Umuwi kami ni Hiro noong gabing iyon. Nakahawak siya sa bewang ko. Pakiramdam ko wala na akong lakas para maglakad. Naubusan ako ng lakas sa ginawa namin kanina.
"Ang lagkit ko na," reklamo ko. He chuckled and he just kissed the side of my head habang papasok kami sa loob ng bahay namin.
Pagpasok namin sa bahay ay agad kaming pumasok sa kwarto. Nag-dinner na kami sa bahay niya kanina bago kami nagpasyang umuwi.
"Gusto ko na matulog pero ang lagkit ko talaga," lumabi ako dahil bago kami bumaba ng sasakyan niya ay nagsimula na naman siya sa kamanyakan niya.
Nong pumasok ako sa loob ng kotse niya, nagsimula na naman siya sa mga kalokohan niya. Kaya ramdam na ramdam ko na basa ang underwear ko sa ibaba. Damn him.
"Sit here, I’ll clean you." Umalis si Hiro at pumasok sa banyo. Paglabas niya ay may hawak siyang kapirasong tuwalya sa isang palanggana na puno ng tubig.
Sinimulan na niya akong linisan. Nakatingin lang ako sa kaniya habang ginagawa niya ‘yon. He’s very determined to the point na nagawa niyang wag akong pag-aalalanin tungkol sa nangyari sa’min. He made me feel na I got his back at kahit anong mangyari, nakasuporta siya lagi.
"I cheated," sabi ko sa kaniya. Tumingala siya para makita ako. Maraming mga katanungan sa mga mata niya na kahit na hindi niya isawika, alam ko na kung ano.
"Nagsisisi ka ba sa nangyari sa atin?" malumanay na tanong niya sa ‘kin. Umiling ako bilang sagot. Hindi ko rin makapa sa sarili ko ang pagsisisi dahil sa nagawa kong kasalanan ngayon. Hindi ko rin alam kung bakit. Wala akong nararamdamang pagsisisi ngayon.
"Good," sabi niya at dahan dahang nilapit ang labi niya sa labi ko. Hinalikan niya ako ng mapusok, malayo sa kung paano niya ko halikan ng may pag-iingat.
"I don't want you to feel that. What we did is not wrong." Full of certainty na sabi niya sa akin. Tumango ako. Minsan sa buhay, sa gitna ng mga pagdududa ng lahat, may magsisiguro sa iyo na ayos lang ang lahat. At mula doon, makikita mo na lang ang sarili mo na naniniwala ak sa taong ‘yon. At ‘yon ang naramdaman ko ngayon.
"Are you still sore down there??" I frowned and he chuckled. He thinks about that thing again. What a naughty.
"Pwede ba kitang halikan?" Kumunot ang noo ko dahil kanina pa siya nagnanakaw ng halik at ngayon lang niya ako naisipang tanungin? What a talent.
"Ano?" natatawang tanong niya nang makita na sinamaan ko siya ng tingin.
"Talaga bang tinanong mo yan ngayon? Not to mention na kanina mo pa ako ninanakawan ng halik." Pinilit kong mag galit-galitan pero napangiti nalang ng kusa nang makita kong natawa siya sa sinabi ko.
"Damn! I'm gonna miss you love," sabi niya. Bakit? Saan siya pupunta?
"Aalis ka na ba?" Tanong ako. I should be happy alright kasi aalis na siya pero bakit ganun…
"I need to leave. Uuwi na siya," si Liro ba ang tinutukoy niya? Uuwi na ba si Liro? Akala ko hindi na. Kasi last time sa hospital, kitang-kita sa mukha niya na makikipagbalikan na siya kay Lianne.
"Bakit? Anong relasyon niyo ni Liro? Kambal ba kayo?" Tanong ko pero marahan lang niyang hinawakan ang pisngi ko pababa sa labi ko at malungkot na ngumiti.
"Liro and I are twins. But he doesn't know that I still exist"
"What? How did it happen?" naguguluhang tanong ko.
"Soon, I'll tell you everything. Please don't tell about me to everyone you know." Pakiusap niya habang nakatitig sa mga mata ko.
"Masama ka bang tao?" Tinanong ko.
"Do I look like bad to you?" I shuddered because I don't think of him that way now. He didn’t do anything bad and I could feel it that he’s not.
Maaaring noong una ay natatakot ako sa kaniya ngunit ngayon, hindi na.
"Trust me love. Okay?" his eyes are pleaded so I nodded.
"Aalis ka na agad?"
"After you fall asleep." Hindi ko alam kung bakit pero gumaan ang pakiramdam ko na sasamahan niya ako matulog. Him, guarding me put me in at ease. Feeling ko ay ligtas ako lalo’t he made sure, na babantayan niya ko.
Kinabukasan, wala na si Hiro sa tabi ko. At mas maganda ang pakiramdam ko ngayon. For the first time in my marriage life, ngayon lang gumanda ang gising ko. And this is the best feeling I’ve felt so far. Hope we see each other soon.
Pagbaba ko ay nakita ko si Hiro na umiinom ng kape. Kumunot ang noo ko. Bakit siya nasa mesa? Akala ko umalis na siya? Kakasabi lang niya sakin kagabi- teka!
I stopped for a while and stared at him intently.
He’s not Hiro, the man who’s drinking the coffee now, is my husband. Liro
So he left already. I know he will come back. After all, he's the father of the baby.
Bumaba ako at lumapit kay Liro. Hindi pa ako nakakapagluto. Ang kakaiba lang ay noong araw ng pananatili ni Hiro dito, siya ang halos gumawa sa lahat ng ginagawa ko para kay Liro.
"Good morning," narinig kong bati ni Liro. Nagulat ako kasi first time niya akong batiin sa umaga. Hindi pa niya nagawa iyon dati.
"Morning," matipid kong sagot. Kumunot ang noo niya at tinitigan ako. Agad akong umiwas ng tingin sa kaniya. Five baskets of strawberries on the side grabbed my attention. Suddenly my face lit up. Hiro's really sweet.
I immediately went to five baskets of strawberries. Early in the morning and here I am salivating. I thank Hiro without a voice. Even though he's gone, he's still spoiling me.
"Mahilig ka talaga sa strawberry, huh." Sabi ni Liro. Nawala ang ngiti sa labi ko. Nagulat ako at napatingin sa kaniya.
"You're welcome," sabi niya. Binitawan ko agad ang hawak kong strawberry na binigay niya.
Para kay Lianne ba ‘yon? I'm so sorry hindi ko alam.
"Bakit?" nagtatakang tanong niya sa akin.
"I'm sorry hindi ko alam na galing sayo ‘yon. Kay Lianne ba ‘yan?" Nahihiyang tanong ko. Napatingin ako sa kaniya at ngumiti ng mapait. May ginawa kaming kahindik-hindik sa kanila ni Hiro. Sinira namin ang magandang relasyon nila ng kapatid ko. Sobrang na-guilty ako. Sana maibalik ko ang panahon.
Lumapit ako sa kaniya. Nagtataka siyang tumingin sa akin.
"I'm sorry Liro," sabi ko.
"Para saan?"
"Sa lahat ng ginawa ko. Promise hindi na kita guguluhin pa." Nahihiya talaga ako. Malaki ang kasalanan ko sa kanilang dalawa. Kung alam ko sa simula, siguro-
"What are you talking about? Are you sick?" he put his hand on my forehead to check if I had a fever.
Nagulat ako sa ginawa niya. Nanlaki ang mata ko at hindi agad naka-react.
"You don't have a fever. Why are acting like that? It's okay, I bought those strawberries for you." he said which surprised me even more. Who has a fever between the two of us? I think it’s him.
"Di ba para kay Lianne yan?" Tanong ko sa kaniya sabay turo sa limang basket ng strawberry.
"No, it's for you." I stared at his face confusedly. And I didn't see a pleasantry as he looked at me.
"Ano," natawa siya nang makitang seryoso akong nakatingin sa kaniya.
"Mahirap bang paniwalaan na binigyan kita ng strawberry?"
"Oo." I replied with my honesty.
"Silly. Of course it's normal. After all you are my wife." He said that surprise me.
When did he consider me as his wife? It's a first time.
"I'm sorry, I was away for days because of work."
Talaga? Nung una tinawag niya akong asawa tapos ngayon humihingi siya ng tawad sa akin? What happened to him in the days he was gone? Is he really my husband?
"Ayos lang," medyo nahihiya kong sabi sa kaniya. He doesn’t need to lie. Alam kong galing siyang L.A para puntahan si Lianne.
Hindi ako sanay na ganyan ang pakikitungo niya sa ‘kin ngayon. Parang may mali sa kaniya. Hindi ako sanay na mabait siya sa ‘kin. It’s kinda weird.
"Kakain ka ba? Ipagluluto kita ng almusal." Oh God! It’s confirm, he’s not my husband I used to know.
"No. I can make my breakfast. Thank you," sabi ko sa kaniya.
"Let me help you then," sabi niya. That’s it!
"Stop it Liro. You're making me uncomfortable." There, I said it. Napahinto siya at bakas sa mga mata niya ang gulat sa sinabi ko.
"I'm sorry," sabi niya. Bumuntong hininga ako at humarap sa kaniya.
"May sakit ka ba?" Tanong ko without thinking baka magalit siya sa ‘kin. Wala na akong pakialam.
"Ano?"
"Sabi ko may lagnat ka ba?"
"Wala, bakit?"
"Bakit kakaiba ang kinikilos mo?"
"Kakaiba ba ang kinikilos ko?" His face lit up. Stating that he’s comfortably talking to me.
"Yes, you're acting weird Liro."
"What did I do then for you to say that?" Really? Hindi niya alam?
"Nag-sorry ka at tinawag mo akong wife at binigyan mo ako ng strawberry at ngayon, gusto mo ‘kong tulungan magluto ng almusal." I bursted out.
"Masama bang tulungan ang asawa ko? Mali ba na tawagin kitang wife? As I can remember we're married."
‘Wow! Si Liro ba talaga ang nasa harapan ko?’ tanong ko sa sarili ko.
Kasalukuyan akong nasa sofa. Nakaupo ako habang nakatingin sa magazine. Nasa harapan ko si Liro na nagkukunwaring may ginagawa pero actually ilang beses ko siyang nahuli na panay ang sulyap sa ‘kin. Muli ko siyang nilingon at nahuli ko na naman siyang nakatingin sa ‘kin. Mukhang hindi siya natatakot na mahuli ko siyang na ginagawa ang panakaw nakaw na tingin na ‘yun. Kumunot ang noo ko sa kinikilos niya. I tried not to mind him pero nadidistract ako sa ginagawa niya. Diyos ko! Sinasadya niyang gawin ‘yon. "Liro!" Reklamo ko. Kung noon sasagutin niya ako ng 'ano' na pagalit gaya ng ginawa niya, ngayon naman, it’s different. "Yes misis?" he answered me. I almost fainted at what he said. I think all my body hair grew, even the pubic hairs. Where’s the ‘what?’ now? Kung wala siyang lagnat ay baka na engkanto siya ng kakaibang nilalang o mangkukulam. Tumayo ako. Balak ko siy
Sa buhay, hindi mo talaga alam kung kailan at saan dadating ang taong para sa ’yo. Sometimes the person you thought was for you was actually not because the truth is, tutulungan ka lang pala na ipamulat na hindi lahat ng gusto mo ay para sa ‘yo. It hurts on your part because sometimes it's hard to accept that, the person you thought for you was destined to be a lesson that helps you grow. Ang mas masakit pa, ang akala mong itinadhan sa ‘yo ay nakatadhana pala sa iba.Hindi na magtatagal ang mga kaibigan ni Liro sa bahay at kailangan na nilang umalis kaagad bago sumapit ang gabi.Kasalukuyang nasa labas si Liro kasama ang mga bisita kaya pumunta na lang ako sa kusina at nagpaplanong magluto ng hapunan namin para ngayong gabi. Habang nagluluto, kinain ko yung strawberry na nasa ref. Ito yung mga tira ko na hiningi ko kay Hiro.Pumasok si Liro at dumiretso sa kusina. Napatingin ako sa kaniya. A
"Love, anong gusto mo?"Nandito ako ngayon sa bahay ni Hiro. Nakaupo sa kanyang eleganteng sofa habang pinapanood ang Wolf Blood. Ang paborito kong serye. Hindi na ako makapaghintay na mapanood din ng baby ko ang seryeng ‘to. Sigurado akong magugustuhan niya ito dahil gusto ito ng mommy niya."Nuggets," simpleng sabi ko. Gusto ko talaga ng nuggets ngayon. "And strawberries with nutella," dagdag ko. "Salamat Hiro."Pinagtitinginan na ako ng mga katulong. maingay ba ‘ko? O baka isipin nila na baliw ako. Ngumiti lang ako sa kanila at ngumiti naman sila pabalik. Aww… Ang sweet at approachable nila."Here are your nuggets and strawberries with nutella, love." sabi niya at binigay sa akin ang hinihingi kong pagkain. Laking tuwa ko nang makita ko ang tatlong bowl ng strawberry at nuggets na dala ni Hiro."I'm glad love that you're not looking for exotic foods. Usually
Pagdating ko sa bahay nagulat ako na wala pa si Liro. Nang makita namin ni Hiro na madilim ang bahay, balak niya sana akong samahan sa loob pero pinigilan ko siya sa takot na baka mahuli siya ni Liro.Pagpasok ko sa loob, wala ang asawa ko na inaasahan ko. Pagtingin ko sa orasan ay gabi na. Pumasok muna ako sa kwarto at nagpalit ng damit bago bumaba.Marami akong nakain sa bahay nila Hiro pero eto, gutom pa rin ako. Ganito talaga siguro kapag buntis, parang ang hilig mong kumain kada minuto at mabilis ka ring magutom. No wonder tumataba ako pero tinawag akong sexy ni Hiro kanina. He’s a bully but why am I blushing?Gusto ko munang kumain kaya nilabas ko ang isang pack ng noodles sa aparador at nagpakulo ako ng 3 basong tubig. Umupo ako sa upuan at biglang naalala na dapat kong gawin. ‘Anong araw na ngayon?’ Shoot. Nakalimutan kong bisitahin si Kristel. Pero alam kong maiintindihan niya naman ako k
Nagmamadali akong umakyat ulit. Pumasok ako sa kwarto ko at umupo sa sahig. Bumibilis ang tibok ng puso ko sa nakita ko. It was so erotic. Diyos ko!Bakit nila ginagawa ‘yon sa kusina? Bakit hindi sa kwarto ni Lianne? O ‘di kaya ay sa banyo? Nauuhaw pa rin ako at gusto ko na makainom ng tubig. Paano ako makakainom ng tubig n’yan? Pero bakit natatakot akong makita nila? Dapat sila ang dapat matakot na makita ko sila. Pero hindi ba awkward kung pumunta ako doon at magpapanggap na hindi ko sila papansinin? Kahit kasal lang kami ni Liro sa papel, legal pa rin kami kaya...Bumalik na lang ako sa kama at kinuha ang phone ko sa ilalim ng unan. Hindi naman ako pwedeng pumunta doon at magpanggap na hindi ko sila makita. Hahayaan ko na lang sila na mag chukchukaan doon.When I open my phone, surprisingly, Hiro didn't reply to me yet. I just sighed and chose to lie down on the bed again and put the phone on top of the table. I tried to force myself to sleep again but pumasok sa isipan ko bigla a
"Passionate kiss?" natatawang tanong ko sa kaniya."Yes, love." Seryoso niyang sabi. Tumingin muna ako sa paligid para tingnan kung wala bang tao. Nang masigurado kong ligtas kami, tumingkayad ako para halikan siya.Gaya ng hiling niya, I give him a passionate kiss. I could sense na nagulat siya ng seryoso ako sa sinabi niya. Sandali siyang natigilan at ng makabawi ay hinalikan niya ako pabalik.Pinulupot ko ang mga kamay ko sa leeg niya ng maramdaman ko ang mga kamay niya sa bewang ko.Huminto ako. Tama na ‘yon. Pero nang tinignan ko siya sa mga mata ay, nakakunot ang noo nito. "Isa pa," nakasimangot na ani ni Hiro. Ano? Isa pa?"Mister, one passionate kiss is enough says in my bills." Ngumisi ako at kinagat ang pang ibabang labi para pigilan ang pagtawa lalo na na mas sumama ang timpla ng mukha niya."What? I want more, love. Please" Nalukot na ang mukha at nakasimangot na siya pero heto at gwapo pa rin. Really? Can you stop being so handsome and adorable Hiro, please. Or else.."Ta
I swear to myself na hindi matatapos ang araw na ito na tatahimik na lang ang asawa ko sa ipinakilala sa amin ni Lianne. Kung wala ang mga magulang namin dito, baka kanina pa siya nagwala.Iniisip ko rin kung ano ang nangyayari sa kanila lalo na't nahuli ko pa silang may ginagawang kakaiba kahapon. So it’s kinda weird kung si may ipakikilalang bago sa ‘min ang kapatid ko ngayon."Jam, darling this is my mom, dad," tumingin sa akin ang kapatid ko. "And this is my sister, Cassandra," at saka niya ilipat ang paningin kay Liro, "her husband, Liro." Naramdaman kong umigting ang panga ni Liro habang nakatingin kay Jamil. Hindi ko alam kung ako lang ang nakakaramdam nito. Nagpapalit-pali ang paningin ko sa dalawa."Good morning ma'am, sir." Tumingin sa akin si Jamil, binati niya rin ako at pati si Liro.Ini-welcome siya nina Mommy at Daddy. Sa katunayan, uusap na sila ngayon tungkol sa negosyo ng pamilya at nagkakasundo na rin.Tahimik lang si Liro sa gilid. Tahimik lang din akong kumain. Gu
Nakasimangot ang mukha ko habang nakatingin kay Hiro na parang tuta na nakatingin sa ‘kin."Paano kung nahuli ka nila dito?" galit na tanong ko sa kaniya."Hindi naman nila ako mahuli love so I’m safe." Sagot niya at tumawa pa. Lalong nagdilim ang mukha ko sa sinagot niya. Nakakaramdam ba ng takot ang lalaking ito?"Wag ka ngang tumawa diyan. Hindi ako natutuwa sa ginagawa mo.""Love.""Tumigil ka Hiro. Kapag may nakahuli sa ‘yo, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o paano kita matutulungan." sabi ko at inirapan siya. He’s not taking it seriously."Love, relax. Walang nakapansin sa ‘kin kaya I'm safe." Parang bata niyang sabi at lumapit pa sa akin. Niyakap niya ako habang nakapulupot ang mga kamay niya sa bewang ko. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Mukhang wala akong magagawa sa lalaking ito. Sakit niya sa ulo."Anong text message mo sa akin na kailangan mo pang pumunta dito para sa sagot ko?" Oo, curious din ako sa text message niya. Gusto kong malaman kung gaan