Chapter 82

Kinabukasan pinalabas din ako ng doctor. Hindi ko na din kaya ang manatili doon dahil sa kung ano anong isipin. Una sa lahat sa natatandaan ko walang kahit anong sasakyan ang malapit sa akin ng paliko na ako. Gusto kong malaman kung aksidente lang ba talaga ang lahat.

"Where's the CCTV. I need to watch it now." maotoridad kong sabi kay Raven.

"No. Kabilin-bilinan ni Miguel na wag kang bibigyan ng bagay na ititriggered ang stress mo. Matatagalan ang pag hilom niyan pag nagkataon." Kinuha ni Raven ang bag ko at isa-isang inalis ang mga tubal kong damit.

"Bakit? Ano ka na ba ni Miguel ngayon?" mataray kong tanong sa kaniya.

"Si Miguel lang naman ang nagalaga sayo, Nagbantay at kitang kita ang sobrang pagaalala sayo. Kita ng dalawang mata ko kung paano siya magalala sayo. Kaya susundin ko ang bilin niya hanggang makabalik siya dito." nagmumulagat pa siya sa harapan ko.

"Ewan ko sayo. Bahala ka." tanging naging ekspresyon ko.

Actually it my cope mechanism pag kinikilig ako o masaya. N