LAUREN'S POV
Papalabas na ako ng office dahil kanina pa ako hinahanap ni Chiara. Pagkalabas ko nasalubong ko si Meshua kasama si Chillet na papasok rin ng elevator. Akmang pipindutin na nila nang bigla nila akong nakita na papasok. Kaya naman napatingin sila sa akin ata agad na nagbigay ng space.
"Good afternoon, Madame," nkangiting bati sa akin ni Meshua kasama si Chillet. Ngumiti lang ako sa kanila bago ako pumasok ng elevator. Ilang sandali lang iyon nang bigla ng bumukas. Same lang pala kami sa ground floor pupunta. Nang makalabas ako ay agad kong hinanap si Chiara. Ang sabi niya nasa field raw siya kaya naman nagpunta na ako doon.
Sa di kalayuan ay natanaw ko naman siya na nakatayo habang nakatanaw sa di rin kalayuan sa kaniya. Agad akong pumunta doon at nagsalita.
"Anong ginagawa mo dito? Bakit hindi ka na lang dumiretso sa office?" nagtatakang tanong ko sa kaniya. Agad siyang lumingon sa akin at paran
Nakarating ako sa parking. Hindi ko namalayan na gabi na pala. Para akong lutang na naglalakad sa kahabaan ng parking habang nakatulala. Hindi maalis sa isip ko ang lahat ng narinig at nalaman ko. Oarang paulit-ulit ko iyong naririnig.Hindi ko rin magawang umiyak dahil ayokong may makakita sa akin. Lalo na si Chiara at si Luanne. Ipinikit ko na lang ang mata ko at huminga ng malalim. Gustong-gusto ko nang umuwi para makapagpahinga ako.Papasok na ako ng kotse nang may magsalita sa likod ko. Para akong nagising nang marinig ko nag boses niya."Lauren," sambit niya. Huminga muna ako ng malalim at pinunasan ang luha na feeling ko ay paaptak na. Tumingala pa ako bago inayos ang sarili at humarap kay Lanche.Nakita ko siyang nakatingin sa akin. Ngumiti naman ako para hindi niya mahalata ang nararamdaman ko. I can pretend that I'm happy."Lanche," sabi ko sa kaniya at nanatiling
Two years later"Madame!" masayang bungad ni Melody sa kararating lamang na si Lauren. Bumaba siya galing sa eroplanong kaka-landing pa lamang mula sa New york.Sinalubong siya ng mga staff habang may banner pa. Napangiti siya sa nakita niya. Sa di kalayuan nakatayo si Luanne hbaang nakangiti sa kaniya. Nasa VIP hallway sila kaya hindi nakakaabala sa mga costumer ang celebration nila."Thank you!" masayang sambit ni Lauren na hindi inaasahan ang ganitong eksena sa company nila.Natigilan siya nang maalala na may kasama pala siya."OMG! It's him?" tanong ni Luanne at dali-daling lumapit sa kanila.Isang ngiti lamang ang sinagot ni Lauren bago hinawakan ni Hiro ang kaniyang kamay."OMG! Nakakainggit ka, Sis!" kinikilig na sambit naman ni Luanne kaya natawa na lamang si Lauren habang isinandal ang ulo niya sa
Tahimik na naglalakad sa gilid ng kalsada si Brielle, hindi niya akalain na mauubos nang ganon-ganon na lang ang baon niya. Isa siyang college student, kumuha lang siya ng scholarship para makapag-aral at matupad ang mga pangarap niya.Nagt-trabaho rin siya kapag wala siyang pasok o hindi kaya ay hati ang schedule niya sa school. Kakasahod niya lang ng araw na to pero dahil siningil siya ng mga classmate niya kaya kailangan niyang pagkasiyahin ang dalawang libo sa loob ng kinsenas.Ulila na siya sa ina, ang kaniyang ama naman ay isang construction worker na bihira lang din pumasok dahil walang masiyadong gawa ngayon.Kaya namaan siya ang lubos na inaasahan ng pamilya niya. May dalawa siyang mga kapatid na nasa high school at elementarya.Dahil sa dami ng utang nila kung kanino-kanino, kailangan nilang magtipid.Lalo na't kakaumpisa pa lang ng pasukan at matagal pa bago siya makapagtapos.Hindi niya namalayan na malapit na pala siya sa
Masaya siyang nakangiti habang nakatanaw sa counter ng shop nila.Hindi niya alintana ang pagod na nararamdaman niya."Besh tawag ka ni Ma'am," sabi ng kaibigan niyang kasama niya rin dito.Mabilis naman niyang iniwan ang ginagawa at pumunta sa manager nila.May hawak itong cup na nasa tray."Brie, ikaw muna ang mag hatid ito sa table number eight,"sabi niya.Inabot niya ang isang tray, binasa niya ang nakasulat sa cup.'VIP Mr. Claveria'Bigla naman siyang namutla ng mabasa ang nakasulat sa cup. Ito ang VIP na sinasabi nila. Kaya naman tinanaw niya ang naka upo sa number 8 na table. Nakita niya ang lalaking naka formal attire.Dahan-dahan siyang lumapit dito dahil kinakabahan siya.Nang makalapit, dahan-dahan niyang inilapag ang cup.
Maaga siyang gumising gaya ng nakasanayan niya. Ngunit pag mula ng mata niya ay bumungad sa kaniya ang malinis at maayos na kwarto.Hindi niya alam ang mararamdaman niya, hindi panaginip ang lahat.Totoo ang nangyari kagabi na pinaubaya na talaga siya ng ama niya.Gusto niyang magalit rito pero hindi niya kaya. Mahal niya ang pamilya niya at handa siyang gawin ang lahat masiguro lang niyang ligtas ang mga ito.Kagabi, naalala niya kung paano siya ipamigay ng ama. Alam niyang hindi iyon kagustuhan ng ama. Pero agad siyang nagtanong sa kaniyang isipan. Kung paano siya natiis ng kaniyang ama. Kung paano nito nasikmura na ipamigay siya ng ganon-ganon lang. Hindi niya rin pwedeng sisisihin ang lalaki dahil malaki ang utang ng ama nito dito. Kahit siguro ay ibenta nila ang mga lupain at pag-aari nila ay hindi iyon sasapat para mabayaran ito sa sobrang laki ng pagkaka-utang ng kaniyang ama. Saan nga b
Naglalakad papasok ng school si Brie, hindi na siya nag pahatid pa sa loob dahil alam niyang magiging issue iyon.Two days siya hindi nakapasok kaya naman sobrang dami niyang gagawin. Muli niyang tinignan ang phone niyang ibinigay ng lalaki sa kaniya kagabi. Isang Iphone 11 pro max. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya sa lahat ng binigay nito o matatakot dahil baka kung anong kapalit ang hingiin nito.Bakit pa nga ba siya matatakot sa hihingiin nito, gayong ikakasal na sila sa susunod na linggo.Papasok na siya ng gate ng may humarang sa kaniya. Sila Klea, ang bully ng school nila. Hindi niya na ito sana papansin subalit bigla itong humaramg sa daanan niya kasama ang mga kaibigan nito."I thought you already quit here. You're just a stupid," sabi nito at tumawa.Huminga siya ng malalim at akmang maglalakad na. Pero hinarang na naman siya nito.
Nagising siya ng maaga, hindi niya napansin na nakatulog na pala siya kagabi. Hindi niya nakita man lang si Lanche. Kaya naman matapos niyang mag ayos ay bumaba na siya. Subalit nasa sala pa lang siya ay amoy niya na ang mabangong niluluto sa kusina.Pumunta siya roon at nakita niya si Lanche na busy sa pagluluto habang naka apron pa."You're awake," hindi niya namalayan na nakatingin na pala ito sa kaniya.Paalis na sana siya ng pigilan siya nito at pinaupo sa upuan.Hindi niya maiwasang hindi tumingin sa lalaki habang nagluluto ito. Naghihinayang siya sa samahan ni Lanche at Lauren. Alam niya rin na ito lang din ang makakapagpabago sa lalaki para bumalik ito sa dati.Natapos itong magluto kaya naman tahimik silang kumain. Wala rin siya sa mood magsalita kaya naman tahimik ang hapag-kainan habang nakain silang dalawa."Are you okay?"&nb
Nakatingin siya sa sarili habang nakaharap sa salamin. Ito ang araw na magbabago ang buhay niya. Ito ang simula ng pagbabago ng lahat.Batid niya na ilang sandali na lamang ay pupunta na dito ang driver na naka assign sa kaniya. Hindi niya pa rin nakikita si Lanche. Hindi ito umuwi kagabi o maski kanina. Kaya naman hindi niya alam kung ano ang pinaplano nito. Tanging si Meshua ang nagpaliwanag ng lahat.Huminga siya ng malalim, upang maalis ang nararamdamang kaba mula sa kaniyang dibdib. Hindi rin siya mapakali. Kaya naman maya-maya siya umiinom ng tubig. Madalas siya makaranas ng heart palpitation kaya kailangan niyang pakalmahin ang sarili.Muli niyang inayos ang sarili ng pumasok ang nag m-make up sa kaniya. Kahit nawala namang makakakita rito. Sinabi niya rin kay Meshua na inimbitahan niya ang kaibigan at laking gulat niya ng pumayagsi Lanche.Sinimulan na siyang make up-an ng babae. Ilang oras na lamang ay maguumpisa n