KABANATA 16 FATE

I became numb. My heart is wrapped in pain that I can't even feel the coldness of the rain.

Hindi ko pansin ang mga taong nagtataka na nakatingin sakin habang patuloy lang sa pag agos ang mga luha ko.

Mama nasan kana?

Paulit ulit kong bulong sa isip ko habang patuloy lang ako sa paglalakad bitbit ang mga gamit ko habang basang basa ng ulan.

" Miss ayos ka lang ba baka gusto mo muna sumilong?" Tanong ng tindera sa karinderya na nadaanan ko.

" Saan po dito ang bus papuntang maynila?"

" Diretsuhin mo lang diyan iha merong Terminal ng Bus papunta doon." Aniya at tumango na lamang ako at patuloy na nag lakad.

Siguro ito ma din ang plano ng Tadhana para mahanap ko na ang Mama ko at makapag simula ng buhay. Dala ko man ang masasakit na sinabi sakin ni Hallen pipilitin akong magiging maayos. Pipilitin ko na matupad lahat ng pangarap ko.

Totoo nga na hindi ako nababagay sa kaniya. Hindi ako nababagay sa Pamliyang Endrelton dahil para sa kanila isa akong basura na sampid at walang ibang ginaw