Share
CHAPTER 60
Bab terkait
Remarried to CEO CHAPTER 61
Letitia’s POV WARNING! 18+ I don’t know where am I right now tanging hilo lang ang aking nararamdaman. Minulat ko ang mata ko, naglalakad ako? Or someone is helping me to walk properly. Ugh! I’m so dizzy! “Letitia, drink some water,” saad ng pamilyar na boses. I couldn't figure out his face, but I knew he was a man. I can't remember if I met someone in the bar. I’m so wasted, nararamdaman ko ang init sa aking katawan. Gusto kong maghubad. “Shit! What are you doing?” sigawa noong lalaking kasama ko. “It’s hot!” I answered. Tinanggal ko ang aking pantaas at itinapon ito. Sinandal kong muli ang ulo ko sa sofa. The smell of this place is familiar kahit hindi ko maaninag masyado. I know it's my house, but how does that man know the address? "I'm trying to stop this kind of feeling," he says, "but there are some things that are more difficult to get rid of." I don't know him, but his abundant voice makes me want to see him. I'm curious as to what's going on. I tried to open my eye
Remarried to CEO CHAPTER 1
Malakas na batok ang natanggap ko mula sa aking kaibigan. Kahit kailan talaga, ang hilig manakit ng babaeng ‘to.“Aray!” pagrereklamo ko.“Anong aray ha?” pasigaw nitong tanong, “Masakit ba? Ano nagising kana ba sa katotohanan?” dagdag pa niya.Umupo siya sa tabi ko at simangot ang mukha nang tumingin sa akin. Kitang kita sa mukha niya ang inis dahil sa kinuwento ko tungkol sa nangyari kahapon.“Mapanakit ka talaga no!” inis kong saad.Masakit na nga ang ulo ko dahil hindi ako nakatulog kagabi tapos makakatanggap pa ako ng malakas na hampas sa ulo. Inantay ko kasing umuwi ang asawa ko ngunit hindi ito umuwi. Hays, ano pa nga ba ang aasahan ko.“Nako! Pasalamat ka nga batok lang binibigay ko sa’yo. Eh ‘yang walang kwenta mong asawa, puro problema ang dala sa’yo,” sabi niya.Mahahalata talagang nagagalit si Krisha dahil sa magkasalubong nitong kilay.“Ano kaba okay lang naman sa akin ‘yun,” saad ko sa kaniya at pilit ngumiti.Ang saya makita na may nag-aalala sa’yo kahit papaano. Swerte
Remarried to CEO CHAPTER 2
“Ma’am! Puno na po ‘yung baso!”Nagising ang diwa ko sa sigaw ng isang staff ko. Dali-dali akong kumuha ng basahan para punasan yung tubig na kumalat sa counter.“Sorry!” taranta kong saad.“Ma’am, okay ka lang po ba?” Pagaalalang tanong ng staff kong si Amy.Tinignan ko lang siya at binigyan ng ngiti.“Oo naman okay lang ako,” Pagsisinungaling ko, sa totoo lang hindi na maganda ang pakiramdam ko mula kaninang umaga.“Ma’am wag ka ngang magsinungaling hindi ka okay, pero pumapasok ka pa rin at pilit tumutulong dito. Edi sana po hindi na kayo kumuha ng trabahador.” pabiro ni Amy.Tumawa ako ng bahagya sa sinabi niya. Lagi niya kasi ‘to sinasabi tuwing nandito ako sa café. Isa siya sa mga staff na matagal ng nagtatrabaho dito at pinakamalapit sa akin. Kaya sanay na ako sa ugali nito.“Alam mo Amy, ikaw ang kailangan ng day off, you deserve it, ” sabi ko at hinawakan ang balikat niya.Sa sobrang sipag ba naman ng batang ‘to kailangan niya rin ng bakasyon. Sa araw-araw na bukas ‘tong café
Remarried to CEO CHAPTER 3
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa buo kong katawan ng makita ko ang papel na ibinigay niya sa akin. Blanko lang ang mukha ni Bryson at walang gana itong tumitig sa akin.“A-ano ‘to?” my voice croaked habang tinatanong siya.“Isn’t obvious? Divorce paper,” mariin niyang saad habang umiigting ang panga.“Di-divorce, why?”Hindi ko mapigilan ang panghihina ng tuhod ko. Pilit kong nilalabanan ang panghihinang ‘yon.“Why?” He smirked. “Why are you asking if you already know the answer?” sarkastikong wika ni Bryson.Halo-halo na ang emosyon na nararamdaman ko ngayon. Lahat ng excitement na naramdaman ko kanina dahil sa iisa niyang message na sobra kong ikinagalak ay biglang naglaho at napalitan ng pagkadurog.Lahat ng iyon ay maling akala ko lang pala. Akala ko pa naman, he is worried about me. Iyun pala ay hinahanap niya ako para mapirmahan ko na ang divorce papers.Bakit ba ako nag expect, nagmukha na naman tuloy akong tanga.Hindi, may pag-asa pa. Hindi ko ito matatanggap.“Hi
Remarried to CEO CHAPTER 4
Ilang araw ng hindi umuwi si Bryson sa bahay. Natural naroon na naman siya kay Camille. Hindi ko naman siya masisi kung nandoon siya sa taong nagpapasaya sa kaniya.Ilang araw na rin pala akong nakakulong sa bahay. Buong magdamag, wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak at mag-isip.Yung isip kong gusto nang bumitaw sa lahat ng pasakit na nararanasan ko. Pero itong puso ko pilit pa rin akong pinipigilan.Mukha na akong desperada sa lahat ng ginagawa ko kahit sa pagmamakaawa ko palang sa kaniya na ‘wag akong iwan.Hinawakan ko ang aking dibdib na nakatapat sa puso ko at ito’y hinaplos ng dahan-dahan nagbabakasakaling kahit konti ay maibsan ang sakit na nadarama.Mas masakit pala pag emosyonal ka na sinaktan kesa sa pisikal.Lahat ng sama ng loob ay naiipon sa puso ko. Pero bakit ganun kahit anong sakit na nararamdaman ko hindi ko parin kayang iwan si Bryson.Tumayo ako sa higaan ko at lumabas sa balkonahe. Dama ko ang malakas at malamig na hangin na bumabalot sa aking katawan. T
Remarried to CEO CHAPTER 5
Bumangon ako sa aking higaan ng marinig kong ang tumunog ang alarm clock.Tanghali na pala hindi ko man lang namalayan. Anong oras na rin kasi kami nakauwi ni Krisha at mag -aalas dos na ng madaling araw.Medyo masakit pa ang ulo ko dahil na rin sa hangover at kulang na kulang ako sa tulog.Pero kahit papaano nakalimutan ko lahat ang problema ko noong gabing ‘yun.Sana lagi nalang pagsasaya ang ginagawa natin sa buhay, pero hindi eh. Hindi natin matatakasan ang problema, babalik at babalik pa din ito.Bumababa na ako sa sala nang matapos akong mag-ayos. Pero napatigil ako ng makita ko si Bryson sa sala.Nakaupo siya at nagbabasa ng magazine. Seryosong-seryoso ito habang magkasalubong ang mga kilay nito.Sa totoo lang napakagwapo ng lalaking ‘to. Matangos na ilong, mahahaba ang pilik mata, makapal ang kilay may mapupulang labi, dagdag mo na rin ang hazel eyes niya na sobrang napakaganda, at higit sa lahat ang matipuno niyang katawan. Dahil sa suot niyang polo blouse bumabakat ang mga
Remarried to CEO CHAPTER 6
“Bes ayos na ba 'to?” Tanong saakin ni Krisha at pinakita ang damit na napili niya. Narito kasi kami sa mall bumibili ng mga damit at iba pang bagay na kailangan ng babaeng 'to. Niyaya niya ako dahil na rin sa day off n'ya ngayong araw. Bonding na rin namin 'to kasi minsan lang naman mag day off itong si Krisha. “Sigurado ka ba bes diyan parang kinulang nanaman 'yan sa tela ah?” Tanong ko sa kaniya. Paano ba naman ang napili nanaman niyang damit e, yung kita dibdid minsan naman kung hindi kita dibdib may hiwa naman banda sa legs yung dress nito. “Baliw ka talaga this is fashion, why don't you try this dress?" Ngiting saad saakin ni Krisha. “Hindi mo ako mapapasuot niyan,” sabi ko. Sa totoo lang hindi naman talaga ako mahilig sa mga damit na revealing kaya ni minsan hindi ako napasuot nitong kaibigan ko. “Ang kj mo naman! Dali na.” Pagpupumilit saakin ni Krisha at hinahatak pa ako. “N-nooo bes ayoko talaga.” Pigil ko sa kaniya. “No, your face! Try mo naman magsuot nito at mag-
Remarried to CEO CHAPTER 7
6yrs ago“Apo, are you alright?” Tanong saakin ni lolo at tinabihan ako.Marami kasing bumabagabag sa isip ko at ito lang naman ang paraan ko para mabawasan ang bigat na nararamdaman ko ang magpahangin sa labas ng bahay.Binigyan ko ng malawak na ngiti si lolo at tumingin sa bulaklak na nasa harapan ko.“Yes, I’m okay Lolo,” sabi ko.“Sorry for causing you trouble.” Rinig ko ang mahinahon na boses ni lolo.Ewan ko ba sa tuwing nakikita ko si lolo at humihingi ng tawad saakin mas lalo akong nasasaktan.“Bakit mo naman sinasabi 'yan Lo?” Tanong ko sa kaniya at patawa-tawa pa.I look at him, his eyes are so sad and it's really makes me hurt more.“Kasi pinakasal kita sa taong hindi mo naman kilala.” Natahimik ako sa sinabi ni Lolo.Gusto ko ng hampasin 'tong dibdib ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko rito sa aking puso.“No don't be sorry Lolo,” sabi ko sa kaniya at hinawakan ang kamay nito.“Sana hindi kita nakikitang umiyak." Malungkot na saad saakin ni lolo.Medyo nagulat ako sa si
Bab terbaru
