"Thank you po," nahihiyang pasalamat ni Beth sa daddy ni Kian. Pasimple din siyang lumingon kay Kian na dire-diretso nang pumasok sa kanilang gate. Tumango at ngumiti ang daddy ni Kian.
Agad na din siyang naglakad papunta sa kanilang bahay na tapat lang ng bahay nina Kian.Pagpasok sa loob ng bahay ay muli niyang naalala ang bagay na maghapong gumulo sa kaniyang isipan."Nandito na po ako!" sigaw niya pagkatapos ay dumiretso na siya sa kaniyang silid. Nilapag ang bag sa kaniyang kama at agad ginalugad ang kaniyang study table na nasa may bintana nakapuwesto."Nasa'n ka na ba?" tanong niya habang isa-isang tinitignan ang naliliit na drawer."Wala!" impit niyang tili. Napasabunot siya sa kaniyang buhok. Sunod naman niyang nilapitan ang bed side table niya. At nang wala pa din siyang nakita.Hinanap na niya sa kaniyang kama. Sa ilalim ng unan. Nagawa na din niyang tignan maging ang ilalim ng kutson niya at ilalim ng kama pero wala pa din.Nasuyod na niya ang lahat pero wala pa din. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang may sumagi sa kaniyang isipan. Hindi kaya nakita ni mama 'yun? tanong niya sa sarili.May pagmamadali ang bawat hakbang niya at agad pinuntahan ang kaniyang ina na sa mga oras na iyon ay abala sa pagluluto ng kanilang hapunan."Ma!" tawag niya dito."Anak, ano 'yun?" tanong sa kaniya ng ina na kasalukuyang naghihiwa ng gulay.Nagkamot ng ulo si Beth. Nakaramdam siya ng kaba. Hindi alam kung itutuloy pa niya ang sasabihin."May nakita ka po bang pink na papel?" tanong niya sa kaniyang ina.Tumigil saglit ang ina sa ginagawa at ginawaran siya ng tingin."Pink na papel?" Tumango si Beth at nag-iwas ng tingin."O-opo, Ma. Scented paper po," nag-alangan niyang sagot at agad nag-iwas ng tingin. Umiling ang kaniyang ina."Wala akong nakita." Tumango si Beth at tatalikod na sana nang muling magsalita ang kaniyang ina."Hindi naman siguro love letter ang hinahanap mo," anito. Nanlaki ang mga mata ni Beth. Marahan siyang umiling-iling."Okay," ani ng kaniyang ina. "Masyado ka pang bata para makipagpalitan ng love letter, okay?"Tumango si Beth. "Opo, Ma."Kinaumagahan...Nagkakagulo ang kaniyang mga kaklase pagpasok na pagpasok ni Beth sa kanilang classroom. Nagtatawanan, hiyawan at mga ito. Ang ilan ay tumitili.Bumuntong hininga siya at naglakad na papunta sa kaniyang assigned seat. Nang mapansin siya ng kaniyang mga kaklase ay biglang nagsipagtahimik ang mga ito.At pagkaraan lang ng ilang segundo ay muling bumalik ang ingay. Hindi na lang niya pinansin ang mga ito. Dumiretso na siya sa kaniyang upuan dahil ilang minuto na lang at magsisimula na ang kanilang klase.Luminga-linga siya at napansin niyang wala pa si Kian sa upuan nito. Binuksan niya ang kaniyang bag at nilabas ang kaniyang assignment notebook. May assignment kasi sila sa unang klase nila ngayong umaga. Habang abala siya ay muling nabalot ng katahimikan ang buong silid.At saglit pa ay naagaw nang tuluyan ang atensyon ni Beth."Kian, alam mo bang matagal na kitang crush."Nanlaki ang mga mata ni Beth nang marinig niya ang kaniyang lalakeng kaklase na si Alden.Ang hinahanap niyang pink na papel simula kahapon ay hawak-hawak ng lalakeng kaklase..Nagtilian ang kanilang mga kaklase. Inaawat naman sila ni Alden para maipagpatuloy niya ang pagbabasa. As usual hindi sila pinansin ni Kian.Dumiretso ito sa kaniyang upuan. Hindi malaman ni Beth ang kaniyang gagawin. Hindi niya alam kung susugurin. Alumpihit ito sa kaniyang kinauupuan. Nagyuko siya habang ang kaniyang kamao ay madiin ang pagkakasara."Summer noon at napakaganda ng sikat ng araw. Nasa labas ako ng aming bahay at nagdidilig ng mga halaman ng huminto ang isang sasakyan sa tapat naming bahay," pagpapatuloy ni Alden sa binabasang sulat.Nagkakagulo na ang kaniyang mga kaklase."Sino ba 'yang nagsulat na 'yan?" tanong ng iba pero tanging tawa lang ang sagot ni Alden."Doon kita unang nakita. Nakasuot ka ng marvel tshirt na kulay pula. Ang guwapo-guwapo mo sa suot mong iyon. Pakiramdam ko ikaw ang aking hero na magsasagip sa akin laban sa mga monsters."Hindi na nakatiis pa si Beth. Tumayo siya at mabilis na nilapitan si Alden na nasa harap at hawak-hawak ang kaniyang sulat.Akmang hahablutin na niya ito pero naiwas ni Alden ang kaniyang kamay. Tumawa ito."Oh, bakit?" tanong ng lalake sa kaniya. Ngiting-ngiti pa ito."Itigil mo 'yan. Akin na 'yan!""Bakit, Beth, ikaw ba may-ari niyan?" tanong ng isa nilang kaklase na agad ding sinundan ng iba pa nilang kaklase. Napalunok siya at hindi agad nakasagot.Nagsimula na silang mangantiyaw. Bagay na ikinapula ng mukha ni Beth.Pero hindi niya ito pinansin. Muli niyang binalingan si Alden. Tawang-tawa din ang lalake."Akin na!" matigas nitong sigaw sa kaniya.Imbes na ibigay nito sa kaniya pinagpatuloy lang nito ang pagbabasa."Araw-araw kitang sinisilip sa may bintana. Mahal na yata kita, Kian." Pulang-pula ang mukha ni Beth. Hiya, kaba at galit ang magkahalong nararamdaman niya."Love, Beth," pagtatapos nito sa pagbabasa ng kaniyang sulat."Ano'ng masasabi mo, Kian?" tanong ni Alden kay Kian na ngayon ay pulang-pula din ang mukha. Hindi niya alam kung dahil sa pagkapahiya ito o dahil sa galit na para sa kaniya.Mabilis na naglakad si Kian palabas ng kanilang classroom. Nadagdagan pa ang galit na nararamdaman ni Beth. Pakiramdam niya ang umuusok na ang kaniyang tenga at butang ng ilong sa inis kay Alden.Personal na bagay ang love letter at hindi ito dapat pinapakialaman. Ano ang karapatan nito na isapubliko ang nilalaman ng kaniyang sulat para kay Kian.Gayong si Kian lang ang dapat makabasa nito."I hate you! I hate you!" sigaw ni Beth kay Alden.Simula noon, hindi na siya pinapansin ni Kian. Kahit sulyapan ay hindi na nito ginagawa.Kahit magkapitbahay sila ay walang tiyansa na makapag-usap man lang sila.Naisip niya na marahil ay abot langit ang galit nito sa kaniya. Kaya naman napagpasiyahan niyang balewalain na lang din ito.Pagtunton nila ng high school. Parehas pa din sila ng eskwelahan na pinapasukan ni Kian.Alam na alam niya kung ilang beses magpalit ang binatilyo ng nobya. Habang lumalaki sila ay mas lalo pa ata itong gumaguwapo.Sinikap niyang balewalain at kalimutan na lang si Kian.YEARS LATER..."Mano po, manang," pang-aasar ng mga kaklase ko. Unang araw ngayon ng klase. Second year college na ako pero hindi pa din sila nagbabago sa pakikitungo sa akin. Wala na silang kasawa-sawa sa pam-bu-bully na ginagawa nila sa akin na kinalakihan at kinasanayan na nila, ginagawa na nila ito sa akin mula pa ng mga high school kami. Nasanay na din ako sa pang-aasar nila. Noong una ay umiiyak pa ako kapag nagsisimula na silang mang-asar pero kalaunan ay pinag-walang bahala ko na lang. Hanggang sa mag-first year college na kami ay doon ako napuno, natuto na din akong lumaban sa kanila. Hindi naman ako nakikipag-away o nakikipag-sabunutan pero pinapakita ko sa kanila na hindi ako natutuwa sa ginagawa nila. Iniirapan ko sila kapag ganiyan na sinimulan na akong asarin. Pinupukulan ko sila ng masamang tingin. At ang pasimuno? Si Kian. Hindi na yata nakokompleto ang araw niya kapag hindi niya ako inasar o kaya'y pintasan. Parang kulang siya sa aruga sa mga inaasta niya. Akala
I found myself answering Kian's fiery kisses. At kakaiba ang nararamdaman ko habang ninanamnam ang halik at mga haplos niya. Mabilis ang pintig ng puso ko. May mga paru-paru na nagliliparan sa aking tiyan. My body aches for his touch. D-amn! Napaliyad ako ng marahan niyang himasin ang dibdib ko. Nasa loob na ng damit ko ang kamay niya habang marahan na hinahaplos ang aking dibdib na may suot pang bra."Aahh," impit kong ungol. Parang gusto kong mahiya sa aking sarili. Bakit ako nakakaramdam ng ganito. Bakit ako nasasarapan sa mga haplos at halik niya. We're not even in good terms, for fvck sakes!Sinandal niya ako sa pader ng kaniyang kuwarto. Hingal kami parehas ng bumitaw kami sa ilang minuto naming halikan. Tinitigan niya ako sa mga mata ko ng ilang saglit saka muli akong sinunggaban ng halik. Mabilis niyang nahubad ang lahat ng saplot ko, hubo't hubad na ako sa harap niya. Pinagmasdan niya ang aking kahubdan. I can see lust and excitement in his eyes. Never thought that I can t
I stayed in his house overnight. We stay awake late night having fun, and moaning each others name. Mag-umaga na yata kami nakatulog. Kinaumagahan ay sabay pa kaming pumasok ng university. Sinabay niya ako sa kaniyang sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan ng makarating kami sa parking lot ng university. Pinagtitinginan kami ng ibang mga estudyante habang naglalakad kami. Kunot ang noo at may pagtataka sa kanilang mga mukha habang nakatunghay sa amin. Tila mali sa kanilang mga mata na magkasabay kami ni Kian ngayon. Mali nga naman talaga.Tila hindi din normal sa akin ang araw na 'to. Walang nagtangkang mam-bully sa akin. Lalo na ang mga cheer leaders na madalas mambato sa akin ng mga nilukot na papel. Napangiti ako sa loob-loob ko. Hindi na din masama. The perks of being Kian's woman.Hinatid ako ni Kian hanggang sa pintuan ng unang subject ko. Hindi kami magkaklase sa mga major subjects ko dahil magkaiba kami ng kurso. Natahimik ang mga kaklase ko ng makita ako
Tahimik at nakayuko ang ulo ko habang nakaupo dito sa couch nina Kian. Napapagitnaan ako ng upo nina mommy at daddy. "Babae ang anak ko. Hindi ako makakapayag na hindi siya panagutan ni Kian," saad ni daddy. Hinahaplos Ni mommy ang braso niya upang pakalmahin siya. Naiiyak ako at isa lang ang tumatakbo sa isip ko. Ipapakasal kami ni daddy. Magiging asawa ako ni Kian..Pero si Kian, papayag ba siya? Tiyak na tatanggi yun. Worst ay kung tumakas siya. Tahimik lang ang magulang ni Kian. Hindi ko mahulaan kung galit ba ang daddy niya. Pero ang mommy niya ay nakangiti lang at kalmado. Narinig namin ang Pagdating ng sasakyan ni Kian. Bumilis ang pintig ng puso ko. Pinagapapawisan ang mga palad ko. Nang magbukas ang pinto ay nagyuko pa ako lalo. Hindi ko alam kung paano titignan si Kian. Oo may kasalanan siya sa akin at galit ako sa kaniya. Kaso ngayon ay natabunan iyon dahil sa bago na namang problema na kinakaharap namin. Kung minamalas ka nga naman. Naupo si Kian sa pang-isahan na co
Hindi ako gaano nakatulog sa magdamag dahil sa mga nangyari. Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Kian. Ni hindi man lang kami dumaan sa ligawan or boyfriend-girlfriend stage. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata. Gusto ko lang matulog sa maghapon. Weekends naman ngayon kaya wala kaming pasok sa university. Naramdaman ko ang pagbukas ng pintuan ng kuwarto ni Kian pero nanatili pa din akong nakapikit. Dinig ko ang paglapag niya ng kung anumang bagay sa bedside table at sunod kong naramdaman ay ang paglundo ng kama. Naupo siya sa aking tabi. Hindi ko sana siya papansinin ng maramdaman ko ang pagdampi ng kaniyang mga daliri sa aking pisngi. "I know you're awake," aniya. Kailan kaya ako masasanay na gumising sa umaga na mukha niya ang unang makikita ko? At boses niya ang unang maririnig ko. Nagmulat ako ng mata at ang labi niyang may mga ngiti ang nasilayan ko. Nakakahawa ang ngiti niya. He bit his lower lip. 'Tapos ay dumukwang siya para halikan ako sa aking ulo. Napapikit
Sinulit namin ang buong araw namin sa resort. Halos lahat ng activities na offer ng resort ay ginawa namin. I enjoyed a lot. This is our first date together. He promised that he will take me out on a date often. Sunday ng hapon kami bumiyahe pabalik ng Metro. Back to reality ika nga. Pansamantala kong nakalimutan na mga estudyante pa lang pala kami. Nawala sa isip ko iyon. Akala ko adults na talaga kami. We are in a legal age now but still we needed to finish our studies for our future. ———Nagtanggal siya ng sapatos at hinubad ang kaniyang tshirt bago siya nagpatibuwal sa kama. Ako naman ay pumasok na muna ng banyo para makapaghilamos at makapagpunas ng basang bimpo sa aking katawan. Nanlalagkit kasi ang pakiramdam ko. Nagsuot ako ng komportable damit bago ko siya tinabihan sa kama. Umunan ako sa kaniyang dibdib. Agad naman niya akong niyakap at hinalikan sa aking noo. Napangiti ako. Didn't know that I could feel so happy being in his arms. Him beside me. ——Maaga akong gumi
"Hmmmm... How many children do you want?" he suddenly asked. I don't know if it's still early planning or talking about this thing. I shifted on my sit and to see his face. Okay. He was serious. I sighed and shrugged. "Since I was an only child. I wanted to have a big family. I like to have a big and happy family." I grew up lonely. I wasn't like the other kids who stay most often outside their house. Playing with other kids. I stayed mostly at our house. Play alone. I don't have someone to tell my secrets to. Don't have someone to share my toys to. Kian was also an only child, but we are totally different. He's friendly. People likes to be friends to him. He get along well with others. While I prefer to be alone. I just don't want to be judge. Childhood memories and trauma made me this way. I fear to socialize. I don't want people to be nice at me while I'm in front of them, then stabbed me and say ill things behind my back. So, why bother to be nice and to please people if the
"Beth, sasama ka ba?" tanong ng kaklase kong si Macy. I smiled weakly at her. I know she understand what I mean with it. The hope in her eyes fade. She sighed and nod her head later on. Ang grupo namin ang may pinakamataas na score kaya nag-aya silang mag-celebrate. May Ktv bar malapit dito at doon nila planong pumunta. Hindi naman ako mahilig na maglalabas kaya tinanggihan ko. And besides, may asawa na akong tao. Hindi maganda tignan na nasa labas ako at nagsasaya samantalang may asawa akong naghihintay sa bahay. Lumabas na ako ng room para magpuntang canteen. Kian texted me that he's already there. Pagdating ko ng canteen ay agaw pansin ang grupo nila. Nagkakatuwaan. Nang mapansin ako ni Kian ay agad siyang tumayo. Inakbayan ako at hinalikan sa aking pisngi. His friends are eyes are on us. Tinaasan ko sila ng kilay. Giniya na din ako ni Kian na maupo sa tabi niya. He already ordered food for us. Nakapagtataka ang katahimikan nila. Hanggang sa makalahati ko ang pagkain ay nag