Liam’s P.O.V.
“I’m sorry, mister… but can you please distance yourself for a while? I’m going to check the patient,” bakas ko ang kaseryosohan sa boses ng lalaking doctor at alam kong hindi nito magugustuhan kung hindi ko susundin ang inuutos niya sa akin.
Wala na akong nagawa pa kung hindi ang kumalas mula sa pagkakayakap ko kay Diane. Iba ang doktor na tumitingin sa kanya ngayon, kung kaya’t hindi ako nito kilala.
Hindi nito alam na mapapang-asawa ko lang naman ang babaeng niyayakap ko… pero ngayon ay malabo nang mangyari pa iyon!
“Doc, please… h-huwag niyo po siyang hahayaang lumapit sa akin. Siya ho ang sumira sa buhay ko. Winasak niya ang buong pagkatao ko! Please… nakikiusap po ako,” umiiyak na pagsusumamo ni Diane, n
Liam’s P.O.V.Being the CEO, I pursued my plan of going to the States to fix the bankruptcy issue that we were facing in one of our semiconductor companies. As if I had a choice not to? Kung hindi lang talaga kami naaksidente ay kasama ko pa sana si Diane, at doon na rin sana kami nag-honeymoon. Pero lahat ng plano ko ay binago ng aksidenteng ‘yon.It would have been the right time to introduce her to my parents, and knowing Mom, hindi ‘yon papayag na hindi kami muling magpakasal ni Diane sa States. My face-to-face conversation with Mom was soothing me, though. I was cold before and always coping up with my emotions alone. I never even remembered a time in my life I asked her for comfort.Although I was in the States, I always asked my butler, Janno, to update me regarding the car accident case. It was such a great relief knowing that Leandro was found not guilty with the lawsuit, dahil
Liam’s P.O.V.“Are you the husband of the patient?” the doctor asked me as soon as she went out of the operating room. Agad naman akong napatayo mula sa kinauupuan ko at nagbigay ng respeto sa doctor.“Yes, Doc.” Sa pagkataranta ko ay agad akong napatango, kahit na nagtataka ako kung bakit ganoon na lang ang naging tanong niya sa akin. Hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang biglang pagkunot ng noo at pagtaas ng isang kilay ni Karen, na para bang may ipinahihiwatig iyon sa akin.“I’m sorry, mister. We did everything that we can to save the baby in her womb, but it was too late—your wife already suffered miscarriage even before you brought her here. It’s a good thing that she was still able to survive, knowing the complications of her surgery. But another unfortunate event that I would like to share to you is that… she can no longer bear a chi
Diane’s P.O.V.Kailangan ba talagang mawala ng baby ko? Bakit gano’n? Tanggap ko naman na siya eh. Oo, no’ng una—nag-alangan ako, umiyak ako, at na-shock ako.I even told my friends na nasira na naman ulit ang buhay ko, but it was definitely because I hated the father of my child and not my child itself. Because I really could not accept the fact that I would still be able to have a connection with that Liam again!Pero, bakit naman kung kailan tanggap ko na ‘yong baby ko at kung kailan excited na ako sa kanya ay saka naman siya mawawala? Kasalanan ko ba? Masyado ba akong nagpabaya at nagpadala sa stress nitong mga nakaraang-araw? Anong klase akong ina?Ano bang nagawa kong masama para parusahan ako ng Diyos nang ganito? Hindi lang ‘yon. Napakahirap ding tanggapin na kahit kailan ay
Diane’s P.O.V.Hindi ko alam kung gaano kami katagal sa posisyong ‘yon ni Liam, basta ang alam ko lang ngayon ay mahigpit ko pa rin siyang yakap… at mas humigpit pa ‘yon… habang malaya lang akong umiiyak sa kaliwang balikat niya. Hindi ko alam, pero sa mga oras na ‘yon ay ayoko na siyang bitiwan pa.Why does it feel that I have just found my comfort zone in him? Sigurado ako na ngayon ko lang naramdaman ito… pero naguguluhan ako.“Hush now, sweetie. It’s okay, I’m here… and I promise that I won’t ever leave you again.” Ramdam ko ang sinseridad sa bawat katagang binitiwan niya habang dahan-dahan lang niyang hinahaplos ang likod ko. Ramdam ko rin kung paano niya hagkan ang buhok ko. Pero…Sweetie?Sa sinabi niyang ‘yon ay tila may rumeh
Diane’s P.O.V.Isang linggo rin akong naka-sick leave nang dahil sa nangyari. Pagkatapos mailibing si baby, isang linggo lang akong nasa bahay at pilit na nagkukunwari na okay lang ang lahat—sa kabila nang patuloy ko pa ring pag-iyak tuwing gabi.Lorenz was asking me and my siblings to go out and have some fun together, but I declined his offer. I was still mourning the loss of Baby Cairo and it looked like this grief would stay within me forever. Alam kong ayaw niya lang naman akong magmukmok mag-isa… but in the end, ang mga kapatid ko na lang tuloy ang sinama niya.David even contacted his new friend and classmate, whom I had known to be Chad, to join them. Like my brother, Chad was also a smart teen and I guessed he would be a good influence to David. Madalas ko rin kasi itong nakikita rito sa bahay at gumagawa ng project.While I got busy rebuilding my life and
Diane’s P.O.V.“Sir Liam and I were not close as what you think, Sharmaine… so huwag ka ngang paranoid diyan, okay? I didn’t even know him… and since he looks like a CEO, I think we should call him with honorifics.” I raised my eyebrow at her too while still mentioning her real name. Then, I inputted something in the balance sheet before opening my mouth again.“So, gustuhin ko mang ipakilala ka sa kanya… I’m sorry, but I wouldn’t be able to do that. Anyway… OT ka rin, ‘di ba? Magtrabaho ka na nga lang!” I faked a smile as I found this conversation way too awkward.“Hmm, gano’n ba? Sige, okay lang. At least, nalaman kong wala naman pala talagang namamagitan sa inyong dalawa! I’m good with that. Sa susunod na pupunta siya rito, I’ll grab my chance para makilala ko na siya nang lubusan! I’m so ex
Diane’s P.O.V.“Ano bang kailangan mo sa akin, ha?” sigaw ko sa kanya.Ipinagpatuloy ko pa rin ang pagpupumiglas, kahit na namimilipit na ako sa sakit dulot ng braso kong kulang na lang ay durugin niya sa higpit ng kanyang pagkakahawak. I was already wincing in pain but as much as possible, ayoko pa ring ipahalata ‘yon sa kanya.“Nakalimutan mo na ba? Na kayong dalawa lang naman ng kaibigan mo ang dahilan kung bakit ako nawalan ng trabaho, ha? Ngayon, naaalala mo na?” Zander roared back.“Hindi namin kasalanan ang pagiging manyak mo!” matapang na sigaw ko sa kanya kahit natatakot na talaga ako ngayon. “If you really loved your work, sana ay ginawa mo ang lahat para hindi ‘yon nawala sa’yo. Hindi ‘yong para kang baklang susulpot sa harapan ko ngayon, blaming other people to your sudden misfortune!”&n
Diane’s P.O.V.[June 2004]“Nakaka-inis naman! Hay, kung bakit naman kasi kailangan pang magpa-surprise quiz ni Miss Reyes? Na-zero tuloy ako! Tsk, makauwi na nga lang!” nagdadabog na reklamo ko sa sarili ko. Two weeks pa lang ng college life ko at wala pa akong gaanong kaibigan kaya wala man lang akong mapagsabihan ng sama ng loob.Sa sobrang inis ko ay hindi man lang ako tumingin sa aking dinaraanan.Wala pa rin sa sariling lumabas ako sa gate ng university namin nang bigla akong may makabungguan.Huli na para makaiwas ako dahil natapunan na ako ng soft drinks. Basang-basa ‘yong uniform ko at hindi maiwasang bumakat ng aking dibdib. I cringed.Shit, ang malas ko naman talaga! Kung bakit naman kasi ‘yong manipis pang bra ‘yong gamit ko, eh ang nipis na nga ng uniform ko! Hay, ano bang meron