Chapter 3: Flashback

SHAWN

Tatlong araw ang lumipas na hindi nagpaparamdam si Ami sa akin. Fortunately, I know some of her friends, the reason why I can breathe easy, knowing that she's safe. Nasa apartment ito ng isa niyang kaibigan. Hindi raw ito lumalabas at hindi rin pumapasok sa trabaho.

Honestly, I've been tempted a lot of times to go to her already, pero ang sabi niya nang umalis siya rito sa bahay ko ay na o-overwhelme siya sa mga nangyayari sa amin. She needs times to think dahil masyadong perpekto ang relasyon na meron kami, so I let her. Sa tingin ko ay kailangan niya talaga iyon.

I believed that it will be difficult for her. Lalo na dahil alam ko na galing siya sa matinding break-up, kaya pakiramdam niya ay kapag may magandang nangyayari sa relasyon na meron kami, baka ang kapalit non kinabukasan ay sakit. No, I won't hurt her. I love her.

"Ami..." tulala kong tawag habang ilang ulit pang kumurap. Hindi ko alam kung maniniwala ba akong nasa harap ko talaga siya kahit hindi naman siya nawala pagkatapos ng ilang segundo. 

"H-hey..." mahina niyang bati at umiwas ng tingin. Hinahaplos niya ang kanyang braso at malikot ang kanyang mga mata. Dumapo na ito sa lahat ng parte pwera na lang saakin. 

I gulped. "Nandito ka..." I whispered. 

Agad akong tumayo ng ayos at suminghap noong unti-unting pumasok sa utak ko kung anong nangyayari ngayon.  

"Babalik ka na ba rito?" umaasang tanong ko.

Sa wakas ay tumigil ang mga mata niya saakin. Tinitigan niya ako saglit bago mabagal na tumango at umiwas ng tingin ulit. 

I smiled and held my hand to signal her to walk and go inside. Noong makapasok kaming dalawa ay agad ko siyang hinapit at hinalikan sa mga labi. She kissed me back, parang uhaw na uhaw pero siya rin ang pumutol ng halik na iyon.

"Are you hungry? Do you want to eat? Tell me what you want?" Sunod-sunod kong tanong at nginitian siya.

"Hindi na... kakakain ko lang din..." sagot niya habang iniikot ang tingin sa paligid. "I miss the atmosphere here."

"Don't overthink," I said while leading her to the table. Binaba niya ang bag niya doon at humila ng upuan at doon umupo. "What we had is real, you have me and I have you. You won't get hurt again."

"Sagutin mo muna..." 

Napakurap ako dahil sa bigla niyang pagsasalita. "Huh?"

"Yung cellphone mo." 

Nataranta ako noong mapagtanto ko na tumutunog pala ang cellphone ko. Agad kong kinapa ang bulsa at tinignan iyon. Zayne is already calling. Napakagat ako ng labi. I promised him that I'll be with him later this afternoon. 

"Excuse me..." paalam ko. 

"Okay..." 

"Saglit lang ako." 

Umiwas siya ng tingin saakin. "H-hindi ako aalis. Take your time."

Tumango ako sa kanya. Medyo nag-alangan pa ako sa pag-iwan sa kanya kaya nagtagal pa ang tingin ko sa kanya saglit. I figure that it made her very uncomfortable that's why I turned my back and leave her alone in the room.

"Hello?" sagot ko sa tawag ni Zayne at sumandal sa pader na katabi ng pinto ng room kung nasaan si Ami.

"Where are you already?" 

"Hmm... hindi pa ako nakakaalis," sabi ko. I tapped my shoes on the ground silently. 

"They are waiting for you. Bakit hindi ka pa umalis?"

"I can't... well..." I sighed. "Ami's here... She's back." 

Natahimik siya sa kabilang linya, pero maya-maya'y natawa. "Okay, I understand. I'll handle this. Fix your problem with her."

Ibinaba ko na ang tawag. I turned around at nagulat pa ako nang makita si Ami sa gilid ko, mukhang narinig niya ang usapan namin ni Zayne.

"Love... hindi ka ba makapag-focus sa trabaho noong wala ako?"

Natigil ako at natahimik. Pakiramdam ko ay may sumabog sa aking dibdib na hindi ko maipaliwanag. It was making my cheeks burn hot. I tucked my lips tightly to keep my mouth shut just in case because I felt like there's something really ticklish in my body. 

It was the second time she called me that. But now that I'm not too preoccupied with anything, it just felt so different. 

"I miss you... So fucking miss you," mahina kong reklamo. I cursed inside my mind. Pati ako ay hindi ko nagugustuhan ang nahihiya kong tunog! 

Tumawa ulit siya. Now, I'm the one who's getting teased. Damn.

"I'm sorry kung immature ako—"

Mabilis kong pinutol ang sasabihin niya at umiling sa kanya. "No, you're not."

Hinawakan mo ang magkabila niyang kamay at Hinaplos iyon habang ang mga mata ko ay nasa kanya. Hinalikan ko ang kamay niya at gumapang ang halik ko paakyat sa balikat niya.

"Shawn..." she called me softly.

"Yes, my love?" mabilis kong tugon at ipinagpatuloy ang aking ginagawa. I held her face and cupped her lips. Hindi siya tumutol, she just let me control her.

Naglakad kami papunta sa kwarto nang hindi naghihiwalay ang mga labi. Ramdam ko ang pagkamiss niya sakin at ganon din ako sa kanya.

I shut the door behind me before I held her by her nape and claimed her lips. Napasara siya ng mga mata habang paatras na naglalakad. Her back felt the soft mattress against it while I controlled my weight on top of her.

Lalong lumiyab ang init sa aking katawan nang bahagya kong ibinaba ang suot niyang blazer dress. Nagpala ang mga mata ko sa hulmado niyang katawan. I can't even keep my hands to myself anymore as I savored the sight in front of me. 

Pumungay ang mga mata ko nang pasadahan ko ng aking palad ang kanyang balikat pababa ng kanyang dibdib at tiyan. I clenched my jaw when my fingertips traced the cracks on her tummy. 

"Let's get rid of this before I tear it apart," I said in a husky way before I pulled her dress down.

She suddenly felt exposed. Pero imbes mahiya at magbago ang isip ay lalo lamang tumindi ang init na nagpapahina sa mga tuhod niya. She looked at me with hunger, as if she badly want my touch.

I pulled my wallet out and put the condom in it on top of the bedside table before I got rid of our remaining clothes. I claimed her lips again hungrily while I'm touching her in places she like the most.

We spent our night together happily. Bandang alas tres na ng madaling kami nakatulog, the reason why I woke up late.

Kumunot ang noo ko nang wala na siya sa tabi ko nang gumising ako. Mabilis akong bumangon at hinanap siya sa buong bahay, pero ni isang bakas ay wala siya. I tried to call her but her phone is off.

Lumipas ang isang araw, dalawa, tatlo, hanggang umabot ng isang linggo at buwan. Hindi na muling nagpakita pa sa akin si Ami. She left me, just like that.

"Mr. Dawn, Ms. Real is here." Napatalon ako sa gulat ng sumulpot ang secretary ko sa harapan ko.

Another day reminiscing the past...

"Tell her to come in," utos ko at inayos at niluwagan ang higpit sa aking necktie.