Mesaiyah Point of View
On Friday morning, pupunta na sana ako sa school nang makita ko si ate Terra sa may bintana na para bang malalim ang iniisip. Lumapit ako kay ate at niyakap siya.
"Ate, kung ano man ang iniisip mo. Don't worry, everything will be alright." I said running my hand through her hair.
"Sana nga saiyah. Sana."
"I love you ate." sabi ko
"I love you too. Sorry mesaiyah ha. Sorry.""Ate terra said and her tears fell down.
"Ate bakit? Bakit ka nagsosorry?" I asked.
Pinunasan niya ang kanyang luha at hinawakan ang kamay ko.
"Ano man ang mangyari satin, lalong-lalo na sayo. Maging handa ka ha? Sige. Pumasok kana baka malate ka pa."
"Okay ka lang ba, ate?" tanong ko.
"Oo. Okay lang ako. Pumasok kana." parang hindi naman siya okay. Ano kayang problema niya?
"Talaga?Okay ka lang?" paninigurado ko.
"Oo nga. Okay lang ako."
"Sige. Sabi mo yan hah. Bye ate Terra"" and i kiss her on cheeks.
"Bye. Ingat ka." sagot ni ate.
Nakarating na ako sa school at agad kong nakita si bestfriend. Kumaway ako sa kanya at tumakbo papalapit sa kanya.
"Tara, cutting class tayo." bigla akong napaubo sa sinabi niya.
"Wait? Tama ba ang narinig ko? Did you say cutting class tayo?" and he nod his head and smile at me.
"ha-ha-ha. Baliw!" sagot ko.
"Bakit?" tanong niya.
"Papagalitan tayo ng teachers natin."
"Ngayon lang naman eh. Ang hirap din kaya magpakatalino, ipahinga muna natin utak natin." Sagot niya.
Ahh. Nakalimutan kong sabihin siya ang rank one sa aming klase tapos rank two naman over all fourth year. Oh diba? Ang talino niya. Parehas pala kami. Araw-araw busy ang utak namin kakaisip kaya yun. Hahaha pumayag na din ako magcutting class, ngayon lang naman eh.
"Saan mo gustong pumunta?" tanong niya.
"Sa park nalang tayo." at nagtatakbo kami papunta sa park at dahil baka may makakita pa samin na teachers.
"Malamang maraming teachers ang naghahanap sa atin." sabi ko habang nagpapahinga sa wooden bench habang naghahabol ng hininga.
"Hayaan mo sila. Matalino na tayo, i-enjoy naman natin ang buhay puro nalang tayo aral ng aral." sagot niya.
Kung sa bagay may point siya dun. Andito na kami sa park at una kaming sumakay sa swing at pagkatapos sa swing, nagpunta naman kami sa water fountain at dun kami naghabulan, nagsigawan at nagbasaan. Dami ngang tumitingin na tao samin na namamasyal din sa park pero hindi nalang namin sila pinansin.
"Bili tayo ng ice cream." sabi ko sabay turo dun sa manong na nagtitinda ng ice cream. Tumingin lang siya sakin at lumapit siya dun sa nagtitinda.
"Oh! Chocolate yan." Binigay niya sakin yung ice cream na binili nya. Nakaupo kami sa gilid ng water fountain at doon kumain.
"Saiyah!" tumingin ako sa kanya at...
"Psh!Madaya ka." nilagyan niya ako ng ice cream sa pisngi at lalagyan ko din sana siya kaso nakatakbo siya agad.
"Bleeeh!!"
Hinabol ko siya. Habol. Habol. Habol. Nagpaikot-ikot lang kami sa fountain at nang maabutan ko siya, nilagyan ko ng ice cream ang kanyang pisngi.
"HAHAHAHAHAHAHAHA!! QUITS NA TAYO!"sabi ko.
"Nagpahuli lang talaga ako para makabawi ka.Aalam ko namang hindi mo ako maaabutan. Hahaha." sabi niya.
"Yabang mo! kahit naman hindi ka tumigil maaabutan pa rin kita!" sabi ko sabay pisi sa pisngi niya. Pinisi niya din ang pisngi ko at ayun. Nagpisian nalang kami ng pisngi. Napatigil naman siya bigla.
"Bakit?" tanong ko.
"Tara dun tayo." at hinila niya ako papunta sa mga bisekleta na para lang sa magcouple.
"Ehemm. Hindi naman tayo couple. Bakit tayo sasakay diyan?" tanong ko pero kinikilig ako inside.
"Ahh. Oo nga no? Di bale nalang pero pwede naman yun diba? Bestfriend naman tayo diba? P-parang magcouple na din yun."sabi niya 'yan. OH MY! OH MY! Did i mention to you na hindi lang bestfriend ang turing ko sa kanya? Sht. Kinikilig ako. Jusko.
Napailing nalang ako at sumakay na din kami sa couple bicycle. Nasa likod niya ako habang siya naman ang nagpepedal nung bike. I took a deep breath. Ito na ang pinakamagandang araw sa mga panahon na lumipas. I love my bestfriend, really. The reason why I treat him more than bestfriend?
Here's the answer. He's cute, understanding, kind, thoughtful, loyal, humble, trustworthy, he makes me laugh all the time, makulit siya, lahat ng gusto ko sa lalaki nasa kanya na and last but not the least priority niyang unahin ang kapwa niya bago ang kanyang sarili, ang kabutihang loob ang pinakagusto kong ugali sa kanya. Habang naglilibot kami sa park na nakasandal ang ulo ko sa kanyang likod na nakahawak sa kanyang tiyan. Siya naman ay nagpepedal habang kumakanta. I feel like I was in the movie. Haaays. Such a good feeling.
Now Singing: Bestfriend by Jason Chen
Do you remember when I said I'd always be there?
Ever since we were ten, baby
When we were out on the playground playing pretend
Didn't know it back then
Now I realize you were the only one
It's never too late to show it
Grow old together
Have feelings we had before
Back when we were so innocent
I pray for all your love
Girl, our love is so unreal
I just wanna reach and touch you, squeeze you
Somebody pinch me (I must be dreamin')
This is something like a movie
And I don't know how it ends girl
But I fell in love with my Best Friend
Kung pwede lang ganito kami araw-araw. Kung pwede lang tumigil ang oras para samin at maging ganito nalang kami. Kung pwede lang sana.
Noong sabado naman na umaga, nagkita kami ni Angelo sa favorite place namin.The sweet heavy smell of the sorroundings made us lay on the grass under the trees.
"Andito na naman tayo." sabi ko na nakatingin lang sa langit. He chuckled.
"Hanggat nabubuhay tayo dito lang kita pupunta." sagot niya.
"Alam mo saiyah, kapag nagka-asawa ako. Dito ako magtatayo ng bahay kasama ang magiging pamilya namin." dagdag niya. Tumingin ako saglit sa kanya.
"Ako din. Gusto ko kapag nagka-asawa ako, dito ako magtatayo ng bahay."
"Parehas pala tayo ng pangarap." sabi niya. Tumawa lang ako at ibinaling ang tingin sa ulap.
"Mahal kita Saiyah." napatingin ako bigla sa kanya. Hah? A-ano daw?
"Ah?Ehh. Hah?" Ano ba yan. Nauutal ako sa pagsasalita. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Oh God, eto na yata ang hinihintay kong confession.
"M-mahal k-kita. Diba dapat ang magbestfriend nagmamahalan, diba?" tumingin siya sakin.
"Oo nga. Hehehe. Tama nagmamahalan ang magbestfriend. M-mahal din kita Angelo." nakakainis parang first time ang lahat ng nangyayari na'to. Oh my? Bakit ba sa dinami-dami ng tao diyan, sa bestfriend ko pa ako nainlove. Jusko. Dito na din kami kumain. Nagdala na rin siya ng mga pagkain at nagpipicnic lang ulit kami. At pagkatapos naming kumain, nagpahinga lang kami sandali at napagdesisyonang umuwi na.
Hapon na din kami nakapunta sa bayan dahil medyo bundok din ang favorite place namin kaya kung lalakarin ay malayo.
"Babye! Kita nalang tayo sa Lunes." I wave my hand at him. Nasa harap na kami ng gate ng bahay niya, madadaanan lang kasi ito kapag uuwi ako sa bahay namin.Tatalikod na sana ako kaso bigla ko siyang tawagin.
"Wait!" napaharap naman siya sakin.
"Uhm. Wala. Wala pala." may sasabihin ako e nakakalimutan ko lang kapag humaharap siya.Tumalikod na ako at lalakad na sana ako ng biglang tawagin ko ulit siya.
"Wait!" nagtatakbo siya papunta sakin.
"Bakit?" tanong niya. Naalala ko na yung sasabihin ko sa kanya e kaya lang pagkaharap niya nakalimutan ko na naman.
"Uhm. Nevermind." yun nalang nasagot ko. Ano ba 'tong nararamdaman ko, parang ayokong umuwi, parang ayokong lumayo sa kanya, parang gusto kong kasama lang siya pero hindi ko maipaliwanag basta ayokong paalisin siya sa tabi ko.
"Are you okay?"he asked.
"I think so." sagot ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at pinagpapawisn ang aking kamay, feeling ko may isang bagay na darating sakin na hindi ko kakayanin.
"Hatid na kita sa bahay niyo?" he offered.
"No thanks. Sige, uwi na ako." tumalikod na ako sa kanya.
"Ingat ka." dinig ko na sabi niya, ramdam ko ang pagtalikod niya sakin at dinig ko din ang pagbukas niya ng kanilang gate at pagpasok sa kanyang bahay at ng maramdaman kong andun na siya sa loob humarap ulit ako.
"MAHAL KITA. MAHAL KITA. MAHAL KITA. MAHAL KITA HIGIT PA SA ATING PAGKAKAIBIGAN." mahinang sabi ko. Ngayon nasabi ko na ang dapat kanina ko pang sinabi nung nasa harap ko pa siya. Sana narinig niya yun.Tumalikod na ulit ako at nagsimula ng maglakad papunta sa aming bahay.
Napatigil ako bigla sa paglalakad ng mapansin ko ang dalawang itim na kotse at tatlong itim na motor. Mga bagong labas na kotse at motor eto ah. Mayaman siguro ang may-ari niyan. Pero teka? Bakit nasa labas ng aming bahay? Wag niyong sabihin samin na yan. Nanalo kaya si mama sa casino? Sa lotto? Hahahaha.Taas ng pangarap mo saiyah. Kelan ka pa kaya magkakaroon ng ganyan. Huminga ako ng malalim.Teka? Napansin ko lang bakit puro itim? Hindi kaya may patay? E bakit nga nasa tapat ng bahay namin? Ayy, ewan. Makapasok na nga lang ng malaman ko kung bakit nandiyan ang mga 'yan. I walk toward our house and when I open the faded brown door they all stare at me.
"Andito na ang ating mahal na prinsesa."
O_____________O?
Hindi ko sila kilalang lahat kaya yan nalang naging expression ko.
//////////
Mesaiyah's Point of ViewLumakad na ako papasok ng aming bahay at pagkabukas ko ng pinto, lahat sila nakatingin sakin.S-sino sila?Umagaw sakin ng pansin ang isang babae na naka black dress kasama ang isang lalaki na sa tingin ko ay nasa kalagitnaang edad na at nakasuot din siya ng itim. Mag-asawa siguro sila atsaka siguro sila din ang may-ari nung mga sasakyan sa labas. Pananamit palang nila, mayaman na."Andito na ang ating mahal na prinsesa." hah?Mahal na prinsesa?Tiningnan ko ang apat na lalaki na nakasuot din ng black subalit ang isa ay nakabonnet. Teka? Parang familiar sila sakin. Sila ba yung mga lalaki na humarang samin ng bestfriend ko sa daan nung isang araw? At ano pati ang sinasabi nung isang lalaki na mahal na prinsesa daw? Tiningnan ko sila na parang nagtatanong."Mr. and Mrs. Shatsune, this is my daughter Mesaiyah, the wife of prince Anhiro."O__________OA-anong s-sabi ni papa? Wife? Hindi ba ako namamali ng dinig? Speechless ako. Hindi ko alam ang aking sasabihin."H
Mesaiyah's Point of ViewSi lolang Maru ang katulong nila ang nagbukas ng pinto. Siguro 3-4 years na din siyang katulong dito."Ikaw pala Mesaiyah!" sabi ni lolang maru habang binubuksan ang gate."Magandang gabi po. Si Mark Angelo po?"tanong ko."Ahh. S-si Mark Angelo ba kamo?Ano kasi." sagot niya na hindi masabi ng diretso ang kanyang sasabihin."Mesaiyah. Ano kasi eh. Wag kang magagalit ha? Pinapasabi ni sir Angelo, wag ko daw sasabihin sayo kung asan siya." Napakunot ang aking noo."Ha? Bakit? Asan nga po ba siya? San siya nagpunta?" tanong ko subalit hindi siya makatingin sakin ng diretso."Sorry. Mesaiyah pero hindi ko masasabi sayo kung asan si sir, pasensya na." Isasarado na sana ni lola Maru ang pinto subalit pinigilan ko ito."Lola please. Asan siya ngayon? Kailangan ko po siya. Kailangan na kailangan ko siya ngayon." sabi ko at nagsisimula na namang tumulo ang aking luha."P-pero, hindi pwede eh.""Lola..sabihin mo na please?" pagmamakaawa ko sa kanya."Sige na nga. Hindi ki
Terra's Point of ViewAt nang makauwi na si Mesaiyah sa aming bahay ipinaliwanag ni papa ang lahat ng mga nangyari sa mga araw na wala siya. Nagmakaawa ang aking kapatid, hinawakan niya ang tuhod ni papa para mabago ang kanyang isip subalit wala lang itong kibo kundi itinuloy ang pagbenta niya kay Saiyah sa mga gustong bumili sa kanya. Iyak ng iyak ang aking kapatid noon subalit wala pa ring kibo ang aking ama.Patuloy na sumasagi sa isip ko kung paano sila ngumiti nang mabigyan sila ng pera habang ang aking kapatid naman ay labis na nagmamakaawa sa kanila. At nang malaman na niya ang buong katotohanan na siya ay ampon lang. Humingi ako ng sorry subalit hindi niya ito tinanggap. I told her that I will explain everything but she's pushing me away. Hindi nalang ako nakipagmatigasan sa kanya dahil alam ko namang may mali din ako kaya hinayaan ko muna siya para makapagisip-isip.Umuwi siya sa bahay kagabi ng basang-basa at patuloy pa rin sa pag-iyak. Sabi niya umalis na ang kanyang bestfri
On wednesday morning, after eating my breakfast. I went to the backyard of their house para maglibot-libot lang dahil nakakainip. Ilang days na din akong hindi nakakapasok sa school namin, hindi ko alam kung itutuloy ko pa ang pag-aaral ko, bahala na. Wala akong pangtustos sa sarili ko. Nakaupo ako sa bench na parang minsan lang may umuupo ditto, pinaglipasan na ng mga araw at puro dahon na nalalaglag ang paligid ng bahay nila, kung titingnan mo parang haunted house ang bahay nila dahil full painted black ang labas pero kapag pumasok kana sa loob ay nakakaiba.Minumuni-muni ko ang mga araw na pagtatahan ko sa bahay na ito. Napakahirap makisama sa mga tao dito pero pinipilit ko pa rin ang sarili ko na kilalanin sila para na din sa akin at para masanay na ako sa bagong environment na dapat kong matutuhan lalong-lalo na sa stranger husband ko.Sa unang apat na araw ko dito, maganda naman ang pakikitungo nila sakin lalo na kay Mr. and Mrs. Shatsune at sa anak nila na babae na si Anthea. H
Mesaiyah Point of ViewPumunta nalang ako sa kwarto ko, I mean kwarto ng stranger husband ko. I picked all my stuff and put this in my cute closet. Napansin ko yung nakadisplay niyang malaking picture. Psh! Hindi ka naman gwapo. I glare at his picture and talked."YOU!! MY HUSB...NO, NO...STRANGER GUY!! I REALLY REALLY HATE YOU!!""Kung hindi dahil sayo hindi mawawala ang bestfriend ko!! Stranger guy who you wish you never met!" Nararamdaman ko na naman ang pagbuo ng luha ko sa aking mga mata. Haays."Oh? Bakit mo tinitingnan ang picture ko? Gwapo ba?"O.......O Narinig niya kaya yung sinabi ko? Bumalik na ako sa pag aayos ng aking mga gamit."Mas gwapo pa din ang bestfriend ko kesa sayo at isa pa,hindi na pala usong kumatok ngayon?" Kung sa bagay, anytime naman kung gugustuhin niyang pumasok, makakapasok siya kasi sa kanyang kwarto ito"Pero bakit ka nga nakatingin sa picture ko?" Hindi din siya makulit eh no? Nakahiga siya sa kama habang pinapanood ako sa aking ginagawa. Nakatitig pa
Mesaiyah Point of ViewNang umalis na si ate terra sa bahay na'to. Dumiretso ako sa kwarto ng asawa ko. Mahirap mang tanggapin pero kahit pagbalik-baliktarin ang mundo, bilog pa rin ito at asawa ko siya. Asawa ko siya.Binuksan ko ang malaki niyang bintana na nababalutan ng itim na kurtina.FLASHBACKPumasok sa kwarto ni ate ang estranghero kong asawa at pilit akong pinapatulog sa tabi niya pero ayoko kaya hinigit niya ang aking braso at hinawakan ng sobrang higpit na halos maputol na."A-ARAY! NASASAKTAN AKO! A-ARAY! ATEE!" Sigaw ko na halos mangiyak ngiyak."ILANG BESES KO BANG DAPAT SABIHIN SAYO NA SA KWARTO KO IKAW MATULOG!""Anhiro bitawan mo siya. Nasasaktan ang kapatid ko sa ginagawa mo!" Pagpigil ni ate."WALA KANG PAKIALAM!" Sigaw niya kay ate"AYOKO NGANG SUMAMA SAYO!!" I yelled at lumapat sa pisngi ko ang kanyang kamay. Nanglaban ako sa kanya subalit sinaktan at sinipa niya lang ako pabalik ng kanyang kwarto. Nang nasa kwarto na niya kami agad niyang nilock ang pinto at pina
Mesaiyah Point of View"A stranger will not do some things like that if he doesn't love you. It means binili ka ng kapatid ko sa mga magulang mo dahil.." before she continue what she was saying I cut her off."You should say, fake parents." I corrected."Uh, I'm sorry.""It's okay.""My brother bought you to your FAKE PARENTS because he do loves you and cares for you."Si Anthea Shatsune ang kausap ko ngayon sa isang italian restaurant pero Filipino ang nagmamay ari, style italian lang. Si Anthea ang nakatatandang kapatid ni stranger husband at kita niyo naman na sa tuwing kausap ko siya, nosebleed ako.Background music: Quit playing game by Backstreet BoysEven in my heartI see you're not being true to meDeep within my soul I feelNothing's like it used to beSometimes I wish I couldTurn back time impossible as it may seemBut I wish I could so bad, babyQuit playin' games with my heartBinili niya ako kasi mahal? Mahal niya ako?Not valid reason.Dahil mahal niya ako kaya binili n
Mesaiyah Point of ViewNakahiga ako sa aking kama, I mean kama ng stranger husband ko, wala pa rin siya hanggang ngayon. Hindi ko naman siya hinahanap o kaya namimiss in fact masaya pa nga ako kasi wala siya. Humanap ako ng dvd sa kwarto niya kasi may dvd player siya at speaker dito, buti nga hindi ito nabasag last week na inaway niya ako nung nagbasag siya ng mga gamit niya. May nakita na akong cd at sinalang ko na ito.Now Playing: Antukin by Rico BlancoIniwan kana ng eroplanoOk lang baby wag kang magbagoDito kana lang humimbingsa aking piling antukinKukupkupin na lang kitaSorry wala ka nang magagawaMahalin mo nalang ako ng sobra-sobraPara patas naman tayo diba?Pinikit ko ang aking mata at fineel yung kanta na naririnig ko. Music makes me feel good and makes my mind relax. Sometimes kung may problema akong walang mapagsabihan at halos sumabog na ito sa aking utak, nakikinig lang ako ng kanta at nalilimutan ko na ang mga problema ko. Minsan kasi, mismong kanta na ang nagdide