Chapter 20

"Juskong bata ka, ba't di ka tumawag para masundo ka namin?"

Hindi magkandugaga si Lola Val sa pagpunas sa akin. Basang-basa ang buong katawan ko sa ulan at nanginginig ako sa sobrang lamig. Si Lotlot bagamat tahimik dama ko ang mga matang nakamasid sa akin.

Madilim na ang paligid, hindi ko alam kung ilang oras ako nanatili sa kakahuyan sa loob ng hacienda ng mga Sandoval. Sobrang takot ko sa kulog at kidlat. Sa bawat hakbang ko pakiramdam ko matatamaan ako. Mabuti na lang may nakita akong malaking puno at doon ako sumiksik.

Matagal bago humupa ang ulan kaya naabutan ako ng gabi. Nung medyo humupa na ito saka pa ako muling tumakbo at dahil hindi ko alam kung saan ako dadaaan natagalan bago ako nakalabas.

Para akong batang umiiyak at humihingi ng tulong pero walang nakakarinig sa akin. Kinain ng malakas ng buhos ng ulan ang boses ko. Mabuti na lang at nahanap ko ang daan. Mabuti na lang at nakauwi ako.

"Saan ka ba nanggaling? Anong nangyari sa 'yo ba't ka nagpaulan? Sabi mo do