Angela’s POV:
Today serves as the first day I would be going to school with my four friends. They just
live across my house so we tend to always go together. We are just these normal girls with normal living, our parents do have businesses but we aren’t like other kiddos who’d spent our money with nothing.
May isang oras pa ako para maghanda, 7:30 na ngayon ng umaga at mamayang 8:30
ang bell time sa papasukan namin. We are transferees and we will be hiding our identity as gangsters.
Hindi na ako nagsayang pa ng oras at dumiretso sa banyo upang maligo, yung style ng uniporme namin ay katulad sa Japan since ang may-ari ng paaralang aming papasukan ay may lahing hapon. Yung skirt ng uniporme ay above the knee, longsleeve polo na may necktie at itim na kneesocks. Hindi naman ako maarte sa mga dapat susuotin pero nababaguhan lang ako sa unipormeng ito lalo na’t hindi below the knee.
Kita pa yata halos lahat ng balat ko sa legs ko, tsk. 8:29 na at natapos ko na ang lahat ng dapat gawin kaya kinuha ko ang bag ko at lumabas ng bahay. Tumambad sakin ang apat kong kaibigan kasama ang bagong bili na Skoda SUV na gagamitin naming apat papuntang school.
“Good morning, girls.” Bati ko sa kanila. “Good morning din, Gel!” bati rin nila pabalik at pumasok na sa sasakyan. Lumapit sa akin si Bea at inakbayan ako.
“Ikaw na muna ang magiging driver namin ngayon. Let’s go?” napatango na lang ako at ipinadala sa kanya ang bag ko. Umupo na ako sa driver’s seat at nagseat belt, ganun din ang ginawa nila.
“Male-late yata tayo ngayon. Bahala na nga basta nakabili ako nung candy sa tindahan. Nga pala, kalian tayo magpapakulay ng buhok?” excited na tanong ni Tiffany. Napalingon ang tatlo kong kaibigan sa kanya nang tinanong niya iyon.
“Gaga ka ba? Anong tingin mo sa’tin, dance troupe? Ikaw na lang Tiffany, isasali mo pa kami sa mga kalokohan mo eh!” untag ni Kylie na nasa tabi ko ngayon at kasalukuyang nakatingin sa likod. Napatawa na lang kami dahil sa naging ekspresyon ni Tiffany, it was priceless!
“Sorry naman! Akala ko ba kasi maging pang manang yung outfit natin sa school kaya naisipan kong magpakulay ng buhok.” Wika ni Tiffany habang may nginunguya na pagkain sa kanyang bibig. Patay gutom talaga.
“Anong connect dun? Saka ang laswa natin tignan ‘pag masyadong pang- ‘manang’
outfit yung susuotin natin kaya sakto na yung binili ni mama na nerdy glasses diba?” tanong ni Nicole.
“Okay na yun, kahit mukha tayong tanga tignan pwede na rin yun.” Wika ko habang patuloy sa padri-drive.
Makalipas ang ilaang minuto ay nakarating na rin kami sa paaralan na aming papasukan. Nagpark ako sa parking lot ng paaralan at pagkatapos ay lumabas na rin kaming lima. Inabot ni Bea sa akin ang bag ko kaya nagpasalamat ako dito.
“Saan na tayo pupunta nito?” tanong ni Bea. Umunang maglakad si Nicole at lumapit sa isang bulletin board na kung saan may nakapaskil na printed papers at nakalagay dito ang mga grade levels, section at ang mga pangalan ng bawat estudyante.
“Hm kabisado mo yata ang mga pinaggagawa ng paaralang ito, Nicole. “ napatango lang siya at tinuro ang isang printed paper na kung saan nakalagay ang section naming lima. “Nag-aral ako rito noon dahil sa isang misyon.”
Naalala ko na, may misyong ginawa rito si Nicole pero ayaw niya lang sabihin kung anong meron sa paaralang ito. Pero sa pagkakaalam ko, ang paaralang ito noon ay illegal at maraming estudyanteng mga siga at kung tawagin natin ay katulad naming gangsters. Kalaunan ay huminto ang mga illegal na pamamalakad at gawain ng paaralang ito nang malaman ng gobyerno ang pinaggagawa ng mga estudyante.
Nang napalitan ang may-ari nitong paaralan ay naging maganda ito sa mga mata ng mga mayayaman at pinapa-aral dito ang kanilang mga anak. Kaya halos lahat ng mga estudyante dito ay mayayaman at ang iba naman ay scholar.
Nakarating na kami sa aming classroom at lahat ng estudyante ay napatingin sa amin na nasa may pintuan. May isang babae pa ang biglang nagsabi na ‘nerds’. Binalewala lang namin iyon at pumasok na kaagad sa loob ng room.
“You are the transferees right? Okay so before you proceed to your seats please come here in front and make an introduction.” Mahinhing wika ng prof kaya sinunod kaagad namin ang sinabi niya.
I felt the intense stares of these students over us. Are there any problems with our glasses? Tsk. Una namang nagpakilala ay si Kylie.
“Good morning everyone, I am Kylie Monteverde. Nice to meet you!” maikling pagpapakilala ni Kylie at nagstep backward. Sunod naman ay si Tiffany na ngayon ay wala nang kahit anong pagkain na nginunguya.
“Hi guys this pretty and cute lady in front of you is Tiffany Fantonial. Please take care of me!” nag-bow pa siya tsk napakachildish talaga. Sumunod din si Bea at saka si Nicole.
“I am Bea Johnsons.”
“I am Nicole Fontinilla.”
Pagkatapos nila ay katulad ni Kylie, nagstep backward din sila ng konti.
And it’s my time to introduce tsk.
“Hi I’m Angela Ciamco. Please be nice to me.”
How I hate introductions. Bago kami pinaupo ng prof namin ay may tinanong siya kay Nicole.
“Miss Fontinilla, you’re quite familiar.”
“You have mistaken me, ma’am.”
“Okay, please occupy the empty seats at the back.”
Tumango kaming lima at tinungo ang mga upuan na nasa likuran at umupo na.
“In behalf of the transferees, I am Professor Hanna Cordova and I will be your homeroom teacher and your adviser for the whole school year.”
Nakita kong napatingin saglit si Prof Hanna kay Nicole na ipinagtataka ko. Anong meron dun? Magkakilala ba sila?
I should really mind my own business right now. May sinabi yung prof tungkol sa introduction ulit. Pinapa-introduce ang bawat estudyante maliban sa’ min. Syempre kasi tapos na kami. Umuna yung babaeng nasa pinakadulo ng first row at nag-introduce bilang Erika at pagkatapos ay sumunod yung nasa tabi niya.
Habang nagsigawa ang mga kaklase ko sa introduction ay napabaling ang atensyon ko sa limang upuan na nasa gilid ko at nagtataka kung bakit walang naka-occupy. 33 kaming estudyante sa room na ito kaya madali lang natapos ang introduction, napabalik lang ako sa ulirat nang makapag-introduce na ang huling estudyante na ang pangalan ay Charles Espejo.
Nang matapos siya sa kanyang introduction ay napatingin ang prof sa mga upuan na nasa tabi ko na para bang may nakalimutan siyang sabihin patungkol sa pagiging vacant ng mga upuan.
“Excused muna ang mga limang kaklase niyo ngayon, nagpapaalam na may importante silang gagawin kaya hindi muna sila makakapasok sa first day.” pag-eexplain niya. May isang babaeng estudyante naman ang biglang nagsalita at tinanong ang prof.
“Whole day po ba sila magiging absent, ma’am?” napatango ang guro namin sa naging tanong ng babae. What’s so special about those five students upang maging sobrang interesado ang lahat sa pagiging absent nila? Geez.
THE day ended just like the other days, like other school days. Just the typical first day, introduction then discussion about our subjects and teachers yun lang. Ngayon ay nakauwi na kaming lima at napag-usapan naming habang nasa sasakyan ay sa bahay ko muna sila matutulog kasi yung bahay ng lima ay under maintenance since bigla raw nasira ang source ng electricity nila.
“Guys!” biglang sigaw ni Nicole papuntang kwarto ko kaya agad kaming napalingon sa kanya at napahinto sa aming ginagawa.
“Bukas na raw magaganap yung paligsahan!” nakangiti niyang sabi. “Anong paligsahan? May sinalihan ba tayo?” nakakunot-noong tanong ni Tiffany kaya agad siyang binatukan ni Nicole.
“Tanga! Sa Arena, yung mga dapat isali kada taon. Alam niyo na yun!” inabot ni Nicole ang cellphone niya sa akin at nakita ang message mula sa underground website. “Ba’t ngayon lang tayo in-inform? Diba dapat before a week alam na natin yung patungkol bukas?” napatingin ako sa bawat isa sa kanila habang tinatanong iyon.
“Siguro may pakana na naman nito yung mga nakalaban natin noon.” wika ni Kylie.
“Ang nega mo naman, Kylie! SIguro na-delayed lang yung pagbigay. Ngayon lang din tayo bumalik sa pakikipaglaban diba?” segunda ni Bea kaya napatango-tango ang tatlo. May point siya pero maikli lang ang oras namin para maghanda kaya kailangan ay hindi kami matulog ngayon.
“Proceed to the basement. Let’s prepare for tomorrow’s happening. Nicole, contact our school and tell them that we will be absent for two days.” Dali-daling kumilos ang apat sa sinabi ko.
Siguradong magiging maganda ang mangyayari bukas sa aming pagbabalik.
THIRD PERSON’S POV:Alas kuwatro imedya na nang matapos sa paghahanda para sa kaganapan mamaya ang lima. Nagtraining ulit sila gaya nung ginagawa nila noon bago sila makipaglaban at makikipagsapalaran sa ganitong kaganapan.Pitong Taon na silang sumali at nakikipagsapalaran sa kaganapang ito. Simula noong sila pa’y nasa walong taong gulang ay kasali na sila sa magaganap sa Underground Arena pero sa pitong taon nilang pagsali rito ay walang ni-isa sa kanila ang pinili dahil sila’y sobrang bata pa. Alam ng mga nakakataas doon na sila ay may angking galling sa pakikipaglaban pero sila’y masyadong bata pa.Kaya huminto sila ng dalawang taon para maihanda ang sarili nila sa kanilang pagbabalik. At ngayong nasa labingwalong taong gulang na’y alam nilang mananalo sila sa paligsahan.Ang magaganap sa Underground Arena ay isang Battle ng iba’t-ibang gangs kung saan ang mana
THIRD PERSON’S POV:Nagtaka ang lahat pati ang X Lethal kung bakit nagulat at napasinghap ang dalawang tagapagbantay sa mga kababaihang dumating. Napapaisip ang lahat kung anong espesyal sa limang babae na naging ganoon na lamang ang reaksiyon ng dalawang tagapagbantay sa kanila, pero napahinto ang kani-kanilang mga katanungan sa kanilang isip nang marinig ang pagbubukas ng malaking pintuan ng Arena.Alas singko na at ang pagbubukas ng malaking pintuan sa Arena ay hudyat ng pagsisimula ng gagawing Underground Battle, nagsipasok ang higit limang daang tao kasali na sina Angela. Nakita pa nila ang panunutok ng tingin ng ibang gang sa kanila habang sila’y papasok.Siguradong iilang gangs na lang ang nakakakilala sa kanila lalo na’t karamihan sa mga grupo na kasali ngayon ay bago pa lamang. Yung mga gangs na nakasalamuha nila noon ay nakasali na sa iba’t-ibang Mafia Org habang yung iba naman ay humint
ANGELA’S POV:Nagulat ako nang lumapit ang kanang kamay ng Hari sa amin at naghatid ng mensahe na tinatawag daw kami. Syempre ayaw kong iwan kaagad ang battle, kapag kasi hindi ako mananatili rito ay mawawalan ako ng gana. Napatango na lang ang matanda at kaagad umalis, alam kong nirerespeto niya yung desisyon ko at alam ko ring alam niya kung bakit ayaw ko pang pumunta sa itaas.“Ang mean mo talaga, Gel!” malungkot na saad ni Tiffany habang naka-crossed arms kaya napatingin ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay. “What’s wrong with what I’ve said, Tiffany?”Nang makita niya ang seryosong tono ng pananalita ko ay tumingin siya kaagad sa battle grounds kung saan ay may naglalaban na ngayon. “Wala po, wala.”Ang labanang ito ay hindi lamang natatapos ng isang araw, may possibility na maitutuloy ang susunod na labanan sa susunod na lingo dahil na rin
ANGELA’S POV:Nang malaman ko ang balitang iyon mula sa Hari ay kaagad akong umuwi sa HQ namin at magdamag na gising. Kaagad din naman sumunod ang mga kaibigan ko sa kadahilanang nag-aalala sila sa akin. Nang mag-usap kami kanina ay inabot niya sa akin ang letter na naglalaman noong sinasabi niya.May iba’t-ibang codes doon pero ang mas naintindihan ko kaagad ay yung Morse Code. Yung iba ay Binary, Atbash and yung Dice Cipher pero kaagad kong nabasa iyong sa Morse Code.- -| . . -|-.|- -.|. .|-.-|. .The code means Mungiki which means multitude. So marami talaga sila, marami silang may hawak sa kambal ko? Bakit ngayon lang sila nagparamdam at nagsabi na nasa kanila ang kakambal ko? Are they trying to fool me?Walang katok-katok na pumasok si Kylie sa kwarto ko kaya napatingin ako sa kanya na nagtatanong ang mga mata. “Gel, I think they are just tryin
Angela's POV:Kanina pa ako nakatunganga sa bintana at hindi man lang nakikinig sa kung ano-anong binabanggit ng prof namin sa unang subject para sa araw na ito. I was preoccupied, very.Kahit anong pilit kong huwag na muna isipin ang mga mangyayari at sa kay kambal ay hindi ko pa rin magawa-gawa. One time, naiinis ako kakaisip na baka wala talagang pakealam si Mom at Dad sa kakambal ko, kung may pake man sila sa nangyayari ay sana noon pa ay kapiling na naming ulit si Craine.How can they even assure me that they are doing things right? 'Cause right now, nagdududa na ako sa mga pinangggagawa nila, something's really wrong that's why I also needed a plan to move on my own in finding him.Dad... he is a very secretive person and I can'
THIRD PERSON’S POV:Pang-apat at panghuling subject na nina Angela iyon sa araw na iyon at laking pasalamat niya na wala pa silang schedule na hanggang alas syete ng gabi since unang semester pa naman. Naiinip na siya dahil sa katagalan ng oras, gustong-gusto na nitong umuwi kasama ang mga kaibigan upang mapag-usapan ang impormasyong nakuha ni Kylie mula sa kasamahan nitong hacker din.Hindi na sila nakapag-usap noong lunch sa kadahilanang may pinapagaawa kaagad ang prof ng second subject nila, ang terror daw kasi nito. Alas dose na sila nakapaglunch at ang bell time para sa pangatlong subject nila ay ala una. Bago sila dinismiss ng prof nila sa Arts & Humanities ay nag groupings sila para sa reporting na magaganap.Sa kasamaang palad, dalawa sa kagrupo niya ay ang dalawa sa limang prinsipe sa paaralan nila, maisip niya lang ulit ito ay nag-iinit kaagad ang ulo niya at hindi niya alam kung bakit ganoon na laman
THIRD PERSON'S POV:"Oh ba't nakabusangot 'yang mukha mo?" salubong ni Bea sa kaibigan na nakapagpalingon ng iba sa gawi ng kakapasok lamang na si Angela.Angela shrugged her shoulders at lumapit sa kinaroroonan nila at umupo sa malapit na sofa."I bet it was your dad?" tanong ni Kylie na nakapagpatango sa kaibigan. "Nah, don't mind me. What's important ay ang pagsang-ayon ni dad sa request ko na pahiramin tayo sa private plane."Kinuha ni Angela ang laptop na nakapatong sa katapat niyang maliit na round table at saka nagtipa ng kung ano."Talaga? So it's settled then! Dustin, sasama ka talaga diba?" tanong ni Bea na mas lalong isiniksik ang sarili sa binata.Kylie rolled her eyes at lumayo sa dalawa na animo'y may sariling mundo at lumapit na lamang kay Angela."Gel, let's start brainwashing?" wika ni Nicole na ngayon ay naka-squat at ipinatong ang kamay sa mesa.Tumango naman si Angela at gumaya kay Nicole ng pagkakaupo
ANGELA’S POV:“Madame, wala po kaming kinalaman sa pagkamatay niya. Our only intention is the Mayor’s son and the right hand of the Organization that we’re chasing, that is all.” Sagot ko sa nagtatanong na ginang mula sa kabilang linya.“Miss Ciamco, this will be very important to us since this is a matter regarding of our daughter’s death. How can you assure of the alliance with you would be successful?” seryoso nitong tanong na nakapagpabuntong hininga sa akin.Bazin’s are very dangerous, I maybe a daughter of the powerful Mafia King but I can’t change the fact that their family’s organization are one of the biggest among the world holding millions of connections and personnels.“We’ve done missions a hundred times, Madame. Nous attendons avec impatience le soutien total de vos subalterns ici dans le pays.” Ma