Kinabukasan, maaga palang nakahanda na ako. Pero hindi kagaya kahapon na excited akong pumasok. Maaga lang talaga akong nagising dahil halos wala naman akong maayos na tulog kakaisip paano ako magso-sorry kay Knight dahil sa kalokohang ginawa ko sa kanya kahapon.
Hindi naman totoong bukas yung zipper niya. Nagjo-joke lang naman ako pero mukhang hindi niya nagustuhan. Nung pinuntahan ko siya pagkatapos ng klase ko kahapon hindi niya lang ako pinansin kundi pinagalitan niya pa ako.
Pagkatapos nun iniwan niya na ako dun. Oo, dati nagsusungit siya sa akin pero kahapon lang ata siya nasagad. Hindi ko naman kasi alam na may nakarinig pala nung sinabihan ko siyang bukas ang zipper niya at nagreport pa talaga. Nalaman kong pinatawag siya sa office pero ang pinagtataka ko ay bakit siya lang ang pinatawag gayong ako naman ang gumawa ng kalokohan.
"What happened to our princess? Bakit malungkot ang baby na yan? Masama ba pakiramdam mo? Do you want me to bring you to the hospital?" sunod-sunod na tanong ni Mom sa akin.
Kinapa ni Mom ang noo pati leeg ko pero hindi naman ito mainit. Wala naman kasi akong sakit sadya lang na namomroblema ako sa ibang bagay.
"May umaway ba sa prinsesa ni Kuya?Sabihin mo sa akin baby at nang makilala nila sinong inaaway nila. " Parang may humaplos sa puso ko ng pati si Kuya Sandro ay inabot din ang noo ko. "May gusto ka bang ipabili kay Kuya mamaya pag-uwi? C'mon tell me." Umiling ako sa kanya saka ngumiti.
"Thank Kuya, love you." I said sweetly.
"What's wrong, Samantha? May nang-away ba sayo sa school? Sumbong mo sa akin at akong bahalang rumesbak para sa yo." Si Kuya Joe naman na alam kong handa rin akong ipagtanggol. Pero ang tanongano ang gagawin niya 'pag nalaman niya kung sinong dinadayo ko sa agri-department?
"Wag ka ng makisali Simone Jose, yung pag-aaral mo ang asikasuhin mo." Saway ni Dad sa kanya. Nakita ko ang pagsimangot ni Kuya pero nang makitang nakatingin ako ay agad din namang ngumiti.
"Dad naman eh!"
"Wag mo na dagdagan problema mo, Simone Jose, let Samantha handle her own."
"But they are making the princess sad, Dad. Di naman pwede yun." I smiled at Kuya Joe.
I am really lucky to have my family. I am so loved.
"I'm fine Dad, Mom, Kuyas. Wala ding nang-aaway sa akin, wala lang akong masyadong tulog kagabi."
"Oh yeah, how about that baby. What time did you sleep last night? Natapos mo ba ang niluluto mo kagabi?"
Sabay na napatingin ang mga Kuya ko sa akin. They have this confused look thrown at me. Hindi sila sanay na late akong natutulog . I am always sleeping early kasi inaalagaan ko ang skin ko bilang isang modelo.
But last night I slept late because I had to bake macaroons as my peace offering for him. Sinabi kasi sa akin ni uncle g****e na the best way to a mans heart is through his stomach. So, nagbabakasali ako na baka mas madali kong mapaamo si Knight kapag may dala akong pagkain para sa kanya.
Nagkandapaso pa ako kagabi at ilang beses ko pang inulit ang recipe na nakita ko sa youtube para ma-perfect ang macaroons. I just hope na tanggapin niya ito.
"Past twelve, Mom." I lied.
Past twelve na akong natapos magluto but I have to clean the baking pans and the kitchen first. Nakakahiya sa mga kasambahay kung basta ko nalang iiwan na madumi ang kusina. At pagdating sa room ko tinapos ko pa ang mga assignments ko at nag-aral pa ako para sa quiz namin ngayon.
"Have you tasted my macaroons, Mom, Dad, Kuyas?" I asked. They all nodded at me with smiles. Tinuro pa ni Kuya Sandro ang macaroons na nasa pinggan niya. " Does it taste good? Pasado ba?"
"Of course, gawa ng prinsesa namin yan." That's Kuya Sandro. Pinakita niya sa akin ang pagsubo niya ng macaroons na gawa ko. " Ang sarap, pasadong-pasado. Nagpabalot nga ako kay Manang para dalhin ko sa office." My heart melted because he looks happy while saying that. Though I am not sure if the macaroons really taste good, pero sabi ni Kuya masarap naman daw so siguro masarap talaga siya.
I look at them happy and proud. It's my first time to bake macaroons at masaya akong nagustuhan nila. Yun ay kung totoong nagustuhan nila.
Dati kung gusto kong kumain ng macaroons bibili lang naman ako. But now, I find it interesting. Masaya pala magbake lalo na kapag satisfied ka sa naging outcome nito. I think starting today, I will often do this. I will try more recipes then ipamimigay ko doon mga bata sa orphanage. That sounds good right?
Like the usual, maaga na naman akong pumasok. Kahit walang maayos na tulog sinigurado ko parang looking fresh and beautiful ako. Syempre, I have to look presentable lalo na at hihingi ako ng tawad kay Knight sa mga kalokohan ko kahapon.
...Ikaw ang kumpas pag naliligawIkaw ang kulay sa langit na bughawSa bawat bagyo na dumadayoIkaw ang kanlungan na kailangan ko
I was playing my favorite song while waiting for him in the parking. Gaya ng dati doon ako nagpark sa spot ko na palaging katabi ng sasakyan niya.
He's always early but why until now he's not yet here?
Tiningnan ko ang relong pambisig, I've been waiting here for more than thirty minutes already. I only have fifteen minutes left for my first subject. Medyo malayo pa ang room ko dito sa department nila. Kailangan kong magmadali dahil may quiz kami ngayon sa first subject.
...Kahit hindi mo alamIlang beses mo akong niligtasIkaw ang hantungan at aking wakas...
Natigil ako sa pagkanta ng makita ko ang sasakyan niyang papasok sa parking lot.
"Yes! He's here." I cheered merrily. Nabuhayan ako ng loob. Mabilis kong inayos ko ang aking sarili. Parang mapunit pa ang labi ko sa lawak ng aking pagkakangingiti, but my smile faded when he parked his car not on the same spot next to mine. Instead, he parked it at the far corner of the parking lot.
"He is still mad." sabi ko sa aking sarili. Bigla parang lumungkot ang puso ko. But no! Kaya ko 'to. Kasalanan ko naman kung bakit siya nagagalit sa akin.
Nakita ko siyang bumababa sa sasakyan niya. He's wearing a white dress shirt paired with black pants and black shoes. He looks formal today dahil may klase siya ngayon bilang instructor. Parehas kami ng oras sa first subject kaya hindi ako pwedeng magtagal. Maibigay ko lang itong peace offering ko aalis na ako agad at baka malate ako sa quiz namin.
Nagmamadali akong bumaba ng sasakyan at umikot sa kabilang side para kunin ang macaroons na pang peace offering ko sa kanya.
Mabilis ang bawat hakbang niya. Halatang umiiwas sa akin. Alam kong nakita niya na ako. Mabilis kong sinarado ang sasakyan at sumunod ako sa kanya.
"Knight!" Tawag ko pero nilagpasan niya lang ako. Parang wala itong narinig, ni hindi niya ako tinapunan ng tingin.
Lakad takbo ang ginawa ko para makaagapay ako sa kanya. Pero malalaki ang biyas niya ay napag-iiwanan niya ako. Bitbit ko ang paper bag na may lamang macaroons na sinadya ko pang gandahan ang pagkakabalot para sa kanya at sa kabilang balikat ko ay ang aking bag.
"Hey! Wharton wait for me please." tawag ko sa kanya, nilambingan ko pa ang boses ko pero nagpatuloy lang ito sa paglakad. " Knight, saglit lang may ibibigay lang ako sayo." Muling tawag ko sa kanya. Wala na akong pakialam kung may ibang studyanteng nakatingin sa aking sinusubuakang makaagapay sa kanya. .
Hindi niya pa rin ako pinapansin hanggang sa makahabol na ako sa kanya. "I brought something for you. Peace offering ko." I said in a small voice. Sinilip ko pa ang mukha niya pero diretso lang itong tumingin sa unahan.
" Magugustuhan mo to, ginawa ko kagabi. late na akong nakatulog dahil pinerfect ko pa ang recipe. Hey, tumingin ka naman sa akin oh, kahit saglit lang. Promise hindi ako magtatagal, aalis din ako agad kasi may klase pa ako. " hinihingal na ako sa pakikisabay sa kanya but still there's no response from him, kaya wala akong choice kundi ang hawakan ang kamay niya. "Knight, please?" Saka pa ito tumigil at masungit na tiningnan ang kamay kong nakahawak sa kamay niya. Para naman akong napasong binitawan yun. "I just want to say sor--"
"What is it this time Miss?"
"Corrine, my name is Corrine." mahina kong sabi pero lalong nagsalubong ang kilay niya. Bigla parang umurong ang dila ko sa uri ng tinging binigay niya sa akin. He's still clearly mad at me. Nakakunot ang noo niya at mariing nakapinid ang mga labi.
"F-for you" Halos walang lumabas na boses mula sa akin. Inabot ko ang paper bag na may lamang macaroons pero tiningnan niya lang ito.
"I don't have time for your whims, Miss. I have a class to attend to. If you need anything tell it now because I'm in a hurry."
" I know I went overboard yesterday and I want to apologize for that. I'm not supposed to joke that to you. It's a bad joke and I admit my mistake. Hindi na mauulit." lalo kong inangat ang paper bag sa harapan niya pero tiningnan niya lang ito.
"I personally bake this for you as my...p- peace offering. I hope you'll accept it. " I said in a small voice. I even smiled at him but still he remained looking at me with no emotion on his face.
"Tanggapin mo na please? Late na akong nakatulog kagabi dahil gusto ko ma-perfect to para sayo. " pangungusensya ko sana sa kanya pero mukhang di niya nagustuhan.
"I didn't ask you to give me anything , Miss. Don't blame me if you slept late."
"Joke lang, hindi naman kita sinisisi." mabilis kong bawi pero mukhang wala talaga siya sa mood. Lalo lang naging masungit ang mukha niya. "Joke lang talag--"
"That's the problem with you Miss, lahat dinadaan mo sa biro. Well, just to let you know, hindi lahat ng bagay dito sa mundo nakukuha mo sa biro. It's not the first time you did that to me, pinapalampas lang kita pero hindi ka parin nadala. How many times do you have to embarrass me before you stop pestering me huh?"
I didn't answer. Binaba ko ang paper bag na hawak ko at nahihiyang tumingin sa kanya.
"Pasensya ka na, hindi ko sinasadya. Hindi ko na uulitin. Alam kong galit ka pero sana tanggapin mo ito. Macaroons especially made for you. " Iaangat ko sana ulit ang paper bag pero bago ko pa yun magawa galit siyang tumingin sa kamay ko na may hawak nun.
"I don't need anything from you, don't you get it? I'm not eating that fuck---" he stopped and controlled his breath.
My heart ache, hindi lang naman ito basta macaroons lang dahil sinadya ko talaga tong gawin para sa kanya. I felt the pang in my chest but I have to show him that I'm not affected.
"Last na 'to. " mahina kong sabi. Gusto ko ng maiyak kasi nararamdaman ko nang nagtitinginan na ang mga studyante sa amin. "Please accept it, makabawi lang ako sayo."
" I dont need that. I just want you to give me my peace. Stop bothering me." mahina pero may diin niyang sabi.
"I-I'm sorry" I said almost in whisper. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil unti-unti ng nanlalabo ang tingin ko dahil sa namumuong luha. "I am so sorry for being stubborn. I thought it's fine with you. Minsan kasi tumatawa ka naman sa akin kaya akala ko ayos lang na kinukulit kita. Hindi ko naman alam na hindi ka na pala natutuwa. Sorry talaga."
"Your sorry won't change the fact that I was reprimanded yesterday. Hindi lang ito tungkol sa akin dahil kapag di ka titigil baka pati ikaw---" he paused. " How many times you do you have to say that to me? Do you really sincerely mean that you are sorry? Ilang beses mo pa ba akong ipahiya bago ka titigil? I have a reputation here, Miss." He paused and look at me intently. Sa mga oras na to feeling ko ang liit-liit ko. Bakit ba kasi pinagsisikan ko ang sarili ko sa kanya?
Sinubukan kong ngumiti pero nagsimula ng manginig ang aking mga labi. Mabilis akong yumuko ng maramdaman ko ang mainit na likido na nag-uunahan sa aking pisngi. Ilang beses akong kumurap para pigilan ito pero hindi ko na ito maawat. Nakita ko ang malalaking butil ng luha ko na nahulog sa semento.
"For goodness sake wipe your tears. I'm a teacher in this university Miss. I'm trying my best to be a good example to my students, but because of you napapahiya ako sa mga studyante ko. Ngayon umiiyak ka? Anong gusto mong isipin ng mga estudyante ko ha? Ilang beses ko ba kailangan sabihin sa yong tigilan mo ang pagpunta dito? Tigilan mo ang pangungulit sa akin. Bakit ba di ka nakakaintindi?"
"I'm sorry." mahina kong sabi. Wala akong maisip na ibang salita kundi sorry dahil alam kong yun lang ang nararapat.
"I hope this will be the last. Don't be such a brat. Be responsible. You're old enough to know what's wrong and right. Kung sa inyo sanay kang nakukuha lahat ng gusto mo, ngayon pa lang sinasabi ko na sa iyong hindi dito."
Tumango ako sa kanya , mabilis kong pinalis ang mga luhang nag-uunahan sa aking pisngi. Muli kong inangat ang paper bag sa harapan niya saka maliit akong ngumiti.
"Could you at least accept it? Para sayo talaga 't--"
"I don't need that Miss." he said cutting me. I felt the lump on my throat but I have to fight it. My heart ache hearing those words from him, but he is right. I am such a brat na walang ibang ginawa kundi ang guluhin siya.
"Grow up and be responsible. We're not playing here. I have works to do. I have a lot of stuffs in my head. Stop wasting my time." Then he turned his back to me.
Narinig ko ang mga bulung-bulungan ng mga estudyante pero hindi ko na ito pinansin. Mabilis akong tumalikod sa kanila, nagmamadaling naglakad palayodi alam kung saan papunta. Gusto ko lang makalayo, sobrang kahihiyan ang dinanas ko ngayong umaga. Bitbit ko ang paper bag na may lamang macaroons. Tumutunog ang cellphone ko pero wala akong lakas na sagutin yun. Hanggang sa naramramdam ko na lang ang pag-uunahan ng mga luha sa aking pisngi. Don't cry Sam. It's your fault. Binilisan ko ang bawat hakbang ko.Salamat na lang at wala akong nakasalubong na mga studyante kundi lalo akong mapahiya. May nakita akong bench sa likod ng mga halaman. Patakbo akong pumunta doon saka umupo. Pakiramdam ko kasi nanghihina ang mga tuhod ko. Parang nawalan ako ng lakas. Ilang minuto pa lang akong nakaupo ng muling tumunog ang cellphone ko. Ayoko mang sagutin pero napilitan akong kunin ito sa bag ko. Si Belle Marie ang tumatawag. "H-hello?" nanginginig pa ang boses ko. "Babe! Saan ka? Dumaan ako sa roo
I had to go somewhere na hindi niya ako pwedeng masundan. Mabilis akong tumakbo palabas ng room at pumunta doon sa pinakatagong parte ng university, sa may bandang likod ng gym. Tumakbo pa ako dahil akala ko susundan niya ako gaya ng mga nakikita ko sa movies pero ang gago di man lang sumunod. Kahit respeto man lang, kunwari pero waley. Bwesit!Dahil wala naman akong maisip na gawin, nilibang ko nalang ang aking sarili. Kinuha ko ang camera na nakasabit sa leeg ko at nanguha na lang ng magagandang larawan. Dahil maraming halaman sa parteng yun may nagliliparan din mga paru-paru. Magaganda ang mga kulay kaya nalibang ako. Ilang minuto din ang ginugol ko doon. Nang makuntento na sa mga kuha ko saka pa ako tumigil. I was all smiles looking at the pictures in my camera but my smile faded when I saw two familiar men approaching my way. If I'm not mistaken I saw them hanging out with Kuya Joe before. I don't know much of Kuya Joe's friends since he didn't grow up with us.The one with a m
"Corrine please talk to me."Isa."Corrine, just hear me out."Dalawa. Para kaming nasa shooting dahil marami na yung mga estudyanteng nakatingin sa amin. "I won't bother you but please, gamutin muna natin yung paso mo.""No need I can manage.""But I want--""Will you please stop pestering me, Sir Sarmiento? " mataray kong sabi. "Wharton, call me Wharton like you used to call me before." matamis pa itong ngumiti sa akin pero maldita ko sa iyang inikutan ng mata. "Akin na ang bag mo akong magdadala." at bago paman ako makatanggi kinuha niya na ito sa balikat ko at sinukbit sa balikat niya. Samantha, hindi ka marupok! Kunin mo ang bag mo sa kanya! "Let's go Love." hahawakan niya pa sana ang kamay ko pero iniwas ko ito sa kanya. Ang seste ganun lang kadali ako rurupok sa kanya? Sexcuse me! I mean Excuse me! Matigas to uy!"Love, c'mon.""Don't call me love, hindi kita love." maldita kong sabi sa kanya. Narinig ko ang mahinang tawa niya pero inirapan ko lang siya. Samantha, galit
"Staring is rude, young Miss." mahinang saway ni Knight sa akin pero inirapan ko lang siya. Anong rude? Walang rude-rude sa akin dahil gusto ko siyang titigan. Ang gwapo niya kaya, kailanman hindi ko pagsasawaan ang mukhang yan. Kaya nga nagka-crush ako sa kanya eh. Tapos ngayon sabihin niyang staring is rude? Hell no! Tititig ako kung kailan ko gusto.Bumalik na ang dating sigla ko dahil sa maraming pagkain na nakahain sa harapan ko ngayon. Para akong bata na tuwang-tuwa na akala mo naman ngayon lang ako nakatikim ng mga ganitong pagkain. "Para may tinitingnan lang eh, ang damot." Dumukwang ako palapit sa kanya at kunwari may inaabot sa mukha niya. "Ano to?"He waited for me to take something from his face, pero wala naman talaga akong kukunin doon. Eme lang para mapalapit ako sa kanya at malanghap ko ang mabango niyang hininga. His midnight black eyes stared at me intensely habang nagkukunwari akong may kinuha sa mukha niya. Lambot naman ng face ng poging to. Wala man lang ka po
"Why are you smiling Kuya?" tanong ko sa kapatid kong antukin na parang timang na nangingiting mag-isa. Maaga pa lang malawak na ang ngiti ni Kuya Joe. Himala mukhang maaliwalas ang mukha nito ngayon at sobrang energetic. Anong umagahan kaya ang kinain nito at nagkakaganito?Magkatabi sila ngayon ng bestfriend ko. Si Belle Marie na tutot niya at ewan ko parang may something sa kanilang dalawa. Parang iba yung klase ng tinginan nila. Kung hindi ko sila kilala dalawa iisipin kong may namamagitan sa kanila pero imposible naman yun dahil kailan lang sila nagkakila. Ano yun si flash lang si Kuya, speed, ganern?Tiningna ko si Belle Marie, napansin kong umiiwas ito ng tingin sa akin. She is scanning her notes but I know she's just pretending. We've been friends more than a year and I know her very well. Alam ko kapag may tinatago ito sa akin at mukhang meron nga at yun ang dapat kong alamin. Wala namang problema sa akin kung magkakamabutihan sila ni Kuya Joe. Choosy pa ba ako? Kung tutuu
"This is Samantha Corrine Dela Vega, my girlfriend." Nag-loading ang utak ko ng mga two seconds dahil sa sinabi niya. "Love?" he called me lovingly. "Aren't you gonna say anything?""H-huh?" I looked at him confused but he just smiled at me sweetly. Does it mean sinasagot niya na ako? Sheeettttttttt! I want to scream at the top of my lungs in so much glee. Boyfriend ko na si Knight in shining patotie?"You mean?" My eyes widen still unable to process what's happening."Yes, Love." he said smiling. Hinapit niya pa ang bewang ko palapit sa kanya."Promise?" he nodded. My mouth parted. I was like..."Eeeehhhhh!" I giggled, smacking his broad shoulder and hard chest. "Really love? You're not joking?" he nodded cupping my face. Omg! This is what I've been waiting for. Shit! Shit! Finally!"You're so cute, Baby. Come on, hug me." then he gently pulled me closer to him, kissing my forehead. OMG! I cant believe it. After years of stalking and flirting, finally, naging akin din siya? Yes!
"Baby, stop, please." I heard Knight called me pero nabaling ang mata ko sa doktorang kasama niya na dinadaluhan si Pauline. "Oh my gosh! What the hell happened to your face, Pau?" she took her hanky and gave it to Pauling who is now crying hysterically. "Ate Caren, she hurt me. That bitch hurt me." sumbong ng bruha sa kanya sabay turo sa akin. "Basta nalang siyang sumugod dito at nanakit sa amin. Look at my friends, lahat kami sinaktan niya." "Because you hurt my bestfriend! She's now in the hospital, because of you bitch! I warned you and your minions already but you didn't listen. Now, you're blaming me? Halika dito at kulang pa yang ginawa ko sa 'yo." malakas kong sigaw. Nagpupumiglas ako kay Knight pero mahigpit siyang nakayakap sa akin. "That's not true Ate Caren, I'm just defending myself. Yung kaibigan niya ang naunang nang-away sa amin.""That's not true! Liar! Mabait ang kaibigan ko." sigaw ko sa kanya. Knight is calming me, pero ang puso ko nagwawala sa galit. Nagpup
"Love, s-stop.""Ahuh?" I hummed, as I lower my head in front of him. Talagang siniksik ko ang ulo ko sa harapan niya para lang makadaupang palad ang dambuhalang patotie niya. I was so curious how it looks when face to face. "Fuck! Love, stop it." He uttered, pleading but I just shook my head.This is my way of welcoming my new found pet baby, my patotie. Hawak ko ang nagngangalit at nagpupumiglas niyang kahabaan na mukhang nagulat pa sa biglaang meet and greet namin."I said, papanagutan kita diba? Heto na oh pinapanagutan ka na."nang-aakit kong sabi sa kanya sabay mahinang pisil kay patotie. May katas na lumabas doon.Ay! Matapang yern, nandudura?"Bukaka, Knight." I said urging him to open his legs more."Baby, were in the middle of the road." His voice is already raspy. Pero sinunod niya din naman ang sinabi ko. Pinaghiwalay niya ang mga hita at hinayaan ako sa gusto kong gawin sa harapan niya."Adjust your seat, Love." Utos ko sa kanya dahil medyo masikip ako doon at agad niya n