Pagkatapos ng kwento niyang iyon pagkatapos ng isang yakap nito ay tumalikod na ito at iniwan ako. Iniwan akong naguguluhan, kinakabahan, nagdadalawang isip. Pinilit kong alalahanin ang lahat, pilit na hinahanap ng alala ko ang mukha ni Axel. Pero, shit lang hindi ko talaga maalala. Ni hindi nga nag bago ang pagka blurry ng mukha ng lalaking kasama ko. Kahit luminaw ng konti ay hindi. Pero magkaboses sila, sumasakit lang ang ulo ko sa mga isiping iyon. Bakit ba kasi nagkaganito ang lahat bakit ba kasi kailangang mangyari lahat ng ito. Limang taon naging tahimik ang buhay kahit na nakakaramdam ako ng lungkot minsan dahil wala akong maalala. Hinayaan ko lang ang mga nag uunahang luha ko habang nakatunghay sa maalong dagat.Ang dagat ang dahilan, pero ang dagat rin ang nagbibigay sa akin ng comfort. Ang hangin sa dagat na animo niyayakap ako at inaalo. Nagpapagaan ng bigat na nararamdaman ko. Kumpiyansa akong walang tao sa paligid. Ilang minuto na rin nang umalis si Axel. Wala na ito.
Nagising ako dahil sa mga bulong bulongan sa paligid ko. Hindi ko nga alam kung bulong pa ba iyon. Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko. Tumitig muna ako saglit sa puting kisame saka iginala ang paningin ko. Familiar sa akin ang kuwartong ito. Ah, ito pala 'yong kwarto ni Axel kung saan pleasure ang naramdaman sa unang pagpasok ko rito. Ang tanging saksi sa pagpapaubaya ko. Nakita ko pa ang mga nag-uusap na tao sa maliit na sala ng kwarto. Kaya ng maalala ko ang nangyari kanina ay bumalikwas ako ng bangun. Agad naman nila akong napansin saka sabay na lumingon sa akin. Nailang ako sa mga matang nakatitig lang sa akin. Naroon si Lara si Cathy at ang mag asawa. Hinanap ng mga mata ko si Axel pero hindi ko nakita. Nangunot ang gitna ng kilay ko ng parang pamilyar ang senaryong ito. 'Yon bang parang nangyari na ito dati. 'Yong nagising ako tapos may tao sa kuwarto at hinanap ko si Axel pero wala siya. Ipinilig ko ang ulo ko para maiwaksi ang isiping iyon. Masyado ng puno ang utak ko
Pagdating na pagdating namin sa hospital ay tinakbo ko na ang daanan patungo sa ICU. Kahit nanlalabo ang paningin ko dahil sa muling pangingilid ng luha ko ay hindi ko pa rin tinigil ang pag takbo. Kaya hingal na hingal ako ng makarating sa waiting area sa labas ng ICU kung saan naroroon rin ang pamilya Alcantara pati na ang mga anak kong kambal. Nang makita ako ng kambal ay agad itong tumakbo sa akin at nag iiyak. Tinanggap ko agad ang yakap nila, at umiyak na rin."M-mommy..." Iyak na sigaw ng mga bata habang nakayakap pa rin sa akin."Sshh, tahan na magiging ok rin ang kapatid n'yo. Stop crying. Sshh." Alo ko sa dalawang bata na walang tigil sa pag iyak. Hinagod ko ang likod ng mga ito.Hindi ko na rin mapigilan ang paghikbi, may naramdaman pa akong humagod sa likod ko. Alam kong si Axel iyon, sumama kasi ito sa akin. Hindi na rin ako nag inarte pa dahil may sasakyan naman ito kaya mabilis kaming nakarating.Napansin ko naman ang doctor na lumabas mula sa pinto ng ICU. Inilayo ko m
Pagkalapag ng helicopter sa malaking ground ng hospital ay agad na isinugod sa operating room si Jayvee. Madilim na rin ang langit ng dumating kami. Si Lara ang surgeon ni Jayve. Pati na rin si Sunday na pinsan daw ni Axel yo'ng doctor ni Jayvee. Marami pa akong nakitang doctor at nurse sa loob ng OR. Nandito kami sa isang kuwarto kung saan makikita ang surgery na ginagawa ng mga doctor, nasa Ibaba ng kwartong ito ang OR. At nakikita namin sila mula dito sa itaas. May nakaharang naman na glass wall. May intercom rin sa gilid na bahagi ng kuwartong ito. Ito ang magbibigay daan para makausap ang nasa loob ng Operating Room. Sabi ni Axel bawal daw ang ibang tao rito pero since pag aari nila ang ospital ay allowed kami. Talagang napakayaman pala ni Axel. Nandito din ang mommy at daddy ni Axel na Chairman ng hospital. May ibang tao ring naroon pero hindi ko kilala. Pero base sa mga suot nito ay marahil ay may posisyon rin ang mga ito sa hospital na ito.Private ang Hospital na ito. Mula
"'Nay, 'Tay!" Tili ni Edward matapos makita ang isang trending na breaking news sa kanyang cellphone. Kuha ito ng isang sikat na reporter. Actually hindi pa nito nabubuksan ang video, nagreact lang ito dahil sa nakita sa heading.'Long lost wife of the Billionaire' tapos larawan ni Erica at ng asawa nito ang makikita sa unang bahagi ng video.Dali daling pumasok ng kabahayan si Edward para ipakita sa kanyang magulang ang nakita sa cellphone nito na bagong bili lang."Dios ko, anak bakit?" Kinakabahan na sabi ni Nanay Celia, may bubbles pa ng sabon ang kamay nito ng lumapit. Galing kasi ito sa kusina at naghuhugas. Napasugod na rin ang ama nito na abala sa pagkakape ng hapong iyon."Inay, Itay, tingnan n'yo po si Ate Erica." Mangiyak ngiyak na sabi ni Edward at binigyang access ang mga magulang para makita ang nasa video."Dios ko naman Ed kung makasigaw ka naman akala ko may sunog na." Bulalas ng ama nito.Binatukan naman siya ng ina."Aray naman, 'Nay." Reklamo nito.Umupo sila sa sa
Erica's POV Kasabay ng pagbukas ng pinto ng simbahan ay ang pag-angat ng mukha ko. Bumungad rin sa akin ang magandang tugtugin. Agad na dumako ang tingin ko sa dulo ng altar kung saan, nakangiting nag hihintay ang isang makisig na lalaki. Nakakaakit ang itsura nito, nakapamulsa ito habang hindi nawawala ang mga titig nito na nanonout sa kaibuturan ko. Nakita ko rin ang paglaglag ng mga luha nito at ang pagpahid nito roon.Nginitian ko ito ng pinakamatamis kong ngiti. Saka ako humakbang, nang makailang hakbang na ako ay humarang si Daddy sa dinadaanan ko. Dumeretso na ako sa kanya saka umabresyete. Saka naglakad na kami. Bawat hakbang na ginagawa ko ay ang pabilis ng pabilis na tibok ng puso ko at ang pangingilid ng luha ko. Noon, naglakad ako sa aisle, ay purong inis ang nararamdaman ko sa lalaking naghihintay sa akin sa dulo ng aisle, ngayon naman purong pagmamahal at kagalakan ang nararamdaman ko habang papalapit sa taong naghihintay sa akin sa dulo ng aisle. Tuluyan ng nalaglag a
**ERICA POINT OF VIEW** "Congratulations, hija!" Biglang bungad na tili ni mommy sa akin matapos makapasok sa kwarto ko, na siya namang dahilan ng pagkagulat ko na kamuntikan pang ika-injury ng laptop ko.Paano ba kasi, I am in the middle of my intense na story, fucos lang ako sa tina-type ko. Anyway, I am not just a businesswoman, I am also a famous novel writer. Nagtaka ako sa sinabi ni mommy. Wala pa naman kasi akong archivements as of this week. "For what mom?" I asked.Mom smile widely na halos mapunit na ang bibig niya and I see the burst of excitement on her face. Ewan ko dito sa mommy ko maypagka-weird somtimes. "You're now engaged!!" halos pa sigaw na sabi nito, mababakas sa boses ni Mommy ang excitement. Napatigil ako sa narinig ko mula kay mommy.Matagal bago nag-sink in sa isip ko ang sinabi niya, as in napatigil ako na napanganga lang. "What?!" napasigaw na rin ako matapos kong mabawi ang pagkabigla ko. Do'n ko na na realize ang sinabi ni Mo
"Malaki ang respeto no'n sa atin anak. At saka family friend ang mga magulang niya kaya kampanti akong, ipagkatiwala namin ang aming princess sa kanilang prinsipe," ngiting wika ni mommy. I pouted. "Kayo lang naman po ang family friend eh, I even don't know them " kunway tampo kong saad. I saw mom fold his hand across under her chest. At saka tumaas ang isang kilay. Taray! "Paano kasi ayaw mong makipaghalubilo sa mga amiga ko. Kahit tapunan lang ng tingin, you didn't bother to do it. Minsan ngang nagpunta dito ang Hill couple, dinaanan mo lang. Your so bad," himig pagtatampong saad ng mommy. Napangiti ako na parang napahiya. Kapag isang writer ka at nag-i-imagine ka ng mga susunod na scene na isusulat mo, hindi mo talaga mapapansin ang mga nasa paligid mo. "I'm not interested kasi." At totoo 'yon bukod sa busy ang utak ko. Hindi ako interesado sa mga kung ano-ano at kung sino-sino. Lalo na pag hindi ko kilala. "'Yon na nga eh," pagtataray pa nito. "But a