Karina’s POV
“Are you sure you are immediately going to attend there?” tanong sa akin ni Mama.
“Bakit naman hindi, Milda? Now that Karina already have the whole company on her hands, she should be active on that type of parties too,” malamig na saad sa akin ni Lolo kaya nailing na lang ako.
Pagkarating na pagkarating ko rito sa Pilipinas, agad na akong niluklok ni Lolo sa upuan ng pagiging CEO. Wala rin namang kumontra sa board members dahil nga may credentials naman ako at hindi basta-basta niluklok lang doon. I was the one managing our company in Germany, malawak na ‘yon but of course, mas malawak lang ang business namin dito. Papa will took care of that one.
Nang makauwi rito, saka ko lang din napag-alaman na hindi naman pala si Adi ang may wedding anniversary. Masiyado lang akong overthinker. It was his Mom and Dad. Both of them doesn’t really like me but of course they also need to invite someone from our company.
And now, I’m all set. Presensiya ko na lang ang kulang doon. I just thank my make-up artist and my designer before I walk to get my key.
“Please take care of my son, Mommy. Hindi naman po makulit ang batang ‘yon,” ani ko bago nagtungo sa library kung nasaan ang anak. Tahimik lang siyang nagbabasa ng isang libro.
“Baby…” tawag ko sa kaniya kaya agad niya kong nilingon.
“Yes po, Mommy?” nagtataka niyang tanong sa akin.
“You look so pretty, Mommy. Enjoy the party po,” he said before kissing me on the cheeks. Agad akong napangiti bago pinanggigilan ang pisngi niya. Panandalian siyang napahagikhik kaya natawa na lang ako nang mahina bago ginulo ang kaniyang buhok.
“Just 8:30 and you have to go to bed, okay? You can’t read late at night,” seryoso kong sambit sa kaniya kaya unti-unti siyang napatango.
“Yes po, Mommy. Take care po…” he sweetly said kaya hinalikan ko siyang muli sa pisngi. If people will ask me if I regret having my son? Definitely not. He was the first choice I made in my entire life. Buong buhay ko para lang akong puppet na sunud-sunuran kay Lolo but now, I have my son. I love everything about him. Napangiti na lang ako bago ko ginulo ang kaniyang buhok.
“I’ll get going now, Baby… Take care too, okay?” malambing kong tanong sa kanjya. Napatango lang siya sa akin.
Palabas na sana ako ng library nang agad siyang tumayo at humabol sa akin habang hawak-hawak niya ang laylayan ng damit ko.
“Are you going to see him there?” tanong niya. Napaisip ako sa ‘him’ na tinutukoy nito subalit agad ko rin namang napagtanto na ang ama niya ‘yon.
“I think so, Baby…” malambing kong sambit. Tumango naman siya at binitawan ako. Habang pabalik siya sa kaniyang upuan ay napatitig lang ako. I know that he’ll keep thinking about it until I’m gone kaya nagsalita na akong muli.
“I’ll see if you two can see each other,” ani ko kaya unti-unti siyang napatango at ngumiti sa akin.
Kalaunan ay umalis na rin ako. Nang makarating doon ay may mga photographer din mula sa labas as usual. Isang tipid na ngiti lang ang pinakawalan ko sa mga ‘to bago nagpatuloy sa pagpasok sa loob.
As usual, the venue look so big. Hindi na rin naman nakapagtataka pa ‘yon dahil palaban din talaga ang pamilya ni Adi.
Nang makapasok ako mula sa loob, agad akong binati ng ilang pamilyar na mukha. Narito rin ang ilang investor ng kumpanya. Of course, I’m actually here for them at lalong-lalo na rin sa mga investor ng CLC. I’m not here to have fun, rather than that, I’m actually here to have a party.
“Omg! Karina!” malakas na sigaw ng ilang kakilala sa school noon nang makita ako. Hindi ko maiwasan ang mapangiti rin bago napatingin sa kanila. It’s feels so nice to know someone personally here. Hindi lang dahil sa mukha.
“Hey, how are you all?” nakangiti ko ring bati sa mga ‘to.
“We’re good, Karina! Hindi ko akalaing dito pa kita unang makikita!” one of my civil friend in college excitedly said. Napangiti na lang din ako bago napatango sa kaniya.
“Yup. Kauuwi ko lang din at ito ang unang invitation na na natanggap,” I said before smiling at them.
“I’ll just excuse myself for a while. I’ll guve the gift lang saglit,” ani ko kaya napatango sila sa akin.
“Sure, Karina. Balik ka, ah? We have a lot of things to talk about!” nakangiti nilang sambit sa akin kaya tumango lang ako bago nagsimula nang maglakad patungo kung nasaan ang Mommy at Daddy ni Adi. I confidently walk towards them kahit na ramdam ko ang mga mata ng mga tao sa akin. Hindi rin naman lingid sa kaalaman ko kung bakit. Agad ko ring nakita ang masungit na awra ng Lolo ni Adi. He was just looking at me with emptiness. Ngumiti lang ako sa kanila ng tipid bago ko tuluyang nilapitan si Mrs. Lara at Mr. Tenson.
“Good evening, Madame and Sir, I’m here po to give my family’s gift. I’m sorry that they aren’t able to attend,” ani ko. Ang totoo’y wala lang naman talaga silang balak um-attend. Ang sabi pa nga ni Lolo’y tama raw na magpa-party nang magpa-party ang mga ito nang tuluyan nang malugi ang kanilang kumpanya. Natatawa na lang din ako kapag naririnig ko ‘yon.
“Oh, we don’t really need your family’s presence. That’s good to hear,” sambit pa ni Don Frotacio kaya agad akong napatingin sa kaniya. Nanatili lang din ang lamig sa tingin ko kaya tumawa ito.
“I’m just kidding, Hija. Thanks for coming. Looks like Gregorio is really getting older now. He can’t even enjoy a party,” natatawa pang saad ni Don Frotacio.
“Ah, yeah, Don Frotacio, my grandpa just like staying at home while working as of the moment rather than having a party daw po,” nakangisi kong sambit kaya kita ko ang inis sa mukha ni Don Frotacio. Magsasalita pa sana siyang muli subalit nag-start na ang party. Ibinigay ko lang anv regalo before greeting them one more time.
Wala talaga akong balak magtagal dito. I’ll just stay to talk with some of my colleague at aalis din agad.
Bumalik lang ako sa table kung nasaan ang mga kaibigan kanina.
“Karina, there’s something we are really curious about. Why did you immediately go abroad after we graduate?” kuryosong tanong nila sa akin kaya isang tipid na ngisi ang ipinakita ko sa kanila.
“Oh, I tried to get my masteral,” ani ko na ngumiti lang nang tipid sa mga ‘to but it looks like they don’t really believe it at all. Hindi na napigilan pang magtanong pang muli ng isa.
“Bali-balitang nabuntis ka raw kaya ka tinago ng pamilya mo? Totoo ba? Kakaltukan ko talaga fake news spreadler na ‘yan,” sambit pa ni Rhiana. Napatawa na lang ako bago napailing.
“Yeah, I got pregnant. I have a son now,” ani ko na ngumiti sa kanila. Kita ko ang gulat mula sa mga mata ng mga ito.
It’s not really a secret but we made it private. I told my parents and grandpa that I’ll do whatever they wanted me to do but not when it comes to my son. Hindi sila pupuwedeng makialam sa pagpapalaki ko sa anak.
I’m not really making my son a secret. Alam ko ring mangyayari ‘to. Walang gaanong chismosa sa ibang bansa but there’s a lot here.
Hindi na rin naman sila nagtanong pa after that. Nagpaalam na rin ako mayamaya nang nasa kalagitnaaan na ng party.
“Ang aga naman, Karina!” reklamo nila sa akin kaya napatawa na lang ako nang mahina.
“Bawi ako next time. I still have a lot of works to do,” ani ko na ngumiti bago kumaway sa kanilang lahat.
Lumabas na rin ako at agad na nagtungo sa parking lot to get my car but subalit agad na napaawang ang labi ko nang makitang sira na ang likod niyon habag may isang lamborghini sa tapat.
“The heck?” mahinang bulong ko bago lumapit sa lambo na mukhang may kasalanan dito. Yupi din kasi ang harap na parte ng kotse.
Kalmante naman ako.
“Hi, may I ask if you see what happened to my car?” I calmly ask subalit unti-unting nawala ang friendly kong ngiti nang makita kung sino ang lumabas mula sa lamborghini na sasakyan.
Unti-unti nga lang napaawang ang labi ko nang makita ang lalaking kamukha ng anak ko. It’s Adi. He still have that usual grin on his face. Ngising tila ba’y iniinsulto ka sa tuwing tinitignan. He still look like a greek god and of course that brown eyes he have that always burn me when he was staring.
“Oh, I did that,” he said before smirking at me.
“What?” Agad na kumunot ang noo ko sa kaniya at agad na rin akong nakabawi sa pagkatulala.
“Welcome gift I think?” He even laughed as if he was teasing me. I remained glaring at him kaya napatawa pa siyang muli. Siya lang talaga ang may kakayahang inisin ako ng ganito. He even get a check before he write something there saka niya inabot ‘yon sa akin.
“Keep the change,” he said before tapping my shoulders saka siya tumalikod sa akin na wari’y nang-aasar pa rin. Nagpupuyos ako sa inis kaya hindi makapagsalita nang lingunin niya akong muli with the smirk on his face.
“Welcome back, Baby… Welcome back to hell.”
Karina’s POV“Fuck that idiot!” Hindi ko maiwasan ang inis nang nasa sasakyan na ako. I can’t help but be annoyed with that guy. Unang araw ko pa lang siyang nakita’y talagang nang-iinis na. I annoyingly shredded the check that he gave bago ako iritadong pumasok sa loob ng bahay. Mabuti na lang din ay wala si Lolo kung hindi’y paniguradong magtatanong din ‘to.Dumeretso lang ako sa kwarto namin ni Eli. Agad ko siyang nakitang napahiga roon habang mahimbing ding natutulog. Bahagya akong kumalma habang nakatingin sa anak.Si Eli lang talaga ang nagbubukod tanging magandang nagawa ng kupal na ‘yon.Hinaplos ko lang ang buhok ng anak habang nakangiting nakatingin dito.“I saw your Daddy today, Baby… He was still annoying as usual but can you believe it? I still miss him as I use to before…” mahinang bulong ko bago hinalikan sa noo ang anak.Even if Adi is annoying, I just can’t really deny the fact that I’m glad that I saw him today. It’s been so long but everytime I see him, ramdam ko pa
Karina’s POV“What is it, Lolo?” tanong ko kay Lolo nang makababa ako habang buhat-buhat si Eli.“Good morning, Apo,” bati ni Lolo kay Eli kaya agad na bumaba si Eli sa pagkakabuhat ko sa kaniya para magmano kay Lolo na malapad agad ang ngiti habang nakatingin kay Eli. Binalik lang din ni Eli ang ngiti sa kaniya.Nagtungo lang kami sa hapagkainan. Mommy and Daddy is not here at all. Nasa abroad sila ngayon dahil mayroon ding project doon.“So, what’s your business here, Lolo?” I curiously ask habang nilalagyan ng pagkain ang pinggan ni Eli.“What’s your plan for today?” he asked bago siya kumain din.“I’ll enroll Eli later, Lolo. Why?”“Alright. After you enroll Eli, come to my office immediately,” he said kaya napatango na lang ako.&nb
Karina’s POV“You didn’t answer my question at all,” he seriously said kaya napairap na lang ako habang nakatingin sa kaniya.“Why? Are you curious about me now? Don’t tell me you already like me?” nakangisi kong tanong sa kaniya. Isang ngisi lang ang ibinigay niya sa akin kaya napairap na lang ako.“Fine, give her a drink, Miss. Kawawa naman,” aniya sa babae kaya pinagkunutan ko siya ng noo. Ang kapal talaga ng mukha ng isang ‘to. Kung ako lang ay hindi ko tatanggapin ‘yon but I know that my Eli was waiting kaya napabuntonghininga na lang ako bago kinuha ‘yon. Tanggal talaga ang angas ko pagdating sa anak.Binangga ko lang ang braso ni Adi at hindi man lang nagpasalamat dito bago ako nagtungo sa kotse ko. Tinted naman ‘yon at hindi rin naman talaga umaalis si Eli kapag nangako siya.“Here’s
Karina’s POV“What? Why would you take a project that will collaborate with the Cuizon, Lolo?” Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Lolo na napangisi na lang din.Well, He’s not the type of person who would like to work with his competitor so I don’t know what change his mind.“This was a request from Mayor for those people who got affected from the typhoon, I just wanted to help them,” aniya kaya napataas ang kilay ko. Alam na alam kong hindi ‘yon ang tunay niyang dahilan. Lolo is not someone who will do things for other people unless magbe-benefit siya.Napatikhim naman siya sa paraan ng tingin ko sa kaniya.“I mean that idiot Frotacio, minamaliit na ata talaga tayo dahil lang nakaangat nang kaunti,” ani Lolo na napasimangot pa. Napailing na lang ako dahil doon.“So is this a repulsive decision of yours, Lolo?” tanong ko na hindi pa maiwasan ang mapataas ng kilay habang nakatingin sa kaniya.“That’s not it! Our company will have a good reputation after this,” nakangising
Chapter 5 (Part 1)Karina’s POVI still remember kung paano makisabay sa init ng panahon ang init ng ulo ko pagdating kay Adi nang nasa isla kami.I can still remember the smell of the sea and hear the sounds of natural things. Ang paghampas ng alon sa dalampasigan, ang huni ng mga ibon, ang pagaspas ng mga dahon. And most importantly, I can still remember how my heart beat with the guys I was with. A little flashback from that time. “Hindi ka mapapakain ng pride mo,” aniya sa akin kaya hindi ko maiwasan ang masamang tingin nang lingunin ko siya. Agad ko pang nakita ang ngisi sa kaniyang mga labi na para bang gustong-gusto niya akong asarin. He even eat the fish na para bang sarap na sarap siya roon. “As if maiinggit mo ako sa pirasong isda na ‘yan,” ani ko kahit na kanina pa kumakalam ang sikmura at kanina pa natatakam sa isdang mayroon siya ngayon. Napaiwas na lang din ako ng tingin dahil hindi kaya ng pride ko na humingi ng tulong sa kaniya para lang mangisda. Sinubukan ko na la
Karina’s POV “I get both of your point. I actually like the design, Ms. Javier. You’re right. The house should have a sense of home. A home na matibay and Mr. Cuizon is also right. So why don’t we find a house that can do both of your suggestion. To begin with this is your collaboration project? I hope the two of you can work together with that,” anito na ngumiti pa sa aming dalawa ni Adi. Napatingin naman ako kay Adi na agad na sumang-ayon sa desisyon ni Mayor. Mukha pa siyang nagagalak dito kaya hindi ko maiwasan ang mapairap na lang din. “Why don’t we meet the people first then decide with this project?” tanong sa akin ni Adi nang palabas na kami ng opisina ni Mayor. Kahit na hindi ko gusto ang makasama si Adi, I know that he just want this project to be done nicely kaya wala akong nagawa kung hindi ang sumang-ayon na lang sa kaniya. “Alright then. You can come with my engineer
Karina’s POVHindi ko alam kung paano ko naiwasan ang mga tanong ni Adi sa akin. However, I survive being with him doing both our job. Meeting those people who was affected by the typhoon was really a great help. Mas napadali ang trabaho namin at kahit paano’y nagkasundo rin sa gustong gawin. “Where are you going, Karina? I thought you’ll have a date with Mr. Terano?” tanong ni Lolo sa akin. Panibagong lalaki na naman na gusto niyang kilalanin ko. “I’ll go to Eli, Lolo. Pinagbigyan na po kita nitong nakaraan,” seryoso kong sambit. Wala namang magagawa si Lolo pagdating doon dahil apo niya na ang pinag-uusapan ngayon. “Fine. But if you have time, you should give your suitors a chance. You’re pretty, smart, and almost perfect, Apo. Kahit sino’y kayang-kaya mong kunin sa mga galamay mo. You should settle now. Kailangan mo rin ng kaagapay sa buhay. Ninyo ni Eli.” Hindi ko mapigilan ang mapailing na lang sa sinasabi ni Lolo. Hindi ko alam kung talaga bang magagawa ko na ang mga bagay na
Karina’s POV“Of course not, Baby… Your Dad would like to meet with you too,” I said even if I’m not really sure about it. “Let’s meet him today…” I said sweetly to him. He just pouted at me and didn’t really know what to say. “Don’t worry about anything, Baby,” malambing kong sambit bago ginulo ang kaniyang buhok. “Ask what you want to ask so you won’t have any regrets, okay?” malambing kong tanong sa kaniya kaya unti-unti na lang din siyang napatango sa akin. Eli and I decided to go outside. Halos katabi lang din ng school nina Eli ang pinagtatrabahuan ni Adi. I’m pretty sure that he’s still there. Hindi nga ako nagkamali nang makita siyang papasok muli sa loob ng building. Bahagya nga lang akong nahinto nang panandaliang tumigil ang anak. Mukhang namukhaan ang fiancee ng kaniyang ama. Humigpit ang pagkakahawak niya sa akin kaya I already know that he’s fluster once again. “I think let’s just enjoy our day today, Mommy. I don’t think he’ll like to talk to me for now,” Eli said