Nilimot Na Alaala

Bagong umaga, bagong simula. Ilang minuto na rin akong nakatingin sa cell phone ko nasa ibabaw ng side table, umaasa pa rin kasi ako na mag-ring iyon. Pero wala. Ni text wala rin. Ang sakit pa rin pala, kahit sinabi ko pa na tanggap ko na. Sinanay niya kasi ako. Nasanay ako na laging tunog ng cell phone ang gumigising sa akin tuwing umaga, at boses ni Romeo ang unang naririnig ko. Pero ngayon, maingay na tilaok ng mga manok at kahol ng mga aso ng aming kapitbahay ang gumising sa akin. Lalo tuloy akong tinatamad at nanghihina. Pakiramdam ko nawalan ako ng isang parte sa katawan ko. Ang bigat ng pakiramdam ko. Pero hindi pwede na huminto ang mundo ko. Nasaktan lang naman ako at hindi na paralisa. Kaya tuloy ang buhay kahit puso'y nasasaktan. Matapos maligo at magbihis, humarap ako sa salamin. Muli na naman akong napangiti ng mapait. Paano ba naman kasi, daig ko pa ang nasuntok sa itim at maga ng eye bags. I covered my dark and puffy eye bags with concealer, para hindi naman ako magmu

"Romeo, what are you doing?" Hindi ka pwede rito. Bumaba ka, before Mama sees you," I grumbled."Hayaan mo na lang ako, Mahal," he said, caressing my cheek. "I just want to fix things between us," he whispered before pressing his lips to mine."Teka nga lang, hindi pa tayo bati. Akala mo, madadaan mo ako diyan sa lambing mo. Do'n ka nga!" Turo ko sa kama. Nakangiti siyang nagtungo doon at agad umupo. Pinatong ko na rin sa bedside table ang bag ko at tumalikod."Where are you going?" tanong niya at akmang hahawakan ako."Kukuha lang po ng gamot," maagap kong sagot. He returned to his seat with a nod and a smile. Parang bata.Kinuha ko ang medical kit from my dresser. Then I returned to Romeo, who was still beaming from ear to ear.I sat quietly next to him, treating his wounds gently. He just keeps on smiling and slowly move his face to mine, lips pouting. Parang tanga rin."Umayos ka nga! Hindi ko magamot ng maayos ang sugat mo!" Magkasalubong ang kilay na saway ko. Diniin ko pa ang

I feel the tension between Mama and Romeo. Kabado ako habang nakatingin sa dalawa. A tinge of dismay is seen on Romeo's face as he lifts his head from Mama's shoulder."Ina ako, Romeo. Mahal ko ang anak ko. Ayokong makita siya na nahihirapan at nasasaktan." "Ma... naintindihan ko po..." malungkot na tugon ni Romeo kasabay ang pagsulyap sa akin."Kung ganoon naman pala ay wala tayong magiging problema." Lumingon si Mama kay Romeo at bahagyang ginulo ang buhok. "O siya, maiwan ko muna kayo at ako'y magbibihis lang.""Mahal," tawag ko kay Romeo na napatulala na lang. I sat close to him. I cling to his arm and rest my chin on his shoulder. I simply mimicked what he did to Mama earlier.Aba, at talagang effective pala ang lambing na 'to. Agad din kasi siyang ngumiti."Ayos ka lang ba, mahal?" tanong ko, panay taas-baba ang mga kilay ko. He smiled even more as he took hold of my hand, which was still clinging to his arm."Paano ako hindi maging ayos! Lambingin mo ba naman ako ng ganito!"

Kumabog ng malakas ang dibdib ko. Pikit-matang napahawak ng mahigpit sa kamay ng mahal ko. Para akong mauubusan ng hininga dahil sa kabang nararamdaman.Nagdilat na lamang ako nang marinig ang malakas na tawa ng Daddy ni Romeo, maluha-luha ang mga mata niya habang hawak ang tiyan. Napakagat labi ako."Do you really think I'm cute, hija?" tanong niya. Hindi pa rin matigil ang tawa niya. "Sa palagay ko, magkakasundo tayo!"Natigil ang pagtawa niya nang magbukas ang malaking gate. Hindi ko napansin na nasa harap pala ng malaking bahay tumigil ang sasakyan. Paano nga kasi, napapikit na lamang ako kanina. Akala ko, galit ang Daddy ni Romeo, hindi pala. "Great job, mahal, ngayon ko lang nakita ang Daddy na tumawa ng ganiyan," bulong ni Romeo habang ang isang kamay ay ginugulo ang buhok ni Michael.Huminga ako ng malalim bago bumaba ng sasakyan. Nasa pagitan ako nina Michael at Romeo habang nasa unahan naman ang Daddy ni Romeo. Ang laki ng bahay nila na Mediterranean ang style. Pero ang uma

Wala na sa tabi ko si Romeo, pag-gising ko. Pero nag-iwan naman siya ng sticky note na may guhit na wink emoji. Pinatong niya iyon sa black maxi-dress at may paris pang silk undies. Napangiti na lamang ako. Kaagad akong naligo at nagbihis. Tinanghali pa ako ng gising nakakahiya tuloy sa magulang ni Romeo. Loko-loko din iyon, hindi man lang ako ginising. Dali-dali akong bumaba matapos mag-ayos ng sarili. Baka magbago pa ulit ang trato ng mga magulang ni Romeo akin dahil ang tagal kong gumising. "Good morning, Tita guwapa!" masayang bungad ni Michael. Patakbo itong lumapit sa akin nang makita akong pababa ng hagdan. Agad din naman akong ngumiti at yumuko. Binigyan ko siya ng malutong na halik sa pisngi at mahigpit na yakap. "Good morning, Michael." Pinisil ko ang pisngi ng bibong bata na napangiwi na lang sa ginawa ko at hindi na nagreklamo.Hinawakan nito ang kamay ko at nakangiting nakatingala sa akin. "Let's go, Tita guwapa, they are all waiting for you," sabi pa nito, at hinila