May sampong minuto na sigurong nakahinto ang Montero ni Grant sa parking lot ng condo pero walang naka-iisip na bumaba.
Alam kong may gusto siyang sabihin sa akin kanina pa sa school, pero walang chance dahil medyo busy din kasi talaga kami pareho.
Tahimik. Walang nagsasalita.
Tiningnan ko siya na diretso lang ang tingin sa labas.
Tulala.Hinawakan ko ang kamay niyang nasa manibela..
Saka siya nagsalita..
"Mads, I think we need space." Panimula nito.
Naguluhan ako. Space?
"What do you mean?"
"Let's take a break.." Tumingin siya sa aking gawi ngunit hindi siya talaga nakatingin sa akin. Lagpas sa akin ang mga titig niya.
"Is there a problem? Okay naman tayo ah. We're fine, right?"
Hawak ko pa rin ang kamay niya pero inalis niya ito at nagsalita muli..
"Yes, we're okay. It's just that, there is something in me that needs space."
"Paanong space ba? Lalayo ako sa'yo? Ilang days? 2 days? 3 days?"
"No." Maikling tugon nito. Nakahawak siya sa sintido na tila sumasakit ang ulo.
"Then, what? Bakit? We're not always together. Sa school nalang. Hindi pa nga madalas because of my duties.. Hindi na tayo laging nagkikita just like before. Hindi na rin tayo madalas magkausap sa phone. Hindi pa ba space 'yon? Ano pa bang klaseng space ang gusto mo?"
"I can't explain it really..."
"Hindi mo maexplain!? Myghad! Alam ko na, nagsasawa ka na! Nagsasawa ka na sa relasyon na 'to. Bakit, Grant?! May iba na ba? May iba ka na bang ka-date, ka-text at kausap sa phone kaya you needed space? Naglolokohan na naman ba tayo dito?"
Blangko ang sagot nito. Nagsisimula na ang mga luha kong bumagsak. Pinipilit kong pakalmahin ang sarili ko.
" 7 years, Grant! Hindi ako nagsawa, mas lalo pa nga kitang minahal sa paglipas ng panahon. Kinalimutan ko na kung ano man ang naging problema natin noon. Pinaglaban natin 'tong relationship na 'to sa parents ko.. Tapos, ngayon ano? Kailangan mo ng space?" Mataas na ang boses ko. Hindi ko magawang kumalma.
"May nagawa baako? O May hindi ba ako nagawa?" Lalo akong naiyak..ngunit pinipigilan ko itong tumulo...
Still. Hindi pa rin siya sumasagot.
"Are you breaking up with me?" Tila nabasag ang boses ko sa tanong kong ito. Pero pinilit kong maging matapang.
Imbis na sumagot ay pumikit lang ito na tila nahihirapang sabihin ang mga sasabihin niya. Mas lalo lang tuloy akong natakot marinig ang kung ano mang sasabihin niya.
"Please, explain yourself. I need a valid reason." Pinunasan ko ang mga luha kong umaagos na sa aking pisngi.
Wala pa ring imiksi Grant. Sabi nga nila, 'Silence means Yes'.
"You're not just asking for space. You are breaking up with me, aren't you?"
Hindi nakaligtas sa aking paningin ang buntong-hiningang pinakawalan niya.. Tumingin siya sa akin.
"I never forget those times na pinaglalaban natin ang relationship natin. And I am very thankful that you're trusting me despite what I've done in the past. It's just that there's a problem with me." Huminto Ito. "Akoito. Hindi ikaw. Wala rin akong iba. Hindi ko na magagawa iyon sa'yo."
"Then why, Grant? Bakit nakikipaghiwalay ka?"
"Kailangan kong hanapin ang sarili ko. Hindi mo ba napapansin? May nagbago.. May nagbago na sa akin. May nagbago sa ating dalawa."
"Lahat naman nagbabago, Grant! Anong klaseng dahilan ba 'yan?!" Sa mga sandaling ito ay nakalimutan ko na yata ang salitang kalma. Hindi ko kinakaya ang mga sinasabi niya.
"I don't know. Pakiramdam ko kasi may nagbago sa'kin. May nagbago sa nararamdaman ko para sa'yo..."
"Then, tell me.." Mahabang katahimikan na naman ang bumalot sa amin.
"I don't love you anymore."
Tila isang bombang sumabog ang mga salitang binitawan niya. Bombang nagpasabog sa aking sistema. Hindi ko malaman kung iiyak ba ako o sisigaw o kung ano bang dapat maging reaksyon ko sa mga narinig. Dapat ba hindi na lang ako nagtanong pa?
"I'm really really sorry, Babe." Hinawakan nito ang mga kamay ko. Pinunasan ang aking mga luha. Nanatili lang akong nakatitig sa mga kamay kong tangan niya. Ito na ba ang huling beses na hahawakan niya ang aking mga kamay?
"I just need to find myself. Naguguluhan din ako kung bakit konararamdaman 'to. Nagising ako isang umaga na parang wala na. Wala na akong maramdamang love. Nawala na 'yung excitement. 'Yung dating tayo. 'Yung dating ako. At sa tingin ko, hindi ka lang magiging masaya kapag ganito ako sa'yo."
Patuloy lang ako sa pag-iyak.. Masakit pala talagang marinig na hindi ka na mahal ng taong mahal mo. Nakakabingi. Nakakatuliro.
"I'm really really sorry, Mads."
Inalis nito ang isang kamay at pupunasan pa sana nito ang aking mga luha ngunit hinawi ko ang kamay niya. Binitbit ko ang aking bag at binuksan ang pinto. Napansin kong tinatanggal niya pa ang seatbelt niya pero tumakbo na ko palayo..
Napabalikwas ako sa aking higaan.
Panaginip..
Walang ligtas pati sa panaginip ko nauulit lang ang mga pangyayari..
Alas onse na ng umaga nang ako'y magising.9 o'clock ang first subject ko. Pero heto ako, nakatulala sa kawalan.Sa buong pag-aaral ko, ngayon lang ako umabsent ng dalawang sunod na araw pa. And worst, wala akong malubhang sakit. Kahit may fever ako, hindi ako uma-absent.Ngayon pa lang.Ah, mali pala.May sakit ako.Masakit ang puso. Counted ba 'yon?Pangalawang araw na mula nang mawala siya sa buhay ko. Ganoon pa rin ang pakiramdam. Parang kagabi lang nangyari ang lahat. Parang yung pagpa-flash back ng mga pangyayari ay kanina lang naganap. Parang isang palabas sa telebisyon na paulit ulit ulit na ipinapalabas.Tiningnan ko ang phone ko.Kadalasan, pagkagising ko ay mga messages na mula sa kanya.Nasanay na akong tawag niya ang gumigising sa akin sa umaga.Lalo na kapag maaga ang pasok ko... kagaya ngayon, maaga ang pasok ko. Pero...Wala siyang text o tawa
Alas onse na ng umaga nang ako'y magising.9 o'clock ang first subject ko. Pero heto ako, nakatulala sa kawalan.Sa buong pag-aaral ko, ngayon lang ako umabsent ng dalawang sunod na araw pa. And worst, wala akong malubhang sakit. Kahit may fever ako, hindi ako uma-absent.Ngayon pa lang.Ah, mali pala.May sakit ako.Masakit ang puso. Counted ba 'yon?Pangalawang araw na mula nang mawala siya sa buhay ko. Ganoon pa rin ang pakiramdam. Parang kagabi lang nangyari ang lahat. Parang yung pagpa-flash back ng mga pangyayari ay kanina lang naganap. Parang isang palabas sa telebisyon na paulit ulit ulit na ipinapalabas.Tiningnan ko ang phone ko.Kadalasan, pagkagising ko ay mga messages na mula sa kanya.Nasanay na akong tawag niya ang gumigising sa akin sa umaga.Lalo na kapag maaga ang pasok ko... kagaya ngayon, maaga ang pasok ko. Pero...Wala siyang text o tawa
June 16, 20169 o'clock in the morning...Monthsary sana namin ngayon.Tinitignan ko ang paperbag sa may gilid ng sofa habang ako'y nakaupo at nakasandal kay Teddy.Kagigising ko lang.Nagising ako sa alarm ng celphone ko na nagpapaalala kung ano ba ang okasyong mayroon ngayon.06/16/16Happy 86th Monthsary babe! I love you! <3Siya pa nga ang naglagay niyan sa celphone ko. Ganoon din sa celphone niya.I'm wondering what he's thinking right now.
Walang lingod likod akong pumara ng taxi sa harapan ng building. Hindi ko na tiningnan pa kung sumunod ba siya sa akin at nagtangka pang habulin ako. Wala na akong pakialam.Ang gusto ko lang ay makalayo kaagad sa building na iyon. Isinusumpa ko na hindi na ako babalik sa lugar na iyon kahit anong mangyari.Pinagsisisihan ko na rin na sinunod ko pa ang kagustuhan ng puso ko.Akala ko kasi, pareho kaming dalawa nang pinagdadaanan sa ngayon.Walang patid ang mga luha ko sa pagbuhos. Parang hindi nauubos."Kuya, sa bus terminal po tayo papuntang Tagaytay." turan ko sa driver ng taxi.Hindi naman ito umimik, p
Nagising ako ng may naghawi sa aking buhok na nakasabog sa aking mukha. Paglingon ko ay si Kuya Maze.Wala na yatang alam gawin ang mata ko kundi ang lumuha. Umiiyak na naman ako."What happened, Princess? Grant again?" Konklusyon nito. "You're always crying over that guy these past few days."Umupo ako at sumandalsa headboard. Huminga ng malalim. Hindi ako makaisip ng tamang paraan kung paano uumpisahan ang lahat."Tell me, anong nangyari?""Promise me you won' tell to anyone... Don't mention it to Mom or Dad or even Kuya Malt and the others.""Promise, I won't. Just tell me what's wrong."
Nagising ako ng may naghawi sa aking buhok na nakasabog sa aking mukha. Paglingon ko ay si Kuya Maze. Wala na yatang alam gawin ang mata ko kundi ang lumuha. Umiiyak na naman ako. "What happened, Princess? Grant again?" Konklusyon nito. "You're always crying over that guy these past few days." Umupo ako at sumandalsa headboard. Huminga ng malalim. Hindi ako makaisip ng tamang paraan kung paano uumpisahan ang lahat. "Tell me, anong nangyari?" "Promise me you won' tell to anyone... Don't mention it to Mom or Dad or even Kuya Malt and the others." "Promise, I won't.Just tell me what's wrong." Huminga ako ng malalim. Tumingin sa mga mata ng kapatid ko. Sa kanilang dalawang kuya ko, siya talaga ang pinaka-close ko. Siya ang madalas kong kakampi sa lahat ng bagay. Si kuya Maze lang din ang nakakaalam ng lahat ng nangyayari sa'kin sa school, sa amin ni Grant at sa kung anu-ano pa. Wala a
"Uy, girl! Anong klaseng mukha 'yan?" siniko ako nitong si Trixie. "Bakit nakabusangot ka? Ang aga aga pa." litanya nitong kaibigan ko sa akin."Anong gagawin ko sa Feasib ko?" naiiyak kong tanong."Hala, girl! Hanggang ngayon, problema mo pa rin 'yan? Iba na 'yan, girl. Walang pagmove on d'yan ah.""Ilang araw mo nang problema 'yan Maddy. Kausapin mo na lang siya ng diretso." kampanteng sagot ni Macy sa akin. Palibhasa kasi, magkapartner sila ni Trixie."Buti kayo, ma
"Uy, girl! Anong klaseng mukha 'yan?" siniko ako nitong si Trixie. "Bakit nakabusangot ka? Ang aga aga pa." litanya nitong kaibigan ko sa akin."Anong gagawin ko sa Feasib ko?" naiiyak kong tanong."Hala, girl! Hanggang ngayon, problema mo pa rin 'yan? Iba na 'yan, girl. Walang pagmove on d'yan ah.""Ilang araw mo nang problema 'yan Maddy. Kausapin mo na lang siya ng diretso." kampanteng sagot ni Macy sa akin. Palibhasa kasi, magkapartner sila ni Trixie."Buti kayo, magka-partner kayo e. Tapos si Shane, nakausap na niya 'yong ka-partner niya. 'Yong partner ko, ni hindi ko nga alam kung alam ba niyang may ganitong project tayo!" nakasimangot pa rin ako.Imbis na maawa sa akin ay nagsitawanan pa sila. Tinawanan na naman ako nitong mga kaibigan ko sa mga pinagsasasabi ko."Ang judger mo ah!