Eighteen

“Mag-iisang buwan na pero hindi pa rin umuuwi si Sal.” Nanghihina kong usal.

Araw-araw akong naghihintay sa kaniya rito‚ but only the waves have reached the shore‚ only the birds returned to its nest. Bakit wala pa siya? Hindi ko alam kung ayos lang ba ang lagay niya roon‚ wala akong balita... sobrang pag-aalala ang nararamdaman ko. Nais kong umiyak‚ nais kong sumigaw... nakababaliw‚ nakatatampo!

Naramdaman ko ang kamay na tumatapik sa aking balikat. Nilingon ko siya at mapait na ngumiti.

“Maybe he don’t want me anymore.” Naiiyak kong sabi kay Nica. “Maybe he’s tired of having me with this kind of state.”

Tumabi siya sa akin at tiningnan ako sa mga mata‚ “Kung naging pagod siya sa kalagayan mong iyan‚ hindi sana siya ganito kapursigido na pabalik-balik sa Manila upang asikasuhin ang mga bagay na naiwan mo roon.” seryosong usal nito.

“Mag-iisang buwan na‚ Nica pero hindi siya nagpaparamdam sa akin. Para akong tanga rito na naghihintay sa kaniya araw-araw pero ni anino niya’y hindi lu