CHAPTER 4 - Confession

QUINLEE'S POV

Matapos kong sabihin ang lahat kay Cody at nang makabawi na siya sa gulat ay---

"Ano!? Kaya pala, naiintindihan ko na ngayon." sagot niya at nakita kong ikinuyom niya ang kanyang kamao.

Niyakap niya ako para patahanin, lumipas ang ilang minuto at naging maamo na ang mukha ni Cody na nakatingin sa'kin.

"Sssshhh! Alam mo Quin? nasaktan ako hindi dahil hindi mo sinabi kaagad, naiintindihan naman kita eh." dagdag niyang sabi.

Tiningnan ko siya sa mata at gano'n din naman siya.

"Alam mo ba kung bakit ako nasasaktan?" Tanong niya at mapait siyang napangiti.

"Dahil wala akong magawa sa sitwasyon na pinagdadaanan mo ngayon, ang sakit lang isipin na wala akong silbing bestfriend 'di ba? at mayroon akong na-realize, Na-realize ko na kung kailan ay pag-aari ka na ng iba, hindi ka na pwedeng maging akin, Inis na inis ako sa sarili ko dahil higit pa sa isang bestfriend lang ang turing ko sa'yo." Sabi niya kaya napanganga ako at nagulat sa sinabi niya. 

"Mahal kita Quin, Mahal na Mahal kita."dagdag niyang sabi at niyakap niya ako ng napakahigpit. 

Ramdam na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso niya at alam kong umiiyak siya habang magkayakap kami. Hindi ko alam kung ano ang pwede kong gawin para mabawasan man lang ang sakit na nararamdaman ngayon ni Cody kaya niyakap ko rin siya ng napakahigpit at sinabing "Tahan na Cody, Please." at ako? Hindi ko malaman kung ano'ng pwede kong gawin at maramdaman sa mga nalaman ko ngayon, parang sasabog na ang dibdib at utak ko, nasasaktan ako, kailan ba matatapos ang paghihirap ko?

Si Cody ang unang bumitaw ng yakap pero iyak pa rin siya ng iyak sa harapan ko at tinitigan ko lang siya.

Galit ako sa sarili ko, bakit ba lahat ng taong malapit sa akin ay nasasaktan din? Ano ba ang meron ako? Bakit ang malas-malas ko naman? tanong sa isip ko.

"Cody, tahan na Please? hindi ko rin alam kung ano ang pwede kong maramdaman sa pagtatapat mo sa'kin pero alam mo naman na mahal na mahal rin kita bilang pinakamatalik kong kaibigan 'di ba?" sabi ko sa kanya. 

Tiningnan niya ako ng may pagtatanong.

"hindi mo ba ako pwedeng mahalin ng higit pa sa isang kaibigan Quin?"

"Cody hindi natuturuan ang puso, tanging ang puso lamang ang nakakaalam kung sino ang gugustohin niya at mamahalin." sagot ko at nginitian ko siya ng matamis na ngiti.

"Hindi ka naman mahirap mahalin Cody dahil mabait ka naman, Gwapo, mayaman, matalino, makulit, sweet, caring at ideal guy ka naman talaga." dagdag kong sabi.

"Pero 'gaya nga ng sabi ko, hindi natuturuan ang puso dahil kusa na lang itong magmamahal, Makinig ka... mahal kita bilang pinakamatalik kong kaibigan Cody pero kung tatanungin mo ako kung mahal kita higit pa sa isang kaibigan ay hindi ko masasagot 'yan." seryosong sabi ko.

"Ang sakit mo naman magsalita Quin, Basted na ba ako kaagad? gusto mo ba magtampo ako sa'yo? Ha?" Tanong niya sa'kin at saka ngumiti ng pilit.

Ginulo ko ang buhok niya at saka nginitian ko siya.

"Alam mo ba bestfriend? Ang drama mo eh? 'no? Hindi ko alam na may tinatago ka palang kalandian d'yan sa katawan mo." natatawa kong sabi.

Sinamaan niya lang ako ng tingin at saka nag-pout.

"Okay lang, Maghihintay ako Quin, hihintayin kong mahalin mo rin ako hindi bilang kaibigan kun'di higit pa sa isang kaibigan." sabi niya at ngumiti siya, 'yong ngiti niya ay hindi na katulad no'ng kanina, 'yong ngiti niya ngayon ay isa na itong tunay na ngiti. 

Napangiti na rin ako at ginulo ko ang buhok ni Cody ulit at sinabing, "Hehe, Ikaw talaga bestfriend ang drama at ang kulit mo!"

"Eheemmmm!"

May narinig kaming tumikhim at nakita ko si Zik, ang pabidang lalaki sa likod namin ni Cody. Tsk, kahit kailan talaga ay pabida ang lalaking 'to at may naisip ako, Naisip kong ipakilala si Zik ng pormal kay Cody at si Cody naman kay Zik.

*Tango-Tango*

"Uhm...Zik! Nandito ka na pala, gusto kong pormal na ipakilala sa'yo ang bestfriend kong Pogi hehe! Zik si Cody nga pala, bestfriend ko. Bata pa lang kami ay siya na ang naging matalik kong kaibigan." Pagpapakilala ko.

Tumango lang si Zik at tiningnan lang niya si Cody ng bored na tingin. Tsk

"Cody siya nga pala si Zik ang---ang---ah---eh---ang napangasawa ko." utal kong sabi at ngiting Plastic.

Masamang nagtitigan lang silang dalawa na parang nag-uusap sila gamit lamang ang mga utak nila. Tsk, kaya agad kong pinutol ang tension sa pagitan nilang dalawa.

"Ah---eh? Cody aalis na kami dahil gabi na rin kaya pasensiya na pala sa pang-iistorbo ko sa'yo kanina hehe, at salamat dahil pinakinggan mo ako Cody." dagdag ko.

"Okay lang naman, wala 'yon Quin, sige mag-ingat ka." sagot niya at saka tiningnan niya ng masama si Zik.

"At ikaw, Alagaan mo si Quinlee, 'wag mo siyang pababayaan kahit kasinungalingan lang ang lahat ng meron kayo, masungit lang itong si Quin pero mabait naman siya at 'wag mo siyang gawan ng masama at saktan dahil ako ang makakalaban mo kapag may masamang mangyayari dito sa bestfriend ko. " sabi ni Cody at tiningnan niya ng masama si Zik.

"Tss, I know." sagot ni Zik kay Cody at tiningnan niya rin ito ng masama. 

>||<

Nagpaalam na ako at tumango lang si Cody saka umalis na kami. 

***FORD'S RESIDENCE***

ZIK'S POV

"He really loves her huh? Cody Huston, Lee's Bestfriend. Tss." 

While having a cold shower, I remember Yumi my childhood bestfriend. She means so much to me, I can't imagine how stupid I am to forget about my own happiness just for the sake of her.

I miss her.

QUINLEE'S POV 

Pagpasok ko ng kwarto galing sa living room ay nanlaki ang mga mata ko sa aking nakita. 

O____O

si Zik..

O_____o

Ang Pabidang Lalaki.

Hubot-h***d at nakabrief lang siyang humarap sa'kin.

O_____O

"Anak ng malaking Hotdog! Waaaahhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!! Manyak !!!!!! Jusko!"

"The F*ck! get the hell out of here! Now!" gulat na sigaw ng pabidang lalaki.

Mabilis akong lumabas ng kwarto at ang init ng pakiramdam ko, Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo ko sa mukha.

"Walang hiyang Zik 'yan! 'di man lang uso gumamit ng Towel!? Aissh!"

*After few minutes*

Nandito ako ngayon sa kusina,

Hindi mawala sa isip ko ang nakita ko kanina. Tsk! 

"Naku naman Quinlee, umayos ka." bulong ko sa sarili. 

Dahil nakabukas ang pintuan ng kusina, kitang-kita ko ang hagdan na inaakyatan namin patungong kwarto, Agad akong napatingala sa pabidang lalaki habang siya ay pababa na ng hagdan galing sa kwarto, nakatingin siya sa akin kaya bigla akong umiwas ng tingin at naka-pout lang ako. 

"Kalma ka lang, ano ka ba Quinlee?" Usap ko sa sarili.

Nang masulyapan ko siya ay bigla akong kinabahan dahil ang laki naman ng bahay pero hindi ko alam kung bakit sa direksyon ko siya patungo.

Hays!

"Hey?!" tawag ni Zik habang nakatingin sa akin ng nakakaloko. 

"P*tek! Aissh!" reaction ko at sinamaan siya ng tingin.

"Bakit?!" iritang tanong ko.

"Why you didn't knock the door before getting inside the room?" tanong niya habang kumukuha ng Juice sa Refrigerator.

"Bakit ba? Kailangan ko pa ba ang kumatok? Eh, hindi naman naka-lock ang pinto! at kwarto ko rin naman 'yon ah!" Angal ko.

*Chuckles* "I see."

"At saka puwede ba? na sa susunod kung n*******d ka at gusto mong magbihis, uso naman gumamit ng towel at mag-lock ng pintuan! Eh!? 'no?!" dagdag ko.

"Can you accept my apology? *Chuckles* cause I'm not used to lock the door before." sagot ni Zik habang nakatingin pa rin sa'kin ng nakakaloko.

"Ahh!? Gano'n ba?!" Sarcastic kong tanong.

"Eh? dapat lang na magkaroon ka na ng manners dahil hindi na lang ikaw ang nakatira dito sa bahay na 'to 'no!" Pasigaw kong sabi at inirapan ko siya. 

"Pffffffft! Yeah, I will Haha."

"At bakit ka ba tumatawa!? Ha?! at parang ang saya-saya mo!? Ha?! Nambwibwisit ka ba talaga?!" Tanong ko habang nakacross-arms at tinaasan ko siya ng kilay.

"Nope, Let's eat?" nakangiting sabi ni Zik.

Hindi ko na siya tiningnan at pinansin saka umupo na ako sa harapan niya at nagsimula na kumain at gano'n 'din siya. 

*After 2 hours*

Nandito na ako ngayon sa kwarto, Nag-iisip ako kung papaano ako makakatulog, kanina kasi after namin kumain ng pabidang lalaki na 'yon ay Napagpasyahan kong mamasyal muna sa bagong bahay "namin" daw sabi ng mga magulang namin, Psh! hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip kung bakit ba ako napunta sa sitwasyon na ito. *Pout*

***FLASHBACK***

Habang naglalakad ako sa loob ng bahay ay hindi ko maiwasang mamangha dahil sa mga disenyo at tingkad na kulay ng mga chandelier na nakasabit sa ceiling, napansin ko rin ang mga glass window na daig pa ang diamond kung kuminang, Ang ganda.

Sa paglalakad ko ay napadpad ako sa isang garden, maganda ang pagkakalandscape at mga bulaklak nito. Nakakagaan sa pakiramdam ang mga magagandang kulay ng mga bulaklak dahil kahit gabi na ay kitang-kita ang kagandahan nito dahil para akong nasa loob ng magandang malaking aquarium na napapalibutan ng liwanag.

Pagkatapos ko sa garden ay napunta ako sa kabilang side ng bahay, mayroon akong nakitang swimming pool, hindi siya gaanong malaki pero maganda siya. Nakakatakam maligo dahil ang sarap tingnan ng tubig sa swimming pool, ma-try ko nga minsan maligo dito. Isip ko.

Napangiti ako sa sarili pero agad rin itong naglaho at napalitan ng mapait na ngiti sa labi nang maalala ko si mommy. 

Noong bata pa lang ako ay nagkaroon kami ng family vacation, kasama ko sina mommy at daddy pumunta kami sa isang sikat na resort, Isang gabi habang nilulublob ko ang aking mga paa sa tubig ng swimming pool ay bigla na lang dumating si mommy at sinabing,

"Gusto mo ba matutong lumangoy Quinlee anak?" Nakangiting sabi ni mommy. 

"Opo mommy!" Masayang sagot ko. 

"Huwag kang mag-alala matututunan mo rin ang lumangoy dahil tuturuan ka ng daddy mo." Nakangiting sabi ni mommy. 

"Alam mo ba anak? Nagkakilala kami ng daddy mo dahil sa swimming pool? Hehe, dahil muntik na akong malunod noon habang naliligo ako kasama ang mga classmate kong babae pero nang akala ko ay mamamatay na ako dahil hindi na ako makahinga at parang wala nang pag-asang makaahon ay may kung sino'ng humila at nagligtas sa'kin at 'yon ay ang daddy mo." Nakangiting kwento ni mommy.

"At do'n na nagsimula ang kuwento ng pagmamahalan namin ng daddy mo." dagdag niya.

"At ikaw anak, gusto ko paglaki mo ay sana makakita ka rin ng lalaking ililigtas ka, isang lalaking magpapasaya sa'yo kahit lunod na lunod ka na sa problema, minsan kasi sa buhay ay darating ka sa point na sobrang nahihirapan ka na, maraming pagsubok na dadating kaya gusto kong magpakatatag ka at gusto kong sabihin sa'yo na balang-araw paglaki mo ay makakatagpo ka ng isang lalaking magmamahal sa'yo at bibigyan ka ng pag-asa, pag-asang mabuhay at maging masaya." Nakangiting sabi ni mommy habang hinahaplos ang buhok ko kaya napangiti ako at masaya ako sa sinabi ni mommy.

"Pasok na tayo sa Loob anak? dahil malamig na dito sa labas." aya niya at tumango ako.

Pagkapasok namin ni mommy sa loob ng hotel room na tinutuluyan namin sa isang resort, nang buksan ni mommy ang pintuan ay nakita namin si daddy na may kahalikang babae, nagulat rin ako sa aking nakita.

"Ano'ng ibig sabihin nito Yu?! Bakit nandito ang babaeng 'yan!? Akala ko ba pinutol mo na ang ugnayan mo sa babaeng 'yan!?" Walang hiya kayo! Talagang wala kayong pinipiling lugar para makipaglandian!?" galit na sigaw ni mommy at saka nagsimulang umiyak. 

*PAK!!!*

Isang malakas na sampal ang natamo ni daddy galing kay mommy.

"Hindi ka na nahiya sa anak mo! I don't want to be with you anymore Yu, I'm Tired. I can't take it anymore and I thought you can make me happy! But what now!?nakikipaglandian ka pa rin sa ex mong si Miranda?! Ang bababoy n'yo! *smirk* Thank you for everything Yu, sana ay maging masaya kayo!" Galit na sabi ni mommy habang umiiyak.

"Happy?!" dagdag at sarcastic na tanong niya kay daddy. 

"Wait! Quil! Let me Explain!"sigaw ni daddy pero hinawakan ni mommy ang isang kamay ko at nagmadaling maglakad.

Iyak lang ako ng iyak.

"Mommy? Huhu! saan tayo pupunta?" Tawag ko kay mommy pero hindi niya ako sinagot.

Nagsimulang umandar ang kotse ng napakabilis at hindi ko na maalala kung ano'ng nangyari pagkatapos naming maaksidente. 

"Mommy!!!!" sigaw ko.

Nagising ako at inilibot ko ang aking paningin, nandito ako sa puting kwarto at hindi ko alam kung nasaan ako. 

"Your mommy is dead." rinig kong boses ni daddy kaya lumingon ako sa pinanggalingan ng boses.

"Ano?! Hindi daddy! Kasama ko lang naman si mommy kanina ah!" sagot ko.

Nagsimula na akong umiyak.

"She died because of an accident, I'm so disappointed in you Quinlee, you didn't do anything to comfort your mother so she burst out in anger and let her own emotions destroy herself and now she's gone." Sabi ni daddy.

Tumalikod na siya sa'kin at iyak lang ako ng iyak matapos niyang sabihin ang mga salitang 'yon, simula no'ng araw na 'yon ay hindi na naging maganda ang pakikitungo sa akin ni daddy, 'pag ako ang kausap niya gaya ng mga simpleng pagsasabi ko na gusto kong turuan niya akong lumangoy dahil sabi ni mommy ay si daddy ang nagligtas sa kanya sa pagkakalunod noon pero bigla na lang siyang nagagalit at pinapagalitan ako. Marami siyang sinasabi na masasakit na salita at simula noong araw na 'yon ay nabuhay akong uhaw ng pagmamahal at kalinga na galing sa isang ama at hindi na ako magbabakasakaling mabago pa ang takbo ng buhay ko dahil tuluyan ng sinira ni daddy ang buhay ko.

Mapait akong napangiti.

"Sana Nandito ka na lang mommy." Malungkot na bulong ko.

"Why you're still here?" Rinig kong boses ng pabidang lalaki.

Nilingon ko siya at saka sinamaan ng tingin.

"Ano'ng Paki mo?" Sagot ko at umiwas ng tingin.

"It's late and it's cold outside, You better get inside and sleep." sabi niya.

"Hindi na ako bata para pagsabihan mo kung ano'ng dapat kong gawin." Bagot na sagot ko at tumayo na saka nagsimulang maglakad pabalik sa loob ng bahay.

Tinalikuran ko lang ang pabidang lalaki at hindi na naman siya sumagot. 

Habang ako'y naglalakad ay naramdaman kong nakasunod lang siya sa'kin.

.

.

.

*Lakad*

.

.

*Lakad*

.

.

.

*Lakad*

.

.

.

Binilisan ko pa ang paglalakad papuntang kwarto nang mapadaan ako sa may part ng bahay na may pintuan rin.

May biglang nagliwanag sa isip ko. 

"Baka may ibang rooms pa dito sa bahay, imposible namang wala, eh? ang laki nga nito, Tsk." Bulong ko sa sarili.

Nang akmang pipihitin ko na sana ang door knob para malaman ko kung pwede ko ba gawing sariling kwarto ko 'to ay may biglang nagsalita sa likuran ko.

"It's locked, we don't have the keys and even if we will force to try and unlock it we couldn't because it has a password, It's different from an ordinary door. My father and your dad did a great job for us to be in one room to sleep with." Sabi ng pabidang lalaki na seryoso at tumingin ng blangko sa akin. 

Pinamulahan ako sa kanyang sinabi.

At---at ang bilis ng tibok ng puso ko.

Anong nangyayari sa'kin ? Isip ko.

Pero hindi ako nagpahalata sa nararamdaman ko. 

"Ahm...Gano'n ba? ah---eh? edi sa sala na lang ako matutulog." utal kong sagot sa kanya.

"Our living room and all parts of this house has a CCTV that are connected to our father's desktop, they monitor us everytime, day and night. That's how insane they are." May blangkong tingin na sabi ni Zik.

"Ano!? Hindi naman yata pwede 'yon! Ano'ng ibig mong sabihin? Pati ba sa kwarto nating dalawa? May CCTV rin?!" Pasigaw kong tanong.

"No, They can see us here and every part of this house but except in our room." cold na sabi niya at tumalikod na siya.

O__o

Naiwan akong nakanganga at hindi makapaniwala sa kanyang sinabi.

"Hays! Kainis ! Takteng buhay 'to!" bulong ko sabay sabunot ng sarili kong buhok. 

***END OF FLASHBACK***

Ang tanong ulit, paano nga ba ako makakatulog nito? Psh! Ang laki at ang itim na ng eyebags ng dyosa n'yo. >|<

Hays! Bahala na nga!