"C'mon, Knight! Don't be a loser! Catch me!"Malayo pa lang dinig ko na ang malakas na boses ng anak ko. Natigilan pa ako saglit pagkarinig ko sa pangalang nabanggit niya pero agad din napawi ng marinig ko ang malakas na kahol ng alaga naming aso. Yes! We have a dog, a Giant Schnauzer. The only gift my son, Rook Ashton, wanted on his 6th birthday. And since sa kanya yung dog wala akong nagawa nung yun ang gusto niyang ipangalan sa alaga niyang aso. Knight. He named his dog Knight to match his name, Rook. Sinubukan ko pang papalitan sa kanya ang pangalan ng aso niya pero wala naman akong maibigay na rason nung tinanong niya ako kung bakit. So, I let him be. "Agh! You're a loser, Knight! See you can't even beat me." The dog barked at him, nagpapaawa ang tingin na tila ba naiintindihan nito ang sinasabi ni Rook sa kanya. Then, Rook patted his head gently. "It's okay buddy, we'll train again next time. Come here hug me." I smiled when the dog wiggled his tail and jump into him. They w
"Who are you?" Rook asked in a serious tone. He was looking intensely at the man who is kneeling in front of them. Knight his dog is beside him barking and ready to attack the man. Nanginginig ang mga kamay kong humawak sa anak ko pero hindi ko ito pinahalata sa kanya. Tumingala ito sa akin, natatanong ang mga mata pero tipid lang akong ngumiti sa kanya na parang wala lang. Pagkatapos nalipat ang tingin niya sa lalaking nakaluhod sa harapan niya. Tinitigan niyang mabuti ang mukha nito saka bumalik ang tingin sa akin na nakakunot ang noo.Rook is a very smart kid. Sa paraan palang ng pagkakunot ng noo at pagkasalubong ng mga kilay niya alam kong may mga katanungan na itong namumuo sa utak nito. "Do you know him, Mom? Why is he crying?" He asked throwing a glance at him. I didn't answer him, I smiled a little and reached for his head and patted it gently. "Why are you here? Who are you?" baling niya dito pero hindi ito nakasagot. Lalo lang dumami ang luha mga luhang nag-uunahan sa p
"Sam, please! Please...Love don't leave me."Hindi ako lumingon. Hinayaan ko siyang magmakaawa at tawagin ang pangalan ko habang tumatakbo ako papasok ng bahay. "Love please! Sam! Listen to me Baby please..." Narinig ko ang komosyon pero hindi ko na tiningnan. Kasabay ng malakas niyang sigaw ng pagmamakaawa ay ang biglaang pagbuhos ng ulan. "Sam! Please! Baby, please listen to me. Nagmamakaawa ako.""Sir, bawal po! Pasensya na!""Sam, Love! Please, nagmakaawa ako."Kahit malakas ang buhos ng ulan dinig ko ang pagmamakaawa niya. Sinubukan kong wag siyang lingunin pero bago ko pa mapigilan ang sarili ko nagawa ko na. Kita ko siyang nakaluhod sa buhanginan, basang-basa sa ulan at nagmamakaawa ang mga matang tumingin sa akin. Hindi makalapit dahil sa mga tauhang nakabantay sa kanya.Agad kong iniwas ang tumalikod na sa kanya. Sumalubong sa akin si Tatang at Nana na may pag-aalala at mabilis akong pinapasok sa loob ng bahay. "Diyos ko! Ano bang nangyayari sa inyo? Heto tuwalya, mag
"Love-""What are you doing here, Sarmiento?" matigas na sabi ni Kuya Sandro. Pagkatapos tumayo ito sa harapan ko, hinaharangan si Knight sa tangkang paglapit sa akin."Sam..." he glanced at me. "I just need to talk to Sam." humakbang ito palapit pero bago pa siya makapalapit malakas siyang tinulak ni Kuya Sandro bago ako tinago sa likod niya."What for? What do you need from my sister?" malakas na sigaw ni Kuya sa kanya. Nararamdaman kong nanginginig ang katawan ni Kuya sa galit. "Dreau." Nagmamakaawa itong tumingin sa Kuya ko. Pero tinutok ni Kuya ang baril na dala niya dito. "Please, nakikiusap ako. Gusto ko lang kausapin si Sam.""Kausapin? Para saan? Anong ginawa mo sa kapatid ko? Anong kasalanan mo at bakit ka andito ngayon?" I can feel Kuya Sandro's muscles tensing, his fist is clenching."Brute, let's go. Wag muna. Hayaan mo muna silang magkapatid." si Kuya William kasama si Kuya Clayx na pumagitna kay Kuya at Knight. Walang pakialam kung may nakatutok na baril sa kanila. "N
KNIGHTThere are times in my life that I'd like to be alone. I'd like to have my own peace, my own serene, calm and untroubled surrounding. I want to enjoy a tranquil and quiet environment. For there are times that I felt like I'm losing myself. I feel like I am drowning, the place is suffocating. Just like what I'm feeling today. I woke up with a heavy heart. Maaga pa lang mabigat na ang pakiramdaman ko. Wala naman akong sakit at kumpleto naman ang tulog ko. Hindi ko alam pero bigla na lang ganun ang naramdaman ko kanina pagkagising ko. Feeling ko may kulang sa akin na hindi ko matanto."Wharton, son. Do you want us to come with you today?" My dad's concerned voice made me look at him. Don Mariano Sarmiento our father in his formal business suit. Beside him is my mother, former beauty queen and actress Miranda La Torre-Sarmiento who look effortlessly pretty very early in the morning. I remember I have a doctor's appointment today for my monthly heart check up. I was born with a wea
"Who made my Mommy cry?"Dali-dali akong pumunta sa punuan ng hagdanan pagkakita sa anak kong magkasalubong ang mga kilay. Bumaba ito sa hagdanan kasama ang aso niya at matapang ang anyong tumingin sa mga tao sa paligid niya. Pagtingin ko kina Kuya Sandro at Kuya Joe nakita ko ang pagkabigla sa mga mukha nila. Palipat lipat ang tingin nila kay Rook, kay Knoxx, kay Knight at sa akin. Pati ang mga kaibigan nilang maiingay ay hindi rin nakapagsalita. Bakas sa mukha nila ang gulat. "Rook, please go back to your room." mahinahon kong sabi sa kanya pero hindi ito tumingin sa akin. Sa halip matapang itong tumingin sa lalaking tumayo sa tabi ko na parang kalaban yung tingin niya dito."Son--" Knight lowered his body and tried to reach him but Rook cut him off. "Why are you here again, Mister?" malditong tanong niya kay Knight. Oo kay Knight lang dahil hindi ito napigilan ni Knoxx ng lumapit ito sa amin. Tahimik at hindi palakibo ang anak ko pero mabait itong bata. Hindi ito basta-basta na
KNIGHT"Oh GOD. What have I done?" I uttered in pain and cried more. I saw Samntha cried harder. Ang sakit pakinggan ng mga iyak niya. Gusto ko siyang lapitan, gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil galit ang mga kapatid niya sa akin. Mahigpit siyang niyakap ng Kuya at hinayaan itong umiyak. I was crying hard too and Knoxx is calming me down. I can feel my heart clenching inside. Parang may karayom na tumutusok tusok sa loob ng dibdib ko. Nahihirapan na din akong huminga pero hindi ako pwedeng umalis.Hindi ako pwedeng lumabas sa bahay niya ng hindi ko man lang nasasabi ang mga dahilan ko. Hindi ako pwedeng umalis ng hindi nila naririnig ang side ko. Kailangan kong ipaliwanag sa kanila ang lahat kahit alam kong walang kapatawaran ang ginawa kong pantataboy kay Samantha at sa pagtanggi sa anak ko."I'm so sorry, Love. I-I'm so sorry." halos hindi ko na marinig ang aking boses. Unti-unti ko na ring nararamdaman ang pamamanhid sa bandang dibdib ko. Ang sakit. Sobrang sakit
"It's just a test Knight, why are you so worried?"I didn't answer her. I came to see her just to have it done. She keeps on bugging me after I signed the waiver and other forms need for testing. Hindi niya na talaga ako tinantanan."Knight, this is Dra. Stella Lorenzo, she's my friend." Caren introduced me to a lady doctor. Her face is familiar but I can't remember when and where did I meet her. "Stella, this is Knight Wharton my boy..." I gave her a warning look but she just smiled at me unbothered. "my boy bestfriend. Kaya ayusin mo Stella, you know me." The doctor didn't say anything. She just raised her one brown at Caren and they look at each other like they are talking through their eyes. Pero hindi ko na pinansin yun. Ang gusto ko lang ay matapos agad ang tests na sinasabi ni Caren para makaalis na ako. Kailangan ko pang sunduin si Samantha sa school dahil magde-date kami ngayon sa condo ko. "How are you, Mr. Sarmiento?" The doctor asked when Caren left me with her in her c