Halos maghisterya si mama habang sinasabi sa akin ang nasagap na balita. Nagulat man ay lamang ang iritasyon ko sa nalaman. Sino naman kayang tanga ang nag conclude na may namamagitan sa aming dalawa dahil lang magkasama kami sa isang bar? Ang dami-dami ko na ngang iniisip dadagdag pa ito.
"It was even published online! Kaya marami agad ang nakaalam dahil malaking pangalan din ang ama niya sa industriya. And have you forgotten that Armando Rodriguez is a stockholder of this company?"
Mariin akong napahilot sa aking sentido. Hindi ko akalaing pati ito ay poproblemahin ko pa! Agad kong ipinatawag si Bella para malaman kung sino ang nag upload ng pictures namin online at ginawan pa talaga ng article!
'The heiress of one of the most renowned hotelier in the country in a relationship with Simon Rodriguez?'
Sa maikling panahon na nakasalamuha ko si Simon, alam ko na agad ang reputasyon niya pagdating sa babae. Kaya naman din laman siya ng mga balita na nali-lin
Kinaumagahan nga ay iyon ang ginawa ko. I released a written statement denying the rumor. Na magkaibigan lang kami ni Simon at nagkaroon lamang ng misunderstanding sa pagitan naming dalawa kaya niya nasabing nagkakamabutihan kami. Later that afternoon ay na publish agad iyon.After doing it I realized how I hated it so much. Ang pinaka ayaw ko ay ang pinanghihimasukan ang paribado kong buhay kahit pa kilala ang pamilya namin sa alta.I never wanted to become the center of attention dahil malilimitahan ang mga dapat at gusto kong gawin. Kaya rin nagdesisyon akong hayaan nalang at huwag nang palakihin pa ang isyu. Pero para sa ikatatahimik ko at ng lahat ginawa ko ito.Balak ko sanang umuwi nang mag isa nang hapong iyon. Hindi ko pa kayang harapin si Rylle gayong naiinis pa rin ako kung paanong nagawa ko iyon dahil lang sa ayaw kong magalit siya. Kasalanan ko rin naman dahil hindi niya naman ako pinilit na gawin iyon. Pero kahit na, naiinis pa rin ako.Wala
Gusto kong magalit at magwala sa lahat ng nangyayari. I never wanted for anything like these to happen. Hindi ito ang naiimagine kong magiging buhay ko pagbalik ko rito sa Baler. Hindi ko man magawa ang mga gusto ko atleast hindi ko man lang sana maranasan ang ganito. Iyong palaging takot dahil maaaring may mangyaring masama sa akin. O kaya naman ang pagtangkaan ng ilang beses.Kahit nakapikit ay malinaw kong naririnig ang mga nag-uusap usap sa loob ng kwarto. I can hear my heart habang si papa naman ay inaalo."Sandra, you have to calm down. We have to think of ways para maprotektahan ang anak natin," si papa.Maprotektahan ako mula saan at kanino? Sa pagkakasabi ni papa niyon ay para bang alam niya kung sino ay may gawa nito. Alam kaya nilang may nagtatangka sa buhay ko? Paano?"Thaddeus, what should we do? Could it be one of our competitors?"Pigil na pigil akong magmulat ng mga mata habang nakikinig sa kanila. Kung totoo nga ang sinasabi nila n
I boarded a private plane that night papunta ng Ilo-Ilo. At mula sa airport ay mahigit isang oras ang byahe papuntang Anilao. Doon ako pansamantalang mananatili. May nabili sila papa na isang private island doon noong nag-aaral pa lang ako ng college. I never got the chance to visit it though dahil naging abala sa pag-aaral.Isa iyong isla na pinangangalagaan ng isang pinagkakatiwalaang tauhan. Ang pamilya nito ay sa isla rin nakatira. Dahil pribado ay walang turistang nakakapasok at tanging isang pamilya lamang ang nakatira.Noong nakaraang taon lang pinatayuan nina papa ng beach house para gawing bakasyunan kung sakali mang maisipan na magbakasyon. Iyon ang pansamantala kong titirhan.Marahan kong dinama ang hapdi sa aking braso nang tuluyan kong marating ang isla. Pinili kong huwag nang magtagal sa hospital kahit nag advise ang doktor na magpahinga muna ako ng ilang araw doon. Kaya naman hanggang ngayon ay kumikirot pa rin kahit daplis lang ang tama.I
Nanlalaki ang mga mata ko habang pinagmamasdan ang magaganda at eleganteng kasuotan ng mga babaeng dumalo sa party. Iba't ibang disenyo at iba't ibang kulay ang mga iyon. Since I was young, I have always been fascinated with fashion and glitters. Malaking bahagi rin na nadevelop ang interes at talento ko sa pagguhit at pagdidisenyo. Now that I'm 12, that interest and fascination grew into something deeper and raw. It has not only become a past time or hobby to me, it has become a passion deeply rooted inside my heart. My family has been invited to the Fuego's party. Isa rin sila sa mga nirerespeto at pinakamayamang pamilya ng buong Baler. May-ari ng pinakamalaking shipping line sa buong Luzon, kaya naman hindi na nakapagtataka iyon. I continued gaping at the suits and dresses when I felt someone poking me. I saw a girl, maybe a year or two younger than me, smiling widely. She's wearing a maroon flowy gown. Ang manggas niyon ay umaabot sa kanyang palap
I almost choked at my own tears when I noticed someone standing in front of me! Ni hindi ko man lang namalayan ang kanyang paglapit. He didn't go any nearer though pero kahit na! Para akong aatakehin sa gulat. He tilted his head and I had a little glimpse of his face. Matangkad siya, nakasuot ng itim na jacket at nakataas ang hood sa ulo. Sa kakaunting ilaw na mula sa poste ay naaninag ko naman ang mukha niya. Mestiso, makapal ang kilay na lalong nagdepina sa malalim niyang mga mata. Matangos ang ilong at mamula-mula ang manipis na labi. His perfectly chiseled jaw clenched. Taka niya akong tinitigan at nagbalik ang tingin sa panyong inilahad niya. Marahas kong pinunasan ang luha ko, hindi tinanggap ang panyo. Maingay na umirit ang bakal ng swing sa biglaan kong pag atras nang lumuhod siya sa harap ko! Ano bang ginagawa niya? Sa magkahalong takot at pagkabigla sa biglaan niyang pagluhod ay nayakap ko ng mahigpit ang aking sketchpad. "W-What are you doi
"Sandra," Lola interrupted. "I understand your point. At batid kong alam din ng apo ko ang ipinupunto mo. Pero para sa akin, ginawa niya lang ang sa tingin niya'y makakabuti sa kanya. She wants to be a fashion designer. Bakit hindi mo nalang siya hayaang gawin ang gusto niya?""Hindi mo naiintindihan, Ma. She is the only heiress of the company. And sooner or later she has to learn how to run it pag wala na kami ng Papa niya. Paano niya magagawa iyon kung iba ang gusto niyang gawin? She would let the company fail? Or worse makuha ng ibang tao ang ilang taong pinaghirapan namin ng Papa niya para lang mabigyan siya ng magandang buhay?"Her words resonated my ears making me feel so guilty and so wrong. Sa mga sinabi niya, pakiramdam ko napakalaking pagkakamali ang ginawa kong pagsunod sa gusto ko. Na magiging kasalanan ko kung sakali mang bumagsak ang kompanya pag wala na sila.All the guilt dissipated when I finally get to go to my first class as a Fashion designin
"You really don't remember me?"Marahan kong tanong nang makalapit sa kanya. He looked at me sideways, hindi ako tuluyang tiningnan. Muli niyang ibinalik ang tingin sa dagat."Of course I remember you," he said while looking away.Ngayong hindi siya nakatingin ay malaya kong napagmamasdan ang kanyang mukha nang hindi nag-aalangan. Bagay na hindi ko magawa pag nakatingin siya. I know I've only met him and I think it's understandable if I feel awkward around him.I turned to look at the ocean. Napangiti ako sa marahang tunog ng mga alon ha humahampas sa dalampasigan."Then why did you acted like you didn't know me?"Nagkaroon din ako ng chance na itanong iyon sa kanya. I crossed my arms behind me and moved my body towards him. I got his full attention with what I did. Bahagyang umawang ang labi niya para magsalita ngunit pinigilan ang sarili. I looked at him curiously.Was it because it wasn't significant? It wasn't import
Akala ko iyon na ang huling beses na mararamdaman ko iyon. Hindi ko alam na habang tumatagal na unti-unting naging malinaw sa akin ang lahat, pasakit din nang pasakit.He started asking about Aurora, kung ilang taon na siya, ano'ng course ang kinukuha niya, kung ano'ng mga gusto niyang gawin, paboritong pagkain, kulay, lahat na. Pikit-mata kong sinagot lahat ng tanong niya.At palagi, pilit kong kinokontrol ang emosyon ko, huwag niya lang makita ang totoo kong nararamdaman. Tuwing binabanggit niya ang pangalan ng best friend ko, para iyong matalim na kutsilyong humihiwa sa puso ko.I wanted to avoid him but I don't know how. Gayong sa sarili kong isip hinahanap-hanap ang presensiya niya. Kahit gaano kasakit na mapalapit sa kanya, at gaano kasakit marinig mula sa bibig niya palagi ang pangalan ng iba, ayos lang. It's fine as long as I get to see him. Pathetic and hopeless, right?Even during Aurora's eighteenth birthday, I was the one who's w