PAGPASOK ko ng bahay nakita ko si Lola Azon na abala sa kung sino mang kausap sa telepono pero mabilis ding nagpaalam ng makita akong paalapit.
“Oh iha, andito ka na pala, How’s your day?” magiliw nitong tanong.
“Mabuti naman po, kayo po kumusta po kayo dito, okay na ba ang sikmura nyo?”
“Naku wag mo akong alalahanin, malakas pa ako, excited na akong makita ang anak mo, ilang buwan na lang Ellie” naluluhang wika ng matanda.
“Opo, ako din po, kinakabahan pero excited at the same time” nakangiti kong sagot dito.
“Ayaw mo ba talagang alamin kung anong kasarian ng anak mo?”
“Ang Lola talaga mas excited pa sakin” naiiling at tumatawa kong sagot, hindi ko inalam a
{Ellie POV} NAGING masugid na manliligaw nya si Steve kahit alam nito na may anak sya, hindi lingid dito ang nakaraan nya, nagulat sya isang araw ng madatnan nya eto sa kanilang bahay kaya pala hindi nya nakita sa restaurant. “Hi Ellie” bati sa kanya ni Steve. “H-Hi” bati nya dito ng makabawi sa pagkagulat. “Mommy!” Excited na sigaw ng kanyang anak, agad nyang kinarga ang anak at pinupog ng halik “Hmmm amoy pawis na ikaw, how’s your day, love?” tanong nya sa anak. “Good” bibong sagot ng bata. “Ah Jelay, pakipasok muna si Marcus sa kwarto nya, mukhang basang basa na ng pawis pakipunasan na rin” Si Jelay ay nirecommend ni Myrna para mag-alaga ng kanyang anak, malayong kamag-anak eto ng kaibigan kaya palagay ang loob nya na mababantayan ng husto si Marcus. “Okay po, Ate” sagot nito bago tumingin kay Steve. Mabilis din etong tumalikod dala ang kanyang anak. Pagkaalis ng dalawa mabilis nyang hinarap si Steve. “Paano mo nalaman ang bahay ko?” “I have my ways, Ellie, By the way aa
DECEMBER, nearly Christmas. Philippines MULA sa bintana ng kanyang opisina tanaw na tanaw ni Nathan ang paglubog ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, eto ang pinakamalungkot na buwan para sa kanya. Hindi maiwasang balikan ang mga nangyari ng nagdaang mga taon. Mahinang katok ang pumutol sa pagbabalik tanaw nya. “Come in!” Kaagad pumasok si Jeff. “Sir andito po si Sir Karlos” Isang tango lang ang sinagot nya dito, mabilis namang pumasok ang kaibigan. “Sige na Jeff, pwede ka ng umuwi” Nagpaalam na eto bago lumabas ng silid, naiwan silang dalaw ni Karlos. “I have news for you” wika ni Karlos pagkalabas ni Jeff. “What is it?” “Kailangan ka ngayon ng asawa at anak mo, ayon sa aking tao na nagbabantay sa kilos ni Trixie, meron syang taong inutusan na puntahan ang asawa mo hindi namin alam ang plano nila, pero kung ano man yun nakasisiguro ako na hindi maganda ang binabalak nila sa pamilya mo” “S*IT!” mahinang nahampas ni Nathan ang table nya. “Pero wag kang mag-alala bro nagpad
{NATHAN POV} FLASHBACK (continuation) SANDALING napanatag ang loob ko ng malaman ko na nasa pangangalaga ng aking abwela ang asawa ko. "Nathan iho, Wag kang mag-alala kami na ang bahala sa kanya, sa ngayon masama ang loob nya sayo at sa mga nangyari pero darating ang araw, mauunawaan nya rin ang lahat" patuloy nitong sabi sa kausap. Nagtiis ako na malayo sa aking asawa at tinatanaw na lang mula sa malayo. Galit na galit ako sa sarili ng muntik ng syang makunan. Dali-dali akong pumunta sa ospital kung saan sya naka confine, Araw-araw akong nakikibalita sa kalagayan nya lalo na ng halos dalawang araw etong hindi pa rin gumigising. " Baby, gumising ka na, I'm really sorry pero kailangan mong maging matatag, darating ang araw maipapaliwanag ko sayo ang lahat". Gumagawa ako ng paraan para maialis sya sa bansa, nagpasalamat ako ng nakumbisi sya na pansamantalang lisanin ang Pilipinas. Halos buwan buwan akong nagba byahe sa lugar kung saan sya naroon para masigurong nasusubaybayan ko a
{TRIXIE POV) “Hello! Alam kong naririnig mo ako, kung sakaling sumira ka sa usapan natin alam mo na ang mangyayari!” sigaw ko sa kausap. “Huwag kang mag-alala meron akong isang salita, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para mangyari ang gusto mo” sabi ng kausap nya “Good! Aasahan ko yan at wag mo akong lolokohin!” Napangiti sya ng mapait Eto na ang araw nyo ipapatikim ko sa inyo ang sakit at pait ng buhay na meron ako, Uunahin ko ang mga taong mahahalaga sayo Alfred at sayo rin manloloko kong asawa!” nagniningas sa galit ang mga mata nya habang tumutulo ang kanyang luha, Hindi nya maiwasang maalala ag masakit nyang nakaraan kung saan nagmumula ang lahat ng kanyang galit. FLASHBACK: “Kuya, ialis mo na ako dito, natatakot ako kay Papa” lumuluhang sumbong ng batang babae. “Aalis saglit si Kuya, babalikan kita baby girl, Alam mo ba magkakaron ka na ng Ate para dalawa na kaming mag-aalaga sayo, mabilis lang ako babalik ako agad” nakangiting sagot nito sa bata sabay haplos sa napak
“HINDI eto ang daan pauwi samin!” baling ko dito ng mapansing iba ang aming dinadaanan. Pero hindi ako nito pinansin. “Nathan!” “I know Wife, malayo pa ang sa inyo, dun muna tayo dadaan sa bahay ko dahil baka matuyuan ka ng damit” “Okay lang ako, kaya ko ang sarili ko” “Wag kang matigas ang ulo” ma-awtoridad nitong sabi. Mabilis naman akong natahimik kahit nagre-rebelde ang loob ko eh hindi na lang ako kumibo dahil sa totoo lang kanina pa talaga ako kinakaligkig. “Pagkatapos ng 5 taon susulpot sya sa harapan ko para utsan ako ng dapat kong gawin! ahhhh naiinis ako!” kausap nya sa sarili nya. Mabilis kaming nakarating sa bahay nila, tama nga eto malapit lang ang bahay nila. Isang magandang bahay ang hinintuan namin, nakapa elegante ng design nito. Nag-aalangan akong napatingin kay Nathan. “Halika na, kung ayaw mo buhatin kita dyan” at akmang lalapitan ulit sya nito kaya mabilis syang kumilos. Mabilis nyang inalis ang kanyang seatbelt at bumaba ng sasakyan. Sumunod na lang sya s
{ELLIE POV} Dahan dahan akong lumakad upang pumunta ng kusina. “- Yes baby, I love you too” malambing na boses nito sa kausap, dahan dahan etong tumingin sa direksyon ko ng maramdaman ang aking presensya. Tila nagliwanag naman ang mga mata nito ng makita ako. “Oh she’s here baby!” sagot nito sa kausap. Napakunot ang noo ko ng makilala ang aking Cellphone na hawak hawak nito. Agad akong napalapit dito. “Yes baby, we will see you soon, I’ll take good of your mom” sabi pa nito kaya nahulaan ko na si Marcus ang kausap nito. Sumenyas ako na kakausapin ko ang anak ko pero iniiwas lang nito sakin ang telepono. “Oh Yes, I will!” sabay tawa nito sa kausap na parang tuwang tuwa sa pinag-uusapan nila bago mabilis ibinaba ang tawag at ini-off ang telepono. “Nathan, kakausapin ko ang anak ko!” “Anak natin!” mabilis na sagot nito. “Teka nga lang! Bakit ang dali lang para sayo na bumalik at guluhin ang buhay namin matapos mo akong balewalain na parang basahan, Anong plano mo sakin this time
TAHIMIK ang buong bahay ng pumasok ako, dere-deretso ako umakyat sa aming silid. Madilim na silid ang bumungad sakin pagkabukas ko ng pinto. “SINONG KASAMA MO?” halos mapatalon ako sa sobrang gulat ng marining ang galit na boses ni Nathan ngunit mabilis din akong nakabawi at dere-deretso sa walk-in cabinet. Mabilis etong nakasunod sa kanya. “I said, Who is that man huh?” hindi maitago sa boses ni Nathan ang selos. Humarap ako sa asawa ko at matalim etong tiningnan. “Bakit ka ba nagagalit? Hindi ba ikaw din naman, Kapag ako hindi pwede pero kapag ikaw Okay lang!?” Ganting sigaw ko dito. “Ellie, hindi mo na iintindihan!” sagot nito. “Yes, You’re right! You absolutely right, wala akong naiintindihan dahil kahit kelan wala kang binibigay na paliwanag! Kahit kung ano ang sa atin ngayon, Hindi ko pa rin maintindihan, kaya wag mong hingin sakin ang isang bagay na kahit kelan hindi mo kayang gawin!” masamang masama ang loob kong sagot dito, pakiramdam ko naipon lahat ang galit ko sa l
“STEVE?” anas nya sa pangalan ng lalaki. Nasa loob eto ng isang restaurant habang may kausap na lalaki na hindi nya kilala. “That’s Papa Steve!” sigaw ni Marcus na nakita rin nya pala, glass wall kase ang elevator kaya kitang kita ang lahat ng bawat floor ng mall. Kumaway pa ang kanyang anak na tila ba nakikita sya ng lalaki. “Yes baby! but he’s with someone,” sagot nya sa anak. Ngayon lang nya narealized na wala syang masyadong alam sa lalaki. Tila naman nalungkot ang mukha ng anak. Napalapit na kase eto sa lalaki nung mga panahon na wala pa sa buhay namin si Nathan. Malapit na sila sa restaurant ng biglang nagkaroon ng pagsabog. Nagkagulo ang mga tao, mahigpit nyang hinawakan ang kanyang anak, halos yumanig ang sahig ng mall kung saan sila naroroon. Nakaramdam sya ng takot hindi para sa kanyang sarili kung hindi para kay Marcus. Mahigpit etong nakayakap sa kanya. “Mommy!” takot na tawag nito sa kanya. “It’s okay baby.” alo nito sa kanyang anak. Marami ang nagsisigawan, humana