Chapter 2- The Announcement

Nakahanda na ang lahat ngunit ako ay ito pa rin sa kusina. Busy pa rin sa pagluluto. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Alam ko naman kung ano magaganap mamaya at naayos ko ma din naman iyon.

Wala naman sinabi si Papa kung kailan namin makikilala ang papakasalan ko. Pero ayon na din dito mabait, marespeto at maalaga ang binata. Kaya 'di na din ako lugi.

Kahit naman hindi mayaman ay okay na sa akin as long as he has a good heart.

Nang maluto na ito ay sinalin ko na sa isang bowl at nilagyan ng garnish.

"Manang Daisy, pakidala nalang din po ito sa lamesa. Maghahanda muna ako, amoy kusina na ako 'e. Salamat po." magiliw na aniya ko at ibinigay ang isang bowl ng niluto kong Carbonara.

Kinuha niya naman ito sa akin at naglakat na papalabas sa kusina.

Sumunod ako sa kaniya at lumiko sa isang pasilyo papuntang rest room. Pumasok ako sa rest room at nagpalit ng formal na damit. Nag retouch ng kunti at naglagay ng pabango.

"Done!"

Lumabas na ako sa rest room at tumungo sa dining area. Malayo pa lamang ako ay dinig na dinig ko na ang malakas na tawanan.

Mukhang hindi lang kami-kami ang magsasalo pamilya. Mukhang may inimbita pa sila Mama at Papa na ibang bisita.

Nagkibit balikat na lamang ako pinagsawalang bahala ang naririnig at binuksan ang sliding glass door.

Pagkapasok na pagkapasok ko palang ay agad na akong natulos sa aking mga nakikita.

Bakit siya nandito? Ang lakas ng loob niyang magpakita pagkatapos ng tatlong taon?

Nakita ko itong nakatingin sa akin. Ngumiti siya ng makitang nakatingin ako sa kaniya ngunit hindi ko siya pinansin.

Ang sakit na iniwan niya ay binaon ko lang sa limot pero hindi ibig sabihin no'n ay makakalimutan ko na ang lahat.

Hinding-hindi ko makakalimutan na mas pinili niyang pakasalan ang babaeng pinili ng kaniyang mga magulang over me his girlfriend for over six years.

And also......... his parents.

They know about us but they still do it.

I hate him so much that I burn him to death in my mind.

Tumungo ako sa aking upuan na parang walang nakitang nakaraang tao. Ayaw ko ng presensiya niya at gusto kong ipadamdam 'yon sa kaniya. Na ayaw ko siya na nandidito.

"Mabuti naman at nandito kana, Solemn. Sinabi ko naman kasi sayong huwag kana mag-abala pang magluto dahil may kinuha na akong chef," napapailing-iling na wika ni mama sa akin. "And I want you to introduce to Mr. And Mrs. Savedra,"

Tumayo ang ama at ina ng lalaking kinasusuklaman ko.

"Ikaw pala si Solemn," magalang na aniya nito sa akin at ngumiti ng malapad. "It's nice to finally meet you, Solemn,"

She extended her hands to reach me.

I just smile at her. "Stop pretending, Mrs. Savedra," ramdam ang irita sa aking boses na aniya. "Why you are so nice to me, now? I already know your family background and all, and I know you know my background as well but it's another thing around. I was just an ordinary employee at your company but now I am working in a high class company that belong to the top 5 richest and wealthiest company here in our country," ngumiti ako dito ng nakakaasar.

Inapak-apakan niyo ako noon. Bakit bawal ako bumawi ngayon? I won't let you ruined my career like you did to me before.

Mama stay in silent but I feel her eyes was on me. I mean, everyone eyes, were on me.

"What are you talking about? It's all in the past now. We change already. So, you don't need to worry about anything," masayang aniya nito at ngumiti sa akin ng pilit.

"Past? And change? Mas naniniwala pa ako na ang unggoy magiging tao kaysa sa iyo. Kamusta na ba ang bayaw niyo? Yong pinili niying ipakasal sa anak ninyong may karelasyong iba. Mayaman yon 'di ba? Hinding- hindi ko siya magiging kalevel dahil sa isaa lang naman akong utusan ng pamilyang Cervante. But who wouldn't have thought that they were my parent's but not biological parents. When I meet your son I was still a Cartosi a daughter of a slave. Right?"

Nakangisi ko siyang tiningnan. Gusto kong ipamukha sa kanila na yong inaapi nila noon ay isang palaban na ngayon. I respect them, in the past but not anymore when I know them very well.

"Hindi sa gano'n, Sol. Kahit sinong magulang ay gugustuhing mapabuti ang kanilang anak. Wala akong hiniling noon kundi ang maginhawang buhay para sa anak ko," pagdedepensa nito sa sarili.

I just rolled my eyes. "Mapabuti? Naging mabuti ba?"tanong ko sa kanila.

Natahimik naman sila sa aking sinabi at 'di na muli pang nagsalita.

Nabalot ng katahimikan ang aming hapagkainan. Walang gustong magsalita dahil sa nararamdamang tensyon. Alam kong tinitingnan niya pa rin ako pero wala na akong pakialam pa sa kaniya.

"Let's have a tossed, everyone!" aniya ni Papa sabay taas ng tasa ng wine nito.

Napangiti na lamang ako at tumayo sabay taas ng kupita na naglalaman ng wine.

"Cheers!" Sabay naming aniyang lahat.

"To Iris!" Malakas na aniya ni Mama.

Napatingin naman ako kay Ate Iris na gulat ang mga mata pero itinaas pa rin ang kaniyang baso.

"Cheers!" Masayang aniya ng lahat.

Hindi nawala ang tingin ko sa kapatid ko at sa boyfriend nitong nagtataka din.

Nang bumalik na kami sa pagkakaupo ay nagtanong ang aking kapatid.

"Excuse me. Can I ask a question to you, Ma?" Bulong na aniya ni ate Iris na rinig ko naman dahil sa medyo malapit lang sila sa akin. Isang tao lang ang pagitan namin at ang boyfriend niya.

Tumingin si Mama sa kaniya sabay tango. "Yes, of course, Honey,"

Napalunok na lamang ako sa naririnig.

"About the toss? Why it's for me? It's not my birthday or something. Ma, what's that tossed for?" Nag-aalalang aniya nito.

Nagpunas muna si mama ng bibig niya bago tumayo. Napakunot naman ang noo ni Ate Iris. Habang ako ay napabuntong hininga at tumingin kay Papa na nagtatanong ang mga mata.

He just shrugged.

Until my phone beep. It's from him. Tiningnan ko lang ito ng seriously look.

Binasa ko ang message. ' It's you who decide, so, it's you who tell to her.'

Napataas kilay nalang ako sa kaniya. Takot lang kay Mama e.

"Everyone, listen I have a big announcement to make tonight. But first, I want to thank you to all of you who came tonight. I really appreciate your presents here. Second, I am really thankful for your gratitude and gifts. Third, was my announcement to say," tumingin ito sa kapatid ko. Nanlalamig ako sa kaba. Gusto kong magsalita pero parang mayroong nakaharang sa akin bibig at bakit ayaw bumuka. "My dear daughter, I want to tell you this when you turn into 18 but there was an emergency that day. So, now that I am free and so on. Dear, I want to tell you you were already engaged with someone," nakangiting wika nito.

Napatayo naman si Ate Iris. "With whom? With Eros?" Masayang aniya nito.

Napahawak na lamang ako sa aking kutsara ng mahigpit. Ayaw kong sirain ang saya niya at galak. Ayaw ko mawala ang ngiti ni Ate Iris. Sobrang bait at napakagentle niya sa akin. She was my protector and my defense when I was a weak. She make me strong and be the girl who I was today.

I look at Mom. I want to stop her from talking. I want to speak up before she mentioned it but I froze. My knees where trembling.

Handa ba ako sa papasukin kong ito?

"No, your marrying the only son of my Best Friend," seryoso nito aniya kay Ate Iris.

Nakarinig nalang ako ng paglaglag ng kubiyertos sa aking kaliwa. Napapikit na lamang ako ng mahigpit ng tumayo si Ate Iris at nagulat ako sa sinabi niya kay Mama.

"No. In my whole life you controlled me. You always dictate me to do what I should do. I get my doctors degree even though I don't want it but because I love you so much, I did. I don't want this kind of clothes but you want it, I wear it. You don't want me to play with my friends. You don't want me to have an overnight with my cousins, I didn't do it. I love arts but you didn't want it. You throw all my things and burned it but did you hear anything from me? No! And this?" She said in frustrated tone.

Umiling-iling siya at lumapit kay mama. Akmang tatayo ako ng tumayo din si Papa at tumingin sa akin bago umiling. Nahalata siguro niya na hindi na ako mapakali sa aking kinauupuan. Napabuntong hininga na lamang ako at bumalik na sa pagkakaupo.

"You want me to marry that as*h*ole? I don't even know him, I don't even love him, and most of all I don't want him because I already have a boyfriend that was here, right now beside me but what did you do? You disrespect his presence for you own concern? I can't believe you. You we're my biological mother but I really wish that you don't. I really pray to god that Nay Solene was my mother and Solemn was my sibling. Why? Because she loves me, they loves me and not forcing me to do the things that I don't like," pinahid nito ang mga luhang tumutulo sa kaniyang pisngi. " You don't know how I hate you so much that even the whole universe knows it."after she said those she walked out and her boyfriend followed her and saying his 'sorry'.

This is the first time she said those words. She said her pain and suffering. I looked at Mama. She was teary eyed and still in shock.

"Did I really hurt her like that?" Nangalumbaba nitong aniya sa sarili.

Sa puntong iyon napatayo na ako sa pagkakaupo. Tiningnan ko si Papa. He was just silent.

"I didn't know," I said. "But what I am sure is, was my decision," I looked at her pale.

Kinakabahan ako. Tumingin ako kay Papa at tumango lang siya sa akin at ngumiti ng pilit. 'Yon na ang hudyat na sasabihin ko na kay mama.

Tumingin siya sa akin sa nagtatakang expresyon.

Huminga ako ng malalim bago nagsalita. "Ako ang magpapakasal sa lalaking ipapakasal kay Ate Iris, Ma. Kahit humadlang ka o ang kahit na sino man gagawin ko pa rin ang sinabi ko. You and Papa rise me, you give me all I need. Ate Iris loves me so much, remember, when I was 12 years old back then and Ate Iris was 18. It's her debut, Ma, pero parang ako yung may debut no'n. Kaya ipinangako ko na pag dumating man 'yong oras na pwede akong bumawi hinding-hindi ko iyon papalampasin," Pinahiran ko ang pisngi ko dahil sa mga luhang nagsilaglagan.

Remembering that day was a treasure. a treasure that never stolen and never will.

"She always feels me, Ma. She feel it when I want something but I can't say it but she understood, nakukuha niya ang gusto kong sabihin," lumapit ako kay Mama at hinawakan ang kamay niya. "Kaya Ma hayaan mo akong bumawi sa kaniya. You hurt her a lot, Ma. She's already in a good and healthy relationship. Can't you see? She's happy and contented with Kuya Eros, that what's matters, Ma. And for that marriage? Aakuin ko ang kasal," aangal sana siya sa aking sinabi ngunit pinisil ko ang kaniyang mga kamay.

Buo na ang disisyon ko at kahit na sino man ang hahadlang ay walang magagawa.

Halos tumalon ako sa gulat ng bigla matumba ang upuan sa aking kaliwa. Tiningnan ko ito sa nagtatakang mga mata.

"I won't let you do that!" He said with an authority in his voice.

"Sino ka para humadlang? At saan ka nakakuha ng kakapalan ng mukha para magpakita sa akin after what you did? Saan ka nakakuha ng lakas ng loob para pumunta dito at biglang magsasalita? It's family matters! Are you belong to this family? No and never!" Nangagalaiti sa galit kong aniya dito. Dinuro-duro ko pa siya.

"Tandaan mo," itinuro ko siya."Hindi ang isang tulad mo o kung sino man ang hahadlang sa disisyon ko. Once I decide, it's final. Like how I end our relationship because of your pathetic parents. You never fight me. So, don't interfere cause you're just a pathetic trash bastard!" After I said those words I left.

Ayaw ko makasakit ng feelings ng iba pero pag napupuno kana wala ka ng magagawa. Pag nasapawan na ng galit ang buo mong pagkatao wala ka nang magagawa kundi ang ilabas iyon.

Hindi ko alam bakit gano'n ang galit ko towards him. I already forgive him. But maybe the pain he cause never gone.

It's still hurts. I'm now just hoping that my marriage about this stranger man will work. I still don't know his name or anything in his background but I have this feeling inside me.

A feeling of secured and relief.