Ilang araw ang lumipas pagkatapos na mangyari 'yon. Palagi nang nakasubaybay si Zach sa mga ginagawa ko. Minu-minuto ay tumatawag siya, hindi naman niya ako pinupuntahan. Na siyang pinagpasalamat ko. Nagtataka na nga ang iba kong mga kasamahan dahil palagi akong may kausap sa phone. Minsan ay tinutukso ako ni Aljean. Hindi ko nalang mapigilan ang pag-irap dahil sa inis.Simula kasi nang mapanaginipan ni Zach 'yon ay halos praning na siya pagkabukas. Hindi talaga halos, praning na! Natuluyan na!Nakahiga ako ngayon habang nag-s- scroll sa screen ng phone ni Zach. Yes. Phone ni Zach, ayaw na niyang ibigay saakin pabalik ang phone ko. Pinagdadamot pa nga. Biglang may nag pop-up na message sa screen. Tinignan ko iyon. Galing pala kay Zach. Dalawang minuto na ang nakalipas ng i-send iyon.Zach:You're busy.Hindi tanong iyon. Kinabahan naman ako nang sunod sunod na pumasok ang mensahe niya. Zach:Hindi kita matawagan. Zach: With who, Elle? Online ka, at busy ang phone mo. Sino ang ka
Madilim pa ang kalangitan nang umalis ako sa bahay ni Zach. Mabuti nga at may taxi sa madaling araw. Kaya hanggang terminal lang ako nagpahatid dahil gusto kong mag bus. Kung ano ang dala ko noong pumunta ako dito 'yon lang rin ang dala ko pauwi. Hindi ko na sinama ang mga ibinigay ni Zach. Kahit ang phone niya iniwan ko. Hindi naman iyon akin. Gusto kong makalimutan lahat ng alala ko kasama siya. Kahit ang sa kaniya lang, huwag na sa katrabaho ko. Hindi ko naman alam na seryoso ba siya sa akin. Baka sakali nga pagbalik non ay kasama na ang girlfriend niya. Ayaw kong maging martir. Gusto kong makahinga nang maluwag. Kung mananatili ako sa tabi niya'y sinasaktan ko lang sarili ko. Ayaw ko siyang masakal sa akin. Hindi niya pa ako lubusang kilala at ganon din ako sa kaniya. Tunay kong ugali, nasa loob ko lang 'yon. Bumili ako ng tatlo benteng itlog, nang huminto sa isa pang terminal ang sinasakyan kong bus. Hindi naman siya matao ang bus at may ilang bakante ng upuan. Marahil uuwi r
'Yong feeling na mamamatay ka sa gulat. Nahihirapan akong ipasok lahat sa isip ang pangyayari. Wala akong mahanap na salita. Maski pag lunok ng laway ay hindi ko magawa. Ang paghinga ko'y parang tumigil na rin. Him here's in my place. I can't. I know I'm overreacting. But ang kagaya niya ay hindi nararapat dito. He don't belong here. I saw him looked down. He's wiping his tears. "What are you doing here?" tanong ko nang makabawi. That's all I can say this time. I can't sink all of the events happening in my mind right now. I'm still processing. He sobbed. "Did you miss me? Because I do. I do miss you." his voice cracked while saying those words. I blink thrice. Binitawan ko ang hawakan ng pinto at tumabi. Wala na akong luhang maipapalabas. Naubos na no'ng nakaraan. "Pasok ka muna." mahinang wika ko at mas nilakihan ang pagkakabukas ng pinto. Pina-upo ko siya sa sofa at pumunta sa harap niya. "May gusto ka bang inumin? Titimplahan kita ng kape." Wala akong sore throat, pero
Natapos ang fiesta at ngayon ay prosesyon na ng mga imaheng Santos. Dahil malapit lang ang dagat dito at nasa huling purok lang ito ng barangay, doon isasagawa ang prosesyon na magaganap. Dadalhin ang mga imaheng Santos doon at bebendisyonan n ito ng pari. Sasakay ka ng bangka pagkatapos at ililibot niyo ito sa malalim na parte ng dagat. They called it, 'sakay-sakay' dahil sa dagat ito gaganapin at hindi sa daan. Kaya marami ang pumupunta at nakikisali. Maaga pa lang ay umalis na kami nang bahay. Maaga ang mass ngayon, at dahil sa prosesyon. Mas mabuting sa umaga ito gaganapin dahil hindi pa masyadong masakit ang init ng araw sa balat. Mabuti na lang at hindi nagrereklamo si Zain. Baka ihulog ko ito sa bangka. Mukhang naaaliw naman ito. Kinuha nito sa akin ang hawak ko. Isinayaw- sayaw niya ito nang magsimulang magpatugtug ng music para sa prosesyon. Ang bangkang sinakyan namin, ay sinusundan ang malaking bangkang de motor, kagaya rin ng iba. Marami kaming nakasunod at may kanya ka
Marahan kung kinurap ang mata. Tinapat ko ang kamay sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Napa-ungot ako at mabilis na iniba ang pwesto. Sa left na ako ngayon ng kama nakahiga. Muli kung pinikit ang mata at hinayaang bumalik ang sarili sa tulog. Ngunit dumating ang ilang minuto hindi ako dinalaw muli ng antok. Inis kung tinadyak ang paa sa kama. Nakaka-irita!Ilang oras lang ba ako natulog? Mukhang maaga naman iyon. Tatlong araw ang lumipas nang dumating sila mama, at tatlong araw na rin akong absent. Si kuya kasi! Sabi ko isang linggo lang ako aabsent, tapos nagulat na lang ako na may pinirmahan na raw si boss na papel ko sa pag leave. Kulang pa nga daw sabi ni kuya ang 1 buwan kaya pinagresign ako. Kapal ng mukha! Ilang sahod ko rin iyan! May pera pa akong makukuha, kesa dito walang gagawin kundi tutunga at makikinig sa mahanging kuya ko.Hindi na nga need ng air-conditioning or electric fan, siya pa lang. Hindi ka lang lalamigin, pati bahay niyo liliparin. Kung payabangan sig
Mangha akong nakatingin sa mga magagandang tanawin dito. Napaptingala pa ako sa mataas na estilo ng mga gusali. Hindi na rin kasing lamig ang panahon tulad noong unang dating ko dito. Halos dalawang buwan na kami dito ngunit hindi pa rin ako nasanay hanggang ngayon sa mga ganitong tanawin. Tulad na lamang ngayon, nasa isang sikat na park kami dito sa bansa. Nakasunod lamang ako kila Kuya na nauuna. Para akong isang bata dito na ignorante. Namamasyal kami ngayon sa 'The Land of Legends Theme Park', hindi talaga ako makapaniwala sa mga tanawin. Akala ko sa panaginip lang ang mga ito. Ang kaibahan lang nila sa park sa Pilipinas ay walang masyadong street foods akong nakikita. Nasa malayo sila. Habang sa Pilipinas naman ay nakikita mulang sa tapat. Wala ngang fish ball at kwek kwek dito. Mga expensive type kasi street foods nila. Saka hindi ako sure sa lasa kung masarap ba o hindi. Iba-iba kasi taste natin. Sa susunod na araw rin ay ipapasyal nila ako sa Aktur Park. Kasama ang iba pan
I walked in the white sand, feeling the cold wind embracing my warm body. We arrive in the beach earlier. This is a private. Kaya, kaming mga bisita at celebrant lang ang mga tao dito. Marami namang bisita, hindi ko alam kung ilan. I wore my bikini but nakasuot ako ng denim shorts short, pero 'di kuna ziniper at binutones. May manipis na tela akong pinatong sa balikat para panakip sa tama ng init ng araw. Iniwan ko sila kuya sa isang cottage at naglakad mag-isa sa dalampasigan. Walang saplot sa paa. I hummed my favorite song while looking at the calm sea. The calmness that I always needed, wanted, and missing for this life of my own. There's no more things I want in this world, to be with my family and my love ones in future, with love in calmness. The blue clear water, napakagandang tingnan. Para bang inaanyayahan kang kalimutan lahat ng problema kahit sandalian man lang. Kahit sandali... I sat in the sand ang let my foot reach the surface of sea. Now, that I already back here, h
Sinalubong ko si kuya ng may nagtatakang tingin sa akin. Hilaw na ngumiti ako at yumakap sa braso nito. Masaya ako para sa aming dalawa ni Zach. Maghihintay lang muna ako ng panahon para sabihin sa parents ko ang lahat. Pati na kay kuya na paniguradong hindi agad sasang-ayon. Hindi naman masisisi, bago pa lang ako nakilala ng nila tapos babawiin agad. Saklap!Iniwan ko na si Zach, kasama ang mga kaibigan nito. 'Yong mga kasama niyang nakita ko kahapon. Hindi na rin naman umangal. "Kuya, volleyball tayo." sabi ko at hinila siya palapit isang grupo na naglalaro.Wala akong balak na maligo ng dagat ngayon. Hindi matutuloy dahil mabubura ang panakip kung concealer sa mga kiss marks ni Zach. Nakisali kami at hindi kami magka-grupo ni Kuya. Simula pa lang at nagpapakitang gilas na ito. Puro pasikat sa akin at nagyayabang na magaling siya.He didn't know...Volleyball is my favorite sports. Naman, varsity ako sa larong ito! Libero at spiker ang role ko. Talagang buwis buhay sa pagiging li