CHAPTER 16: The unpredictable

"Sige pa 'nay hilutin mo pa likuran ko, ayan nga diyan nga! Sus, grabe ang sarap sa pakiramdam." pipikit-pikit pa na wika ni Aula habang minamasahe siya ng kanyang inay sa kanyang likuran. Nakadapa kasi siya sa ibabaw ng sofa.

"Umuwi na tayo sa probinsya namimiss ko na ang mga kalabaw ko." sabi ng kanyang itay habang malungkot na nakatanaw sa bintana sa condo na kinaroroonan nila.

Si Nicolo kasi ang nagpresenta na mag-stay muna sila sa isang condo na sila lang apat na mag-anak.

Hinayaan muna siya nito na makasama ang pamilya niya pero isang linggo lang habang nagpapagaling siya.

Kinarir na lang niya pagpapagaling bago ulit siya magtrabaho dahil makulit si Nicolo. Para siyang babasaging kristal kung ituring nito!

Huh! Nunca naman na ituring siya 'nun na ganyan. Siguro dahil kasama niya ang mga magulang kaya nagpapakita na mabait na naman ito.

"Uwing-uwi na ba talaga kayo satin?" tanong niya.

"Hintayin na lang muna natin ang isang linggo. Matikman man lang natin ang buhay ng syudad." s