ko. Hanggang sa inilibing si Crystal sa ikalimang-araw, masakit pa rin ang dibdib ko. Parang kahapon lang ang lahat at hirap pa rin akong tanggapin na mag-isa na la
KABANATA 14:NAKAHIGA ako sa kama at hindi nagsasalita. Kabado ako pero hindi lang halata. Naiwan ako kasama iyong personal nurse para daw sa akin. Mayroon din si Dustin. Lahat ng kausap niya o namin ay alam na kung anong mangyayari. Ganoon kahanda ang magulang niya para sa planong ito.Napapikit ako ng mariin at nasapo ang ulo. Hindi ko na maintindihan kung aatras ba ako o hindi na kaya lang nakabenda na iyong dalawa ko ring binti. Nagpapanggap na naoperahan rin. I will pretend that I can't remember our marriage life. Kapag ganoon kasi, mas madali para sa akin ang magpanggap.Isang linggo ko lang itong gagawin. Dapat makumbinsi ko siyang magpa-opera na tapos aalis na ko. Ilang araw na akong lugmok sa kalungkutan. Pakiramdam ko wala na akong dahilan para manatili dito dahil mag-isa na lang ako sa buhay."I want to pee." Napangiwi ako dahil nakaramdam nang tawag ng kalikasan.Napalingon sa akin iyong nurse na nag-aayos ng prutas sa lamesa."Naku po, Maam. Sabi po ni Madame bibisita na