Sexual Scene! I could see my husband's hands advancing toward Rose's bare back from where we were standing. On Mateo's table was her dress. She was completely exposed, and her arms were wrapped tightly around Mateo's neck. I can't help it; I'm going to cry quietly so as not to disturb them. My husband's mouth was on her body, kissing and sucking her skin like a newborn begging for milk. They both groan in satisfaction as they share their alluring agony. “F-Fuck me harder, M-Mateo . . .” Rose's voice suddenly filled the whole room while she was grinding at my husband, who was guiding her to move up and down.Wala sa sariling nabitawan ko ang lunch box na dala dala ko na nagsanhi nang nakakabinging ingay sa buong kwarto. Napahinto ang dalawa at gano'n na lamang ang panlalaki ng kanilang mga mata nang makita kami.Salit-salitan ang naging tingin sa amin ni Mateo. Maging si Rose ang gano'n din. “K-Kuya,” gulat na sambit ni Mateo habang hawak hawak ang braso ni Rose na ngayon ay pinipil
Since the beginning, wala na akong ibang hiniling kung hindi ang magkaro'n ng maayos na pamilya kasama ang lalaking pinakamamahal ko. Wala akong ibang hiling kung hindi ang maging masaya ngunit sa uri ng sistemang pinasok ko ay pambihira ang bagay na ninanais ko. It's as if I'm passing through a needle's eye. It's difficult. No matter how hard I try, every moment is difficult.I always tell myself at night that I will fight my love for him. I'm here. I became his wife. Why would I not fight? My title was nonsense if I surrendered him to Rose. But when this happened, I don't know anymore. I thought, I can do this 'til the end. But I'm just a person . . . a person who also knows how to get tired.Para akong natauhan dahil lang sa pangyayaring 'yon kanina. Naaawa ako sa sarili ko. Naaawa ako dahil kahit harap-harapan ang kabastusang 'yon, nagawa ko pa ring isama si Mateo sa akin. Sa hindi ko rin malamang dahilan, sumama naman siya sa akin.Ayaw ko nang mag-isip. I just want to spend the
Sexual Scene! "But after this. Get lost." Para akong binomba nang paulit ulit sa aking narinig. Nalalaglag ang aking balikat habang ang aking isipan ay patuloy pa ring prinoproseso ang kaniyang sinabi. Wala sa sariling napangiti ako at ibinagsak ang sarili ko sa kama. Panay pa rin sa pag-agos ang masagana kong mga luha. Wala akong balak punasan iyon. Gusto kong makita niya ang aking hinanakit. Ang hinanakit kong matagal ng nasa aking sistema. Mga hinanakit na siya mismo ang gumagawa. Mga hinanakit na kahit hingian ng maraming pasensiya ay hindi na mawawala pa sa akin. Hindi na maiaalis sa memorya ko, hindi na kailanman malilimutan. Nang maalis ni Mateo ang kaniyang pang-itaas ay mabilis itong lumapit sa akin at walang pakundangang siniil muli ako nang isang mapusok na halik. Tuluyang lumapat ang aking likod sa malambot na kama kasabay nang pag-angkala ko sa aking mga braso sa kaniyang leeg. Ang luha sa aking mga mata ay walang sawa pa ring umaagos. Hindi ko alam ang mararamdaman
Letting go of someone even if your heart doesn't want it is the biggest and hardest decision you can ever make. It needs time to process, it needs time to think, and it needs time to heal. I'm a person who loves a lot. It's not easy for me to move on immediately. Every time, I remember why I am with that person. Why do I love him so much? I see memories everywhere. And it's hard. But what can I do? It's better to be broken right now than be a martyr afterwards. I'm done. I need my worth to be back.I need my old self to be back. 'Yong tipong sarili ko ang una kong minamahal sa kahit na kanino. Gusto kong bumalik 'yon para maging buo na ako. At ngayon... Ngayon ko mismo sisimulan. "Paki-labas na rin po 'yong mga vanity. If ever rin na gusto niyong kumuha ng gamit, feel free to do so. Lahat ng puwede niyong mapakinabangan, kunin niyo na."Isang malawak na ngiti ang isinukli ng mga taong kinuha ko para maghakot nang mga gamit ko na hindi ko naman na kailangan. Balak kong ibenta na lang
"Kanina ka pa tahimik. Baka gusto mong i-share sa akin ang nararamdaman mo Fayra."Nilingon ko si Morgan. Nakatingin ito sa akin at seryoso ang kaniyang mukha. Napabuntong hininga ako at iginawi muli ang tingin ko sa katabing bintana."Hindi ko pa ata kayang iwan ang Pilipinas, Morgan.""Hindi mo pa talaga kaya dahil sunod sunod ang mga nangyari sa atin, lalo na sa 'yo. Makakayanan mo rin 'yan, Fayra. You're the most brave woman I've ever known. You can get through this hard situation."Hindi ako kumibo. Naglalakbay na naman ang utak ko sa kawalan. Hindi ko alam kung papaanong buhay ang bubuohin ko sa bansang napili ni Morgan. Mahirap mamuhay sa kapaligirang hindi ka naman sanay. Ngunit mahirap rin namang bumalik gayong nasa bansang iyon ang taong dumurog ng buong pagkatao ko.Tama si Morgan. Nasasabi kong hindi ko kaya dahil sariwa pa naman ang mga kaganapan.Humugot ako nang malalim na buntong hininga at muling ibinaling sa kaniya ang aking tingin. Nasa akin pa rin pala ang paningin
"Wala ka na bang ibang gustong bilhin, Fayra? Mahaba pa naman ang araw, kung may gusto kang gawin o bilhin pa, just tell me."Isang payak na ngiti at pag-iling ang iginawad ko kay Sébastien habang naglalakad kami papalabas sa isang boutique na pinasukan namin para bumili ng mga bagong kurtina na puwede kong gamitin sa unit ni Morgan."Sapat na iyan, babalik na lang ako dito kapag may kulang pa rin." Aniya ko sa kaniya at tiningnan ang sandamakmak niyang bitbit. Napalabi ako at napahinto sa paglalakad.Samantalang si Sébastien ay tuloy tuloy lang na hindi ata napansing wala na ako sa tabi niya. Sandali pa akong tumayo sa kinaroroonan ko nang huminto si Sébastien at nagpalinga-linga sa gilid niya. Nang bumaling ito sa likod ay kunot na ang kaniyang noo at tila hindi na ako maaninag ng kaniyang mga mata, madami din kasing mga taong naglalakad. Binilisan ko ang paglakad ko at nang makita niya ako ay tila nakahinga ito."Asa'n ka galing?" Puno ng pag-aalala ang kaniyang mukha."Huminto lan
"Are you sure about this? Pag-isipan mo muna nang maigi, Fayra. Baka nabibigla ka lang."Pinakatitigan ko si Sébastien. Hindi ko na mabilang sa daliri ko kung ilang beses niya na akong tinanong kung sigurado na ba ako. Ilang beses ko na siyang tinanguan ngunit tila hindi sapat ang sagot kong 'yon sa kaniya.Napakamot ito sa batok niya at muling isinilid ang papel sa envelope, pagkatapos ay nilagay niya ito sa suit case niya at ni-lock 'yon.Napabuntong hininga ako sa kaniyang ginawa. Matalim ko siyang tinitigan ngunit hindi nagpatinag si Sébastien, bagkus ay sinalubong niya pa ako."Look Fayra. Iniisip lang kita. Alam kong mahal mo pa si Mateo, huwag mong pilitin ang sarili mo na gawin ang isang bagay na alam mong hindi ka pa handa.""Pero Sébastien——""No, Fayra. Tsaka ka na pumirma kapag maayos ka na. Kapag panatag na ang buong pagkatao mo't hindi mo mapagsisihan sa huli."Napailing ako at nagyuko. Hindi ko inaasahan na ngayong araw ipapadala ni Mateo ang mga papeles para mapawalang
"Pero hindi ko pa napipirmahan 'yan, Sébastien. Bumalik ka na lang muna dito sa bahay para mapirmahan ko 'yan." Buntong hininga ko habang nasa kabilang linya pa rin si Sébastien.Sandali kong nilingon si Morgan na nakamasid lamang sa akin. Blangko ang ekspresyon ng kaniyang mukha kaya't hindi ko alam kung ano ba ang nararamdaman niya. Iwinaksi ko ang tingin ko sa kaniya kalaunan.Masyado naman atang nagmamadali si Mateo? Kakapadala niya pa lamang ng mga papeles na 'yon tapos ngayon gusto niya agad na ibalik sa kaniya? Para namang ang lapit lang ng bansang ito sa bansang kinaroroonan niya. Masyado niya namang pinapahalata na excited siyang mapawalang bisa ang kasal namin. Kung sabagay, planado na nga ito, bakit ba lagi na lang akong nagtataka.Bago ko ibaba ang linya ay sinabihan pa ako ni Sébastien na kakausapin niya muna si Mateo na bigyan ako kahit na tatlong araw man lang, ngunit hindi ako pumayag. Aabalahain niya pa 'yong tao. Sinabihan ko siyang dumiretso na lang dito para matapo