Malalaki ang hakbang na sinundan ko ito papasok sa loob ng Ospital.
"Miss saan dito ang silid ni Larabelle Del'torre?!" Tanong nito sa babaeng nasa information desk.
"Room 312 po, Sir!" Bakas ang maluwang nitong ngiti sa kaharap.
Hindi iyon pinansin ng huli imbes ay malalaki ang hakbang na itong tumalikod nilakad ang kahabaan ng pasilyo.
"Ah, salamat Miss!" Wika ko bago na rin tumalikod dito.
Nadepina ang mga paa ko sa labas ng pintong naka sara. Rinig ko mula dito ang pag iyak ng sanggol, na siyang nagbigay ng kaba saakin.
Tingin ko ay mas maiging dito nalang ako sa labas.
Ilang minuto na akong nakaharap sa full sized mirror pero parang ayokong ikurap ang aking mga mata.I tilted my face and slowly touches my skin with care. It's well glowing by the kiss of pink blush on. My eye brows are perfectly curve in line, my natural red lip turns crimson red thats gives me power and elegant look.My hair dyed in Mahogany color. Sinipat ko ang suot kong red velvet dress. Again I was stun. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang nagawa saakin ng make-over."Wow as in wow!"Nilingon ko si Cindy na siyang kapapasok lamang sa dressing room kung saan ako naroon. Mabilis itong tumalima saakin at ginagap ang dalawa kong balikat."Grabe, napaka ganda mo Cherry! You l
Puno ng kaba ang puso ko buhat ng makababa ng stage. Sinalubong ako ni Farrah ng mahigpit niyang yakap."Isang rampa nalang at tapos na tayo!" sambit nito saakin.Wala sa loob na tumango lamang ako at nag patangay sa kaniya, maging ang pag susuot ng gown ay tila hindi ko alintana, okupado pa rin kasi ni Rexon ang isip ko at kung paano niya ako titigan kanina."You look dashing!" Malakas nitong sinambulat saakin, doon lamang ako kumurap-kurap at sinipat ang suot kong high waisted gown na kulay peach, may lace ito sa laylayan na binagayan ng glass shoes."OMG! Para kang si Cinderella sa ayos mo!" Bulalas nitong sabi.Kumibot ang labi ko, maging ako kasi ay hindi na makilala ang sarili
"M-mabaet naman si Rex," I whispered again.Muli kong narinig ang pag ngisi nito sa naging sagot ko kaya napahigpit ang hawak ko sa kubyertos."Is that so? Hindi iyan ang gusto kong marinig mula saiyo, but anyway I will set a meeting with you, kung kailan ka available?" Pag-iiba nito sa usapan.Wala akong nasabi kundi ang tumango nalang, sa totoo lang halos hindi ko pa na a-absorb lahat nang nangyayare sa'kin, maging ang katatapos lang na Fashion show kanina. Idagdag pa na makita dito si Rexon na hindi ko inaasahan.Tinuon ko nalang ang pansin sa pagkain, iniiwasan ko ring mapatingin sa mga mata niya na alam kong pinapanood ang bawat kilos ko."Cherry?!" Halos sabay kaming lumingon s
Kabanata 24Kung kanina ay nanginginig lamang ang tuhod ko, ngayo'y parang gusto na nitong bumigay ano mang sandali. Lalo pa nang simulan ako nitong hapitin sa likod mas malapit sa ginawa kanina ni Nicholas.I don't want to look him in the eyes, because if I do, baka 'yon na ang ikamatay ko. Kung hindi lang naka tuon ang pansin saamin ng lahat ay baka tumakbo na ako palayo sa lugar na ito. Ngunit bago ko pa iyon magawa ay siguradong pulbos na ang natitira kong lakas ng loob."Cherry.." Marahan nitong bulong sa'kin ngunit hindi ako tumingin.I heard him smirked and pulling around his arm closely to my slender waist. My foot stand still, mabilis ko din pinigilang mapadiin ang katawan sa kaniya.
Kabanata 25The air was still and heavy. Halos mag liwanag ang paligid dahil sa pag silip ng buwan sa madilim na ulap.I close my eyes and feel the faint wind brushes against my skin, dumilat lang ako nang marinig ang pag tungkian ng mga yelo sa baso.Sinunod ko ang gusto niya, nanatili ako sa tabi nito habang tahimik itong umiinom, kanina pa rin lusaw ang yelo sa baso ko dahil hindi ko na sinubukan pang tikman ang alak doon.Rexon, remain silent. Ilang buga mula sa sigarilyo nito ang siya nag sasabog ng usok sa pagitan namin. I lean my back at the chair nang sumulyap ito saakin. Mapungay na ang mga mata nito, maging ang muka niya ay kita kong mapula na rin."Rex, that's enough, you'
"Sometimes you just have to accept the facts that some people only enter your life as a temporary Happiness." –unknown.I keep his sweet words, like an old love letters. Ilang araw na rin mula nang huli namin pagkikita, pagka tapos nun ay wala na.. He didn't texted me or even make a call. Inaamin kong nasasaktan ako pero alam kong wala akong karapatan. Nothing hurts being more than disappointed by the person you thought would never hurt you. But he did, he always did..Gusto ko sana umasang masusundan pa ang gabing iyon, umaasa akong may magandang mangyayare pagkatapos nun pero wala."Ayos ka lang ba, Cherry?" Pukaw na tanong saakin ni Farrah na naka yukod sa harapan ko habang inaayos ang suot kong dress."Ha? Oo naman.
"Ah–Nicholas, dito nalang ako." sabi ko na hindi inaalis ang mata sa lalaking tila may inaabangan sa labas ng boutique."Are you sure?" Buong pag tataka nitong tanong."Yeah, see you tomorrow.. Thanks for the lunch, I enjoyed it that much." Marahan kong sagot. Hindi ko na rin hinintay na makaparada ito ng maayos dahil inumpisahan ko ng bumaba.Bagamat malayo pa ako sa Boutique ay hindi ko alintana ang dami ng taong sumasalubong sa paglalakad ko. Malayo palang ay alam kong nakita na niya ako kaya ito umayos ng tayo."Hi!" bati ko dito, I can't help but to sound very excited.Hindi nito tinatanggal ang helmet niyang suot dahil siguro sa dami ng tao sa paligid.
Hindi ako naka galaw, mabilis niyang naparalisa ang buong katawan ko.Kung pwede lang ay bumaliktad ang pader na sinasandalan ko ay gagawin ko maka iwas lamang sa malagkit at malamlam nitong mga titig."Rex, you were joking right?" I hesitantly looked at him and inhaled sharply."No I am not, your eyes said you were feeling it too.." he replies, his voice is low and husky.My shoulders were shaking in silent laughter, tried to sliced the tension between us."This is hypothetically absurd." Pag-iwas ko.But his face was more serious as he lifted me off my feet. Hindi ko napigilan, I grab his shirt to steal some strength, tila nakalim