"Tell me the truth. Something happened the day you went to the hospital, right?" he asked.I looked at him surprisingly when he mentioned the hospital."How did you know that I went to hospital?" I asked to him."I have a strong hearing ability, Avery, so I heard what Tita said to you," he explained.Napatango-tango na lang ako at saka pinagmasdan ang mga bituin na nagsisimula nang magliwanag sa madilim na kalangitan."What happened? Since that day, you acted strangely," he said.Napalunok ako ng sarili kong laway at saka tumingin sa kaniya at saka pilit na ngumiti."I just wanted to make memories with you for the last time," I murmured.His eyebrows met. "What do you mean?""I finally found your body, Silas," I said and looked away to him.Napapikit ako matapos kong maramdaman ang nanlalamig niyang kamay na hinawakan ang baba ko at saka hinarap ang mukha ko sa kaniya."Can you tell me where is my body?" naiiyak na tanong niya.Napakagat na lang ako ng aking labi bago dahan-dahan na t
Seya's POV:I was so happy when Tita Vivi went home with a gift for me, just like what she promised but she failed one of her promises.She promised that they will went home together but why I didn't saw Tito Silas?For some reason, my tears started to fall that even my self can't stop it."What happened?!" Grandma shouted and panicked. My Mom even joined her but I ignored them.I hugged the teddy bear that Tita Vivi gave to me and sat on the sofa. I cried silently and let my tears fell from my eyes."Anong nangyayari?" Tito Elias asked and seems so confused."Hindi ko alam!" my Mom shouted because she don't know what to do to calm me."Bakit naiyak si Seya at bakit gano'n ang ekspresiyon ni Averill?" Tito asked again."Hindi rin namin alam, Elias," Grandma answered."Tatanungin ko lang si Avi—""Don't bother her," I said that made them stared at me.Mommy approached me and hugged me."Why? What happened?" she asked.I sobbed again instead of answering her questions."T-Tito Silas isn
Isang buwan na ang nakalipas at hindi pa rin nagbago ang buhay ko. Sinusubukan ko pa rin na kalimutan ang mga nangyari ngunit may pagkakataon talaga na bigla-bigla ko na lang ito maaalala."Huy! Nakatulala ka na naman," sigaw sa akin ni Vince.Tinarayan ko na lang ito at saka inayos ang tindig ko para salubungin ang mga customers.Pagkatapos ng lahat ng nangyari ay hindi na ulit kami nagkita ni Kuya mabango at hanggang ngayon ay nasa akin pa rin ang panyo na pinahiram niya. Hanggang ngayon din ay wini-wish ko na magkita ulit kami para makapagpasalamat ako ng maayos sa kaniya at masauli na rin ang panyo niya.Isang linggo lang din matapos ng matindi kong break down ay tuluyan nang natapos ang hotel kaya itong si Vince ay todo trabaho para maturuan ako, at nang may sapat ng empleyado ang hotel ay tuluyan na itong binuksan para sa lahat."Vince, huwag mo nga akong guluhin! Hindi ba't naka-assign ka sa hotel sa Batangas?" naiiritang tanong ko sa kaniya.Natanong ko kasi noong nakaraang ar
Averill's POVIt's been 5 years since then... Life is life until now, but thankfully because of everyone's hard work, it's now paid off. It's been a while since Am-Am trusted one of his hotels to me. It's because of him that I've been living a good life, I also owe him a lot. Back then, as a student, I dreamt of having a house that my home can live in... and now, it's finally not only a dream because we currently live in a first class residential subdivision still here in Biñan, Laguna. It's really a dream come true. Vince is the one who recommended it to me and that's the reason why we're neighbors now... or so I thought? "Vince..." Halos hindi na ako nagulat nang pagbaba ko ng second floor ay nakita kong prenteng nakaupo sa sofa sa living room itong si Vince. Hindi man lang niya ako binigyan ng pansin at tinaas lang ang tasa na hawak-hawak niya na animo'y nagyayaya na magkape rin ako. "Kapal talaga ng mukha mo, ‘no?" ani ko sa kaniya habang patungong kusina para magkape. "Siy
Hindi lahat ng tao ay nabibigyan ng espesyal na kakayahan.Nabibilang lang sa mundo ang nagtataglay nito.Nasa sa iyo na nakadepende kung gagamitin mo ito sa kasamaan o kabutihan ngunit... bakit ako pa?Bakit ako pa ang napili na magkaroon ng isang pambihirang kakahayaan?"Number 056. Ikaw na ang sunod!" sigaw ng babae.Agad akong tumayo at ngumiti. Inayos ko ang aking damit at postura sa pagtayo bago pumasok sa loob."Good day, sir," bati ko rito nang makapasok.Dali-dali akong umupo at saka hinintay siyang magsalita."Pangalan?" tanong nito."You're." Ngiting wika ko.Kinakabahan ako ngunit pangiti-ngiti lang ako.Hindi ko alam kung bakit ko naisipan ang ganitong bagay kung kailan seryoso dapat ang lahat!"Apilyido?" Ngun
Sa gitna ng aming pagkain ay napatikhim ako kaya lahat sila ay nalipat ang mata sa akin."May gusto ka ba sabihin?" tanong sa akin ni Ate.Uminom muna ako ng tubig bago magsalita."Sa susunod na linggo ko malalaman kung pasok ba ako o hindi. Na-interview ako kanina," wika ko.Natahimik naman sila sa aking sinabi."Sana sinabi mo kanina nang mas maaga, e 'di sana hindi na ako nagsayang pa ng laway," pagpapagalit sa akin ni Mama.Napasimangot naman ako sa kaniyang sinabi."E, pinutol mo ang aking sasabihin kanina," saad ko."At sumasagot ka pa?" pagbabanta sa akin ni Mama habang nanlalaki ang mga mata kaya mas lalo akong napasimangot.Ayaw na lang aminin na nagkamali rin siya, e! Sobrang taas naman kasi ng pride ni Mama.Natigil lang sa pagsigaw sa akin si Mama nang sawayin siya
Nagising ako dahil sa rap ng aking mahal na Nanay."Tanghali na, Averill Mae Fuentes! Pero ikaw ay nakahilata pa rin. Ano? Mayaman?! Gumising ka na riyan," wika nito.Napatakip na lang ako nang mata nang buksan niya ang kurtina.Agad akong nagtaklob ng kumot para makatulog ulit."Wah!" sigaw ko nang hilahin niya pababa ang kumot."Gumising ka na, señorita. Tanghali na. Gumising ka na kung ayaw mong buhusan kita ng malamig na tubig," sarkastikong wika niya sa akin."Ma!" sigaw ko sa kaniya."Alas diyes na ng umaga, Mae!" sigaw nito.Wala na akong nagawa pa kun'di tumayo kahit na labag sa loob ko dahil kapag tinawag niya ako sa pangalawang pangalan ko ay alam kong galit na talaga siya.Halos hindi nga yata ako nakatulog dahil sa bwisit na multo na nanggulo sa akin kagabi, e!
Nagising ako nang may dumampi sa aking mukha na kung ano. Pagtingin ko ay isang nahulog na dahon.Nakatulog pala ako...Pagtingin ko ng oras ay nanlaki ang aking mga mata.Alas dos na ng hapon?!"Nalintikan na, oh," bulong ko sa sarili.Napakamot na lang ako sa aking buhok.Sigurado kasi ako na bunganga na naman ni Mama ang bubungad sa akin!Dali-dali akong nagpara ng tricycle para makauwi agad.Lagot talaga sa akin mamaya si Tenshi! Ni hindi man lang ako ginising at hinayaan pa ako matulog."Saan, miss?" tanong ng driver."Sa kanto lang," wika ko rito."Ay, may aksidenteng nangyari roon pero may iba pa namang daan," saad niya.Nangunot ang noo ko. "Hindi na. Ayos lang, ide-deretso mo na lang."Utot mo! Akala sigur