Binilisan ko ang pasusuklay ay pagtatali ng aking buhok habang nakaharap sa malaking salamin na nasa taas ng lababo. Samantalang si Lucy naman ay abala sa pagre-retouch ng ka ha! Na-stress tuloy ang beauty ko. Next time talaga na mang-aaway pa 'yon, hindi na ako magpipigil na kalbuhin ang pugitang 'yon,” dada ni Lucy habang naglalagay ng pulbo sa kaniyang mukha. Napabuntong hininga na lamang ako.
“Sorry, beshie. Alam ko namang hindi ko na dapat siya pinatulan kanina pero nakakainis kasi. Salamat din pala dahil nasalo mo 'yong sampal no'ng babaeng 'yon na tatama sana sa beautiful face ko. Na-touch din ang aking puso sa sinabi mo. Ang suwerte ko talaga sa iyo,” pagpapatuloy niya. Tumingin ako sa kaniya.
“What are friends for? Siyempre, kahit mukha kang bruha, hindi ko pa rin maaatim na sa
NAKAKAHIYA! Gusto ko na lamang maglaho ngayon sa aking kinaroroonan. Natapos na ang aming presentation at ngayon ay nagpapaliwanag na si Rave sa harapan. That jerk! I want to skin him alive, right now!“As you can see in our tableau, we are portraying the common roles of each member in the family. Well, we presented the nuclear type of family we have here in our country, wherein, there are parents, their children, and grandparents,” Rave explained, standing straight and looking directly to his audience. Then, he averted his gaze to me. I shot him with a death glare. But he just chuckled softly as if we are the only people here in our classroom.“Well, I see. But, how can you explain the hugging session earlier, Rave? Is it for a show or for real?” Ma’am Jamaica teased Rave. But it’s me who got burns on my cheeks.Muli namang napuno ng hiyawan at tili ang buong k
A SUDDEN whirling sensation attacked my head. My breasts are aching. And I can’t move properly because of stomach cramps. I’ve been experiencing dysmenorrhea, severe headache and dizziness during my red days ever since I was in Grade 9. Darn it! Mapapamura na lang talaga ako sa sakit. Please, Lord, huwag naman sana ngayon.“Beshie, ayos ka lang ba? Sabihan mo lang ako at hihingi ako kay Ma’am Olive ng permission para pauwiin ka na,” nag-aalalang bulong sa akin ni Lucy at kitang-kita sa kaniyang mata ang labis na pagkabahala.“Ayos lang ako, Beshie. Kaunting tiis na lang. Malapit na rin namang mag-uwian,” bulong ko sa kaniya pabalik at pinilit na ngumiti para pawiin ang kaniyang pag-aalala.Nakatingin lamang siya sa akin at mukhang hindi kumbinsidong maayos lang ako. Kapagkuwan ay mahina siyang napabuga ng hangin mula sa kaniyang ilong at saka tumango sa akin.
I WOKE up with a heavy feeling today. I don’t feel like going to school but I need to. Sana naging lalaki na lamang ako para hindi ko nararanasan ang ganitong klase ng dalaw kada buwan. Ang unfair naman kasi.Walang-wala ang mga paghihirap naming mga babae kumpara sa mga lalaki. Kapag tapos na silang matuli, wala na silang problema pa. Samantalang ang mga babae, kailangan nilang indahin ang sakit sa tuwing hindi nagiging normal ang dalaw nila. Tapos, hindi lang do’n nagtatapos ang paghihirap namin dahil kami ang magluluwal ng mga sanggol. Sabi nga ng iba, kapag daw buntis ka at manganganak na, parang nakabaon daw sa lupa ang isa mong paa. Delikado at minsan ay puwedeng may maisakripisiyong buhay.Habang ang problema lang naman ng mga lalaki ay kung paano gumaling sa kama. Alam niyo naman na siguro ang ibig kong sabihin. At may mga iba pa nga na hindi kayang panindigan ang nagawang pagkakamali kapag nandiyan na
NASA SCHOOL canteen kami ngayon ni Lucy at kasalukuyang nananghalian. Halos buong umaga ay wala kaming ginawa dahil hindi pumasok ang ilan sa mga guro namin. May meeting daw sila at kasama roon ang Royal Ten. Kaya hindi na ako nagtaka kung bakit walang Rave Castillo ang nakabuntot sa akin ngayon.Nilaro-laro ko lang ang aking pagkain gamit ang kutsara. Wala akong gana ngayon. Kanina pa nga ako nababagot. Hindi ko alam pero parang may kulang sa araw ko. Ano kaya iyon?“Beshie, ayos ka lang ba talaga? Masakit pa ba ang puson at ulo mo?” mahina ngunit dinig na dinig kong tanong sa akin ng aking kaibigan.Saglit akong napatigil sa aking ginagawa at napabuntonghininga na lamang.“Hmmm... Medyo ayos naman na ang puson at ulo ko, Beshie. I don’t know. I just feel empty inside,” tugon at saka muling napabuga ng hangin. Ano bang nangyayari sa akin? Ang weird lang
NAALIMPUNGATAN ako nang may maramdaman akong mga kamay na nag-angat sa aking ulo para ayusin ang aking pagkakahiga ngunit hindi agad ako nagmulat ng mga mata. Pinakiramdaman ko muna ang paligid nang nakapikit. Sa higaan ko pa lang, masasabi ko ng wala ako sa aking kuwarto. Kakaiba ang amoy ng buong paligid. Napakabango. Tila ba may nagsaboy ng air freshener sa hangin.My thoughts were averted when a lukewarm air touches my face. I creased my forehead. What’s this fragrant scent seizing my nose? I sniff and it smells so good to the point that I can’t stop myself from sniffing. Ang bango talaga. Napakasarap singhut-singhutin. Hindi nakasasawa.Napabangon ako bigla mula sa aking pagkakahiga nang hindi nagmumulat pa rin ng mga mata. My body stopped moving when something soft touches my lips. What is this thing on my lips? It’s feels like a marshmallow. M
“BESHIE, I miss you! Kumusta ka na? Pinag-alala mo talaga ako kanina. Ayos ka lang ba? Anong masakit sa’yo? Tell me!” aligagang litaniya ni Lucy sa akin saka sinalubong ako ng mahigpit na yakap. Ang OA masiyado ng babaeng ’to. Minsan, ang sarap pasakan ng tissue ’yong ngala-ngala niya sa tadyang. Napaikot na lamang ako ng aking mga mata sa kaniya matapos siyang humiwalay sa akin. I know she’s worried about me pero nasosobrahan niya minsan.“I’m fine, Beshie. No need to worry about,” paninigurado ko sa kaniya. Ngumiti naman siya at muling napayakap sa akin.“Let’s get inside. Dr. Silva is waiting. Let’s hear him out about Yumi’s diagnosis so you two can head home. It’s nearly five p.m.,” Rave interrupted.I heaved a dee
FINALLY, nakauwi rin kami sa bahay. It’s been almost a week since I left home but it feels like a month has been passed by already. I badly miss this place. Napagkasunduan namin nina Mama at Lucy na tuwing Biyernes ng hapon na lamang kami uuwi ng bahay since medyo hassle kapag araw-araw dahil malayo ang uuwian namin. Okay na rin ’yon para hindi kami magastos sa gasolina ng kotse ko.Malapit na palang mag-alas-otso ng gabi. Pagkagaling sa school kanina, dumiretso muna kami sa boarding house namin para ayusin ang mga gamit naming maiiwan doon. Mas natagalan pa kami sa pag-uwi ng bahay dahil nagpa-gas pa kami ng sasakyan at bumili ng milkteas, burgers at fries sa isang fast food chain. Nakigamit din ako ng banyo sa fast food chain na ’yon para magpalit na naman ng pads ko. Sobrang stressful talaga kapag may period ako. Siguro panahon na rin para gamutin
MABILIS NA natapos ang weekends. At heto na naman kami ni Lucy, naglalakad sa hallway ng Kingston High University. Ang sosyal talaga ng paaralang ito. Nakalulula sa laki ang mga gusali at ang lawak ng oval.Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang humikab si Lucy. Antok na antok pa siya malamang dahil tinapos yata ang buong season two ng anime na pinapanood niya kagabi. Kasiyahan niya ’yon, eh, kaya hinayaan ko na lang.“Monday na naman. Nakakatamad pumasok. Sana naman magkajowa na ako ngayong taon para naman may inspirasyon akong pumasok araw-araw,” inaantok na sambit ni Lucy at saka muling napahikab.“Wala namang bago sa’yo, Beshie. Araw-araw ka naman yatang tinatamad pumasok. Bihira lang ’yong araw na gigising ka nang kusa. Kung hindi ka pa talaga bumangon kaninang ginigising kita, malamang sa malamang, iniwan kita sa bahay,” reklamo ko