ISA
LUMIPAS ang maraming buwan, palaki na nang palaki ang tiyan ko hanggang dumating ako sa punto na nahihirapan na akong maglakad o maski ang tumayo.
Nakakulong pa rin ako sa bodega, nakahiga sa banig at dinadalhan lang ng pagkain ng mga katulong ni Senyora Celestia. Paminsan-minsan ay dinadalaw niya ako kasama ang family doctor nila para matingnan ang kalagayan ko. Katulad ngayon.
"Senyora, maawa na kayo sa akin. Paalisin n'yo na ako dito. Mababaliw na po ako rito."
"Tonta! Ngayon ka pa magrereklamo? Isang buwan na lang, manganganak ka na!"
"Hindi po ako magsusumbong sa mga pulis. Hayaan n'yo lang akong makaalis kasama ang anak ko! Maawa na kayo, senyora!"
Umiiyak na ako sa puntong ito, nakaluhod sa lupa at nagmamakaawa sa kaniya. Pero para siyang walang naririnig. Parang hangin lang ang pagmamakaawa ko sa kaniya.
"Kahit magsumbong ka pa sa mga pulis, sinong maniniwala sa iyo? Kumpara sa akin na kilala sa lipunan, sino ang maniniwala sa isang katulong lang?"
Mariin akong pumikit pagkatapos ng mga narinig. Marahan kong hinaplos ang tiyan ko. Anong gagawin ko para makatakas dito?
Muling nag-iwan ng mga bitamina ang doctor na tumingin sa akin bago nila ako iniwan.
Pilit akong tumayo at lumapit sa kahoy na pader. Hinatid ko sila ng tingin hanggang sa mawala sila sa paningin ko. Binalingan ko naman ang mansion na tanaw ko mula rito.
"Uno... "
Ano bang nagawa kong kasalanan para danasin ito? Nagmahal lang ako. Minahal ko ang anak ng amo ko, pero bakit ganito ang nangyayari?
Parusa ko ba ito dahil ang katulad kong dukha ay naghangad ng isang langit?
Lumipas pa ang maraming araw, dumating ang isang gabing maulan. Nakabuka ang mga hita ko at mahigpit na nakakapit ang dalawa kong kamay sa aking unan.
"Sige pa! Ere pa!"
Umiiyak akong umiling. "Ang sakit! H-hindi ko na po kaya!"
Basang-basa na ang damit ko sa pawis. Mahigit isang oras na akong umeere pero hanggang ngayon, hindi pa rin lumalabas ang bata.
"Dalhin n'yo na po ako sa hospital! Maawa kayo!"
Hindi ako binigyan pansin ng nurse na nagpapaanak sa akin. Kahit ang lalaking nakatayo sa tapat ng pinto at nagbabantay ay walang pakialam.
"Kailangan mong tatagan ang loob mo! Mamamatay ang anak mo kung ngayon ka pa susuko!"
Mariin akong pumikit nang magsimulang manlabo ang mga mata ko. Nilagyan ng nurse nang makapal na tela ang bibig ko at muli akong pinaere.
Diyos na maawain, tulungan mo po ako!
"Ere pa!"
"Agghhh!"
"Ayan! Nakikita ko na ang ulo ng bata!"
Marahas akong umiling. "Hindi ko na kaya! Maawa kayo!"
"Isa, kaunting ere na lang! Sige pa!"
Humugot ako ng malalim na hangin habang nakatingin sa kisame. Sumigaw ako at muling umere.
"Ayan na! Isa, malapit nang lumabas ang anak mo! Isang ere pa!"
Buong lakas akong muling umere kahit parang malalagutan na ako ng hininga. "Ahhhh!"
Maya-maya lang ay sumabog na ang ingay ng iyak ng bata sa buong paligid. Nilalamon ang munting pagtangis nito ng malakas na kulog at ulan sa labas pero malinaw kong naririnig ang kaniyang boses.
"A-ang anak ko."
Umangat ang kamay ko para abutin ito, pero natigilan ako at lalong nanghina nang makitang nilapitan ito ng lalaking nagbabantay sa akin at sapilitang kinuha.
"Sandali lang! Hayaan mong mahagkan muna niya ang anak niya!"
"Bitiwan mo!" malakas na bulyaw nito sa nurse na may karga sa anak ko.
Walang nagawa ang nurse kundi hayaan itong makuha ang anak kong sanggol pa lamang.
"Anak... "
Sinubukan kong bumangon pero hindi ko magawa. Hinang-hina ako. Pakiramdam ko ay nasa hukay na ang kalahati ng katawan ko.
Nang hindi ko makayanan ang tumayo, gumapang ako sa lupa. Buong lakas akong gumapang para lang humabol sa lalaking may dala sa aking anak.
"Ibalik mo siya... ibalik mo ang anak ko!"
Ngunit wala akong nagawa nang suungin ng lalaki ang malakas na ulan at patakbong umalis kasama ang aking sanggol.
"Anak ko! Ibalik n'yo sa akin ang anak ko! Mga hayop kayo!"
Nasa lupa pa rin ako, nakaharap sa bukas na pintuan. Ang kamay ay nasa ere at panay tawag sa anak kong hindi ko man lang nayakap o n*******n.
"Senyora! Maawa na kayo! Ibalik n'yo ang anak ko—"
Mabilis akong natigilan nang makaramdam ng matinding pananakit ng tiyan.
"Oh, Diyos ko! Isa, may isa pa!" Pinatihaya ako ng nurse at muling ibinuka ang aking mga hita.
"A-anak ko... "
"Ere, Isa! Umere ka!"
Sinunod ko ang inuutos ng nurse. Buong lakas akong umere habang nakakuyom nang mahigpit ang mga kamay.
"Ere, Isa! Nakikita ko na ang bata!"
Sa huling ere ko bago ako tumingala at tuluyang sumara ang mga mata, narinig ko ang malakas na iyak ng bata.
"Babae ang isang ito, lalaki ang kanina! Kambal ang anak mo, Isa!"
ISANAKAUPO ako sa isang maliit na silya sa loob ng higanting gift box. Nakasuot ako ng maskarang tumatakip sa kalahati ng mukha ko. Kung gaano katahimik ang paligid, ganoon naman kalakas ang tibok ng puso ko. Pakiramdam ko ay para itong sasabog sa sobrang kaba na nararamdaman ko."This is our surprise for you, bro! Parang pinaagang bachelor's party! I'm sure you'll like it!"Naghiyawan ang mga lalaki sa labas ng kahon kasunod ng sinabi ng MC. Lalo akong kinabahan. Kung hindi nga lang malamig dito, paniguradong pagpapawisan ako nang malapot."Make sure of that."Natigilan ako sa narinig. Imagination ko lang ba o parang pamilyar sa akin ang boses na iyon?Habang nagsasalita ang MC, kabado akong sumilip sa maliit na butas ng kahon. Hinanap ko ang lalaking nakasuot ng all black bow tie tuxedo—ang lalaking may birthday at siyang sasayawan ko.But I was too shocked to gasp or even react when I saw the man sitting on chair in the center of the room.Diyos ko! Totoo ba ito o nananaginip lan
ISAMATAGAL akong nakatitig sa mukha ng doctor na kumausap sa akin. Hindi ako makapaniwala sa lahat ng sinabi niya."Pero doc, ang akala ko po, normal lang ang sakit ng anak ko? Bakit ngayon, sinasabi n'yong puwede niyang ikamatay ito?""Hija, nagkamali ang huling doctor na nakausap n'yo. Mabuti nga't nadala mo rito ang bata. Maaagapan pa natin ang sakit niya."Hindi kumbinsidong umiling ako sa kaniya. "Hindi pa mamamatay ang anak ko, doc! Bawiin n'yo ang sinabi n'yo!""She will not die, pero kailangan niyang sumailalim sa bone marrow transplant. May rare blood disease ang anak mo, hija. Kapag hindi ito naagapan, manganganib ang buhay niya."Wala sa sariling hinampas ko nang paulit-ulit ang dibdib ko nang mahirapan akong huminga."Ang dami nang pinagdaanan ng anak ko! Pagod na pagod na siya."Naaawang tiningnan ako ng doctor. Hindi ko alam kung anong sakit ang tinutukoy niya, pero wala akong balak mawalan uli ng anak."Doc, iligtas n'yo po ang anak ko! Nakahanda akong pasukin ang laha
ISAILANG araw na mula nang magsimula akong magtrabaho bilang housemaid sa mansion ni Uno, pero hanggang ngayon, hindi ko pa rin ito nakikita dahil nasa business trip ito sa ibang bansa.Ilang araw na rin pero hanggang tanaw lang ako sa kuwarto ng anak ko. Hindi siya madalas na lumabas ng kuwarto, at kung lumabas man, hindi ko pa rin matyempuhan. Hindi ko siya malapitan o mahawakan man lang.Sabik na sabik na ako sa anak ko. Gusto ko siyang mayakap at mahalikan. Tatlong taon na rin mula nang maipanganak ko sila, pero hanggang ngayon, hindi ko man lang siya nakikita."Bwiset ka talagang bata ka!"Natigilan ako sa ginagawang paglilinis nang marinig ang tila galit na boses na iyon. Mukhang si Kuring iyon, ah? Ang yaya ng anak ko!"Aray! You're hurting me! Let go!" Sunod kong narinig ang boses ni Alas.Mabilis kong iniwan ang ginagawa ko at patakbong pumunta sa garden kung saan nanggagaling ang mga boses nila."Masasaktan ka talaga sa akin! Punong-puno na ako sa iyo—""Anong ginagawa mo s
ISAMABILIS akong nagbaba ng paningin nang makita ang matalim na mga mata ni Uno—titig na titig sa akin.Kanina pa kami nandito sa loob ng private library ng mansion niya. Hindi siya nagsasalita pero hindi niya rin ako pinapaalis. Namamawis na tuloy ang mga palad ko sa sobrang kaba dahil sa mga titig niya.I bit my lower lip and tried to open my mouth to say something, pero mabilis din akong natigilan nang tumikhim siya."Buhay ka pa pala."Mariin akong lumunok. Para hindi ako hanapin ni Senyora Celestia noon, pinalabas ng nurse na namatay ako sa panganganak. Iyon ay para maiwasan na rin na malaman nila ang tungkol kay Heart."Tell me, where have you been all these years?"Nag-angat ako ng paningin dahil sa tanong niya. Halos hindi na siya kumurap habang nakatingin sa akin ang matatalim niyang mga mata.Anong dapat kong sabihin? Natatakot akong malaman nila ang tungkol kay Heart. Paano kung kunin nila sa akin ang anak ko? May sakit siya ngayon. Hindi malayong gawin nila iyon dahil wal
ISA"Alas, Isa will be your new yaya starting today."Nakasunod ako sa likuran ni Uno habang papasok ito sa loob ng kuwarto ng anak namin. Napangiti ako agad nang makitang gising na si Alas at abalang naglalaro sa ibabaw ng kama niya."Really? She's my new yaya?" Tumingin ito sa akin at malapad na ngumiti. I waved my hand at him.Kinarga ito Uno at pinatayo sa harap nito. "I need to go to work. I want you to behave, okay? One call from Edna and you'll be in the province—with your lola.""But I don't like her!""Then behave!" Tumayo na si Uno at bumaling naman sa akin. "Give him everything he wants, except, don't let him go outside. Do you understand?"Agad akong tumango sa mga sinabi niya. Bago umalis ay matagal pa niya akong tinitigan. Hindi ko sinalubong ang mga tingin niya. I focus my eyes on the ground. "Kapag may problema, tawagan mo ako."Nang makalabas siya ng kuwarto, agad kong nilapitan si Alas at niyakap."Madalas na tayong magkakasama ngayon, anak!"He giggled. "Why do you
ISA"Sir Uno!"Mabilis na tinakpan ni Uno ang bibig ko na muntikan nang isubo ang banana niya. Narinig namin ang mga sigaw sa labas. Sinabayan pa ito ng pagkalampag sa pinto."Edna?" takang tanong ni Uno nang makilala ang boses nito.Mabilis niya akong itinayo at isinandal sa pinto. Ramdam ng likod ko ang lamig na hatid niyon. Nanuot ito sa aking balat."Sir Uno, si Alas po!"Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Mabilis akong humarap sa pinto at akmang bubuksan ito kung hindi lang ako napigilan ni Uno."You're still naked," bulong niya.Sa sobrang pag-aalala ko ay nakalimutan ko nang nakahubad pa pala ako. Takot na takot ang boses ni Ate Edna kaya sigurado akong may hindi magandang nangyari.Inayos ni Uno ang suot niyang pantalon saka lumabas ng silid. "Anong nangyari?""E, kasi sir, si Alas, kanina pa nananakit ang tiyan! Namimilipit na ang bata sa sakit.""What?"Nanginig ang mga kamay ko sa narinig. Nang umalis sila para puntahan si Alas, mabilis akong nagbihis at sumunod sa kanila.
UNOPINAMULAHAN ng mukha si Isa sa sandaling mahubad ko ang pantalon ko at bumungad sa kaniya ang pagkalalaki ko."O, ayan, ginalit mo ang alaga ko. Tatlong taon ka rin hinintay niyan."She bit her lower lip as I rubbed her pussy from behind. Hinding-hindi ko makakalimutan ang magaganda niyang biyas. Ang malalaking suso, bilugan na pang-upo at ang masikip niyang puwerta. She was almost perfect.She's not the only virgin I have ever fucked to be honest, pero ewan ko ba. Sa kaniya at sa katawan lang niya ako nabaliw noon. Pinagnanasahan ko siya hanggang ngayon."Alam kong na-miss mo rin ito, Isa." Hinimas ko ang katawan ng pagkalalaki ko sa basang-basa niyang puwerta. "Aminin mong tama ako at na-miss mo rin ang matusok ng alaga ko?"Nakita ko ang pagkagat niya ng labi niya na parang nagdadalawang isip sa isasagot, pero napangiti ako nang tumango niya habang nakapikit. Parang dinadama ang bawat hagod ng kargada ko sa mabasang bukana niya."Ayoko nang dinadaan sa tango, Isa. I want to hea
ISAHINDI ako mapakali habang nakaupo sa gilid ng kama ng anak ko. Kauuwi lang namin ni Uno at saktong naabutan kong natutulog si Alas."Let's talk.""Ayaw kong lumabas," mabilis kong sabi sabay baling sa anak ko.Ayoko na dalhin niya ako sa kuwarto niya. Baka anong milagro na naman ang magawa namin.Bumuntonghininga siya at saka naupo sa dulo ng kama. Tutok na tutok sa akin. "Why did you lie to me?"Pahamak talaga itong si Alicia! At bakit ba kasi kailangang sundan pa ako nitong Uno na ito? Nabuking tuloy ako.Wala kong balak sumagot kaya nanatiling tikom ang bibig ko."Kanina pa kita tinatanong."Tiningnan ko ang mukha ni Uno. Gusto kong makita kung galit ba siya, pero wala naman akong mabakas na galit o kahit katiting na inis sa mukha niya. He actually looked... happy?"Okay, I'll change the question then. May asawa ka ba?"Kagat-labi akong umiling. Nakakainis! Nakakahiya! Nagmukha tuloy akong kawawa."May nobyo?"Umiling lang din ulit ako."May lalaki ka na bang ibang gusto?""Iba