"Hi, Summer!" bati ng isang foreigner at nang lingunin iyon ng dalaga ay hindi niya napigilang hindi mapangiti.
"Hello, Sir!" ganting bati niya.
"You look pretty with your dress," papuri nito sa kaniya.
"Thank you, Sir."
"Surprise!" "What are you doing here?" gulat na tanong ni Norman ng mabungaran niya sa loob ng suite na prenteng nakaupo sa sofa ang isang maganda at sopistikadang babae. Wala naman talaga siyang lakad, inihatid lang niya ng personal si Sunny pagkatapos ay dumiretso na siyang muli rito sa suite upang magkulong. Pero ito ang dadatnan niya? Tsk! "I'm on vacation. Then, I heard from someone that you are also here. That is why I'm here," malanding sagot ng babae. Tumayo ito at iniangkla ang mga braso sa batok ng binata. Iritadong binaklas ni Norman ang mga kamay ng dalaga at salubong ang mga kilay na naupo sa single sofa. "Who gave you the access here?" "Well, Lowelle knows me." Umupo ito sa tabi ng binata at walang salitang hinalikan ito. "Come on, Claire. I'm not in the mood," iritadong inilayo ni Norman ang mga labi sa dalaga
Kanina pa nakatayo si Norman, ilang dipa ang layo mula sa doktor at kay Sunshine. Kanina pa niya nakikita ang mga reaksiyon sa mukha ng dalaga habang kausap ang manggagamot. Bahagya lamang niyang naririnig ang pinag-uusapan ng mga ito, ngunit base sa ekspresiyon ni Sunshine, batid niyang hindi maganda ang lagay ng ina nito. Nakita niya ang impit na paghagulgol nito habang nakatitig sa doktor. Ang pilit na pagpapakatatag ng dalaga kahit na nararamdaman niya ang panghihina nito. Hindi nakatiis si Norman, lumapit na siya sa mga ito. "If there's chances for her to surviv, we will leave it to you, doc. Just please do your best," wika ng binata sa manggagamot. Tinapik pa niya ito ng bahagya sa balikat at tinanguan.
MALALIM na buntonghininga ang pinakawalan ni Sunshine habang pinagmamasdan ang papalayong amo. Hindi niya gustong sirain ang araw nila, pero nasira niya iyon nang hindi sinasadya. Mabigat ang mga paang naglakad siya papasok sa hotel. Kaliwa’t kanan ang naririnig niyang tumatawag sa kaniya subalit wala siya sa mood para gantihan at pansinin ang mga ito. Pagpasok niya sa suite ni Norman ay sobrang tahimik ng paligid. Normal naman na tahimik ang suite ng binata, iyon nga lang iba ang katahimikang namamayani ngayon. Para bang ang bigat sa pakiramdam. Natitigilang napatitig na lamang si Sunshine sa nakapinid na pintuan ng silid ng amo. Gusto niya itong aluin. Naiintindihan naman niya ito, muntik na nga naman siyang mapaano kanina sa dagat, tapos nagawa pa niyang Habang naiwang natitigilan naman sa kinatatayuan ang dalaga. Tinatanong ang sarili kung bakit naitanong pa kasi niya iyon. At tulad ng mga nakaraang araw. Sa tuwing mawawala sa mood ang binata ay hindi na naman mag-iimikan ang d
PAPADILIM na nang umalis ang dalawa sa ospital dahil hinintay pa ang pagdating ng pinsan ni Sunshine at ng tiyuhing si Mang Roman na silang hahalili sa kanila sa pagbabantay.Bumalik ang mga ito sa hotel upang maglinis ng katawan. Pagkatapos ay inaya na ni Norman ang dalaga sa kabilang bahagi ng rooftop kung nasaan ang helipad kung saan naghihintay ang itim na chopper. Inalalayan nitong makasakay ang dalaga.Makikita ang pagkamangha sa mga mata ni Sunshine nang lumipad na ang kanilang sinasakyan. Ang gandang pagmasdan ng tanawin sa ibaba habang nag-aagawan ang liwanag at dilim. Ang manilaw-nilaw na ilaw na tila kasing liit ng langgam sa mga poste at kabahayan ay nagmistulang alitaptap.Nilibot nila ang kabuuan ng Bohol, hanggang sa dumako ang sasakyan sa mapunong lugar.Hindi mapapasubali ang sayang nararamdamang ng dalaga sa mga oras na iyon, dahil makikita iyon sa mga mata nitong tila kumikislap sa tuwa.Hindi rin maitatatwa ang pinaghalong lungkot at saya ang mababanaag sa mga mata
BALISA ang pakiramdam ni Sunshine habang panay ang sulyap niya sa wall clock ng ospital. Hindi mapakali at paroo't parito ang ginagawa niya sa loob ng kwarto ng kaniyang ina.Paulit-ulit na pumapasok sa kaniyang isip ang mga sinabi ni Norman bago sila maghiwalay kaninang umaga.'Sumama ka sa 'kin, Sunny. Tutulungan kita sa pagpapagamot sa mamang mo. Please come with me.''Hihintayin kita sa rooftop.'Hindi siya makapag-decide kaya hindi niya magawang sumagot dito. Knowing her mamang, hindi nito iiwan ang kanilang lugar. At hindi naman niya pwedeng iwan ang ina."Anak…"Bumalik lamang ang kaniyang diwa pagkarinig sa tawag na iyon ng kaniyang ina."Mamang, gising na pala kayo. May masakit po ba sa inyo?" alerto siyang nilapitan ang ina at naupo sa espasyo ng kama nito."Wala, ayos lang ako. Ikaw, naunsa ka?""Ho?""Kanina pa kita pinagmamasdan, anak. Kanina pa ako gising, hindi mo lang napapansin. Ano bang bumabagabag sa 'yo?"Napayuko si Sunshine at hindi alam ang isasagot sa ina. Itin
PILIT na kinalma ni Sunshine ang damdamin. Inayos ang sarili at tila wala sa sariling naglakad papalayo sa lugar na iyon. Sa halip na bumalik sa ospital ay sa bahay nila siya dinala ng kaniyang mga paa. Nanghihina ang katawang umupo si Sunny sa pahabang plastic monoblock chair na sila nilang upuan sa sala. Tila siya kandilang unti-unting nauupos. Kasabay ng kaniyang pag-upo ay ang muling pagpatak ng kaniyang mga luha. Muli niyang narinig ang kaniyang paghikbi, at muli niyang naramdaman ang paninikip sa kaniyang dibdib. Ang akala niya, wala na siyang mailuluha. Ngunit heto siya, basa na naman ang mga mata sa luha. Itinaas niya ang kaniyang mga paa at niyakap ang mga binti, saka doon impit na umiyak. Ganito pala ang pakiramdam ng magmahal at masaktan. Kayang-kaya kang panghinain and worst, kayang-kaya kang patayin sa sakit. Ganoon na ba kalalim ang napasok ng binata sa puso niya, para mahirapan siyang tanggaping… kahit kailan hinding-hindi niya pwedeng abutin ang pinakamakinang na bitu
'Mahal kita, Sunny. At iyon lang ang gusto kong paniwalaan mo.''Mahal kita, Sunny. At iyon lang ang gusto kong paniwalaan mo.''Mahal kita, Sunny. At iyon lang ang gusto kong paniwalaan mo.'Para iyong pirated cd na nagpaulit-ulit sa kaniyang pandinig. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya iyon mapaniwalaan.At ngayon nga ay para siyang nananaginip habang nakatitig sa magkahawak nilang kamay na nasa kaniyang kandungan. Magkatabi sila ng binata sa back seat ng sasakyan at patungo silang ospital matapos nilang pagtulungang linisin ang mga kalat nito."May problema ba?"Nanindig ang mga balahibo ni Sunshine nang ibulong iyon ni Norman sa mismong tainga niya."Sunny…" muling untag sa kaniya ng binata nang hindi pa rin siya kumikibo.Napapabuntong-hiningang dumistansiya siya rito. Hinarap niya ito at pinakatitigan sa mga mata. "Hindi ba ako nanaganip lang?" hindi makapaniwalang tanong ni Sunshine.Napangiti si Norman at isang mabilis na halik ang binigay niya rito. Sa pagkabigla ng dalaga
"SUNNY…" ungot ni Norman sa nobya habang nakasiksik ito sa kaniyang mga bisig."Uhmm?""H'wag ka na munang pumasok."Iminulat ni Sunshine ang isang mata at tiningala ang nobyo, bahagya pa siyang umusod paitaas buhat sa pagkakahiga upang pumantay rito. Hinaplos niya ang pisngi ng binata at pinasadahan ng kaniyang hintuturo ang bawat bahagi ng mukha nito, dahilan upang mapapikit ito."Alam mong hindi pwede ang gusto mo, kailangan kong maghanap-buhay."Dumilat si Norman at ipinulupot nito ang mga braso sa baywang ng dalaga, saka ito tumihaya ng higa dala ang nobya sa ibabaw niya."Ako muna ang magpapasweldo sa 'yo," anas nito."Ano? Anong sinabi mo?" kunot ang noo at tila hindi nagustuhan ang narinig na tanong ni Sunshine."Ako na muna ang magsusweldo sa 'yo, gusto ko dito ka lang sa tabi ko."Itinungkod ni Sunshine ang mga kamay sa unan at iniangat ang ulo."Naririnig mo ba ang sinasabi mo, ha? Binibili mo na naman ako, eh!"Nakangiti ngunit seryosong tinitigan ni Norman ang nobya. Ina