“Radia, come out for a minute!”rinig kong tawag ni daddy mula sa labas ng aking kwarto. Inis kong tinignan ang aking wall clock para tignan kung anong oras palang ng umaga.
“ What now?” inaantok kong tanong kay daddy habang nakasandal sa pintuan.
He looks casual in his clothes for today. I surveyed him and assumes that he might be going to the orphanage to visit the children .
“ Be ready at 9, you will accompany me today!” strikto nitong sabi before turning his back on me.
“ But dad, I don’t want to!” reklamo ko dito pero agad akong napatigil ng saglit niya akong tinignan sa isang istriktong paraan before continuing to walk away. “ Wear normal clothes!” rinig ko pang sigaw niya bago siya tuluyang nawala sa paningin ko. Napapadyak nalang ako sa inis at agad na nagmessage kay Matthew upang sabihin na hindi ako makakapunta.Sobra akong nanghihinayang dahil magkikita dapat kami ngayon at ginawa kong rason ang naiwan niyang kumot but my dad… my dad just needed to ruin this day.
I decided to wear a simple jeans and a white tank top. I partnered it with a black high heels and decided to do my hair in a high ponytail to emphasize my collarbones. I look in the mirror to check my look but I feel like something was missing so I scanned my accessories and find my gold hoop earring to finish my look for the day.Nakasimangot akong lumabas sa bahay dahil naalala ko naman na dapat may date kami ni Matthew kung hindi lang dahil kay daddy.
“ I told you to wear normal clothes!” he hissed as soon as daddy saw me entering the car. He looks disappointed while surveying my clothes and I just can’t understand what his problem about my clothes. “ But dad! This is normal!” I argued as I pointed my clothes. I had to look on our driver for him to say that I am wearing a normal clothes but he just looked away afraid of dad. “ A shirt and jeans could suffice at nagheels ka pa! Orphanage pupuntahan natin iha!” pangaral niya bago ito umiling at sa huli ay tumahimik din. Sa buong biyahe ay nakasimangot lamang ako dahil hindi ko talaga gusto na pumunta sa orphanage hindi dahil ayaw kung tumulong pero dahil naiinis ako lalo na’t gustong-gusto ng magulang ko ang mga ganoong bagay na siyang nagiging dahilan kung bakit laging wala sila sa bahay. Nakakainis pero hindi ko magawang magalit nang tuluyan dahil alam ko namang malinis ang intensyon nila sa pagtulong sa mga bata. “ Behave yourself.” Napakurap nalang ako dahil sa bilin ni daddy bago ako sumunod papasok sa orphanage kung saan naabutan ko ang mga madre na nakapila at nakangiting sinalubong si daddy.Huminto ako sa paglalakad dahil ayaw kong pilitin ang sarili ko na ngumiti kaya kahit na tinatawag ni daddy ay tumalikod ako at dumiretso sa bandang dulo ng gusali kung saan nandoon ang maliit na bakuran.
Noong una ay lagi kaming nagpupunta dito, bata pa lamang ako ay tumutulong na sila daddy dito pero kalaunan ay hindi ko na ginusto pa dahil naiingit ako sa paraan ng pag-aalaga nila sa mga bata. Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa huminto ako at napapadyak s ainis dahil ang tinatambayan kong lugar ay napupuno ng mga nakasampay na kumot. Napahilot ako sa sentido ko dahil sa sobrang inis, sobrang malas ko ata ngayong araw dahil nadapa pa ako ng hinangin ang isang kumot na siyang naging dahilan upang matabingan ang paningin ko habang naglalakad. “ Okay ka lang?” Napapitlag ako at agad bumangon mula sa pagkakadapa ng makitang may lalaking tumulong sa akin. Dahil nakatingin ako sa pantalon kong narumihan ay hindi ko napansin ang mukha nito hanggang sa marinig ko ang pamilyar niyang tawa. “ Matthew?!” gulat kong sambit matapos ko siyang makita sa harapan ko na tumatawa habang pinagmamasdan ako sa harapan niya. “ Hey.” Bati niya bago lumuhod at pagpagan ang nadumihan kong pantalon. Nanatili lang akong gulat na nakatingin sa kaniya na para bang hindi ako makapaniwala na nandito talaga siya sa harapan ko. “ Anong ginagawa mo dito?” pang-uusisa ko bago ko siya sundan ng maglakad siya patungo sa likod ng mga labahin at doon ko lang din napansin kung ano ang suot niya.Nakasimpleng black t-shirt lang siya at isang itim na shorts habang nakatsinelas. Pinagmasdan ko siyang sikupin ang mga nakakalat na damit bago ito ilagay sa isang parang balde na may laman ng tubig.
“ Tumutulong ako dito tuwing may bakanteng oras.” Pagpapaliwanag niya bago ako tignan at tignan ang suot ko. Doon ko lang napansin na sobrang out of place ko siguro sa lugar na ito dahil sa suot ko ngayon. Napa mental slap tuloy ako dahil kung alam ko lang na makikita ko siya ngayon ay dapat mas simpleng damit nalang din ang sinuot ko. “ Miss, tawag po kayo ng daddy niyo.” Tinignan ko ang nagsalitang driver sa harapan ko bago tumingin kay Matthew na ngayon ay abala na sa paglalaba ng mga kumot.Pinagmasdan ko muna siya ng ilang segundo bago tumango sa driver at sumunod sa kanya patungo kay daddy na nakikipagtawanan sa mga bata na naroroon.
“ Dad.” Nilingon niya saglit ang mga bata bago ako hilahin sa malayong bahagi. “ Saan ka galing?!” galit nitong sabi sa akin. “ Tulungan mo sila manong sa paglilinis sa labas ha?!” dagdag nito bago tignan si manong driver na ngayon ay may dala ng dalawang walis at nag-aabang sa akin. “ Maglalaba ako dad!” Kita ko ang gulat ni daddy dahil sa sinabi ko at nakagat ko ang dila ko bago lumingon sa kinalalagyan ni Matthew.Halata kay daddy na hindi siya kumbinsido sa sinabi ko pero kalaunan ay pinakawalan din niya ako kaya masaya akong tumakbo pabalik kay Matthew na ngayon ay abala na sa pagbabanlaw ng isang kumot.
“ Hi ulit!” nakangiti kong bati dito.Tinignan niya lang ako ng isang beses bago nagpatuloy sa pagkuskos.
Hindi ko alam kung ilang minuto akong nandoon at pinagmamasdan siya sa ginagawa pero kalaunan ay may naisip akong magandang ideya para matulungan siya. Agad napabaling si Matthew sa akin ng marinig niya akong nagbobomba ng tubig. Sobrang hirap pala nito lalo na dahil nakaheels lang ako.Ngumiti ako sa kanya at nagkunwari na basic lang sa akin ang ginagawa kahit ang totoo ay pakiramdam ko matatanggal ang braso ko tuwing magbobomba ako.
“ Aray!” Napahawak ako sa ilong ko ng tumama ito sa gilid ng bomba dahil nadulas ako at naputol ang takong ng suot kong heels. “ Okay ka lang?!” nataranta si Matthew habang pinagmamasdan akong nakaupo sa lupa at nakahawak sa ilong hanggang sa alalayan niya ako paupo sa bakanteng bench sa gilid. Ramdam ko padin ang hapdi ng ilong ko pero hindi din naman gaanong kasakit iyon sadya lang talagang nagulat ako dahil sa pagkakaputol ng heels ko noong oras na iyon.Tinignan ko ang heels at muntik ng mapaiyak dahil sobrang sira na iyon, wala pa naman akong dalang kahit ano kaya paano ako uuwi niyan.
“ Tsk.” Rinig ko ang buntong hininga ni Matthew bago ito naglakad paalis sa harapan ko at may kinuha sa gilid.Napapitlag nanaman ako ng makita ko siyang lumuhod at hubarin ang suot kong heels bago nito isuot ang isang malinis na panlalakeng tsinelas.
“ Huwag ka ng tumulong mukhang hindi mo alam,” litanya niya pero agaran akong tumayo at humarap sa kanya. “ Marunong akong maglaba!"Pagpapasikat ko sa kanya bago naglakad sa binabanlawan niya kanina at pumwesto doon para ipakita na marunong din akong maglaba.
Natatawa niya akong pinagmasdan ng ilang segundo bago iiling iling na pumunta sa tabi ko at magbanlaw din katulad ko. “ Dalian mo madami pa tayong wawalisan,” natatawa niyang dagdag at syempre dahil nga naisip ko na magandang oportunidad ito para mas ma-impress siya sa akin ay nakangiti akong tumango dito bago mas nagconcentrate sa paglalaba.“ Halla!” Malakas akong napasigaw dahil nang iaangat ko na ang nilalabhang kumot ay hindi ko akalain na sobrang bigat noon kaya imbes na ang kumot ang umangat ay ako ang nabuhat nito hanggang sa mapasubsob ako sa baldeng nasa harapan ko. Naiiyak kong pinahiran ang mukha ko na ngayon ay puno ng mga bumubulang sabon. Sobrang hapdi din ng mga mata ko hanggang sa namalayan ko nalang na may tumatawang lumapit sa akin at hinila ako paalis sa balde bago punasan ng isang t-shirt ang mukha ko. Napalabi ako kay Matthew habang tinitignan siyang tumatawa dahil sa kalagayan ko ngayon. Sobrang basa ng buhok ko at ng damit ko buti nalang ay medyo makapal naman ito kaya masyadong nagbakat ang bra ko sa loob. Naiiyak na ako noong oras na iyon dahil pakiramdam ko ay sobrang napahiya ako sa harap ni Matthew lalo na dahil tuloy tuloy padin siya sa pagtawa na para bang sobrang entertaining ng nangyari sa akin. Sa sobrang inis ko ay inis ko ding i
“ Why do you have to do that infront of them?!” I cannot help but to shout to my father as soon as we arrives home. If he is furious , I am more furious because he embarrassed me infront of everyone without listening to my story. “ And why would you do that in the orphanage?!” he shouted back before slamming our front door before making the maids leave the living room. “ Do exactly what, daddy?!” Naiintindihan ko na hindi maganda ang posisyon namin ni Matthew ng makita niya kami kanina pero wala naman kaming ginagawa, if only he will listen to my explanation. “ Nakakahiya ka Radia!” final na sinabi ni daddy bago nagmartsa papasok sa kanyang study area kung saan narinig ko siyang kausap pa ang madre sa kanyang telepono habang naglalakad. Hindi ko mapigilang hindi malungkot dahil narinig ko siyang humihingi ng tawad sa madre kahit sinasabi ko na sa kanya na wala naman akong ginagawa. How can
“ What did you do?!” I rolled my eyes at Stefan when I saw how amused his face are habang ikinukwento ko dito kung ano ang ginawa kong kahihiyan sa club. It’s been a week since that happen at hanggang ngayon ay hindi ko padin makalimutan ang kagagahang ginawa ko kay Matthew. Pilit kong sinasabi sa sarili ko na it was just the alcohol in my system but there is a part of me that believes that it is a mixture of alcohol and temptation. “ I kiss him, okay?! Gosh! I kiss him and left him dumbfounded!” At isang linggo na ang nakalipas ay sobrang frustrated ko padin dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko pagkatapos ng bagay na iyon. Halos ilang araw din akong nakatitig lang sa aking cellphone contemplating if I will apologize through text or just call him para mag-explain pero I always ended up scared of the thought of him being disgust about me. “ You naughty girl!” Stefan chuckle
“ Congratulations!” Malakas kong hiyaw sa aking kaibigan habang inaabot ang isang champagne wine dito para sa kanilang after wedding party. They rent a whole club para sa aming mga bisita to enjoy the rest of the evening at syempre ay sobrang pabor sa akin iyon lalo na dahil free drinks ngayong gabi. Hinila ko si Stefan sa aking tabi dahil sa isang picture taking kaya wala siyang nagawa ng ipagtabi ko sila ng bride at senyasan ang isang kaibigan para kuhanan kami ng litrato. I will always laugh at this moment dahil kita ko kung paano magtiim ang bagang ni Stefan dahil sa ginawa ko. The bride is his first love but then sa sobrang kagaguhan niya ay hindi niya ito napangalagaan hanggang sa they agreed in being friends nalang. He is really in love with her, the reason why after his heartbreak hindi na siya kailanman nagseryoso sa isang relasyon. The pain that he felt must been so much and he cursed himself for being a jerk.
“ You just keep embarrassing yourself aren’t you?” Stefan once again laughed because of my miserable face that’s why I can’t help to throw him a daggered look dahil kasalanan niya ang lahat. If he didn’t passed out and make me drink too much to the point that I almost lost myself then I will not make out with Rameses and I will not shout to Matthew for having a frustrated feelings. “ Iiyak iyak ka kasi!” galit kong turan dito bago siya tuktukan sa ulo niya dahil sa sobrang inis. “ I didn’t cry! It was just your stupid hallucination!” he defended habang inaayos ang hawak sa manibela dahil nakasabunot ako sa buhok niya. Nagbiyabiyahe kami ngayon papunta sa pinakamalapit na coffee shop sa tabi ng school ni Matthew. I am contemplating whether I am going to apologize to him dahil sa nagawa ko. I feel like he didn’t really deserve to be shouted and ignored that way. “ Mababangga tayo Radia!” Stefan shoute
“ Magkakasakit ata ako sa atay dahil sayo!” Stefan laughed when I pulled him outside of his car. We are once again in his prestigious bar to mend my broken heart. Pagkatapos ng commotion at ang paguusap namin ni Matthew kanina, bigla ko nalang kinuha ang susi kay Stefan before driving to this station. I didn’t mind that I am just here last night and drinking dahil ang tanging naiisip ko lang ay ang sobrang sakit ng nararamdaman ko sa puso ko. Just by remembering what happened earlier makes me want to bawl and cried myself out of this world at isa lang ang alam kong solusyon dito. I want alcohol and I needed alcohol to clear my mind. “ Oh, ma’am?! Mag-paparty ka nanaman?!” I didn’t acknowledge the friendly smile and comment of the waiter, I just keep on dragging Stefan to the bar counter where there is no one to be found since it is still early in the afternoon. “ Just watch me drink.” I told Stefan when I on
It’s been almost a week ever since I wake up in my bed with a pounding head and still visible memories of my stupid behavior. Akala ko ay nabubura ng alak ang kahit anong katangahan na ginagawa ng tao habang lasing ito pero bakit malinaw padin sa utak ko kung paano ko sinumbatan si Matthew. Matthew. My mind keeps on coming back on him every time that I am occupied with something. Para siyang droga na kahit alam kong masama sa akin ay masaya akong nagpapakalango. I cannot even help myself from crying when I remembered that he didn’t show even after those conversations parang wala lang, parang wala na. One week of waiting for his calls or messages and one week of waiting for him infront of our door to just appear even if he chose to question everything. Pang kahit ano nalang basta makita ko lang siya at malaman na tulad ko naguguluhan din siya at may pakielam but I just keep on disappointing myself because he didn’t do anything, bigla nalang siya
“ So..” I reluctantly said while looking above the sky. Sobrang taas ng sikat ng araw ngayon at nakakasilaw ang liwanag na dala nito ngunit dahil sa mayabong na dahon ng punong aming kinalalagyan ay hindi ito naging malaking hadlang sa amin. Once again we are the back of the orphanage. Naalala ko kung paano kami huling nagpunta dito, it was chaotic and scandalous. Nag-init ang pisngi ko dahil kahit kapwa na kami nakahiga sa isang kumot sa ilalim ng puno ay hindi padin binibitawan ni Matthew ang kamay ko. He seems happy.. very happy because it is obvious that he is hiding a smile while looking at the sky. I glanced at him when he whistled once and a bird lands on his chest. Natatawa niya akong pinagmasdan ng mapasigaw ako dahil sa sobrang gulat sa ibon but in the end he shoo the bird away. The dead silence and the peacefulness of the place is deafening. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahang kausapin si Matthew, it feels like all of my inhibiti