Share
CHAPTER 36
(Ayesha)
HINDI na ako makahinga. Hindi lang dahil mahigpit ang pagkakatakip ng estranghero sa bibig ko kung hindi dahil sasabog na yata ang puso ko sa kaba. Sa labas naririnig ko pa rin ang mga bandido na nag-uusap. At alam ko na ano mang sandali bubukas na an
Related chapters
MOON BRIDE CHAPTER 37
(Ayesha)Nanginginig ang mga kamay ko habang nilalanggas ang sugat niya. “K-kung may bala sa loob hindi ko alam kung paano tatanggalin,” sabi ko sa nanginginig na tinig.“Daplis lang ‘yan,” paos na sagot ng lalaki. Napatingin ako sa mukha niya kasi hindi ko inakala na may lakas pa siya p
MOON BRIDE CHAPTER 38
(Angus) MAY KAKAIBA sa mansiyon ni lolo Carlos nang dumating kami. The
MOON BRIDE CHAPTER 39
(Angus)Humawak si lolo Carlos sa dibdib niya at huminga ng malalim. “Naninikip ang puso ko. I woke up feeling depressed and lonely. Hindi ko maintindihan kung bakit.”
MOON BRIDE CHAPTER 40
(Angus)Sinulyapan niya ako. “Of course. Angus, ako ang susunod na clan leader kaya responsibilidad kong alamin ang lahat ng maaaring maging threat sa pamilya natin.”
MOON BRIDE CHAPTER 41
(Ayesha) HINDI kami nagtagal sa abandonadong bahay. Kinuha lang ni Zion ang malaking bag niya tapos naglakad na k
MOON BRIDE CHAPTER 42
(Ayesha)“‘Tangina naman,” gigil na bulong ni Zion kaya napunta sa kaniya ang tingin ko. Sa isang iglap naisuksok niya ang cellphone sa bulsa, nakalapit sa akin at hinawakan ang braso ko. Hinila niya ako patayo kasabay ng paghablot niya sa bag na katabi ko. Dumausdos ang kamay niya mula sa br
MOON BRIDE CHAPTER 43
(Zion)HINDI PA AKO puwedeng mamatay. Kumbaga sa pusa na may siyam na buhay, kung bibilangin ko ang ilang beses na akala ko malalagutan na ako ng hininga pero nakaligtas ako, mayroon pa akong tatlong buhay. Dalawa kung isasama ko ang muntik ko nang pagkatigok sa kamay ng mga letseng bandido na wala sa plano ko. Sino ba naman kasi ang mag-aakalang ganoon sila karami? Kung hindi ba naman ako tinamaan ng katangahan at naisip pang sugurin sila lahat kahit alam kong limitado sa dilim ang kapangyarihan ko dahil hindi naman nila makikita ng husto ang mga mata ko kapag madilim. Bakit hindi na lang ako tumakbo? Nabawasan tuloy ang reserba kong buhay. Na isa na lang kapag nakaligtas ako ngayong gabi. ‘Tangina talaga. May nakabaong bala sa braso ko. Mayroon din yata sa binti ko. Parang gripo ang sirit ng dugo ko sa bawat hakbang ko pero alam kong hindi ako pwedeng tumigil. Kapag naabutan nila ako, ayos lang sana kung papatayin na nila ako agad. Ang
MOON BRIDE CHAPTER 44
(Zion)TUMUTUNOG ANG cellphone ko. Nag-ba-vibrate iyon sa bulsa ko. Nahihilo pa rin ako pero pinilit kong dumilat. Padapa akong nakahiga sa lupa. Ngumiwi ako. ‘Taragis, parang binibiyak ang ulo ko at namimigat ang braso ko na tinamaan ng bala. Kahit ang binti ko, matindi rin ang sakit. Lalo pang pinapasakit ang ulo ko ng tunog ng cellphone. Kaso kailangan ko sagutin.Ang hirap at mabagal pero nagawa kong ikilos ang braso ko na hindi sugatan at dinukot ang nakakabuwisit na gadget sa bulsa ko. Hindi ko na tiningnan kung sino ang tumatawag dahil isa lang naman ang nakakaalam ng numero ‘non. Nakangiwi kong nailagay sa tainga ang gadget. “Hindi kita makontak kagabi. Hindi kita nabalaan na may mga kinuha silang magagaling na agent para iligtas ang moon bride. Anong balita? Nakatakas ba kayo?” tanong ng boses sa kabilang linya.“Buhay pa ako,” sarkastikong anas ko. Natigilan ang kausap ko sa kabilang linya. Malamang narinig niya na habol ko ang paghinga ko at nahihirapan ako magsalita. “Nan
Latest chapter
