"What?!!! 6 billion??? That's huge, dad. How can you owe them like that! It's not just a million but a billion, dad!" she said unbelievably while her eyes widened.
"I know, sweetie. But what can I do? Malaki ang utang ko sa bangko at 'di lang 'yon dahil marami pa akong pinagkakautangan," kanyang paliwanag.
She already knew this will happen but hindi niya ito pinansin because she thought her dad can handle this and hinihintay na rin sila ang magsabi sa kanila. That’s why she always asked her dad’s money para mismo sa bibig niya marining ito since she’s just waiting them to tell her about their financial problem yet mas gusto nila siyang itago sa dilim. That made more look like selfish buying and asking money for them. Her chest tightened and nakaramdam na sobrang kirot at sakit dito.
From the day na lumipat sila here in province she already knew something is off. She’s waiting ,and waiting ,but they never tell her anything. Gano’n na ba talaga siya ka weak ang tingin nila sa kanya? It’s not all about money naman sa kanya all she needs is trust. Thus, alam niyang she’s in fault having a heart disease.
However, it doesn’t mean na masasaktan siya kapag wala na silang money at baon sila sa utang. Kasi malaki naman na ang kinikita niya sa pag-aartista. Why do they always look down to her? Sometimes she felt jealous to Anna, siya malakas and mas pabor sa kanya ang mom and dad niya samantala siya maraming bawal, hindi pa siya free na gawin yung gusto niyang gawin just like Anna. She cleared her throat and shrugged those thoughts. "You mean, lahat ng pera na binigay mo sa amin ni Anna ay galing sa utang?" she acted like she doesn’t know since ayaw nila ipaalam sa kanya. Kaya she needs to pretend until now.
She saw her dad nodded sadly hindi pa rin naalis ang paningin niya sa road.
She rested her head in the head rest mas lalo siyang mawawalan ng hininga sa dad niya. Hindi niya alam kung maiinis o magagalit ba siya o what. Nagsimula na mag-iba ang paghinga niya since iba na ang pakiramdam niya dahil sa nalaman niya.
"Why you didn't tell me, dad?" nanghihina na tanong niya natulala pa rin sa nalaman nito. She doesn’t know what to react. She’s in so much pain right now.
"I wanted to tell you but I'm scared you might freak out if you know. I don't know if you are okay with that. So me and Anna decided to keep it a secret," he said matter of factly.
Mas lalong sumikip ang dibdib nito. "What about Anna? Did she know and... na saan talaga siya? Tell me the truth, Pa!" mabilis niyang nilingon ang ama nang maintindihan niya ang lahat.
He didn’t respond. Kaya kumalabog ang puso niya sa iniisip nito sa nangyari sa twinnie niya, "Wait— Don't tell me... you gave Anna to them in exchange of your high debt?" naloloka niyang tanong sa dad niya na halos lumaki ang dalawang butas ng ilong nito.
Hindi kumibo ang dad niya and focused his eyes on the road.
She started to panicked and hinawakan niya ng dalawang kamay ang kanang braso ng dad niya na busy sa pag drive. "Dad, answer me!" She shook her father shoulder para kunin ang attention niya.
Samantala, mahigpit na humawak sa manibela si Denver na halos durugin ang puso niya nang maalala niya ang ginawa niyang pag-bigay sa bunso nitong anak pero wala na siyang pagpipilian pa. Kung 'di ang gawin 'yon.
"Davina, nagmamaneho ako! Huwag mo akong guluhin at tanungin dahil pati ako naguguluhan na!" waksi niya sa kamay ng anak na dalaga na pagalit.
"Paano hindi kita kukulitin kung 'di mo sinasabi sa akin kung talaga bang binigay mo si Anna sa kanila!" pagrarason niya na pasigaw.
Nilingon niya saglit ang anak bago nagtaim bagang, "Oo, siya ang binayad ko kapalit ng utang ko," naiiyak niyang tugon.
Sa tugon niya sa kanyang anak napansin niya hindi siya makahinga ng maayos. Nahihirapan siya sa paghinga. Umupo siya nang maayos at tumaligid para hindi niya makitang nahihirapan siya sa paghinga. Napabuntong hininga na lang si Denver at mas tinuon na lang ang atensyon sa pagmamaneho.
She took a deep breathe multiple times in silent para makuha ng energy si Davina para 'di marinig ng dad and calmed herself down. Bumalik sa normal ang paghinga nito. This is how her doctor taught her kapag may problema sa paghinga. Para 'di siya mahimatay.Nang kalma ang sarili, pumikit siya at kumuha ng lakas bago hinarap muli ang dad nito. "Let’s go back dad. Balikan natin si Anna, hindi ko hahayaan na gawin mo siyang pangbayad sa utang mo. Tao si Anna, hindi siya bagay na pwede mong ibigay kung kailan mo gusto, dad. Anak mo siya at kapatid ko siya!" mariin nitong anyaya.Datapuwat hindi siya pinakinggan ng ama at mas binilisan pa nito ang pagmamaneho patungo sa airport para lisanin ang Pilipinas.Galit niyang nilingon ang dad niya, "dad!!" S
Hamon. Nagising ako sa dalawang taong nag-uusap. Gising na ang diwa ko ngunit 'di ko pa rin nagagawang imulat ang mga mata upang makinig sa usapan nila. "Ano gusto mong gawin natin sa babaeng ito?" tanong ng kulugo. "She's nothing, so why should I keep her?" walang gana niyang tugon ng lalaking kulang sa aruga. Psh. Kasalanan ko ba kung tatanga-tanga 'yang kulugo ng kanang kamay mo na 'di makita kung ano ang pinagkaiba namin ni Davina? But, I can't stop but to be amused to him (Black) he can distinguish who is who. "Paano naman yung totoong Davina?" sunod
Napatigil siya nang tawagin ko ang huling pangalan nito. Alam ko maaaring magalit ito dahil wala ako ni isa sa kanila narinig na tinawag siya ng gano'n pero 'di ako papayag na patayin ako nang 'di man lang lumalaban. He deadly glared at me. "Did you just...call me by my last name?" he asked unimaginably. "Binalik ko lang kung paano mo tawagin ang mga tauhan mo." Hindi ako magpapatalo sa kanya. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis ito sa akin dahil sa pagtagis ng mga bagang niya. "You think I wouldn't dare to kill you because you look like the woman that I wanted?" kalmado ang boses niya ngunit mapanganib. "Hindi mo ako pwedeng patayin,” mariin kong saad. Nakasalubong ang mga
Alaala."Dito ka titira," wika ng Kulugo nang buksan ang isa sa mga tauhan niya nakasuot ng men in black ang pinto ng bago kung tirahan.Pansin ko lang lahat ng nagtatrabaho kay Tanda, mas bagay sa kanya. Dahil talagang matanda na siya pero... Tss.Paano rin kasi mas lalo siyang tumatanda kapag nagsusungit.Thou not that old like my papa. It's just fun calling him that way. Wait—why am I thinking about that old man? Hah!Na una siyang pumasok sa loob ng bahay ng aking titirahan. Pero parang hindi naman ito bahay para itong bahay ng isang preso dahil gawa sa yero ang ginamit nila para itayo ang aking kulungan. Daig ko pa ang kri
Tatalikod na sana siya nang may maalala siya, "Nga pala," untag niya nang lingunin niya ako habang hinihimas-himas pa nito ang baba na waring nag-iisip. "May nakalimutan akong gawin, " angil niya at walang sabi-sabi niya akong sinampal ng buong lakas na ikina-higa ko sa sahig, sa sobrang tindi ng pagkakasampal nito sa kanang pisngi ko.Ramdam na ramdam ko ang pamumula at hapdi na para bang hindi pa rin naalis ang palad niya sa aking pisngi.Nag-dekwatro siya para pantayan ako at marahas na hinila ang kuwelyo ko palapit sa mukha niya. May dugo sa gilid ng labi ko kung saang parte niya ako sinampal. Mababakas sa mukha niya ang pagiging walang puso at walang sinasanto maski babae na walang kalaban-laban ay kaya niyang patusin.Mariin niyang hinawakan ang baba
Tinaas ko ang aking dalawang paa sa higaan at niyakap ang mga binti, pinatong ang baba sa aking tuhod. "Pa... Bakit?.. Bakit nagkaganito tayo?" Hindi ko maiwasang mapa tanong sa sarili.Nangilid ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang nahulog ang mga ito sa aking pisngi. "Umalis na pala kayo ng bansa, hindi niyo man lang ako sinama. Iniwan niyo ako rito para pagbayaran ang ginawa mong pagtakas kay Davina. Hindi ba ako mahalaga sayo?" naiiyak kong sambit sa aking sarili.Sinubsob ko ang aking mukha sa braso at doon humagulgol.Ang tagal na panahon kong tinago yung totoong damdamin ko at ngayon lumalabas na ang siyang totoong ako.Everyone thought, I'm cold, heartless but littl
Kahawig. Nagising ako sa malakas na kalabog na nanggaling sa aking pinto. "Hoy! Babae! Gising na, tanghali na! May trabaho ka pa! Pagnalaman nahuli ka sa trabaho mo ikakaltas ito sa suweldo mo wala ka rin kakainin mamayang tanghilaan!" Bigla akong napaupo at napamulat. Mabilis kong tiningnan ang itim na relo ko sa kanang papulsuhan ko para makita ang oras. Halos lumaki ang butas ng ilong ko nang makita kong alas sais y medya pa lang ng umaga! Anak ng tinapa! Halos umusok ang tainga ko sa sobrang inis ko! Gusto ko murahin ang lalaking kumakalabog sa pinto. Gusto ko siyang igisa sa kumukulong mantika at ipakain sa
Kung para kay Davina ang mga ito 'di ganito ka mura ang mga gamit niya. Sadya lang 'di nila inaasahan na ako ang mapupunta sa kanila at hindi siya. Kaya ito ang binigay sa akin yung hindi na pinag-isipan o pinaghandaan pa. Psshh.Mabilis lang ako naligo at ginamit ang mga nasa sabunan ko.Mga ilang minuto nakabihis na ako ng uniporme ko ng binigay sa akin. Kulay itim na jumper ang uniporme para siguro hindi kumapit ang dumi sa damit.I'm not good with tools and diggers. I've never worked on construction sites because I've never been so desperate in finding a job. Though, I already experienced tons of shits that life consistently throws at me.Sinuksok ko muna ang puti kong gloves sa bul