Naabotan ko si Rexon na nasa bukas na hood ng kaniyang kotse. Bahagya lamang akong sinulyapan nito bago bumaba ang tingin sa ginagawa. Pinili kong ilagay na sa back seat ang mga gamit nito bago ako sumakay sa unahan.
Maya pa ay malakas nitong isinara ang hood ng kotse at nagpunas ng basahan sa kamay. Hindi ko maiwasang panoorin ito habang ginagawa niya iyon.
He is not wearing his leather jacket. Imbes ay puting V-neck shirt and bleach jeans lang ang suot nito. Nothing is too special with his brown wet hair. A narrowing of his eyes and a tilting of his head, the shape of his lips reflecting the crescent above.. walang espesyal giit ko.
Pero nang sumulyap ito saakin mula sa labas ay ganoon nalang ako napa iwas ng tingin. Pakiramdam ko rin ay nag init ang likod ko sa pagkakaupo.
Malayang umiihip ang hangin sa paligid, the air felt fresh and the gentle breeze caressed my skin. The sunset is merely prelude to a dawn but the daylight still lingered everywhere.Masayang panoorin ang marahang paglubog ng araw, kasabay ng malakas na hihip ng hangin na humahalik sa hilera ng puno mula sa malayo.Sinulyapan ko sina Porsche at Feli na panay ang kwentuhan sa tabi ko habang si Mayla ay may sariling mundo sa pagkain. Bumaba ang tingin ko sa spaghetti na nasa aking harapan at walang gana iyong tinusok-tusok ng tinidor.The wind whips smoothly through my ears and my skin cooled by the breeze. Bahagya kong hinawi ang buhok ko na hinipan ng hangin at pumaling ng tingin sa di kalayuan.Jeff, Skye, Zach and Rexon are occupied
"Cherry, tara na!" Tila bumalik ako sa realidad ng kalabitin ni Feli.Wala na rin sila Rexon sa kabilang table, they will performing tonight at the Pavilion, a few step away from the Hotel. Marahil na nauna na ang mga ito roon para mag set up."Cherry!" anilingon ang boses na tumawag sa'kin."Devon!" Maluwang na ngiti kong salubong dito, kumaway pa ako sa mga kasamahan nito at ilang staff na kadarating lang mula sa byahe."Hi, Devon?!" Bati dito nila Feli na siya naman nitong tinangoan. Nauna nang pumasok ng Hotel ang mga ito habang kami ay naiwan."Kamusta ka?""Ayos naman, akala ko hindi kayo susunod dito ngayon?"
Kahit ayaw ko ay bumalik nalang ako sa Suite para burohin ang sarili sa pag hihintay. Ano naman ang gagawin ko doon kung tapos na pala ang trabaho ko? kaya lang naman ako nandito ay para sa kaniya. Wala rin akong balak mag liwaliw dahil lang sa sinabi niya.Ngunit hindi pa ako nakaka talikod ay tumunog na agad ang doorbell na siya kong ikinalingon.I rolled up my eyes sa pag aakalang si Rexon iyon."Hi!" Maluwang ang ngiting bungad saakin ni Devon.Hindi agad ako nakahuma dahil ibang iba ang itsura nito ngayon. Hindi niya suot ang uniform nito na parati kong nakikita. Hindi ko tuloy mapigilang suyurin ito ng tingin.He's wearing a printed white t-shirt and maong pants. Wala rin itong
"Come on, Rex let's her enjoy the night." Sabad naman ni Skye."Bakit hindi paba siya nag e-enjoy?" he tracking the other man's gaze and give me a crudely insulting stare.I wait for Jeff to say something but he does not. Damn! Bakit ba ang laki ng takot nila sa lalaking ito?! Mahigpit kong pinag salikop ang mga palad sa ibabaw ng aking mga hita and hold my breath for awhile bago mag-isip ng sasabihin."Ayos na ako dito, Salamat." My hands gripped the bottle matapos ay umangat ang mata dito. We stare back at each other for what seemed like second until he finally dropped his gaze.Sinimsim ko ang beer na tila sumabog ang tamis sa aking bibig. Sinulyapan ko si Jeff na inangat naman ang baso ng whiskey saakin.
The yellow shinning sun started rising from the ground at ang kulay kahel na liwanag ay marahang tinatakpan ang Indigo at kulay lila na langit.Mataman kong pinag mamasdan ang ilang turistang maagang nagising para mag jogging maging ang ilang naka lublob na sa tubig para maligo. I drew a deep breath and slowly paint a smile."Hey are you ready?"Tiningala ko si Devon na naka suot ng complete attire na pang jogging. Handa na itong tumakbo matapos mag stretching.Tumayo na ako at bahagyang ini- stretch ang mga braso at balakang."Ready!" I assuredly said.Hinanda ko ang sarili sa pagtakbo at tumuwid ang tingin sa direksyong silangan.
Wala akong ideya kung ano ba ang pag-uusapan namin, pero hindi ko maiwasang isipin na baka sisingilin na niya ako sa pag kaka utang ko. Napasinghap ako sa tinatakbo ng utak ko, ngayon palang ay na momroblema na ako kung saan ko hahagilapin ang 2.5 million na halagang ipinahiram niya saakin.Ilang minuto rin ang tinakbo ng sasakyan, ni ha, ni ho ay wala itong sinabi saakin. Gustohin ko mang pagkasyahin ang sarili sa pag tanaw sa labas ng bintana ay tila hindi ko ma-appreciate ang mga nadaraanan ko, dahil kanina pa okupado ni Rexon ang isip ko.Napa sandig ako sa backrest ng pumasok ang sasakyan nito sa isang Restaurant. Dala ng kuryosidad ay nilingap ko ang gawi nito na may kunot sa noo."Lets have some dinner first, gutom na ako." he said in his serious voice na hindi nag abalang sulya
Kabanata 20His hand reaches for mine. I could hear a exasperated breath and soft sigh coming from him."I warned you, my thoughts are dangerous and impure." he seductively said while stroking my skin like a knifeBut I can't even figure out myself, hindi ko ma absorb ang sinasabi niya dahil bingi na ako sa sobrang pag huromentado ng aking puso.Walang ibang pumapasok sa isip ko ngayon kundi ang mga susunod na mangyayari. My heart filled with excitement but I fear that I'm going to have an cardiac arrest anytime."Tell me the things you want me to do to you," he command, ngunit hindi ko magawa dumilat. I'm scared. Natatakot akong mabasa niya kung ano ba ang meron sa mga mata ko ngayo
Malalaki ang hakbang na sinundan ko ito papasok sa loob ng Ospital."Miss saan dito ang silid ni Larabelle Del'torre?!" Tanong nito sa babaeng nasa information desk."Room 312 po, Sir!" Bakas ang maluwang nitong ngiti sa kaharap.Hindi iyon pinansin ng huli imbes ay malalaki ang hakbang na itong tumalikod nilakad ang kahabaan ng pasilyo."Ah, salamat Miss!" Wika ko bago na rin tumalikod dito.Nadepina ang mga paa ko sa labas ng pintong naka sara. Rinig ko mula dito ang pag iyak ng sanggol, na siyang nagbigay ng kaba saakin.Tingin ko ay mas maiging dito nalang ako sa labas.