Matapos ang practice ay hinanap ulit ng mga mata ko si Art doon sa pwesto kung saan ko siya unang nakita ngunit wala na siya doon. Inilibot ko ang paningin ko sa pag-aakalang baka andito pa rin siya sa paligid. Nagsialisan na rin ang ibang mga estudyanteng kanina ay nanonood sa amin.
"Aurora?" I heard Emma's voice so I immediately looked to where she is. My eyes widened when I saw her being one of the contestants for the singing contest. May kanya-kanya kasi kaming coach para mag-ensayo sa amin. Hindi ko man lang napansin na isa rin pala si Emma sa contestants.
"Emma. I didn't know you can sing." I rolled my eyes inside my thought. Wow, Aurora. Akala mo naman na kilalang-kilala mo na talaga si Emma.
"Well, yeah. I have actually been into singing since I was young. Nakasali na rin ako sa mga patimpalak. Not to brag, but, I won all of them." Nakangiti niyang sabi na halata sa mukhang medyo nahihiya siya. I made an 'ooohh' reaction. Hindi ako makapaniwalang halimaw
I walked like a zombie habang papunta ako sa classroom. Walang buhay, tulala, nasa daan lang ang tingin. I can't believe Art doesn't even miss me even the slightest bit. O talagang nagpapanggap lang siya na wala siyang pakialam sa'kin para makapagpokus siya sa paghihiganti niya? Imposible naman kasi na itatapon lang niya nang ganun-ganun lang ang pagkakaibigan namin eh.Pabagsak akong umupo sa pwesto ko at tumingin sa labas ng bintana. Hindi mawala sa isipan ko si Art. Ano bang dapat kong gawin para matigil niya ang pinanggagagawa niya?"Good morning, class."Walang gana kong inilipat ang tingin sa harapan. Modern Physics ang next subject at ngayon ang unang araw na papasok ang instructor namin.Nanlalaki ang mga mata ko nang makita kung sino ang instructor namin. The terror professor!I gulped. Bakit sa lahat-lahat ng subjects ay Modern Physics pa ang hina-handle niya? Is this it? Papahirapan ba niya ako?Inilibot nito ang paningin sa palig
"Uh, Rora..." Tumigil na lang kami sa paglalakad nang makababa na kami sa CEA building. Hinarap ko kaagad si Diego na kanina pa pala nakatingin sa magkahawak naming kamay. I gulped as I immediately lets go of his hand. My skin started to roughen so I hugged myself. Giniginaw ako na kinikilabutan.My forehead creased when he smiled as he kept on looking at his palm. Agad ko rin naman siyang hinampas sa kanyang balikat kaya mabilis rin siyang nakabalik sa realidad. He gave me a puzzled look."Anong ginagawa mo?" Tanong ko rito."Bakit? Ano bang ginawa ko?""Bahala ka nga diyan!" I took steps away from him but he followed me."Sino ba ang lalaking iyon, Rora?""Wala kang pakialam.""Grabe oh, parang hindi tayo magkaibigan ah." Napatigil ako at hinarap ulit siya."Kailan pa tayo naging magkaibigan?" I don't even have an idea what this guy is talking about. He is just flirting with me, for goodness' sake!"H-hindi pa ba m-mag
Sinamahan ako ni Art kahapon sa NSTP office at doon ay nagpalista. He was acting like a normal student, may respeto sa seniors. Nakakahiya lang dahil sinadya naman talaga na wala kami sa mga nakapaskil na papel dahil part na kami ng Literacy Training Service. Ang mga education students ay ang mga magtuturo sa ibang estudyante at mananatili lang kami sa campus. Hindi kami pupunta sa field. Kung hindi magtuturo ay kami ang maglilinis. Minsan din daw ay pupunta kami sa ibang school para doon magturo. Matapos pumunta sa office ay hinatid ako ng lalaki pauwi. While on our way home, dahil sa tahimik lang sa loob ng sasakyan, we talked. But our conversation is not the same as it was before. Mukhang may limitasyon ang mga pinag-uusapan namin. Natakot na nga akong tanungin pa ang tungkol sa paghihiganti niya, dahil alam kong hindi rin naman niya iyon magugustuhan. All freshmen gathered in the activity center. We formed lines by platoon. Kinakabahan pa kami sa mga kinatatayuan
Pumasok kami sa mall na hindi ko papangalanan dahil ayaw ko lang. Sumakay kami ng escalator papunta sa top floor dahil ando'n ang food court. Marami akong nakikitang mga nakaputi, ang ibig sabihin lang ay mga kadete lang din ang karamihan sa mga costumers dito."So, anong gusto mo?" Tanong ni Diego. "Kakain ba tayo ng fried chicken? Masarap ang manok nila dito."I pouted. "Manok mo mukha mo. Gusto ko ng milktea!""Ha? Eh gusto ko ng manok eh!" Hindi naman siya nagpapatalo sa pagpapahaba ng nguso."Sana all sweet!" Mabilis kaming lumingon ni Diego sa food court nang marinig naming may sumigaw. I gulped when a group of students were looking at us. Mukhang sila iyong nagsa-sana all."Hala, kayo naman! Ene be!" Sigaw ni Diego sa mga ito as he swayed his body na parang kinikilig. He acted like a gay at kunwari ay may inipit na hibla ng buhok sa likod ng tenga niya. I just looked at him with disgust."Milktea na lang kasi tayo!" At nauna na akong
Matapos kong maligo at pagkalabas na ng CR ay nakita ko si Art na nakaupo sa sala. Malamig ang tingin niya sa'kin habang nakadekwatrong nakaupo. Nakabukas naman ang TV pero hindi siya doon nakatingin at mukhang hinihintay talaga niya akong lumabas dito sa CR.I immediately avoided my gaze dahil wala siyang planong alisin ang tingin niya sa'kin. Dumiretsu agad ako sa kwarto at naghanap ng masusuot sa closet. Kinuha ko ang blue floral dress para iyon ang suotin. Sandals ang sapin ko sa sariling paa. Humarap ako sa salamin dito sa kwarto at sinuklayan ang sariling buhok. To make myself prettier, I applied liptint and a light make up. I sprayed perfume all over my body para naman maging mabango ako.When I'm all fixed up, I looked at the mirror once again and saw a beautiful woman in my reflection. Minsan talaga ay mapapaisip ka na lang kung bakit ang ganda mo. I look so beautiful, nah, gorgeous. I smiled to see a better version of myself.Lumabas na ako ng kwarto a
"H-ha?" I wasn't able to fathom. Pero sa tingin ko ay tama nga itong iniisip ko. There is no other meaning to his question. Did he just asked if I already have someone I like?"Y-you don't have to answer it." Hindi niya pa rin naaalis ang tingin niya sa harapan at mukhang wala talaga siyang balak na tingnan ako."Bakit mo naitanong iyan, Art?" I asked him."Nevermind it.""Paano kung sabihin ko sa'yong meron nga?" I joked. Sa totoo lang ay wala pa namang taong nagpaparamdam sa akin ng kilig. I never felt my heart flutter, hindi ko rin naranasang mailang sa isang lalaki. Mukhang hindi pa ako natulungan ni Cupid na hanapin ang lalaking para sa akin. I haven't yet pierced by an arrow. Pero kung ako ang tatanungin, siguro ay gusto kong makilala ang itinadhana para sa akin. Pero hindi ko muna gusto ang pumasok sa isang relasyon dahil gusto kong tapusin muna ang pag-aaral ko.Tumigil kami ni Art sa isang milktea shop. Malapad ang ngiti sa labi ko habang
"Uwi na tayo, Art." Sabi ko dito habang pinaglalaruan ko ang buhok niya. Nakahiga siya ngayon sa lap ko habang nakapikit ang kanyang mga mata. Andito kami at nakatambay sa dalampasigan. Nakaupo ako ngayon na may sapin sa inuupuan. The sun has set but I prefer to stare at Art's comely face. I think his face is even more wondrous than the sunset. Ang mahaba't-itim na kanyang pilik-mata, ang makapal niyang kilay, ang matangos niyang ilong, ang panga niya, ang pagka-pinkish ng kanyang labi. His face is perfectly fine na siyang kinaiinggitan ko sa kanya. Looking at him right now, pakiramdam ko tuloy ay boyfriend ko siya.I shook my head inside my thought. There's no way! We're like brother and sister already.Bigla niyang dinilat ang kanyang mga mata kaya mabilis kong ibinaling ang tingin sa dagat. I felt my face reddened as I swallowed the lump in my throat."Ang ganda." He complimented and I felt my cheeks blushed even more. Ako ba ang tinutukoy niyang maganda? Oh,
Kasama ko dito sa canteen ang bago kong kaibigan na si Irina. I can't help but stare at her as she joyfully tries to communicate with other students. Pati ang mga tindera dito ay kinakaibigan niya, no one's exempted. Mukhang outcast ako dito. But still, she's the one who invited me here so I can't just leave.Irina has this glow. She has this spotlight that's making everyone turn their heads to her. She brings positivity in the place where she's situated. The dark suddenly turns to bright, the quiet turns to lively."Bago ko nga palang kaibigan, si Aurora." Nanlalaki ang mga mata ko nang ipakilala niya ako sa mga estudyante sa kabilang table. They shifted their gaze on me but when they saw me, the smiles on their faces faded, and were replaced with disgust."Hi.""Low."Nawala ang energy nila no'ng ako na ang binati nila."Ang boring niyo naman. Hindi niyo man lang kayang pakisamahan ang kaibigan ko." Mas nagulat ako sa sinabi ni Irina. "Tar