Share

Chapter 16

Warning Harassment!

"You should check our guest house today, tutal weekend naman," dad suddenly said while we're eating our breakfast.

I woke up early in the morning because tita woke me up. Akala ko naman kung anong nangyayari, but it turns out that the Chua's are all here. Nasira tuloy araw ko kahit hindi pa nag sisimula.

"Dad, I can't. I have to do something important," I reasoned out, kahit na wala naman akong masyadobg gagawin this weekend.

Dad looked at me seriously, "More important than your financé?"

I put down my utensils before wiping my lips with a table napkin.

"I'm sure my studies are much more important," tinignan ko si Mason sa tabi ko, "than anybody else."

"You can bring your notes in Batangas, and you can also study there," tinignan ako ng mariin ni dad, "and I will not take no as an answer."

Bumuntibg hininga nalang ako before I continued eating. As if I could do something about it. Kahit na magsalita ako against doon, in the end he will use his tactic on me.

After eating, I went upstairs to ready my things. I brought two bags. One for my personal things, and one for my school related things. After that, I went downstairs at nakita ko si Mason na nakaupo sa salas.

"Take care of my daughter, Mason. I can count on you, right," dad said nang hinatid niya kami ni Mason dito sa van ng mga Chua.

Mason smiled, "Yes sir."

Dad playfully slapped Mason's shoulder, "I told you, start calling me dad already."

"Yes....dad," tch nahiya pa eh ang kapal ng mukha niyan.

"You should now go, baka ma traffic sa daan," dad said ang glanced at me for a little bit.

"Are you sure you're nit going with us, dad?" Mason asked and dad immediately shook his head in disapproval.

"As much as we want to go with you guys," nilingon niya si Mr. Chua na nasa likuran lang nito, "we want to spend our weekends together, and for sure you want that Mason."

Ngumiti uli si Mason kay dad, "Okay. Take care," Mason said before waving his hand to his father.

Tinapunan ko lang si dad ng tingin before I look at tita who is now looking at me with a worried face. Tipid akong ngumiti sa kanya para isabi na okay lang ako, but she just shook her head and mouthed, call me if you need something.

On our way to Lobo, Batangas, nakatingin lang ako sa bintana while I'm listening to slow and medley musics. Good thing Mason sat besife the driver, kaya payapa akong nakaupo dito sa likuran.

"Magandang umaga po, Ms. Chelsy," our care taket greeted me as soon as she saw me.

I didn't bother getting my bags out of the van since the driver already put our things out. I took of my sunglasses once I went inside our guest house. Pinatitigan ko ang buong bahay, and it's still the same. Walang nag bago.

When you went inside the guest house, ang grand staircase and a chandelier ang bubungad sayo. On your left is the living room, na naka glass wall. On your right is the dining area and kitchen. May garden sa labas and you can go their with the sliding door at the dining area. Maaliwalas ang buong bahay dahil halos glass ang pader.

Actually, this is where I grew up. I was born and raised here in Lobo, Batangas, and dito ko rin nakilala si Sebastian. That time, yung bahay ng mga Monteferrante ay nasa katapat lang ng bahay na ito, pero binenta nila ang bahay nila nang mag migrate sila sa states.

"Mam, handa na po ang pagkain," one of the maid said and bowed on me.

"Thank you. Pupunta na kami dyan in a little while," I answered and she immediately went away going to the dining area.

I looked at the front door nang marinig kong bumukas iyon. It turns out that it was Mason. Kumunot ang noo ko before I walked towards him.

"Where's the driver?" I asked and Mason looked at the door behind him.

"Yosi raw muna," he answered plain and simple, bago siya umalis ng nakapamulsa.

Sinundan ko siya ng tingin at nag kibit balikat before I went to the dining area. As usual, kumikininang na ang chandelier dito sa dining area, kahit halos 5pm palang. As what I expected, Mason is already here, eating.

Tahimik akong naupo at kumain nalang din, while the maids are around us watching us eat. Nang makita kong pumasok yung driver, I called him so he can join us.

"Mam, okay lang po. Mamaya nalang po ako kakain," magalang na pag tanggi ng driver sa akin.

"Are you sure?" Paninigurado ko and looked at thr maids around us, "you can join us if you want. This is my house after all, so okay lang po na makasabay ko kayo kumain. We're all humans, after all."

"Mam, okay lang po talaga. Mamaya nalang po kami," tanggi ng mayor doma dito.

"Chelsy, stop it already. Ayaw nila, so huwag mong pilitin. Besides, they're just maids, wala silang karapatan na samahan tayo sa pagkain," I heard Mason said kaya napatingin ako sa gawi niya.

I raised one of my eyebrows on him, "Excuse me? They're JUST maids?" I really emphasise the word just, "well sorry to burst your bubble Mason, but for me they're NOT just maids. Pamilya ko na rin sila. Saka pare-pareho naman tayong tao, so anong kinaibahan non?"

Mason stopped eating before glaring at me, "What's the difference? Well, mayaman tayo, sila hindi. They're just poor, and they can't afford what we have,  kaya dapat hindi sila sumasalo sa atin pag kumakain. Magkaiba ang status natin."

Bumugha ako at tumawa ng mapakla, "My gosh, Mason. I didn't know na ganyan ka pala mag isip," I sipped on my glass of water, "yes, we have a different kind of status in life. May mayaman, may mahirap. Pero kailangan talaga natin maliitin ang mga mahihirap? Kaya hindi umuusad ang bansa natin eh dahil sa inyo. Sa inyo na sarado ang isip na puro sarili lang ang iniisip. Let me tell you this, Mason. We're all human beings. Sa mata ng Diyos, lahat tayo pantay-pantay. Walang mahirap, walang mayaman."

I saw how Mason pushed his tounge on the insides of his cheek, "Well sorry, kasalanan ko pala na ganon nag tinuro sa akin," sarkastikong sagot niya.

I rolled my eyes, "Tinuro o hindi, may sarili kang isip. Nasa sayo na iyon kung bubuksan mo ang isip mo at lalawakan mo ang pag unawa mo sa mga nangyayari sa paligid. Don't act like a stupid blind man, na walang alam at kunwari hindi nakakakita," I stood up kaya napatingin agad sila sa akin lahat, "excuse me, I lost my appetite."

With that, I walked out of the dining room and went inside my room. I opened my luggage to bring out my navy blue night dress, before I went inside the bathroom to wash myself.

After that, I decided to go to my terrace here to inhale some fresh air. Nakatulong naman sa akin iyon para kumalma ako. Pagkatapos ko pakalmahin ang sarili ko, pumasok na ako sa loob para simulan ang mga school works ko.

[Bago ata ang background mo, Chelsy.] Carla said over the phone.

But of course, nang tumawag sila Carla sa akin requesting for a video call, agad ko iyon sinagot. I like multi-tasking. Laking pasasalamat ko nga na kahit pinagsasabay ko ang pag aaral at ang pag video call, ay hindi ako na didistract.

"I'm here in Batangas," I answered casually while doing my sketch na ipapasa sa Monday.

[What the fuck? Ano ginagawa mo diyan?] It was Gertrude who asked that.

I sighed before putting down my pencil saka nag patunog ng daliri, "You know, dad asked and um-oo na ako agad. Kasi malamang iba-blackmail niya ako."

[Yung tatay mo talaga, nako, pag nakaharap ko talaga siya balang araw makakasapak ako ng tao. Pigilan niyo ako.]

Nagtawanan kami ni Gertrude nang sabihin iyon ni Carla. As soon as I finished the sketch I'm doing, nag paalam na ako kanila Gertrude, kasi inaantok ako. Hindi pa kasi ako nakakatulog simula noong makarating kami dito sa Batangas.

[Okie dowks! Basta, don't hesitate to call us kung may nangyayari ah. Kahit dis oras na ng gabi, pupunta kaming Batangas, for you.]

Gertrude said before we bid our goodbyes. Nag talukbong na ako ng comforter, handa na pumunta sa dream world.

Nagising ako nang may maramdaman kong may mabigat na nakadaan sa akin. I immediately opened my eyes, and I saw Mason on top of me. Walang damit ni isa.

"Ma--" I didn't had a chance to complete my sentence I formulated, dahil agad nilagay ni Mason ang kamay niya sa bibig ko.

"Shush, honey. You will enjoy this," he sounded like a devil kaya natakot ako.

I felt his hands on my thighs, caressing it. Naramdaman ko rin kung paano niya itinaas ang laylayan ng night dress. I tried remove his hands on my mouth, pero mas idiniin niya ang kamay niya doon. All I can do is cry and prayed na sana may pumasok sa kwarto ko, para tulungan ako.

When I felt him on my entrance, mas bumuhos ang luha ko, lalo na ng biglaan niyang ipasok ang kanya sa akin.

"Shhhh," Mason said and he sounded like Satan! Fuck him!

Unti-unti niyang tinanggal ang kamay niya sa bibig ko, and I can hear myself panting. Marahas ang ginagawa niya sa ibaba ko, habang ako ay umiiyak pa rin.

"Fuck! Mahal na mahal kita, pero bakit hindi ako?!" Mason demanded and slapped my right cheek habang binababoy niya ang katawan ko.

"Kaya ngayon, I'm already marking you! Akin ka lang!" He shouted at me at marahas akong hinalikan.

I can feel how he bit and sucked my lip roughly. Ramdaman na ramdam ko ang pag sugat ng labi ko sa ginagawa niya sa akin.

He renewed himself on mine, "Fuck, you're so tight at ako ang nakauna diyan," with that ay nakangisi siyang umalis sa ibabaw ko.

I bit my lower lip while I'm crying. Nawala ang virginity ko, nang dahil sa kanya. He raped me! He fucking raped me inside me fucking house! Ni walang nag balang tulungan ako!

How dare him! Paano niya nagawang baboyin ako ng ganon-ganon?! He deseves to die!

"You're a demon! You're a fucking demon! You deserve to die!" Puna ko sa kanya habang tinuturo siya at umiiyak.

He smirked, "Yes I am a demon."

Matapos makapagbihis ni Mason, naglakad siya palapit sa akin. Agad akong lumayo sa kanya, but he caught my arms at agad niya akong nilapit sa katawan niya.

"I'm marking my teritory, Chelsy! Pag may gumalaw sayo maliban sa akin, papatayin ko! Do you understand?!" He shouted at me.

Hindi ako sumagot at nanatiling umiiyak pa rin. Ramdam ko ang panginginig ng buong katawan ko. Because of frustration, Mason grip my jaw at sapilitan na hinarap sa kanya.

"Do you fucking understand?!" He shouted again at me at tanging nagawa ko nalang ay tumango.

Pabalibag niya akong binagsak sa kama ko, "Good," he smiled at me like a devil, before he walked outside my room.

As soon as he closed my door, agad akong naupo and leaned on the headboard. I'm still crying right now. Sinubukan kong ilapit sa akin ang binti ko para sana isandal doon ang barso ko, nang makaramdam ako ng hapdi sa maselang parte ng katawan ko.

Naipikit ko ng mariin ang mga mata ko habang umaagos ang mga luha. Fuck! Fuck him! Fuck everyone! Fuck all of you!

I don't know how I manage to sleep on that kind of position, but I woke up and the sun is already up. Napatingin ako sa glass sliding door ko dito sa kwarto ko, at mapait akong napangiti habang nakatingin doon.

Sabi nila, everyday is a brand new day to face everyone. To face the problems that you have. Kaya habang may bagong araw, may bagong pag asa. Pero nawawalan ako ng pag asa ngayon.

I reached for my phone underneath my pillow and called tita. Sa loob lamang ng limang segundo, sinagot na niya agaf ang tawag.

[Anak! Ayos ka lang ba? May nangyari ba? Is there something wrong?]

With that ay umiyak na naman ako, "M-mom, he fucking raped me! Kailangan niyang maparusahan sa pag bababoy niya sa akin! I want him in jail right now! He deserves to die! Mamatay na siya, m-ma."

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status